Our demons haunt us

Onderwerp: Our demons haunt us ma 30 sep 2019 - 21:56

Sabrefur kroop omhoog uit een van de tunnels die eindigde midden in de moorlands. Meteen werd hij gegrepen door harde rukwinden die de aarde uit zijn vacht bliezen. Hij bedacht zich enkele tellen en ging toen weer terug het gangenstelsel in. De duisternis was al lang vertrouwd. De bedompte sfeer, de geur van aarde en de muffe stank van de dood. Dit gedeelte van de gangenstelsels had enkele kamers waar de windclanners ten rustte werden gelegd. Hij kwam hier vaak. Om dichter bij Lightdove te zijn. Zijn poten droegen hem automatisch terug naar de kamer waar zij ook lag. Haar lichaam was inmiddels vergaan en alleen haar botten waren nog over. Hij kroop de nauwe ruimte in en zag haar liggen. Hij had haar naast haar zus en ouders gelegd. Ze was altijd close met hen geweest. Het deed hem zeer om neer te kijken op haar stoffelijke resten met de wetenschap dat er niets tastbaars meer van haar over was, op een paar botten na. Ze roken niet naar haar, bewogen niet, lagen daar maar. Sabrefur ging zitten met hangende kop en liet een gefrustreerde zucht klinken. "Was je maar hier." Bromde hij zacht.

Abysshowl

Onderwerp: Re: Our demons haunt us ma 30 sep 2019 - 23:14

De getekende kattin liep door de gangen van de doden heen. Het was niet haar intentie geweest hier te komen, maar ze had rust gezocht en voor haar bleef de ondergrond een plek van kalmte. Ze was nooit opgeleid voor Moorrunner of Tunneler, maar bij Cyber hadden ze in een dassennest gewoond, de aarde was lang haar thuis geweest. Maar ze was hier niet alleen. Het duurde niet lang voor ze de geur rook van een bekende kat; Sabrefur. Veel van hun morele standpunten waren op een lijn, maar Abysshowl was een zwaar wantrouwende kattin. Vooral naar gevlekte katers en na het laatste incident met haar partner.. ze zag geen reden om ooit nog vertrouwen in iemand te steken. Maar ze was loyaal aan de katten die de macht droegen en de oudere deputy was er hier een van. Bij het horen van diens stem besloot ze te antwoorden. “De botten spreken niet terug Sabrefur” Antwoorde ze kalm. “Kom, het doet niemand goed om te staren naar de dood, laat staan een eenzijdig gesprek ermee te voeren. Loop met mee” Haar stem was autoritair op de manier hoe een docent dit kon zijn, ze tolereerde geen nee. Toch was dit enkel met goede bedoelingen, de jonge elder had gewoon een harde manier dit te tonen.

Onderwerp: Re: Our demons haunt us zo 6 okt 2019 - 16:44

Een gelijkmatige stem klonk er achter hem en Sabrefur keek om. Hij had haar helemaal niet horen aankomen, Abysshowl. Hij aarzelde een tel maar besloot daarna om toch maar haar te volgen toen ze hem gebaarde mee te lopen. "Leidt de weg." Miauwde hij met een knik naar de uitgang. Het scheen hem toe dat de muren en de muffe geur hem plots een beklemmend gevoel bezorgde. Hij wilde niets liever dan weg. Abysshowl haar aanwezigheid herinnerde hem weer dat hij een taak te vervullen had. Dat zijn moment die hij met Lightdove had gedeeld maar van korte duur kon zijn.

Onderwerp: Re: Our demons haunt us