A philosopher once asked;

Onderwerp: A philosopher once asked; vr 13 sep 2019 - 18:15

“Do the stars gaze back?”

Bloodpaw werd begroet door een fel blauwig licht toen hij vanuit een nauwe tunnel een grotere ruimte betrad. Zijn ogen glinsterde mee met het stralende licht dat op zijn pels viel door de Moonstone terwijl een klein briesje wind langs zijn gezicht waaide. De geur van dauw en gesteente vulde zijn overgevoelige neus en kort sloot de tom zijn ogen om te genieten van de geuren en de vredige stilte die zich hier in de grot bevond. Toch kon hij niet lang genieten van het moment, want de rest van de medicine cat's en diens apprentice's van de vier clans stonden te wachten om te gaan samendromen met hun voorouders. Bloodpaw sloot zich snel bij de rest aan en koos expres een plekje uit die wat meer van de rest verwijderd was zodat hij in alle rust zichzelf kon overgeven aan Starclan. Toen iedereen ook klaar bleek te zijn om te gaan dromen pakte hij zijn zelfvertrouwen er bij en duwde hij zachtjes zijn neus tegen de glinsterde steen aan.

Hoewel Bloodpaw zijn neusje maar zachtjes tegen de Moonstone gedrukt had voelde hij hoe de kou van de stralende steen door zijn hele lijf heen schoot en hem meetrok in een diepe duisternis. Het voelde alsof hij gevangen werd genomen door een grote golf die hem met een bittere kou doorweekte en zijn zicht vertroebelende door de diepte waar hij langzaam in zonk. Trappelend met zijn pootjes schoten zijn groen met kopper kleurige ogen open en staarde hij in een prachtig sterren verlichtte landschap. Happend naar adem bleef de jonge tom voor een enkele moment tussen de verwelkomende warme grassprieten liggen, bijkomend van de herhalende ervaring dat zijn ziel zijn lichaam verlaten had en hij zich op het moment in de hemel bevond met de zielen van alle overleden Warriors. De tom schudde zijn kopje en duwde zijn lijf na een korte rust omhoog. Zijn ogen fascinerend om zich heen starend, elk detailtje die hem opviel opslaand in zijn geheugen zodat hij zich later altijd nog kon herinneren hoe wonderbaarlijk Starclan wel niet kon zijn.

Ze wist waar ze heen wilde en wie ze wilde vinden. Ze had het al geweten toen de wind door de bomen heen fluisterde dat de medicine cats weer onder weg waren. Tinderlight was op de hoogte van wie er mee zou komen. Het was een kat die ze maar wat graag wilde spreken, een kat die een heel erg groot deel uitmaakte van het leven van haar dochter op een positieve manier, in tegenstelling tot iemand anders. De kater mocht blij zijn dat hij nog geen leven verloren had... Een rimpeling leek door haar hart heen te trekken, alsof ze naar de plek toegetrokken werd, alsof er een verstoring in de ruimte was geweest.

Hij is gearriveerd

De gedachte flitste door haar heen, een stil besef dat ze hem niet meer lang kon laten wachten. Met een vastberaden, maar stille daadkracht duwde ze de varens weg met haar neus waarna ze de open plek in stapte. De sierlijke flamepoint was een typische Windclanner, hoog op haar poten en gracieus van bouw. Haar flamepoint markeringen waren exact dezelfde als die van haar dochter, op de witte aftekeningen na die haar dochter van Inkberry geërfd had. Ze zou hem niet zeggen dat ze niet van Tall was, Tall had zich aan de afspraken gehouden en haar tot nu toe goed opgevoed. Ze zou Pepperpaw niet op die manier verscheuren. Deze kat had echter nog een grotere positieve invloed gehad op het leven van haar dochter en daarom ontving ze hem nu ook in Starclan. "Welkom, Bloodpaw, in dit land waar sterren je pad verlichten." Haar glimlach was warm terwijl ze naar de kater keek en haar ogen waren zacht, "mijn naam is Tinderlight en het is me een eer om je hier te verwelkomen."

De jonge medicine cat apprentice had kort bij moeten komen toen zijn ziel zijn lichaam verlaten had om de tocht naar de hiernamaals te maken. Het was een bijzondere ervaring maar ook wel een beetje eng als je het hem vroeg. Het voelde alsof je verdronk, alsof alle energie uit je lijf gezogen werd en dan in eens sta je plots op een plek waar duizenden sterren je omringde. Gefascineerd keek de maine coon rond en stapte enkele stapjes naar voren waardoor de glinsteringen van de sterren kort opstoof en zijn gehavende lichaam versierde met sprankels. Kort werd zijn hart gevuld met de vreugde van een kitten waardoor hij zijn poot wou uitslaan naar de dwarrelende sterretjes maar zijn aandacht schoot op een nieuwe beweging af die onaangekondigd ontstond tussen enkele varens. Bloodpaw keek direct op en kort leek het er op dat hij tegenover een volwassen versie stond van zijn geadopteerde zusje Pepperpaw. Het maakte de zwart met rood gevlekte verward en zelfs angstig, bang dat het inderdaad Pepperpaw zou kunnen zijn maar toen de Starclan she-cat dichter naar hem toe stapte zag hij de verschillen. "Welkom, Bloodpaw, in dit land waar sterren je pad verlichten." Begroette de flame-point hem en Bloodpaw neeg ondertussen respectvol zijn kop. "mijn naam is Tinderlight en het is me een eer om je hier te verwelkomen." Toen de naam van de she-cat viel schoot een korte flashback langs zijn ogen, alsof hij voor een enkel moment weer in het Windclan kamp stond en toen viel het kwartje. Dit was de moeder van Pepperpaw! Geen wonder dat ze zoveel op elkaar leken! "U bent de moeder van Pepperpaw," Mauwde hij dan ook meteen, "Wat lijkt ze veel op u zeg.. u bent zeker zeer trots." Sprak hij er achteraan met een glimlachje.

Een mix van emoties leek over het landschap van Bloodpaw's gezicht te trekken. Schok, ongeloof, verwarring, angst, ontzag. Tinderlight bleef echter kalm afwachten tot zijn stormachtige besef weer tot een kalme oceaan terugkwam. De kater leek weer bij zijn zinnen gekomen te zijn toen hij zijn kop respectvol naar voren neeg. Gelukkig maar. Het zou wel een bluts zijn aan haar zelfvertrouwen als de kater spontaan omviel bij het zien van haar. Alleen Tallstar mocht die reactie hebben, uit pure angst voor wat ze zou doen. Als hij Pepper ook maar een haar zou krenken zou hij het voelen. Ze zou elk leven persoonlijk uit zijn lijf scheuren en Stallionstar bezoeken dat hij Pepper terug moest halen. Dan was het niet meer in het belang van Pepper dat ze in Shadowclan verbleef. Nu haar kitten daar gelukkig was, zou ze haar eigen trots inslikken, laten denken dat ze een sloerie was die een halfclan kitten op de wereld had gezet. Maar dan niet langer.

Ze glimlachte zachtjes. "Dat klopt," reageerde ze op een zachte toon, "Pepperpaw is mijn dochter en woorden schieten te kort om te vertellen hoe trots ik op mijn kleine meisje ben." Eventjes viel Tinderlight stil. Als ze niet op dat moment uit het kamp geweest was.. Dan was ze gewoon nog bij haar dochter geweest. Maar er was geen tijd om daarbij stil te staan. "Bloodpaw, ik zou je welkom wil heten namens Starclan als volwaardige medicine cat apprentice," miauwde ze, wat meer kracht in haar toon vindend, "Starclan heeft je waardig bevonden om met hen samen te dromen en om opgeleid te worden tot een volledige medicine cat van Shadowclan, op zowel medicinaal als spiritueel gebied." Ze raakte de neus van de kater eventjes kort aan in een begroeting. Vervolgens werd haar stem weer wat zachter. "Verder zou ik je willen bedanken hoeveel je voor mijn dochter gedaan hebt. Het betekent veel voor me, en ik weet zeker ook voor Pepperpaw." Haar ogen werden voor een paar hartslagen wat troebel, glinsterend met vastgehouden tranen. Ze had er zelf willen zijn. Maar Tinderlight vermande zich alweer snel.

Bloodpaw werd verwelkomd door een Windclanner maar niet zomaar eentje; dit was de moeder van zijn geadopteerde zusje Pepperpaw. Hij sprak het dan ook uit en de flame-point she-cat bevestigde zijn vermoedens met een zachte toon. Bloodpaw kalmeerde door haar warme glimlach en kalmte die ze met haar meedroeg en keek haar oprecht aan met glinsterende ogen. Kort viel er een stilte bij Tinderlight die de tom gebruikte om na te denken over hoe het zal zijn als hij vannacht terug zou keren in het kamp. Zijn poten stonden te popelen om zijn zusje wakker te maken om zijn ervaring met starclan te delen maar ook om haar te vertellen dat hij haar moeder ontmoet had. Ze zou zo blij zijn.. Toen de starclan she-cat weer opkeek duwde Bloodpaw zijn gedachtes weg en concentreerde zich weer volledig op Tinderlight. "Bloodpaw, ik zou je welkom wil heten namens Starclan als volwaardige medicine cat apprentice," Zijn hart sloeg over bij de woorden van de overleden Windclanner en het meest gelukkigste gevoel die hij bedenken kon gierde door zijn lijf heen. "Starclan heeft je waardig bevonden om met hen samen te dromen en om opgeleid te worden tot een volledige medicine cat van Shadowclan, op zowel medicinaal als spiritueel gebied." Tinderlight stapte op hem af en drukte haar neusje tegen de zijne. De tom sloot zijn ogen dankbaar dicht en voelde hoe zijn dikke maine coon vacht tintelde van blijdschap. Zijn droom kwam uit! Zijn passie die hij had om voor andere te zorgen mocht hij nu officieel gebruiken om voor zijn clan te zorgen als toekomstige medicine cat. Hij mocht van zijn voorouders, van de krachtige sterren die zijn pad in de nacht verlichtte, trainen om hun wijsheid te begrijpen en te gebruiken om de levende wereld te helpen. Om zijn clan, thuis, familie te helpen. De zieke en de gewonden, de verdrietige maar ook de blije. Hij zal hen helpen. Tinderlight stapte weer terug en Bloodpaw zag hoe haar kracht van zonet weer terugschakelde naar de warme, zachte moederliefde die ze meedroeg onder haar laag van sterren. "Ik zal mijn best doen om starclan's wijsheid en inzicht te begrijpen, de wegen die starclan voor ons gekozen heeft te kunnen volgen en mijn Clan helpen te genezen in overeenstemming met jullie wil." Mauwde de zwart met rood gevlekte maine coon met een standvastige stem voor hij weer luisterde naar de volgende woorden van Tinderlight: "Verder zou ik je willen bedanken hoeveel je voor mijn dochter gedaan hebt. Het betekent veel voor me, en ik weet zeker ook voor Pepperpaw." De tom gaf de flame-point een warme glimlach terug terwijl hij naar haar toe stapte en haar een kopje tegen de borstkas gaf. De tom had echt wel gezien hoe ze met haar zelf vocht om geen tranen te laten vloeien. Maargoed, hoewel hij haar totaal niet kende, geen enkele connectie kwa familie met haar deelde ect, voelde het toch alsof zij net zoals Pepperpaw meer voor hem betekende. "Ze is mijn kleine zusje.. -ook al komen we niet van de zelfde ouders. Ik zal haar beschermen met me leven, ik zal er alles aan doen dat ze gelukkig word in Shadowclan." Verzekerde hij de overleden Windclan queen met een zachte stem die gedempt werd in haar rode vlammende vacht voor hij zich weer voorzichtig terugtrok met kleine sterretjes om hem heen dwarrelend.

De kater was respectvol, vriendelijk en leek een goed stel hersenen tussen zijn oren te hebben zitten. Totaal niet zoals zijn voorganger. Starclan kon enkel bidden dat het zo bleef en dat Acefray deze niet ging verpesten en/of wegjagen. Starclan had al vaker hoop gehad dat er een capabele kat naast ging staan, om alleen maar weer teleurgesteld te worden met dat die kat het weer opgaf. Met hoop in haar blauwe ogen keek ze naar de maine coon kater voor haar terwijl ze naar achter stapte. De kater had zoveel voor Pepperpaw betekend. "Dat betekent veel voor me. Het betekent ook veel voor me dat Shadowclan zoveel aan haar opvoeding gedaan heeft," miauwde ze, een ietwat wrange glimlach op haar lippen. Settleddust, Acorndust, Waspsting, Bloodpaw. Stuk voor stuk verantwoordelijke katten. Stuk voor stuk katten waar Pepperpaw naar op kon kijken in tegenstelling tot die klaploper die had geclaimed dat hij de vader was. Het was dat hij het op het moment niet helemaal verprutste en Pepper gelukkig leek.. Anders was ze zo de dromen van Routnose ingestapt.

Hierna werd haar blik wat minder zacht. "Starclan weet dat er vele verleidingen liggen op het pad der medicijnkatten," sprak ze op zachte maar waarschuwende toon, "zoals ook op jouw pad deze verleidingen liggen." Haar blik was veelbetekenend, "herhaal niet de fouten van velen voor je hebben gemaakt, verlies niet je blik op Starclan." Een medicine cat mocht niet afgeleid raken door teveel aardse zaken. Het maakte ze minder scherp, het zorgde ervoor dat ze wellicht belangrijke tekenen konden missen als ze met hun kop in de wolken liepen en het zorgde ervoor dat ze niet reëel keuzes konden maken voor de clan. Acefray's connectie met Starclan was al verbroken. Als deze ook ging dwalen.. Nee. Dat mocht niet gebeuren. Starclan zag alles en Starclan maakte zich zorgen. "Starclan is watching and guiding you Bloodpaw, good luck," mompelde ze, waarna ze haar neus tegen de neus van de kater aandrukte en hem terugstuurde. In ieder geval werd hij vriendelijker teruggezonden dan Tallstar. Die klap tegen zijn neus zal hij nog wel eventjes gevoeld hebben.

Onderwerp: Re: A philosopher once asked;