ThunderClan Ceremonie [09-2019]

Er lag een glimlach op haar gelaat. Vandaag was de dag dat haar apprentice een warrior werd. Ze had naar de dag uitgekeken. Hij was haar eerste apprentice en ze was zo ontzettend trots op de kater. Dustpaw verdiende het, hij had hard zijn best gedaan en dat niet alleen. Hij was uitgegroeid tot een kat waar ThunderClan op kon bouwen, waar zij op kon bouwen. Stiekem gaf ze om hem. Misschien was dat het gevoel wat moeders voor hun kittens hadden? Al kende ze dat niet, dus misschien was dat ook wel weer heel anders. Ach, het maakte ook niet uit. Het gevoel was in ieder geval oprecht en het maakte dat Dustpaw altijd bij haar kon komen als er iets was. Ze zou voor hem klaarstaan. “Succes.” Miauwde ze zachtjes toen ze langs hem liep. “Ik ben trots op je.” Ze gaf Dustpaw een vriendschappelijk kopje voordat ze wat verder naar voren liep. Ze ging op haar plekje zitten vlak voor de High Rock, waar Thornstar opgesprongen was. Thonstar begon met Dustpaw en er ontstond een sprankeling in haar felgele ogen toen haar apprentice naar voren stapte en zwoor op de belofte die elke warrior moest maken. Ze gaf hem een kort knikje en begon toen zijn nieuwe naam met de rest mee te roepen. “Dustspirit!” Haar hart zwol van trots. Toen ging Thornstar verder met de nieuwe apprentices. Eerst de kittens van Firedance die oud genoeg waren om hun trainingen te beginnen. Zij zou vandaag ook weer de training van een apprentice op haar nemen, maar niet die van één van de kittens maar van Maplepaw. Die een nieuwe mentor nodig had. Ze stond op en liep naar haar apprentice toe. Die naast Sabrepaw door haar opgeleid zou worden. Ze wilde haar neus tegen die van hem aan duwen toen Mistgaze opeens de aandacht trok. Haar schouders verstrakten. Het zou toch niet? Zou ze haar verraden? Geschrokken draaide ze zich weer terug naar de High Rock.

Tag: @Dustspirit & @ Maplepaw

Hetgeen wat Mistgaze te vertellen had was heel anders dan dat ze had verwacht. Voor één moment had ze echt gedacht dat ze aan de hele Clan ging vertellen wat Eveningglow had gedaan. Welke keuze hun ThunderClan deputy had gemaakt, het ging wel over kittens maar over Mistgaze eigen kroos… De kittens van Firedance, de kittens die dus eigenlijk van haar zus waren. Ze bleef een tijdje onbeweeglijk staan. Niet zo goed wetend wat ze met deze informatie moest. Het was ergens ook wel weer fascinerend hoe iets zo snel kon escaleren. Iedereen begon door elkaar te roepen, maar haar blik viel op Glazeheart. Die tegen Rowanflight begon te schreeuwen. Even keek ze om naar Maplepaw. “Het spijt me dat het zo moet. Ik ben zo bij je terug, dan doen we dit zoals het in eerste instantie de bedoeling was.” Ze probeerde een glimlach op haar gezicht te toveren, al was het lachen haar eigenlijk wel vergaan. Ze wist dat dit niet de afspraak was, dat wat ze ging doen haar belofte zou breken. Toch duwde ze zichzelf tussen Rowanflight en Glazeheart in, voordat Glaze Rowan aan zou vliegen. Haar zilvergrijze vacht streek langs die van Glazeheart. “Glaze.” Zei ze zachtjes, maar wel met een waarschuwende ondertoon. “Niet nu.” Niet waar de hele Clan bij was en niet voordat ze het hele verhaal wisten. Haar blik probeerde die van haar beste vriend te vangen, voordat Thornstar de groep tot de orde riep. Ze bleef bij Glazeheart staan terwijl Thornstar weer begon te spreken.

Tag: @ Maplepaw, @Glazeheart & @Rowanflight

De woorden die Thornstar uitsprak moesten gezegd worden en ze hoopte dat het Mistgaze niet nog meer brak. Ze was in ieder geval blij dat zij het niet hoefde te doen. Mistgaze had haar geholpen en opeens snapte ze de reactie van de kattin veel beter. De reactie toen zij had verteld dat ze de zwangerschap wilde beëindigen. Ze had zelf haar kittens aan Firedance haar zorg overgedragen. Ze had vast aan haar eigen kittens gedacht en aan haar eigen keuze. Eentje die heel anders was geweest dan wat Eveningglow had besloten. Even gleed haar blik naar Mistgaze, toen naar Firedance en weer terug. Dit was de keuze die Mistgaze gemaakt had. Die had de kittens wel op de wereld gezet, maar had het geheim gehouden. Opeens vroeg ze zich af of er wel goede en slechte keuzes waren. Een keuze was een keuze, het was maar net de manier waarop het uitpakte. De manier waarop je er mee omging. Dan kon het beide kanten op vallen. Toen Thornstar haar naam uitsprak ging de blik in haar felgele ogen naar de leader. Ze knikte en keek weer naar Glazeheart. “Niet doen.” Miauwde ze zachtjes. “Hoe moeilijk het ook is, praat eerst met je zussen oké?” Toen stapte ze bij hem weg naar Thornstar toe. Ergens drukte er iets zwaars op haar hart, wat groter werd hoe dichter ze bij Thornstar kwam.

Tag: @Glazeheart & @Thornstar

PLEASE DON'T KNOCK OVER MY HEART

Wat na haar woorden volgde had ze al duizend keer door haar hoofd af laten spelen. Ze had het als nachtmerrie terug zien komen en was midden in de nacht wakker geschrokken. Mistgaze ontmoette de blik van Waterpaw die als eerste sprak. Zijn woorden raakte haar, op een positieve manier. Maar het werd al snel afgestraft door Firedance, die nu haar kant op kwam. Mistgaze stond nog net niet te trillen op haar poten toen haar zus haar boze relaas naar haar toe gooide. Woord na woord sneed door haar hart. Haar ogen gefocust op die van Firedance. Maar toen gebeurde er iets wat zelfs in haar nachtmerries en doemscenario's nooit gebeurd was. Er werd een poot met uitgeslagen nagels naar haar toegeslagen. Mistgaze wou wegduiken maar was - zoals altijd als ze aangevallen werd - te laat. Nagels van Firedance kraste over haar neus heen en al snel liep er uit de sneetjes wat bloed. De wereld leek stil te staan, voor haar leek het wel uren lang te duren. Het scenario met Claw die haar blind maakte speelde zich meerdere keren voor haar ogen af. Dit was precies hetzelfde.

Ze werd 'wakker' geschud toen ze de woorden van Jaytail. Haar blik ging rond, ontmoette die van verschillende katten. De boze Jaytail, onzekere ogen van Flitpaw, het teleurgestelde gelaat van haar zus Birchberry. Ze keken haar allemaal aan. Ogen waren op haar gericht. Heatherpaw stampte boos weg na een woede uitbarsting als die van Firedance die haar even liet twijfelen of het wel echt een dochter van haar was. Ze leek op Firedance. Mistgaze slikte, haar keel was zo droog als de heetste zomerdag die ThunderClan gehad had. Woorden vlogen om haar oren. 'Clanverrader', 'Je moet verbannen worden voor je acties', 'Jullie zijn gestoord'. Ze had nog geen woord gezegd om de acties te verdedigen, alles ging zo snel en Mistgaze stond aan de grond genageld leek het wel. Haar ogen zochten naar de bekende gele van Rowanflight, die vond ze. Hij zou wel met haar uitleggen hoe alles-

Hij zei dat hij de kittens haar opgedrongen had. Dat was nooit zo geweest. Ze hadden samen een fout gemaakt, eentje uit liefde. Maar nog altijd een fout. Glazeheart stond na Rowan's woorden klaar om hem aan te vallen. Haar hart brak. Haar familie die klaar was om haar beste vriend en liefde van haar leven aan te vallen. Toen kwam Thornstar ten tonele, vroeg iedereen te bedaren en rustig te worden. Ze zag het niet snel gebeuren, dit nieuws had iets wakker geschud in haar clanmates. Sommige herkende ze niet eens meer terug. De blikken die ze nu ontving van katten waren gemengd. Sommige boos, teleurgesteld, verdrietig of neutraal. Maar het leek alsof ze haar allemaal uit konden kotsen. Alle jaren als medicine cat, voor niets.

De woorden van Rousebell raakte haar, ze was blij dat haar oud apprentice haar kant koos. Maar ergens was het ook gevaarlijk. Wat als katten haar niet als medicine cat wouden omdat ze haar kant koos? Zouden ze bang zijn dat Rousebell's oordeel haar taken in de weg zou staan? Haar blik ging rond en haar ogen ontmoette Stormpaw, die er niet veel van leek te snappen. Ze voelde zoveel liefde voor de kittens, maar nu.. wat was ze nu?
Toen ze Eveningglow zag voelde ze alleen nog maar paniek. Zou de poes nu snappen waarom ze zo moeilijk had gedaan over hun geheim? Waarom ze het eigenlijk niet had willen doen? En ze zo koud en boos geweest was.

Paniek in haar ogen sloeg nu om haar hart en opeens kwamen haar voeten los van de grond en voordat Mistgaze het wist was ze aan het rennen, richting de doorntunnel om het kamp uit te gaan. Ze drukte zich wild door de doorntunnel, bang dat Firedance achter haar aan zat om haar nog meer pijn te doen. Plukken vacht bleven haken achter takken en doorns maar ze drukte door. Ze moest weg, ze moest er uit.

Ze kon niet meer in ThunderClan blijven na dit.

- Mist is het topic uit!

gemaakt door kiki

De uitvallen van zijn clanleden waren natuurlijk begrijpelijk, maar ze dachten niet na. Ze vielen enkel aan en dachten niet aan de jonge leerlingen die hier eigenlijk de dupe van de leugens waren. Leafface zag hoe het allemaal gebeurden, maar kon het niet helpen dat hij zich meer ergerde aan zijn clan genoten dan aan wat deze volwassen katten gedaan hadden. De leerlingen hadden nu bescherming en troost nodig tot alles een beetje bedaart was. Leaf stond op en stapte naar voren om Flintpaw in zijn nekvel vast te pakken, maar voor hij dit deed sloeg hij beschermend zijn staart even over zijn leerling heen. Thornstar heeft gelijk! Ik ben ook niet blij dat deze clan leden een geheim hebben onthouden van de clan, maar zoals jullie uitvallen is nu ook weer niet nodig. Niet zonder het gehele verhaal te kennen. Jullie doen net alsof Mistgaze iemand van de clan vermoord heeft!' sprak Leafface luid om door alle aanwezigen gehoord te kunnen worden. Stormpaw was naar Flintpaw toe gelopen en wilde hem mee nemen naar de leerlingen den. Leaf likte troostend over Flintpaw's oor waarna hij hem in zijn nekvel pakte maar bedacht zich en gaf de jonge leerling een vriendelijke duw richting de den te geven en tussen de andere katten door drong. Een van de andere katten wilde hem niet doorlaten, maar Leafface bleef onbeweeglijk en gromde zacht. Uiteindelijk ging de kat opzij en kon Leafface door zou kunnen lopen met de leerling naast zich. Hij zou geen enkele kat deze jongen wat laten doen of het nu zijn eigen clanleden waren of welke andere kat van buiten af of een tweebeen, hond, vos of das en zelfs een monster van het donderpad zou hij nog gaan bevechten als het nodig was. Al zou hij die strijd zeker verliezen! Leaf stapte rustig door tot hij bij de den kwam en zetten de leerling rustig neer. 'Ga maar slapen morgen zullen we met trainen beginnen.' sprak hij met vriendelijke stem tegen zijn leerling en even ging zijn blik van Flintpaw naar binnen en zag enkel zijn zusje daar binnen. Toen keek hij nog even naar Stormpaw en knikte de leerling vriendelijk toe voor hij zich omdraaide om de rest in het oog te houden. Leafface ging naast de leerlingen den liggen met zijn poten onder zich getrokken. Het zou geen vrolijke nacht voor de leerlingen worden als de andere katten z'n bombarie bleven maken. Al keek hij in stilte Mistgaze na die weg vluchten. Ze had beter kunnen blijven dan vluchten vond Leaf, maar ging zich er voorlopig niet verder mee bemoeien en richting zijn blik weer op de andere clanleden.
Tag: Iedereen xD

@Leafface, je kunt niet zomaar bepalen dat jouw karakter Flintpaw oppakt en weg brengt. Bovendien zijn apprentices al te groot om makkelijk op te pakken en mee te nemen. Als je dat even zou willen aanpassen?

What do we say to the god of death? Not today.

It did not take long for chaos truly break loose between the cats attending the ceremony. Some kept quiet, some took sides, be it hers or that of her sister. Meanwhile, Firedance’s fur kept bristling, her anger not ready to subside. At least some of them seemed to be agreeing with her.

A soft call from a voice she had grown used to over the last six moons made her turn her head for a moment. Her gaze landed on Flintpaw, who was watching her, addressing her as his mother, even though Mistgaze had just told them they were hers. The fire coloured she-cat felt more of her heart break at the sight, but his lost expression only seemed to fuel the flames. ”I’m sorry Flintpaw,” she muttered, hoping that it would sound sincere to him even though she was still so angry with this whole situation.

Her sisters certainly did not take it well. She could have expected as much, but what would they have done with this knowledge. Would it not have been more cruel to force all of them to lie on their behalf? If the secret could not even be kept with just three cats knowing, it would have certainly become a problem earlier on if all of their siblings had known everything. ”Would you rather have been forced to lie as well?” she snapped at Birchberry and Winterbird. ”Would you rather have had those kits be branded as those of code breakers or some rogue’s offspring found in the woods?!” she added because of Winterbird’s accusations. ”I am not the one who managed to somehow lose two healthy kits overnight!”

Even worse was Heatherpaw, who went screaming and hissing at both Mistgaze and Firedance. The ThunderClan warrior gave her a stern look, although the heartbreak in her eyes was certainly visible. ”The only thing I wanted was to give you the best life you could have in ThunderClan!” she yelled after her daughter, her niece. They were young, she could not blame them if they would be mad at her. She would certainly not blame them for being mad at Mistgaze. However, this had been everything she had wanted to avoid. Having them doubt her love for them, that was one of the most painful things to hear, and she was used to feeling pain.

Rowanflight’s voice rang through the clearing, and Firedance’s gaze snapped to him as he fed them another lie to save the mother of his kits. Glazeheart looked about ready to murder him right then and there, but she would not stand for that. Her brother was too sweet to have that on his conscience. ”Oh please Rowanflight, you do not have to lie anymore! If we are telling truths today, you should join in and tell them this has been the second time Mistgaze has had your kits! Only the first ones never lived, which made it so much easier to get away with it without anyone knowing. No, my precious sister has always wanted to have kits, even though she knew it was forbidden.” Her eyes narrowed at the tomcat and then she looked back at Mistgaze. If she was going to tell the truth, it should be the whole truth.

She heard someone shouting about banishment. That had been the thing she had been scared of when Mistgaze had told her about the kits for the first time. She had not wanted to see her sister leave the Clan and they needed their medicine cat. The kits needed someone to care for them without ill feelings. That was why she had lied and had vowed to keep the secret until her dying day. Now, Mistgaze had put all of them in this situation again by telling everyone.

Her ears were still residing against her neck when Thornstar finally stepped in. She was not ready to let this go, not yet. He could be calm all he wanted, but that was not enough to quench the fire still burning underneath her skin. He was mild to her sister, but the fact that he needed to talk about this with his deputy, the other medicine cat and the traitor told her that it would not just end here. Firedance did not know what she wanted anymore. This had been the last straw to her patience.

At the very least her other daughter did not seem to care much about having been lied to. She proclaimed to now have two mothers and started comforting her brother. At that moment however, Mistgaze decided to run off. Away from her, away from everything, as if that would solve the problem. ”Coward! she hissed, but she did not go after her. She was not out to murder her sister, even though it might have looked like it in all her fury with her swipe to Mist’s face. This was far from over though.

F I R E D A N C E

De zilvergrijze vacht van Eveningglow streek tegen zijn vacht en hij ontspande, alsof er een last van zijn schouders viel. "Glaze." Sprak ze zachtjes maar waarschuwend. "Niet nu." Hij deed wat ze zei en wendde zijn blik naar de grond. De kater was al blij dat hij nog een beetje aandacht kreeg van zijn beste vriendin. Ze leek echter gespannen. Kwam het door hem? "Niet doen." Miauwde ze zachtjes. "Hoe moeilijk het ook is, praat eerst met je zussen oké?" Hij knikte en glimlachte dankbaar naar de jonge deputy. Hij had ondertussen al opgemerkt hoe Firedance had gezegd dat Rowanflight loog. Even klikte er iets in zijn hersenen. Hij wou haar alleen beschermen! Daarom loog hij. Deze hele situatie was naar. Het was naar om te zien hoe zijn clangenoten allerlei bedreigingen naar Mistgaze spuugden. En het was nog naarder dat zijn familie nu langzaam kapot werd gemaakt door die ene stomme regel dat medicine cats geen kittens mogen. Hij stond bijna op het punt om achter haar aan te rennen nadat ze het kamp uit was gesprint maar iets hield hem tegen. Waren het de woorden van zijn vuurrode zuster? Aan wiens kant moest hij nou staan? Ja, aan de kant van zijn familie natuurlijk. Diegenen die hij lief had. Alleen het probleem was dat zijn familie in tweeën was gesplitst op het moment. De bengaal besloot naar Firedance te lopen. Hij was bang voor haar felle kant die ze af en toe toonde, zeker vandaag. Maar hij wist dat zij hem niks aan zou doen. "Ehm, zal ik achter haar aan gaan?" Vroeg hij twijfelachtig aan de krijgster die in vuur en vlam leek te staan.

Tag: Eveningglow, Firedance

Waterpaw keek nogal beledigd naar Firedance toe toen ze plots Mistgaze een klap verkocht en zich terug naar hem had gekeerd. ”Do not speak about things you know nothing about. Mistgaze does not deserve any respect, not anymore,” blies ze naar hem. Toen brak de hel echt los. Hij kon nog Jaytail's hatelijke woorden horen, en voort kort wou het voor haar opnemen en iets terug zeggen. Maar hij wist dat hij het niet kon. Het bleven zijn Clangenoten, en het was niet dat ze Mistgaze niet mochten. Ze hielden zich aan de regels van StarClan. Maar ze wisten niet hoe moeilijk het kon zijn om zich aan zo een natuurlijke regel te houden. Liefde gebeurde bij bijna iedereen. Om hem heen begonnen katten naar elkaar te spugen, maar ook naar Mistgaze en Firedance. Waterpaw wist eigenlijk niet meer op wat hij moest reageren tot hij Rowanflight's woorden hoorde. "It is my fault, not hers! She did not want to, she wanted to stay loyal to starclan, I was in the wrong! I talked her into it, do not blame her! please.." Hij keerde zich naar de kater toe, iemand wie hij ooit vertrouwd had. Zijn vacht stond overeind, maar Glazeheart deed het werk al voor hem. Dat was ook toen hij Nettlepaw boven de menigte hoorde. En toen pas had hij opgemerkt hoe Heatherpaw, Flintpaw en Stormpaw zich wel niet moest voelen. Hijzelf had zich volledig ongewild gevoeld toen hij hoorde dat een ShadowClanner zijn vader was. En de Clan wist er niet vanaf. Dus dan kon hij zich niet eens voorstellen hoe het voor de drie zou zijn zodra dit allemaal weggewaaid was.

Alles gebeurde toen veel sneller. Rousebell ging er ook op in, met Thornstar en Eveningglow. Hij kon niet horen wat er gebeurde, maar hij wist dat de medicine cat aan Mistgaze's kant stond. Zie je wel? Iedereen wist wat voor een goede kat ze was. Waarom kon niemand dit zien?
”Oh please Rowanflight, you do not have to lie anymore! If we are telling truths today, you should join in and tell them this has been the second time Mistgaze has had your kits! Only the first ones never lived, which made it so much easier to get away with it without anyone knowing. No, my precious sister has always wanted to have kits, even though she knew it was forbidden.” Hoorde hij Firedance weer zeggen. Hij keek weer naar Mistgaze voor hij uiteindelijk zelf zijn brein aan het werk zette. Was dat de reden waarom de kattin zo moederlijk naar hem deed? Hij was vervanging? Zijn groene ogen keken naar haar blauwe. Alsof hij daar de waarheid kon vinden. Maar de kattin rende al snel langs de groep katten richting de uitgang. Uit het kamp.

"Mistgaze!" Riep de apprentice achter na. Kom terug. Hij draaide zich naar zijn mentor toe voor hij toch ook achter haar aan besloot te rennen. Hij haalde het niet ver, gezien hij plots een paar tanden in zijn nekvel voelde en terug getrokken werd. Waterpaw draaide zijn kop om en merkte al op dat zijn moeder, Swallowflight, hem een waarschuwende blik gaf voor ze hem los liet. Gelijk was de rode kater weer naar voren gesprongen. Maar de warrior was weer voor hem en duwde hem terug. "Dit is niet jouw gevecht, Waterpaw," hoorde hij de zwarte kattin miauwen.
"Mistgaze!" Schreeuwde hij weer. Verdomme, wat als ze dit keer echt niet meer terug kwam?!

+ note: toestemming voor powerplayen, creds naar nyn B)

Zijn wereld leek uit elkaar te zijn gevallen. Van wat hij dacht dat veiligheid was, bleek een leugen te zijn geweest. Zijn moeder was zijn moeder niet, zijn tante bleek zijn moeder te zijn, maar ze kon zijn moeder niet zijn want ze was de Medicine Cat en zover hij de Warrior Code een klein beetje kon, mocht dat niet eens. Flintpaw wankelde op zijn poten, terwijl het verhitte gesprek over hem heen door ging. De woorden drongen niet tot hem door. Alles wat tot nu toe gezegd was, was al pijnlijk genoeg. Zijn moeder, nee, zijn tante Firedance sprak tegen hem. Hij keek eventjes op, zijn helder blauwe ogen waren mistig en stonden verward. Dit was te veel voor de kitten. Heatherpaw leek eveneens niet zo blij te zijn met de hele situatie, maar haar woorden drongen niet tot hem door. Het was Stormpaw die het enigszins positief in zag en probeerde hem en zijn zusje mee te trekken. Maar hij kon het niet. Zijn oortjes hing nog steeds omlaag en hij was bij Firedance blijven zitten. Alles om hem heen was een grote blur geworden en hij leek in slowmotion te leven. Pas toen hij iets vanuit zijn ooghoek zag wegrennen, kwam de nieuwe apprentice weer bij zinnen en zag nog net de pluizige staart van Mistgaze verdwijnen door de doornen. "M-.. Mistgaze!" riep de kater, maar zijn stem brak, de woorden fizzled, hij wist niet meer wat hij haar moest noemen.

Toen zowel Eveningglow als Rousebell zijn kant op kwamen, ging Thornstar er al vanuit dat Mistgaze ook zou volgen. Hij had zich dan ook net omgedraaid naar de High Rock toen hij een aantal Clangenoten hoorde roepen. Snel draaide de Leader zich weer om, maar Mistgaze stond niet langer op de plek die hij had verwacht en hij zag enkel nog haar grijze staart in de doorntunnel verdwijnen. Even opende hij zijn mond om haar terug te roepen, maar die viel al snel weer dicht. Ze was zo snel het kamp uitgerend dat ze hem hoogstwaarschijnlijk toch niet meer zou horen. Had het zin om achter haar aan te gaan? De kastanjebruine kater liet zijn blik over de Clan glijden. Verwarde katten, boze katten, verdrietige katten. Mistgaze had heel wat verwijten naar haar hoofd gekregen, dus het was misschien wel beter als ze even buiten het kamp kon kalmeren. Hij verwachtte niet dat ze het territorium ging verlaten en hij schatte de kans dat er iets zou gebeuren niet hoog in, dus hij nam zich voor om een patrouille te sturen om haar op te sporen wanneer de gemoederen wat waren bedaard. “Laat haar maar even,” zei hij tegen niemand in het bijzonder, waarna hij zich wel tot de Clan richtte. “Voor alle duidelijkheid, Mistgaze is niet verbannen uit ThunderClan. Als ze terugkomt verwacht ik dat ze het kamp niet uit wordt gejaagd,” zei hij luid en duidelijk. Hij liet een aantal momenten lang zijn ogen over de katten glijden voordat hij Eveningglow en Rousebell weer aankeek. Hij had graag met hen én Mistgaze overlegd over wat er hierna zou moeten gebeuren, over wat Mistgaze kon doen nu ze geen Medicine Cat meer was, maar dat zou een stuk lastiger zijn nu de kattin in kwestie niet aanwezig was. De Leader moest even nadenken over wat nu de beste stappen waren om te nemen. “We zullen de verdere opties bespreken wanneer ze terug is,” zei hij uiteindelijk tegen zijn Deputy en overgebleven Medicine Cat, die hij nog iets langer aan bleef kijken. “Rousebell, je bent al een tijd een volwaardige Medicine Cat. Ik heb er vertrouwen in dat je je taken in je eentje kan uitvoeren,” zei hij, proberend om zo positief mogelijk te klinken, hoe lastig dat ook was in deze moeilijke situatie.

Three things cannot be long hidden: the sun, the moon, and the truth.

Haar koele ogen hielden de oudere katten stilzwijgend in de gaten. De kitten had zich dikwijls afgezonderd, zo ook tijdens deze ceremonie. De kleine kitten had zich bij de ingang van de Nursery gevestigd waardoor het volgende drama in haar familie haar niet ontging. Eerst had haar moeder haar twee nestgenoten weg geven, waarvan er een naar Starclan was gegaan en de andere naar Windclan. Wat betekende dat ze het alleen met de oudere kattin moest doen en haar beste maatjes was verloren. Natuurlijk wilde ze haar moeder trots maken echter op dit moment wist ze niet wat ze er mee aan moest. Haar leven had snel de onschuld verloren en dit deed haar enkel des te meer in zien dat katten fouten maakten en dat ze de controle over haar eigen leven moest houden. Dit betekende dat ze zich niet door emoties zou laten leiden. De kitten zwiepte kalm haar staart terwijl ze snoof toen ze door had dat haar moeder boos was op Mistgaze. Alsof zijzelf niet ook fouten was begaan. Zij hield ook nog van haar mama en had Mistgaze altijd graag genomen. Zuchtend stapte ze naar de gevlekte kattin toe terwijl ze haar staart kort tegen diens flank drukte. 'Winterbird,' Klonk er zakelijk terwijl ze haar oren in haar nek legde. 'Niemand is ooit boos geweest dat jij mijn nestgenoten hebt afgepakt.' Mauwde ze kalm. Want dit was iets dat in haar ogen ook ernstig was. Hierna draaide ze zich even rustig om en stapte ze met haar kopje geheven naar de Nursery. De woorden van Thornstar gleden langs haar heen terwijl ze naar haar nest toe stapte.

Tag: Winterbird

THANKS

Glazeheart leek het te begrijpen. Hij kalmeerde in ieder geval. Dus stapte ze een stuk geruster naar Thornstar toe, toen er om haar werd gevraagd. Alleen ontstond er achter haar een nieuwe commotie. Geschrokken draaide ze zich om en zag Mistgaze door de doorntunnel verdwijnen. Verrast trok ze met haar oren, maar hoorde ze eigenlijk wel verrast te zijn? Het was niet niks wat Mistgaze net opgebiecht had. Ze begreep ergens maar al te goed hoe ze zich voelde. Zijzelf was ook wel eens weggerend als ze het allemaal even niet meer aan had gekund. Ze had er begrip voor. Toen miauwde Thornstar een ‘laat haar maar even’ en werd ze weer uit haar gedachten gehaald. Ze fronste, ze hoopte dat Mistgaze snel weer terug kwam. Ze liep vast niet in zeven sloten tegelijk, maar ze was overstuur. Thornstar zei nog wat tegen de Clan en richtte zijn aandacht daarna weer op Rousebell en haar. Ze keek opzij naar Rousebell. Ze mocht de kattin graag. Ze was aardig tegen haar gebleven ondanks haar nukkige gedrag toen Glazeheart ziek was geweest. “Dat weet ik wel zeker.” Sprak ze daarom ook helder haar vertrouwen uit. Ze knikte Rousebell even met een klein glimlachje toe en keek vervolgens naar Thornstar. “Dan ga ik eerst weer terug naar Maplepaw” Ze draaide zich om en liep terug naar haar apprentice.

Tag: @Thornstar, @Rousebell en @ Maplepaw

Er was een hele heisa gaande buiten. De rood met witte kitten tilde haar kopje op en spitste haar oortjes. Eventjes keek ze naar haar moeder, waarna ze met haar blik richting Polarkit gleed. Ze was echter niet van plan om deze commotie aan haar voorbij te laten gaan. Ze wou weten wat er gaande was! Het geroep en getier wakkerde haar nieuwsgierigheid dan ook slechts meer aan. Onhandig hees ze zichzelf overeind, half kruipend en half trippelende zich naar buiten wagende. Al knipperende keek ze rond, de verschillende katten in zich opnemende. Ze had nog nog nooit zoveel katten bijeen gezien! Haar staartje stond kaarsrecht in de lucht, de adrenaline door haar aderen gierende terwijl ze vooruit sprong. Praten kon ze nog niet heel goed, daarom dat ze ook voor een tel met grote ogen naar de enorme kat voor zich staarde. Was dit een... warrior? "Whallo," probeerde ze. Ze voelde iets van kwaadheid in haar opborrelen toen ze besefte dat ze nog altijd geen deftige woorden kon uitspreken. Echter leek deze kat haar niet gezien te hebben. Door diens plotse beweging vooruit, tikte hij met zijn poot tegen Lionkit, waardoor ze voor een tel haar evenwicht verloor. Zowel verbaasd als in shock, stond ze stil. Een plotse kilte omarmte haar. Ze wou terug naar haar moeder! Verdwaasd keek ze rond. Waar was de nursery ook alweer? Ze zag alleen maar katten... "Mama!" riep ze dan ook uit, niet goed wetende wat er gaande was.

(hehe :') )

Onderwerp: Re: ThunderClan Ceremonie [09-2019]