{Search patrol Tribe storyline} Look behind every tree

Met de to-be aan haar zijde was ze in de grot vertrokken, op weg naar de redwood. Ze maakte grote stappen met haar lange poten om zo snel mogelijk daar te zijn; om zo snel mogelijk te beginnen zoeken. Ze moest Mole koste wat het kost vinden. Er was niets ergers dan een tribemember verliezen, zoals ze gemerkt had bij de dood van Wisp, en dat mocht zich niet herhalen. Ze wou haar tribe beschermen. De slanke prey hunter wierp even een blik op de jonge cave guard to-be die haar vergezelde. Ergens had ze natuurlijk liever een volgroeide cave guard gehad, iemand waarvan ze zeker was dat hij haar niet in de steek zou laten, dat hij competent genoeg was om alleen op pad te gaan. Maar ze was niet het type om een jongere kat anders te behandelen dan een oudere - of toch niet bewust. Toen de grote bomen hen omringden, kwam ze tot stilstand. "Hou je ogen open", mauwde ze tegen Rumble, "Overal kunnen sporen te vinden zijn. Roep me als je iets ziet."

-Searchpatrol met Rumble

Grace knikte toen de to-be mauwde dat hij zijn best zou doen. Natuurlijk was dat niet de hoofdzaak voor een guard; sporen zoeken was eerder iets voor een hunter. Maar toch, hij had ogen in zijn kop zitten en hij was in staat ze te gebruiken ook. De slanke poes liep voorop, de grond afspeurend op zoek naar iets dat haar kon helpen. Af en toe keek ze ook op, naar omhoog - de bladerkruinen boven hun hoofd, de stammen van de machtige bomen. Misschien droegen ze wel iets van sporen; bloedspetters, klauwmarkeringen, vacht. En al die tijd bad ze tot de tribe of endless hunting dat ze iéts zouden vinden; iets dat hen kon vertellen waar Mole was of wat er met haar gebeurd was.

Grace liep om een dikke boomstam heen en spotte plots iets, een teken, datgene waarop ze gewacht had. Snel liep ze eropaf, haar kristalblauwe ogen groot. Pootstappen! De snowbengal snoof de lucht en rook de bekende geur van Mole, gemixt met.. Bloemen? Geen bloed, in ieder geval, dat moest vast een goed teken zijn. "Rumble!", riep ze de to-be, even omkijkend om te zien of hij het ook zag. Daarna hief ze haar blik op, in de richting dat Mole gelopen moest hebben aan de pootstappen te zien, en daarna meer om zich heen. Waar was ze toch? Zou ze in de buurt zijn? Grace hoopte het, bad tot de tribe of endless hunting dat ze hier was en dat ze ongedeerd was - voor de sporen had bidden gewerkt, hopelijk voor dit ook.

Grace knikte bij de vraag van de jonge guard en zette een paar passen naar voren. De geur toonde een duidelijk pad en haar blik viel op meer pootstappen die tussen de bomen heen leidden. De kattin wenkte Rumble mee met haar staart maar hield haar aandacht op het spoor. Een bries bracht haar vacht in de war maar dat was niet de reden dat ze plots bijna paniekerig haar pas versnelde. "De geur is aan het verdwijnen!", mauwde ze gehaast, proberend om zo snel mogelijk te gaan zonder het spoor kwijt te raken. Kom op Mole, hoe ver kon ze zijn?

Rumble zocht meteen naar een oplossing en ging voor haar in de wind staan, wat er op zich wel een beetje voor zorgde dat de geur minder snel wegwaaide; al wou dat aan de andere kant ook zeggen dat ze een volle neus van Rumble's geur kreeg. Grace krinkelde haar neus even en gebaarde met haar staart dat hij verder naar voor moest lopen, om het spoor van de wind te beschermen in plaats van haar. Intussen bleef ze volgen, haar neus bijna tegen de grond geduwd terwijl haar slanke poten haar zo snel mogelijk droegen. Hoe verder ze liep, hoe meer de grote bomen om haar heen uitdunden. Het spoor leek hen uit het bos te leiden - maar waarnaartoe?