Visiting Rights

Ravenkit was in zijn nest met een veertje aan het spelen. De ravenzwarte kitten lag op zijn rug en schopte zijn pootjes tegen het veertje aan, totdat hij opeens een neusje tegen zijn kop kreeg. Verbaasd liet hij zijn kopje hangen over de rand van zijn nest, zodat hij Honorkit op de kop in haar oogjes aankeek. Ze opperde hem mee te komen. Ravenkit knikte en liet zichzelf zijn nest uit vallen, waarna hij op een verend drafje achter de kitten het kamp uit paradeerde. Voor ze het wist raakte het zonlicht zijn donkere vacht. Pfft, Ravenkit hield niet van hitte. Het liefst wilde hij zich direct weer omkeren naar de verkoeling van de nursery, maar Honorkit stelde iets heel anders voor. Chivysniff! Meteen was Ravenkits interesse gewekt. Dat was de medicine cats den! Daar was hij nog nooit geweest. Hij knikte daarom ook meteen wild. ‘Ja, goed idee!’ miauwde hij instemmend, waarna hij vrolijk haar een duwtje tegen haar schouder gaf. Oh waarom was hij daar zelf niet op gekomen! Dat was geniaal.
Honorkit wist wonderbaarlijk de weg te weten. Ravenkit volgde haar op de voet, haar proberend te ondersteunen als ze aan het slingeren was. Hij was natuurlijk inmiddels al heel groot, dus zo’n stukje wandelen stelde niets meer voor. Ravenkit volgde haar op de voet, totdat ze voorstelde om in Chivysniffs nest te verstoppen. Ravenkit giechelde en knikte. Dat was vast leuk! Chivysniff zou zich rot schrikken als daar opeens twee kittens wurmelden.
Het duo ging de den binnen. Ravenkit merkte meteen op dat het vreemd rook. Tientallen gekke geuren bereikten zijn neus. Hij kantelde verward zijn kopje en op het moment dat Honorkit al in één van de nesten dook, werd Ravenkits blik afgeleid door vreemde plantjes en blaadjes. Hij wist heus wel dat medicine cats andere katten beter konden maken als ze auw hadden of ziek waren. Maar had het hem ooit geboeid hoe? Nee. ‘Wat is dit allemaal?’ vroeg hij toen in zichzelf, terwijl hij langs alle stapels blaadjes, takjes en wortels ging. Uiteindelijk trippelde hij wel naar het nest waar Honorkit zich in had verstopt en sprong lachend bovenop haar. ‘Dit is een gekke plek,’ giechelde hij, terwijl hij zich naar de parelgrijze kitten nestelde.

Rosepaw kauwde op een stuk muis. Ze trok allemaal gekke bekken die de andere leerlingen deden opkijken. Ze had sinds vanochtend een stekende pijn in haar kies als ze at. Ze slikte het brok muis in zijn geheel door. Het was amper gekauwd en moeilijk door te slikken maar met moeite belandde het toch in haar buikje. Ze kon het best even langs Chivysniff gaan, misschien dat ze wat had tegen de pijn. De zon was nog lang niet onder dus de training kon eventueel wel verplaatst worden. Moeizaam stond ze op en stapte richting de Medicine cats den. Toen ze haar kop naar binnen stak kwam de geur van verschillende kruiden haar neus binnen. Sommige roken heerlijk zoet, andere veel scherper maar niet echt vies. Een beetje voorzichtig stapte ze helemaal naar binnen. De den was leeg, kruiden lagen netjes opgehoopt en de mos bedden waren netjes opgemaakt. In het zwakke licht was niet alles goed te zien, haar blik bleef rusten op iets zwart en wits in het voorste bed. Voorzichtig stapte ze dichterbij.

Honorkit was niet zo snel uit het veld geslagen. Want ze sloeg eerst lachend nog naar zijn snorharen, waardoor Ravenkit zijn snoet in haar vacht duwde en hard blies met zijn lippen op elkaar, zodat een rommelend geluid over zijn lippen kwam. Maar de rust keerde al snel terug en ze lagen tegen elkaar, terwijl twee lichtblauwe oogjes nieuwsgierig over de rand van het nest keken. Honorkit zei dat Chivysniff lief was. Hij kantelde zijn kopje en keek de parelgrijze kitten nieuwsgierig aan. ‘Oh ja?’ miauwde hij onder de indruk. ‘Heb je haar al ontmoet?’ miauwde hij vervolgens vrolijk, een beetje jaloers. De medicine cat! Die was vast heel bijzonder. Maar ja, misschien had ze haar wel ontmoet omdat ze ziek was. En dat was ook niet leuk. Ravenkit was gelukkig nog nooit ziek geweest. Daarom waren de sterke en scherpe geuren volledig nieuw.
Maar wat niet nieuw was, was de geur van een apprentice die binnen kwam lopen. Meteen dook Ravenkit in elkaar en probeerde Honorkit iets te verstoppen. Misschien mochten ze hier wel helemaal niet zijn? Maar Rosepaw leek het niet helemaal door te hebben. Wat deed ze überhaupt hier? Voordat Honorkit iets kon zeggen keek Ravenkit haar aan, waarna hij haar ernstig suste. ‘Ssst, heel stil blijven,’ fluisterde hij muisstil, waarna hij weer een blik in de den durfde te kijken. Rosepaw kwam dichterbij! Hij drukte zijn kopje weer terug en keek Honorkit in haar blauwe oogjes aan. ‘Oké, op mijn teken vallen we aan. Samen kunnen we haar wel aan!’ fluisterde hij. Ravenkit hief zijn kopje en keek weer over de rand. De zwart-bruine kitten kwam dichterbij. ‘Drie.. twee.. een..’ fluisterde hij zachtjes. ‘NU!’ schreeuwde hij. En met dat woord torpedeerde hij uit het nest en probeerde Rosepaw zo hard mogelijk te tackelen.

Chivysniff was Honorkits zus. Wat gaaf! Oh, dan had ze een medicine cat als zus. Dan kon die met StarClan voor je praten en allemaal gave, speciale medicine cat dingen leren. Dat moest vast super leuk zijn! Geen wonder dat ze deze plek dan kende. ‘Oh, wat leuk!’ kirde hij dan ook vrolijk tegen het parelgrijze kittentje. Hij wilde graag meer vragen, maar op dat moment kwam Rosepaw de medicine cat den binnen.
Het plan verliep perfect. Zijn snelle improvisatie was makkelijker dan verwacht. Honorkit bleef precies in positie, en verliet het nest pas op zijn teken. Ravenkit was bovenop de gevlekte leerling gesprongen, en meteen werd hij weer de lucht in gelanceerd toen ze omhoog sprong. Maar Ravenkit wist zich vast te houden aan haar nekvacht en hij brulde van plezier. Totdat Rosekit op de grond viel en wild met haar poten begon te slaan. Ravenkit werd van de gevlekte leerling afgeslagen en kwam ook met een plof op de grond neer. Hij probeerde Honorkit zo snel mogelijk weer te vinden, maar Rosepaw leek het door te krijgen en hield op met wringen. Ze herkende eerst Honorkit, en daarna werd hij betrapt. Ravenkit giechelde, sprong overeind en keek haar met ondeugende oogjes aan. ‘Niets, we zijn op bezoek!’ miauwde hij helder. Ja, daar was niets mee aan de hand toch? Dat was niet verboden. ‘Wat doe jij hier?’ Ze leek niet ziek. Dat was dan ook een goeie vraag.