Shimmering Shine

De zon stond nog hoog aan de hemel, maar echt warm voelde het niet aan. Het was echt een van die dagen waarop 't warm leek, maar de zon niet sterk genoeg was. Een koude bries gleed door 't kamp heen, waarna een huivering over de rug van de grijze kater heen ging. Zijn helder blauwe ogen waren gesloten, terwijl hij zich te goed deed aan een kleine vis. Rustig viste hij een graat tussen zijn tanden uit en spuugde 't op de grond. Zijn korte vacht zorgde er gelukkig voor dat hij warm kon blijven, maar echt lekker weer was het niet. Het zou hem dan ook niet verbazen als het voor het einde van de dag zou gaan regenen. Ashgaze opende zijn ogen, het kamp was rustig. Het merendeel van de warriors waren aan het jagen of patrouilleren. Hij had zijn taken vroeg in de ochtend al uitgevoerd, aangezien hij op de ochtendpatrouille had gestaan vandaag. Het zorgde er wel voor dat zijn lichaam iets wat vermoeid aan voelde momenteel en hij een geeuw moest onderdrukken. De kater keek in de richting van de Nursery, er waren veel kittens op het moment. Veel potentiële nieuwe warriors voor Riverclan. Mocht er weer een gevecht komen tussen zijn clan en een andere, zouden ze misschien zelfs de overmacht kunnen hebben. Ashgaze grijnsde, hij was geen fan van vechten, maar wist dat het noodzakelijk was voor het leven dat hij leiden. Hij zou ooit de redder in nood zijn voor veel katten, of tenminste, dat was zijn droom. En volgens zijn adoptievader, Laurelwreath, kon hij dat best wel eens waarmaken. De grijze kater voelde hoe vermoeidheid over hem heen gleed en hij zakte op de grond, legde zijn kopje op zijn pootjes en doezelde langzaam weg in vredig dutje. Of tenminste, dat was de bedoeling.

[@Crabkit]

De gevlekte kitten was weer eens de nursery uitgestapt. Het was niet altijd even goed gegaan om een gesprek te voeren met een oudere clanmate, maar misschien was vandaag anders. Die stomme apprentice was tenminste nergens te vinden, merkte ze vrolijk op. Maar nu moest ze nog wel iemand zoeken om mee te gaan praten en die misschien ook de vragen te stellen die ze niet eens had kunnen stellen aan de apprentice van vorrige keer. Haar blauwe kijkers gingen het kamp rond en ze spotte een kat die wel leek te slapen. Wat gek! Waarom zou hij dan niet naar zijn den gaan? Zij en haar siblings mochten zelfs nergens anders als in hun nest slapen. Crabkit marcheerde dan ook op de grijze kater af. Waarom waren er zoveel grijze en witte en grijz-witte katten in deze clan? Dat was zo saai. "Hallo meneer!" groette ze eenmaal bij hem aangekomen. Okay, nu moest ze dit goed gaan doen. Ze moest aardig zijn en netjes vragen anders kreeg ze een straf, dat had Appleseed gezegd. "Wil jij mijn vragen beantwoorden?" Was dat netjes genoeg. Ze vond van wel en anders was het hun probleem. Ze deed al zoveel moeite om misschien zelfs afgewezen te worden. Als het dan nog niet goed was dan wist ze het ook niet meer.

Het voelde vredig aan om zo eens een beetje rust te krijgen, maar al snel werd zijn rustige momentje verstoort. Zijn grijze oortjes twitchte lichtjes toen hij het geluid van trippelende pootjes opving. Ashgaze opende zijn helder blauwe ogen en merkte al snel de gevlekte kitten voor hem op. "Hallo, Crabkit." miauwde de kater, terwijl hij geeuwde en overeind kwam. Zijn korte vacht bewoog toen hij zijn spierde liet rollen. Eventjes rekte hij zichzelf uit, voordat hij weer ging zitten en zijn staart over z'n pootjes heen sloeg. De kitten voor hem, Crabkit, had een leuke gevlekte vacht. Ergens was het zielig hoe saai hij eruit zag met zijn volledige grijze vacht, een beetje meer kleur zou er leuk in zijn geweest. Maar niet veel wat hij eraan kon doen. De kitten vroeg aan hem of hij vragen wilde beantwoorden. Ah, de nieuwsgierigheid van kittens, altijd een genot. De grijze kater knikte langzaam en ging liggen, zodat hij op ooghoogte zat met de kitten. "Maar natuurlijk, wat wil je allemaal weten?" miauwde hij op een vriendelijke toon.