Empty room

Met een lichte zucht liep hij de nursery in. Als hij er soms even klaar mee was, met alle frustraties die hij had en al zijn problemen, vond hij het soms heerlijk om de nursery in te gaan. En daar naar de kittens te kijken. Of met ze te spelen, dingen te vertellen... etcetera. Het was heerlijk om al je zorgen te vergeten. Hij glimlachte daarom vrijwel meteen bij het zien van de kittens en knikte even vriendelijk naar de queens, die hem al zo vaak zagen. Hij ging zitten op zijn gebruikelijke spot, tegenover Oceanstar's nest op het oude nest van Amberstorm, Hazelpaw, Mintpaw, Cocoonpaw en hem. Het was iets nostalgisch, toen hij nog vrijwel geen zorgen had. Een gaap ontglipte zijn bek, waarna hij zijn staart strak om zich heen legde.

Rust had hij niet lang, maar om onderbroken te worden door een kitten was geen straf. Dat was nog steeds rust. Hij herkende de kitten als Bronzekit, een andere kitten van Oceanstar. Hij deed net alsof hij sliep, kijkende hoe de kitten zou gaan reageren. Af en toe deed hij wel ietsjes zijn oog open natuurlijk om te kijken waar de kitten nu was. Hij glimlachte even zachtjes terwijl de kitten met kromme poten en al zijn kant op begon te lopen en het nest in kwam. Eenmaal voor hem tikte hij hem kort aan met zijn pootje, waardoor hij even zachtjes grinnikte en zijn ogen rustig opende en naar de kitten voor hem keek. 'Wat doooe je?' vroeg de kitten aan hem, waardoor hij even nadacht. Ja, wat deed hij hier precies? Hij voelde zich hier gewoon op zijn gemak. "Goed op jullie aan het letten." sprak hij met een knipoogje tegen de kleine kitten, die al veel spraakzamer was dan zijn nestgenootje Rootkit, die nog dacht dat hij bij hem kon gaan drinken-- Wat dus niet kan!! "Wat doe jij?" besloot hij met een grijnsje terug te vragen. Hij wist heel goed wat de kleine kitten aan het doen was, maar goed.

De gouden ogen van de kater waren wij open toen hij zijn blauwe ogen had geopend. De kater keek vol verwondering naar hem. De kleine kreeg ook een brede glimlach op zijn gezichtje, wat ergens ook weer een blij gevoel bij hem voor zorgde. Hij hield ervan dat de kater zo bij hem glimlachte. Naja, nu was hij al blij als iedere kat bij hem glimlachte, maar kittens voelde altijd als het beste ever. Want dat was het ook gewoon. Kittens waren het beste en puurste op de hele wereld en niemand anders kon hem iets anders aanpraten. 'Letten op... jou!' papegaaide de kater hem, waarop hij even grinnikte en iets met zijn oren trok. "Is dat zo?" sprak hij geamuseerd tegen de kitten met een glimlachje. Het was niet dat hij neer praatte op de kitten, maar hij vond het wel lief dat de kater hem in de gaten hield. "En waarom is dat?" vroeg hij geamuseerd aan de kater met een glimlachje. Tja, hij was nu wel benieuwd waarom de kater hem in de gaten hield, hij had nog niks verkeerd gedaan! Nog niet. En dat was hij ook niet van plan eigenlijk.

De kleine kater keek hem met zijn goud gele ogen aan. Zelf had hij nooit echt een verandering gehad in oogkleur volgens mama. Hij was geboren met blauwe ogen en ze waren alleen maar blauwer geworden door de weken heen. Om uiteindelijk geen enkele andere kleur te krijgen. Hij vond het niet erg though! Hij vond blauw erg mooi om te hebben. Toen hij aan de kitten vroeg of hij hem echt in de gaten hield knikte de kleine kater meteen. Hij kon het niet laten om zachtjes te glimlachen op die woorden. Een kitten naar zijn hart. Meteen alles in de gaten te houden. De kitten klom meer het nest op en even wilde hij de kater helpen, maar hij wist niet of dat meer goeds of slechts zou gaan doen in dit geval bij de kitten. Hij vroeg de kitten waarom hij hem in de gaten hield, want dat was belangrijk om te weten. 'Njou,' begon de kitten met een dappere stem en Falcon zat er helemaal klaar voor om de reden te horen vna de kitten. 'Jij vjeemd!' Auw! Vreemd? Hij? Dat deed pijn hoor. Toen de kitten ook een poot naar hem uit begon te strekken rolde hij zich dramatisch op zijn rug. "Je hebt me!" sprak hij dramatisch tegen de kitten. Een beetje toneel spelen mocht natuurlijk wel bij de kitten. "Oh grote, stoere kater, je hebt me te pakken!" Heerlijk om soms te doen alsof, vooral als hij de kitten daar blij mee zou maken.

Toen hij omrolde keek de kitten hem triomfantelijk aan. De kitten grauwde heel, heel schattig wat natuurlijk door moest gaan als heel gevaarlijk, maar zijn hartje smolt van binnen. De kitten klom het nest in waar hij in lag, heel onhandig door de jonge leeftijd en het nog niet volledig ontwikkelde pootjes die langzamerhand steeds meer spieren zouden opbouwen. De kater dook lachend en giechelend op hem af met een brede grijns. 'Ik héb je!' klonk er luid van plezier van de kitten af. De kitten probeerde op zijn buik te klimmen en Falcon was er klaar voor. "Oh nee! Grote, sterke kater! Je bent veel te sterk voor mij!" sprak hij overdramatisch uit tegen de kleine kitten. Hij zou de kitten alles laten doen wat hij maar wilde, really. "Oh, wie komt mij nou redden van deze super sterke kater?!" vervolgde hij, net zo dramatisch zoals eerst.

De kitten zat op zijn buik en hij was echt blij dat het nog een jonge kitten was. Hoe ouder ze werden hoe zwaarder ze werden. En hoe zwaarder hoe meer moeite hij moest doen om niet een raar gezicht te trekken en heel lichtjes te moeten gaan ademen omdat de zwaardere kittens ervoor zorgden dat hij meer moeite moest doen om diep te ademen. De kitten hield zich wel goed vast aan hem maar goed, die kleine kitten nageltjes kon hij wel aan, dacht hij zo bij zichzelf. Hij voelde ze wel hoor, echt waar, maar erg vond hij het niet. Zoveel schade deden die niet en hij had altijd nog een vachtje die hem daar ook nog een beetje van beschermde. De kitten 'sloeg' hem nog een keertje op zijn borst, een kat die in ging voor de kill. De kitten viel daarna ook vrijwel meteen op zijn buik, moe van de hele klim die hij gemaakt had. Hij snapte het ook wel, hij was nog erg jong en daarmee had hij ook nog niet zo'n conditie opgebouwd dat de kitten voor een langere tijd kon spelen. De kitten kantelde zijn kopje toen hij om genade smeekte. De kitten gleed vervolgens van hem af en belandde op het nest met een zachte plof. 'Jij vjij,' piepte de kitten tegen hem, waardoor hij zachtjes begon te glimlachen en zich voorzichtig op zijn buik draaide. "Oh dankjewel gulle, gulle warrior." sprak hij dankbaar tegen de kater. Het was goed om te zien hoe de jonge kitten hem al genaade toonde. "U heeft mij verslagen, ik doe alles naar uw wens." sprak hij tegen de kater met een glimlachje, waarna hij zijn kopje boog naar de ander. Een dienaar voor de jonge kitten.

Toen hij tegen de kitten vertelde dat hij een warrior was begon de kitten te spinnen. En dat begreep hij ook wel, het was natuurlijk een edele benoeming die alleen de beste katten kregen binnen de clan. Oftewel bijna iedere kat binnen de clan die oud genoeg was en genoeg had geleerd, dat maakte het dat in the end je de naam warrior mocht ontvangen. En dat was echt een hele grote eer voor iedere kat om die rang te ontvangen. Natuurlijk naast de rangen leader, deputy, medicine cat apprentice en medicine cat maar goed er waren zat katten die blij waren met de benoeming tot warrior. Maar goed, hij had zich erbij neergelegd dat hij iets moest gaan doen voor de kitten. Want de kitten had hem echt super eerlijk verslagen en dat betekende dat hij iets moest doen voor de kitten. Zo ging het in het leven. De ogen van de kitten werden ook groot en begonnen te twinkelen. Oh.. had hij een fout begaan in zijn leven? Hij hoopte van niet, want hij wilde niet iets heel erg raars doen. Maar aan de andere kant had hij ook gezegd dat hij alles zou doen wat de kitten wilde dat hij ging doen. De kitten keek hem diep in gedachten verzonken aan en hij kon nu al in zijn gedachten zien wat de kitten allemaal aan het bedenken was. Hoe de kitten hem de meest gekke dingen zou laten doen. Zoals rondlopen als een konijn. Of op de grond splashen als een vis op het droge. Of naar katten toelopen en de meest gekke geluiden maken. Of juist! Niet meer praten! Al deze horror dingen schoten door zijn gedachten heen, want dat zag hij dus echt niet zitten als hij heel erg eerlijk was. 'Jij mjoeeett.. een dansje voor mij djoen!' klonk er van de kitten af en als hij heel erg eerlijk was.. dat was het ergste nog niet. Er waren ergere dingen dan dat, hij had er in ieder geval al op meerdere dingen gerekend. "Oké.. ja ik zal voor je dansen." sprak hij even met een knikje tegen de jonge kater. Hij was hier gekomen voor zijn rust maar goed, wanneer kreeg hij nou echt rust? Hij schudde zijn vacht even uit om stukjes mos er zoveel mogelijk uit te krijgen want ja, echt schoonmaken had hij nu de tijd niet voor dus hij zou er op dit moment alleen maar mooier uit zien. Hij begon een melodie te neuriën, want hij kon toch niet gaan dansen terwijl hij geen muziek had? Dus hij moest zijn eigen muziek maken en echt goed klonk het niet, het was echt wel vals maar dat maakte niet uit, hij zou het gewoon goed gaan doen. Gewoon goed genoeg zodat de kater zich zou gaan vermaken dan was hij al blij. Hij begon een beetje van het ene pootje op het andere pootje te springen, dat was altijd een goede om te beginnen, maar nu vond hij het oprecht ook een leuk idee. Dus hij kreeg er ook meer plezier in. Hij begon echt een beetje rond te lopen en zijn heupen te swingen terwijl hij liep en allerlei gekke moves probeerde. Waaronder een prachtige koprol die toch echt wel een tien zou moeten verdienen, want hij kwam weer perfect op zijn poten terecht waarna hij weer verder aan het rondlopen was met het ene pootje en dan weer het andere pootje. Want zo kreeg je de beste resultaten niet waar? En dat allemaal terwijl hij ook nog eens aan het neuriën was! Was dat niet een groot compliment waardig? Maar hoe meer vermoeid hij werd hoe moeilijker het werd voor hem om alles bij te houden, vooral het neuriën was het eerste wat weg ging bij hem. Om het alleen nog maar moeilijker te maken ging hij ook nog eens hijgen omdat hij allerlei rare fratsen probeerde uit te halen. Zoals onder andere een handstand, waarbij hij zijn achterpoten hoog de lucht in gooide, zo hoog als hij kon. Ja, dan kon hij toch ook niet gaan neuriën erbij? Hij probeerde het wel zo te laten hoor, maar het was toch wel even aanzetten. Op alleen je voorpoten staan was nog aardig moeilijk, vooral als het dak van de nursery hem bijna niet toe stond om handstanden te doen. Het was goed om te onthouden moest hij zeggen, maar het was niet het makkelijkste voor hem om te doen. Het kostte hem veel energie en veel hoger kon hij ze steeds niet doen. Hij probeerde het wel hoor, maar het lukte hem niet vaak als hij heel erg eerlijk was. Maar het ging om het idee. Zijn andere favoriete move had hij zojuist de death drop genoemd. Uit het niets zou hij naar beneden vallen, waarna hij zich omrolde en meteen weer op zijn poten stond. Hij had een brede glimlach op zijn snuit en hij leefde echt zijn leven. Dit was misschien wel het beste wat een kitten hem ooit had laten doen en misschien had hij wel een nieuwe passie gevonden voor zichzelf. Hij zou morgen wel aardig spierpijn hebben en dat mocht hij dan mooi uit gaan leggen aan Stallionstar, dat zou nog wel een aardige grap zijn waarschijnlijk. Want zeg nou zelf, als iemand tegen je zou zeggen dat je moest dansen door een kitten omdat die had gewonnen in een gevecht en door de vele handstanden pijn had in je spieren dan zou je die kat toch ook uitlachen? Pfoe. Dat kon je wel zeggen, hij zou het in ieder geval wel lachwekkend vinden als het niet om hem zou gaan. Wat het in dit geval wel ging. Uiteindelijk stopte hij ook met een death drop, terwijl hij hijgend op de grond lag en zijn ogen even sloot. Jeetje mineetje zoveel wilde hij echt niet meer dansen hoor, dit was teveel. Hij sloeg een keertje met zijn staart op de grond en wow was de grond altijd al zo koel geweest? Zijn neus was rood van de opwinding, want ja help hij had echt ziek veel gedanst. Hij rolde zichzelf op zijn buik op de koele grond en keek hijgend naar de kitten. "En?" sprak hij hijgend tegen de kitten. "Bent u tevreden... oh grote.. warrior?" Alsjeblieft laat hem nou niet nog meer doen, dan kon je hem van de grond af schrapen.

Hij had tijdens het dansen niet veel kunnen letten op hoe de kitten reageerde, maar terwijl hij soms uit zijn ooghoeken keek merkte hij wel dat de kitten het geweldig vond. Had hij weer iets nieuws die hij kon toevoegen op zijn lijstje met dingen die hij kon doen om kittens blij te maken. En misschien kon hij dit ook wel gebruiken bij apprentices! Hij kon het meerdere katten gaan leren en wie weet kon je sommige moves ook wel gebruiken tijdens het vechten, dat zou pas cool zijn of niet dan? Hij had er ook echt plezier in gekregen als hij heel stiekem dingen moest toegeven, want het was gewoon een leuke activiteit. Je kon jezelf gewoon helemaal laten gaan, maar het was anders als er geen deuntje was dus als iemand anders dan kon gaan neuriën dan kon hij gaan dansen en was alles perfect. Dus hij moest even gaan zien of hij iemand kon gaan vinden die dat leuk vond om te doen. En ze konden het natuurlijk altijd om en om gaan doen! Misschien kon hij Bronzekit zodra hij ouder was wel leren dansen, dat zou natuurlijk ook hartstikke leuk zijn! Hij zou het in ieder geval super tof vinden om dat te doen. Als hij ooit mentor werd zou hij het zijn apprentices ook leren hehe, dat was een belofte die hij hier terwijl hij hijgend op de grond lag voor Bronzekit voor zichzelf ging maken. Dit was iets wat hij nooit kon vergeten. De kitten straalde van top tot teen en het was maar goed dat hij geen zonnetje was want anders had hij alles verbrand omdat hij het zo leuk vond. Dus dat was een super goed compliment voor hem als hij eerlijk was. Hij vond het heerlijk om de kitten zo te zien! Toen hij aan hem vroeg of hij tevreden was begon de kater heel erg te knikken met zijn kopje, dus dat leek ook goed te zitten. Mooi zo want langer had hij niet door kunnen gaan. 'Jaaaaa!' klonk er loeihard van de kitten af, waardoor Falcon even naar de queens keek met een verontschuldigende glimlach al waren ze natuurlijk wel iets gewend hier, het was niet de eerste keer dat een kitten hier zat te schreeuwen. 'Heel mooi. Super mooi!' klonk er vervolgens van de kitten af, waarna hij het nest uit begon te kruipen met de pootjes die nog niet helemaal goed waren om te rennen en te vliegen door de nursery. Dat zou vanzelf nog wel komen, dat wist hij zelf ook wel. Voor zijn neus liet de kitten zich op zijn zij vallen, waardoor hij grinnikte. De kitten was overduidelijk ook vermoeid door ofwel de vreugde die hij voelde om hem te zien dansen of door het feit dat hij misschien een beetje zelf had mee gedanst, waardoor hij zelf ook moe was geworden. "Daar ben ik blij mee." spinde hij blij tegen de kitten, zelf inmiddels redelijk op adem gekomen gelukkig, want hij was even bang dat hij nog meer moest doen. Maar gelukkig was dit niet het geval. Hij zou het ook niet kunnen doen, want zijn spieren zouden abrupt protesteren van dit allemaal. "Volgende keer dansen we samen, goed?" sprak hij met een brede glimlach tegen de kitten terwijl hij zijn kopje ophief om goed naar de kitten te kunnen kijken. Dat leek hem nog wel een leuk tripje naar de nursery. Misschien kon hij de rest van de kittens ook wel overhalen om mee te gaan dansen. En misschien ook een paar apprentices om mee te dansen. Een dikke dansparty. Dat leek hem nog wel wat, dat moest hij onthouden en met Heatpaw overleggen! Die vond het vast tof om mee te doen.

Ze waren allebei compleet uitgeput. Bronzekit omdat hij heel wat jonger was dan hem en Falcon omdat hij naast trainen nog heel intensief had gedanst, dus het was niet gek dat ze allebei moe waren. Falcon was hier immers ook gekomen om een dutje te doen op een vertrouwde plek, maar in plaats daarvan was hij gaan dansen. Hoe was hij ooit op die positie gekomen? De kleine kitten snorde blij terwijl hij hem met grote ogen aan keek toen hij vertelde dat hij er ook blij mee was met het dansje was van de kitten. Hoe simpel je een kitten blij kon maken, niet? Hij bracht op dat ze de volgende keer maar samen moesten gaan dansen, want dat was toch veel leuker? 'Gjoed,' mauwde de kleine kitten spinnend. Bronzekit lachte nog iets, waarom wist hij niet, maar hij was blij dat hij weer een nieuwe vriend had gemaakt in de nursery en dat hij op de koele aarde lag. Niets zou beter voelen dan op deze koele aarde te liggen. Bronzekit kwam ondertussen dichterbij en klom tussen zijn voorpoten. En toen ging hij slapen. Hij grinnikte zachtjes, wetende dat hij zelf nu ook niet weg kon gaan en ach. Die ene keer op de vloer liggen hier, dat zou niet zo erg zijn. Hij legde zijn kopje neer, lichtjes rustende op het lichaam van Bronzekit, waarna hij zijn ogen sloot en zelf ook al snel in een slaap verkeerde.