Outsider

Deathpaw stond opgewonden buiten het camp, bij de opening te staan. Misschien dat er dan wel een warrior zin had om haar door haar reis buiten te vergezellen. Alhoewel diegene die ze gevraagd had haar juist wegstuurde met de woorden: 'Ga wat nuttig wezen' of iets in de richting van: 'Je kan dat nu vast wel alleen. Oud genoeg, toch.' Kortom. Ze stond er dus alleen voor. Goed, als niemand mee ging, waarom zou ze dan nog netjes haar straf volgen? Ze ging mooi niet op haar gat in het camp zitten en zich vervelen. Al kon ze nog altijd even langs haar vriendjes in de nursery gaan. Ze keek even naar de nursery maar schudde haar zwarte kop. Neen. Geen gespeel nu. Nu ging ze eindelijk eens ongestraft alles verkennen! Met of zonder warrior! En met die instelling kwam ze in beweging en haar zwarte pootjes brachten haar verder.

- Stallionstar first.

Bijna. Bijna was de jonge poes naar buiten geraakt zonder vergezeld te zijn door een warrior. Tot dat de grote boze leader kwam. Sinds haar laatste uitje, toen Stallionstar nog Deputy was. Had ze hem omgedoopt tot grote boze Deputy. Maar nu hij leader was, was het grote boze leader. Haar pootjes stopte en ze draaide zich om. "Ben je je straf vergeten Deathpaw?" Vroeg de leader. "Nee, maar als niemand mee wilt en zegt dat ik nuttig moet zijn, ondanks ik al mijn taken heb uitgevoerd, ging ik maar in de buurt van het Camp nuttig wezen." Sprak ze op haar doodkalme toontje.

"Ik zal Frayhowl hierop aanspreken, met dit soort dingen mag je altijd direct naar mijn Den komen Deathpaw" Sprak de leader en ze knikte. Vervolgens vroeg ze hem of spelen met Gorsekit ook telde. Maar Stallionstar begon zacht te lachen en ze fronste even. Telde het dan niet? Oh. "Shatteredice zou daar blij mee zijn om even van die blagen af te zijn, ik ben dol op ze maar kan ze niet voortdurend vermaken" [/ Hey, dat klonk wel als een goede taak voor haar! Maar al snel dacht ze terug aan de eerdere woorden van dekat, toen hij iets over een patrouille zij en dat wekte haar enthousiasme weer. Stallionstar leek na te denken en met een hoopvolle blik wachtte ze af. [i]"Natuurlijk, kom we gaan richting de Outlook Rock. Dan kun je het Territorium zien. Ik zal Frayhowl vragen of hij je binnenkort meeneemt naar de grenzen. En anders meld je jezelf weer bij mij" Ze knikte opgewonden en draaide met haar kopje de kant op die ze dacht heen te gaan. "Kom, we gaan" Oops! Toch de andere kant! Vrolijk huppelde ze achter hem aan terwijl ze met grote ogen rondkeek. Alles zag er totaal anders uit na haar laatste uitje, ze kon zelfs niet eens meer zeggen hoever en waar ze heen was gegaan. "Hoe ken je je weg? Is het niet groot?" Miauwde ze terwijl ze met grote ogen rondkeek.

"Het is hier buiten erg groot, daarom mogen kittens ook niet alleen het Camp uit" Ze knikte. Ja, dat had ze immers ook ontdekt. Al zou ze het nooit toegeven, maar als de leader haar niet had gevonden, was ze beslist verdwaald geweest.
"Om hier goed je weg te kunnen vinden moet je opletten op wat je allemaal tegenkomt, de eerste keer is alles een chaos maar als je meer en meer buiten komt met je mentor leer je het gebied kennen. Boven of onder de grond" Haar oortjes draaide van nieuwsgierigheid bij het horen van 'onder grond'. Ze had er wel eens wat over gehoord maar eigenlijk niet echt geloofd. Want wat moesten de katten nu onder de grond? Maar nu ze het uit de mond van Stallionstar hoorde kon ze niet anders dan het te geloven. "Voor onder de grond kan ik niet spreken, maar hier boven de grond is het gebied opgedeeld met geur markeringen, ze staan bij de grens maar ook in het territorium. Ruik maar eens goed. Op sommige plekken is een sterke WindClan geur te ruiken" Ze luisterde aandachtig terwijl ze alles probeerde in zich op te nemen. Haar brein werkte op vollen toeren. Ze drukte haar neusje de lucht in en ademde eens diep in. Geuren vulde haar neusje en dat bracht haar toch even van de wijs omdat het intenser en sterker was dan dat ze al eens ervaren had.

Even verscheen er een trotse glans in haar oogjes toen Stallionstar haar prees. Met dravende pasjes volgde ze hem naar de Outlook Rock toe en keek er met grote ogen naar. Wat was die hoog zeg! Maar Stallionstar leek dat maar niet te vinden, want hij sprong er op. Verbaasd bleef Deathpaw even staan voor ze erop klauwterde en na een paar keer bijna er af te tuimelen, zat ze dan toch nog naast Stallionstar. "WindClan is zo groot!" Miauwde Deathpaw met een hoog stemmetje terwijl ze rond tuurde.