Tour de.. WindClan? || Trainingstopic 1

  Hij was blij toen Heatpaw de tijd nam om de geur goed in zich op te nemen. Het was belangrijk dat je alle vier de Clans van elkaar kon onderscheiden. De geur van Rogue's en Kittypets zal wel vanzelf sprekend zijn. Dat zijn geuren die niet lijken op de Clans, en BloodClan. Maar om expres BloodClan op te gaan zoeken alleen om de geur vast te leggen leek hem geen goed idee. Shadefeather hoopte maar dat de jonge Apprentice nooit in aanraken zou komen met de gevreesde katten. Zo ver is het Shade al wel gelukt.
  'Okay, ik heb de geur,' vertelde Heatpaw toen, wat er voor zorgde dat Shade uit zijn gedachtes geschud werd.
  Hij knikte. 'Top. Dan is ShadowClan aan de beur nu.' Hij ging Heatpaw voor naar de grens van ShadowClan, weer er voor zorgend dat ze niet te dicht bij de grens zouden komen.

  Hij wachtte weer geduldig af tot Heatpaw de geur in zich op had genomen, al duurde het niet erg lang. De Apprentice draaide weer terug, met een opgetrokken neusje.
  Shadefeather moest ervan grinniken en stond al op om Fourtrees te verlaten toen Heat vroeg waar ze nu heen gingen. Hij knikte, tevreden met zijn leergierigheid. 'We gaan nu via Small Lake naar de Maize Fields,' vertelde hij toen ze de vertrouwde WindClan grens passeerden.
  'Je kan soms prima jagen bij het meer en het is de perfecte plek om even wat te drinken,' miauwde hij. 'Ik weet eerlijk gezegd niet hoe diep het is, maar ik zou het liever ook niet uit willen proberen,' grinnikte hij. 'De Maize Fields zijn pas aangelegd door de Twolegs. Vanaf new-leaf tot leafbare is het meestal begroeit en vooral in greenleaf is het een uitstekende plek om te jagen. Je moet alleen oppassen dat je niet verdwaald en je moet ook opassen voor grote monsters die er soms rijden. Maar die hoor je al van ver aankomen.' De kater keek even opzij of Heat het allemaal opgeslagen had en of hij niet nog vragen had.

  Hij hoorde ergens wel tijdens zijn uitleg dat Heat er wat doorheen gezegd had, maar hij had besloten dat erna pas te antwoorden. Heatpaw had ook nog meer vragen, vooral over de monsters in het Maize Field gebied.
  Shadefeather knikte begrijpelijk. Hij vind het ook niet een erg prettig gevoel dat dat gebied vooral van de Twolegs is, maar je kan er goed jagen en grote monsters die veel lawaai maken vermijden was ook geen groot probleem. Zolang je maar weer de weg terug wist.
  'Als er een groot monster is dan jagen die meestal wel prooi weg, soms doden ze de prooi ook, zonder het verder op te eten, net zoals ze op Thunderpaths doen. Waarom de Maize Fields daar precies zijn weet ik niet, want het is dus eigenlijk van de Twolegs. Maar ik heb nog nooit een twoleg van dichtbij gezien en erg veel zijn ze er ook niet hoor,' stelde hij zijn Apprentice gerust. 'Je kan de grote monsters al van ver horen aankomen en dan weet je dat je in ieder geval weg moet van het harde geluid. De stand van de zon kan je altijd weer helpen terug te komen, maar dat is allemaal een kwestie van oefenen,' glimlachte hij. 'Liever dus ook niet zomaar de Maize Fields in gaan zonder dat je er een aantal keer geweest bent met mij, of een andere Warrior.' Shade wilde niet dat Heat onnodig gevaar liep.
 
  'Nu we toch nog een tijdje moeten lopen kunnen we het gelijk over de Warrior Code hebben, want die is natuurlijk heel belangrijk,' miauwde Shadefeather toen met een glimlach en hij keek even naar de rode Apprentice. 'Wat weet je al van de Warrior Code?'

  Hij was blij te zien dat Heatpaw enthousiast knikte. 'Ja! Ik weet dat kittens het kamp niet uitmogen...Ennuh, je mag niet eten voor je voor de clan hebt gejaagd,' vertelde de Apprentice trots.
  Shade glimlachte en knikte. 'Dat is zeker waar, ja. Ik hoop dat je ook al een paar regels over de andere Clans weet? Zeker omtrent de grenzen?' Daar waren ze net geweest, dus misschien wel handig om die regels nog even te verduidelijken voordat het allemaal mis ging omdat hij iets verkeerd begrepen had. Niet dat Shade dacht dat Heat niet zou snappen dat je de grens niet over mag, maar het is wel handig om alle regels concreet te weten.

 Hij was blij te zien dat Heatpaw die ook wist, of in ieder geval een paar. 'Uh-huh! We mogen niet de grenzen van andere clans over en als hun dat bij ons doen dan moeten we ze wegjagen,' vertelde Heatpaw enthousiast.
  Shadefeather glimlachte en knikte. 'Goed zo,' complimenteerde hij zijn Apprentice. 'Dat geldt dan ook andersom, hè. Wij mogen ook niet zomaar de grens oversteken, ook niet als het om een prooi gaat of iets dergelijks. Als de prooi de grens over heeft gestoken dan is die prooi van de andere Clan. Dan moet je het laten gaan,' vertelde hij. 'Af en toe zul je ook andere katten tegen komen bij de grenzen of bij Fourtrees. Daar mag je gezellig mee praten als je wilt, en vriendschappen zijn ook toegestaan. Maar blijf wel loyaal aan je Clan. Als het er eenmaal op aan komt moet je wel tegen ze vechten.' Hij keek Heatpaw even schuin aan, zeker wetend dat hij dat snapte.

'Maar vechten de clans dan vaak met elkaar?' vroeg Heatpaw. Shade keek hem even aan en dacht na. Ze zaten op het moment wel in een oorlog, maar verder... Was het best rustig.
'Op zich niet, het is alleen dat we nu in een oorlog zitten met RiverClan. En wie weet wat er allemaal nog kan gebeuren. Je moet er altijd op voorbereid zijn,' miauwde hij.
'Kijk, daar heb je de Small Lake,' kondigde hij toen aan met een glimlach. 'Hier kunnen we even wat drinken.' En hij liep naar de waterrand toe. Na wat gedronken te hebben richtte hij zich weer op Heatpaw. 'Heb je al een beetje een beeld van hoe het territorium ingedeeld is, Heatpaw?'

De gele blik van zijn mentor bleef even op hem rusten terwijl hij naar de woorden voor een antwoord zocht. Was het dan een gecompliceerde vraag die hij had gesteld? Nee, toch? Shadefeather vertelde in iedergeval dat ze opzich niet vaak met elkaar vochten, maar dat ze nu in een oorlog zaten met Riverclan. Dat idee van een oorlog zat de jonge apprentice ook helemaal niet lekker, zeker niet toen zijn mentor ook nog vertelde dat hij er altijd op voorbereid moest zijn.
Toch, veel meer woorden werden er niet over vuil gemaakt, want Shadefeather kondigde aan dat ze al bij het small lake waren aangekomen, een soort van kleine ruststop waar ze even zouden drinken voordat ze weer verder gingen. Het rood-witte katertje boog zich naast zijn mentor neer en lapte een paar slokken van het wateroppervlak naar binnen. Het koude water gleed door zijn keel naar zijn maag, waar het koele gevoel even aanhield. Toch was het niet erg onprettig en het had er voor gezorgd dat zijn keel niet meer droog was. Al was dat maar van korte duur, want al gauw vroeg Shadefeather of hij al een idee had van hoe het territorium was ingedeeld. Oh nee, dat had hij echt nog totaal niet! Moest hij dat al weten? Zou hij nu de zwarte kater teleur gaan stellen? Dat wilde hij echt niet hoor. Langzaam schudde hij dan ook zijn kopje. “Nee, sorry,” mompelde hij.

Nieuwsgierig keek hij zijn Apprentice aan. Ergens had hij verwacht dat Heatpaw enthousiast zou reageren, maar misschien was zijn vraag te vroeg geweest. Op zich hadden ze al ongeveer de helft van het territorium bezocht, maar Heatpaw had dus blijkbaar nog steeds geen idee hoe het er een beetje uitzag.
Shadefeather glimlachte naar hem en ging rechtop zitten. 'Dat maakt niet uit, in het begin is het altijd even wennen. En we moeten nog de helft,' miauwde hij met een glimlach. 'Het zal allemaal vanzelf op 'n plek vallen. Laten we nu maar naar de Maize Fields gaan.' En bij die woorden stond hij weer op waarna hij zijn weg vervolgde naar weer een ander deel van het WindClan territorium.

Shadefeather leek verrast dat hij het territorium nog niet voor zich kon zien. Had hij het nu fout gedaan dan? Ze hadden al zo'n eind gelopen en het was allemaal best wel ver weg van elkaar. Dat en het feit dan hij in één keer een hele hoop informatie binnenkreeg nu. Hij had nog geen concreet beeld van hoe het er nou eigenlijk uitzag, maar zijn mentor had gedacht van wel. Heatpaw keek naar de grond, bang dat hij zijn mentor teleur had gesteld, maar deze vertelde hem juist dat het niet erg was en dat hij het vanzelf wel zou leren. Dat ze nu pas op de helft waren. Hij keek zijn mentor verbaasd aan en knipperde. Maar hij had toch verwacht dat hij het al kende? En waren ze nu pas op de helft? Kreeg hij nog dubbel zo veel informatie om te onthouden? Dat zou nooit lukken! "Maar Shadefeather? Ik hoor dit toch allemaal al te kennen aan het einde van de dag? Dat gaat mij echt nooit lukken," gaf hij met een klein stemmetje toe. Andere apprentices zou het vast wel lukken en hij wilde geen achterstand oplopen. Daarnaast begonnen zijn poten al een beetje pijn te doen, want hij was niet gewend om zo aan een stuk door te lopen. Maar hij kon nu niet opgeven, want dan zou Shadefeather helemaal denken dat hij niet zijn best zou doen.

Hij had niet door dat Heatpaw zo twijfelde over zijn eigen kunnen. Maar toen hij het zenuwachtige stemmetje van de jonge kater hoorde draaide hij verbaasd om. De kater glimlachte naar hem en schudde zijn kop. 'Sommige pikken het sneller op dan anderen, Heatpaw. Dat is helemaal niet erg. Als jij nog een rondleiding nodig hebt dadelijk, dan doe ik dat met plezier. Zolang je het territorium maar gaat kennen. Het maakt echt niet uit of dat snel gebeurd of niet,' miauwde hij. Nee, hij had liever dat het goed gedaan werd dan snel. 'Natuurlijk heb je bepaalde leeftijd waar de Apprentices ongeveer hun Warrior-naam krijgen, maar als jij wat meer tijd nodig hebt is dat helemaal niet erg. Ik heb trouwens liever dat je het dadelijk heel erg goed kunt, dan niet zo goed, maar het wel snel gedaan hebt.' Shadefeather hoopte dat hij de Apprentice daarmee een beetje op zijn gemak had gesteld. Er was helemaal geen haast bij, niet voor hem in ieder geval.

Shadefeather leek niet teleurgesteld dat hij het allemaal nog niet goed in zijn kop had zitten. Nee, de zwarte kater vertelde hem juist dat het niet erg was als hij op zijn eigen tempo alle dingen zou leren, of als hij langer apprentice zou blijven dan de meesten, als hij alles maar goed kende. Heatpaw knikte dat hij het begreep, maar toch was hij nog niet helemaal zeker. Het rotte gevoel wat bij de gedachte van een achterstand op de rest was komen kijken bleef nog steeds een klein beetje rondspoken, zelfs na de geruststellende woorden van Shadefeather. Maar misschien dacht hij hier ook te veel over na. Het was pas zijn eerste dag vandaag. “Okay,” sprak hij, nog een tikkeltje zachtjes. ”Wat gaan we nu doen?”

Shadefeather merkte dat Heatpaw een beetje teleurgesteld was dat hij nog niet alles kende, maar zelf vond hij dat niet erg. Alles op z'n tijd. Als je dingen ging forceren om sneller te gaan dan dat kon, dan leidde dat alleen maar op mislukkingen. 'Wat gaan we nu doen?'
'We gaan nu naar de Maize Fields. Ik heb je natuurlijk al wat verteld, dus we gaan alleen eventjes kijken. Daarna gaan we weer terug naar het kamp, want volgens mij zijn dit wel genoeg indrukken op een dag, hm?' miauwde hij met een glimlach.
Ze trippelde verder naar de Maize Fields, waar hij voor de rand stilhield. 'Nou, dit is het dan. Je kan hier vooral knaagdiertjes en vogeltjes vinden,' legde hij uit. 'Kom, laten we er even doorheen lopen. Hier moet je ook goed opletten dat je niet verdwaald, maar dat komt allemaal wel goed als je dat leert.' En met die woorden stapte hij de hoge planten in, er wel voor zorgend dat Heatpaw dichtbij bleef.

Shadefeather antwoordde dat ze nu naar de Maize Fields zouden gaan, een plek die toch wel spannend had geklonken. Maar ze zouden alleen even kijken, en dan weer terug naar een kamp. Stiekem was dat toch wel een opluchting voor de rood-witte apprentice. Het was allemaal veel om te onthouden voor iemand die tot nu aan toe alleen nog maar moest weten hoe de spelletjes in de nursery werden gespeeld. Hij wilde het allemaal goed doen, maar hij volgde zijn mentor maar wat bedeesd naar de Maize Fields nu. Dacht Shadefeather ook dat hij het allemaal niet zo aankon om het hele territorium in één dag te leren? Of was dit écht de laatste stop? Heatpaw durfde het niet te vragen.
Ze kwamen nu tot stop voor de rand van de Maize Fields en wauw wat leek dat nu al op een doolhof. Heatpaw zou het maar spannend vinden om daar in te moeten gaan. Hij was dan ook maak al te blij om hier te blijven staan luisteren naar de uitleg van zijn mentor, ook al wist hij dat ze zo wel het verwarrende veld in moesten. Maar eerst legde Shadefeather uit dat er hier veel knaagdieren en vogeltjes te vinden waren, een heel stuk anders dan de konijnen die de jonge Heatpaw gewend was. Maar zijn angst om te verdwalen in het doolhof van het veld werd ook bevestigd. Hij ontving namelijk een waarschuwing dat hij moest oppassen dat hij niet zou verdwalen in het hoge gras. Zijn mentor had vertrouwen in hem dat hij dat wel zou leren allemaal, maar zelf had hij wel zijn twijfels. Het was allemaal wel lastig om in een keer in de gaten te proberen te houden. En toen? Toen stapte de zwarte warrior zonder problemen de Maize Fields in, waardoor Heatpaw hem, na een momentje verbaasd te staan kijken, achter hem aan moest rennen. “Maar is dit niet gevaarlijk?” Vroeg hij.

Hij keek achterom en zag toen toch dat zijn Apprentice hem achtervolgde. Hij glimlachte bij zijn vraag. 'Hm, nee. Kijk, er zijn overal wel gevaren. Maar opzich, zolang je maar één kant op blijft gaan kom je er vanzelf wel uit. Misschien wel buiten het territorium, maar dan weet je in ieder geval dat als je weer terugkeert en rechtuit blijft gaan je alsnog weer goed terecht komt.' Was dat logisch? Het klonk logisch in zijn oren. Je kwam altijd wel ergens uit. Hij richtte zijn gele ogen naar de Apprentice en glimlachte geruststellend. 'Maar geen zorgen, Heat. Ik ben er voor nu bij en ik wil ook niet dat je nu al alleen het veld in gaat. Zorg dat er altijd wel iemand bij is, of dat je bij de rand blijft.' Zelf bleef hij nu ook redelijk dicht bij de rand, want hij wilde ook wel weer terug naar het kamp zo. 'En als je een grote monster hoort, moet je van het geluid af gaan. Die dingen kunnen je heel makkelijk doden.' Dat klonk ook weer lekker geruststellend. Goed bezig Shade. 'Maar je hoort ze al van ver aankomen, dus zolang je goed op blijft letten zit je goed,' knikte hij. 'Zijn er nog vragen? Wil je misschien een muisje proberen te vangen hier of wil je terug naar het kamp?'