Grandma's cooking

Heel lief, beste papa en wel lief maar soms saai. Crystalshell kon het niet helpen om een beetje te grinniken toen Crabkit dat zei. Maar het was goed om te horen dat ze in ieder geval van hem hielden, ook al was ze ervan overtuigd dat één van hen dat nooit hardop zou uitspreken. "Oh ja? Hoezo dan?" Vroeg ze aan het kleine poesje. Wat maakte hem dan zo saai?

  Shrimpkit knikte nog eens instemmend toen Hermit hun papa de beste papa van de hele wereld noemde. Dat was zeker waar! Hij was echt een super papa! Ze keek dus een beetje verstoord naar Crabkit toen die zei dat hij soms wel saai was. Hun papa was helemaal niet saai!
  Ze keek verbaasd op naar hun oma toen die zachtjes grinnikte. Was dat grappig? Shrimp vond haar papa helemaal niet saai, waarom was dat grappig?
  'Oh ja? Hoezo dan?' vroeg haar oma aan Crab.
  Shrimp wiebelde met haar oortjes. 'Papa is helemaal niet saai,' miauwde ze met haar kinnetje iets opgeheven.

Wat Crab zei sloeg dus helemaal nergens op. Dat zei ze alleen maar om stoer te doen. En tot zijn verbazing werd Crystalshell niet boos op haar, maar vroeg ze zelfs waarom hij dan zo saai was. Gelukkig ging Shrimp er wel tegenin, iets wat hij trouwens best tof vond van haar. En al helemaal omdat ze haar mond eigenlijk nooit opentrok. "Ja, wat je zegt ben je zelf." viel hij haar bij, hoewel het misschien niet helemaal was wat ze bedoelde.

Wel saai, niet saai, oh Starclan, ze voelde weer een ruzie aankomen. Crabkit vond dat ze teveel kleine regeltjes moesten volgen, een instelling die Crystal heel lang geleden ook wel gedeeld zou hebben. Maar ze wist ook precies waarom Icecream hen al die regels oplegde: hij wilde duidelijk het beste voor de kittens. "Kom op, ik ben ook wel eens jullie leeftijd geweest. Is het echt zo nodig dat jullie het overal oneens over zijn?" Vroeg de kattin terwijl ze van Crab- naar Shrimp- en Hermitkit keek, hopend dat ze hun discussie over Icecream zouden vergeten.

  Hermitkit viel haar bij en hoewel Shrimpkit daarom blij was waar zijn weerwoord niet heel aardig. Maar Crabkit zelf was ook niet zo aardig, dus een keertje mocht het wel gezegd worden, vond Shrimp. Ook al ging het nu om saai zijn en Crabkit was alles behalve saai.
  'Heus wel. We moeten altijd vragen om iets te doen en al die stomme regeltjes die hij wilt dat we opvolgen zijn ook allemaal saai,' vertelde de calico op een feitelijk toontje.
  Shrimpkit snoof een beetje. 'Die regels zijn er niet voor niets,' miauwde ze, haar stemmetje weer wat uitdagender dan eerst.
  'Kom op, ik ben ook wel eens jullie leeftijd geweest. Is het echt zo nodig dat jullie het overal oneens over zijn?' vroeg hun oma toen, terwijl ze naar hen alle drie keek.
  De kitten keek juist weer naar Crabkit, want zij was degene die niet aardig geweest was. 'Papa is niet saai,' zei ze dus nog maar, voor de duidelijkheid.

Hoewel Hermit het niet helemaal met Shrimp eens was, stond ze wel aan zijn kant. En dat was voor nu genoeg. Want over Icecream mocht niemand iets stoms zeggen. Hij ging daarom ook erg koppig in op de vraag van zijn oma. "Jep." mauwde hij met zijn kop fier in de lucht. "Vind je je eigen zoon stom dan?" vroeg hij vervolgens uitdagend. Ja, nu had ze wel wat uit te leggen. Want wie kwam nou weer niet op voor haar bloedeigen zoon?

Pff! Shrimpkit bleef maar aanhouden dat hun papa niet saai was, maar ze wist wel anders. Ze had al voldoende uitleg gegeven en ze negeerde haar zusje nu gewoon. Zij had gelijk en Shrimpkit zou dat ooit nog wel leren. Maar nu had het gesprek een andere draai genomen; of ze het overal oneens over moesten zijn. Crabkit wilde net haar mond opentrekken dat, nee, dat moesten ze helemaal niet toen Hermitkit reageerde met een ja. "Echt niet! We zijn het vaak eens dat we willen spelen en die ene keer toen we papa ons wilde leren te zwemmen!" vertelde ze haar broertje, maar die luisterde blijkbaar niet. Nee, hij stelde hun oma juist de stomste vraag ooit. Of ze haar zoon stom vond. "Natuurlijk niet! Hoe dom ben je wel niet!," Snapte hij zoiets nou echt niet?