Bunny 169 Actief
| |
| Onderwerp: I wanna grab both your shoulders and shake, baby wo 28 aug 2019 - 19:20 | |
| Iémand was heel luid aan het snurken en het was rotvervelend. Pythonkit's gevoelige oortjes draaiden en trokken, maar hij kon het geluid niet uitsluiten. Waarom kon hij niet gewoon zijn oren uitzetten? Het zou veel simpeler zijn soms, zoals wanneer hij probeerde te slapen en iemand maakte rotveel lawaai. Uiteindelijk hield hij het niet meer. De bruin gevlekte kitten opende zijn blinde oogjes en draaide zijn kopje rond op zoek naar de richting van waar het lawaai kwam. Dat het donker was buiten en in de nursery maakte voor hem natuurlijk absoluut geen verschil; hij werd enkel de frisheid van het maanlicht gewaar, maar dat zorgde er niet voor dat hij moeilijker of makkelijker zijn weg vond. Hoe ouder hij werd, hoe zelfzekerder hij was in zijn pas; de grote kitten kroop dan ook zonder aarzeling zijn nest uit, al was hij voorzichtig terwijl hij door de leegte liep. Hij kwam dichter en dichter bij de snurkende kitten en het geluid werd alsmaar luider en luider. Op goed geluk duwde hij zijn pootjes tegen één van de kittens in het lawaaierige nest, hopend dat dat effectief de snurkende kitten was. Op deze afstand was het geluid overweldigend!
+Roughkit eerst
|
|
Renske 200 Actief Please run the hill down screaming
-- By order of me
| |
| Onderwerp: Re: I wanna grab both your shoulders and shake, baby ma 2 sep 2019 - 15:30 | |
|
Het was het holst van de nacht, wanneer Roughkit ruw uit haar slaap werd gehaald. Ze mekkerde enkele keren tegen toen ze een druk in haar nek kreeg. Eerst dacht ze dat er niets was, maar toen ze haar ogen opende en de kop van Pythonkit vlak voor zich zag schrok ze zich een ongeluk. Wat deed die griezel hier boven haar nest? En waarom maakte hij haar wakker? Meteen was het grijs gestreepje poesje klaarwakker en haar ogen stonden wijd open. In een reflex om zichzelf te beschermen tegen de enge kitten sloeg ze haar poten richting zijn kop, waarna ze overeind krabbelde en ze een pluizig bolletje was geworden omdat al haar haren overeind stonden. Pas daarna realiseerde ze dat het relatief ongevaarlijk was, maar ze was nog niet klaar om sorry te zeggen. ‘Wat doe jij hier?’ fluisterde ze luid. Ze wilde haar broertjes en zusjes ook niet wakker maken, maar haar ademhaling zat hoog, nog duidelijk van slag.
|
|