Don't eat in class! [Trainingstopic]

Nu de laatste moon van Silverpaw's leerlingschap was ingegaan werd het tijd voor wat gevorderde training sessies. En als het kon het nog wat extra clangeschiedenis. De zilveren poes schoot al aardig op. Zelfs met de afwezigheid van haar mentor had ze alles goed bijgehouden, mede dankzij een goede vriend van haar. Olivebranch had haar vechttraining gegeven, iets waar Dawn hem heel dankbaar voor was. Met een zelfvoldaan gevoel besloot ze dat haar leerling op zijn minst een prima krijger ging worden. Maar goed. Voordat dat zo zou zijn moest er nog wel wat worden getraind. Geduldig wachtte de grijze kattin haar leerling af. Vandaag zou relaxed zijn. Er was geen haast bij. En met wat geluk zouden ze genoeg vangen om de prooistapel aan te vullen. Voor nu zat ze nog even te genieten van de late ochtendzon, maar het zou vast niet meer lang duren voordat Silver naar een taak zou vragen.

+ Silverpaw
- Ze zijn nog in het kamp

  Silverpaw had net een muisje achter de kiezen en ze strekte zich eens goed uit toen ze opstond. Dawnwhisper had gezegd dat ze nog een trainingsessie hadden deze namiddag maar verder wist Silver niet wat ze gingen doen. Ze had al behoorlijk wat geleerd, ze was vooral veel opgeschoten in de laatste Manen. Ze kon nu jagen en vechten, ze was ook een stuk volwassener geworden (vond zij). Ze was benieuwd of haar mentor iets nieuws had verzonnen of dat ze vond dat er nog wat extra gewerkt moest worden aan dingen.
  De zilveren kattin trippelde op haar mentor af en begroette haar met een brede glimlach. 'Heyy,' begon ze met haar staart hoog in de lucht. 'Wat gaan we doen vandaag?'

Zoals verwacht kwam de zilveren poes al snel op haar af getrippeld. Er lag een brede glimlach op haar mond en haar staart kwam tot hoog in de lucht. Ze had er zin in. "Heyy, wat gaan we doen vandaag?" mauwde ze. Dawn begroette haar met net zo'n lach. Ze keek er naar uit om weer samen te gaan trainen. "Vandaag wordt anders dan normaal." begon ze. Er lag een enthousiaste blik in haar ogen. "Je leert nog wat gevorderde jaagtechnieken. En tussendoor vertel ik nog wat over de clangeschiedenis en andere belangrijke zaken." ging ze verder. Ze stond op en tikte met haar staart tegen Silver's zij. "Afwisseling leek me goed voor de concentratie." zei ze met een grijns. Daar had zij immers veel meer profijt van gehad dan van lange, saaie trainingen. "Ben je het eens met de planning?" vroeg ze afsluitend. Dat was natuurlijk ook belangrijk. Anders dan sommige mentoren had zij ook graag dat de leerling het een goed idee vond. Zeker in de laatste moons van de training.

  Dawnwhisper begroette haar ook met een brede glimlach. 'vandaag wordt anders dan normaal,' begon ze, wat Silvers nieuwsgierigheid zeker aanwakkerde. 'Je leert nog wat gevorderde jaagtechnieken. En tussendoor vertel ik nog wat over de clangeschiedenis en andere belangrijke zaken.'
  Ze moest denken aan de training waar ze had verwacht in de boom te leren jagen. Dat was zeker anders gelopen dan ze eerst voorspeld had, doordat haar mentor een enorme hoogtevrees had. Had ze iemand anders gevonden die haar daarmee kon helpen of waren het andere soort jaagtechnieken? Natuurlijk was in bomen jagen niet noodzakelijk dus Silver had al bedacht dat ze dat best op haarzelf kon oefenen, als ze de tijd had.
  'Afwisseling leek me goed voor de concentratie,' zei haar mentor met een grijns.
  Silverpaw grijnsde terug en knikte. 'Klopt inderdaad.' Ze had toen ze net Apprentice werd heus wel een tour gekregen door het territorium en de meest noodzakelijke dingen geleerd over de Clans, maar de details waren vooral al weggezakt, of die waren niet eens aan bod gekomen. Silver vond het fijn dat Dawnwhisper daar nog wat aandacht aan wilde besteden.
  'Ben je het eens met de planning?' vroeg Dawn toen.
  Zij knikte enthousiast. 'Oh ja, zeker,' miauwde ze met een brede glimlach. 'Zullen we beginnen dan?' grinnikte ze voordat ze naar de uitgang huppelde.

Het enthousiasme van de leerling deed haar goed. Het betekende dat Dawn het waarschijnlijk prima deed als mentor. Ze hield het in ieder geval interessant. Met een lach op haar gezicht volgde ze de huppelende Silverpaw. Ze kwamen weer bij elkaar bij de uitgang, wat haar de tijd gaf om nog wat concreter te zijn over training van vandaag. "Ik ga je een vraag stellen die je eerlijk moet behandelen." kondigde ze aan. "Als je dat niet doet, dan lijden je eigen vaardigheden eronder." waarschuwde ze haar leerling. Ze wachtte even tot dat tot de poes was doorgedrongen. "Op welke plek vind jij jagen het moeilijkst?" vroeg ze met een onderdrukt glimlachje. Ze wist als geen ander hoe moeilijk je het voor jezelf maakte als je alsmaar op dezelfde plekken joeg. Dan raakte je er namelijk veel te veel aan gewend en presteerde je slechter op andere plaatsen. Ze had vertrouwen in dat de zilveren poes eerlijk zou antwoorden. Dawn kon zich namelijk geen leergierigere apprentice voorstellen.

  'Ik ga je een vraag stellen die je eerlijk moet behandelen,' kondigde haar mentor aan zodra ze weer naast elkaar stonden. Silverpaw keek haar nieuwsgierig aan. 'Als je dat niet doet, dan lijden je eigen vaardigheden eronder.'
  Silverpaw knikte. 'Okay.' Ze was benieuwd wat de vraag zou zijn.
  'Op welke plek vind jij jagen het moeilijkst?'
  Die vraag had ze niet zozeer verwacht, maar ze kon de logica erin zien. Het was natuurlijk belangrijk om overal goed te kunnen jagen. Ze dacht eens goed na. Op de grond jagen vond Silverpaw geen probleem, in de bomen jagen moest ze zelf maar oefenen... Waar anders was een plek waar het moeilijk was?
  'Uh.. De Snakerocks?' miauwde ze, ietwat aarzelend. Ze was laatst met Ardentpaw daarheen gegaan om een slang proberen te vangen, maar ze werden onderbroken door Swallowflight. Ze besloot dat maar niet aan haar mentor te vertellen. 'Er zit daar soms best goede prooi, maar door alle stenen is het lastig,' legde Silver haar antwoord uit. 'En er zitten natuurlijk slangen die het je ook niet makkelijker maken.' Ze was niet helemaal zeker of Dawn wel naar de Snakerocks wilde, want er zaten altijd risico's in. Maar het was wel een plaats wat niet makkelijk was om te jagen.

Silverpaw's antwoord verbaasde haar, terwijl het eigenlijk helemaal niet zo gek was. De Snakerocks was een pittige plek om te jagen. Zelfs al zonder de slangen maakten de stenen het je moeilijk genoeg. Jonge apprentices mochten daar ook niet alleen komen. Maar Silverpaw was geen jonge apprentice meer. En Dawn was erbij. Bovendien zou ze de poes daar ook echt wat nieuws kunnen leren. Ze knikte langzaam. "Dan kunnen we daar het beste gaan jagen." besloot ze. Met een beweging van haar staart wenkte ze de jonge poes. "Laten we maar meteen gaan. En we kunnen rustig aan doen, want dan kan ik de Warrior Code nog met je doornemen." Bij die woorden draaide ze zich om en stapte richting naar de kampuitgang. Dit kon nog weleens een hele interessante trainingssessie worden.

  Ze had ergens verwacht dat Dawn haar idee zou afwijzen. Dat ze zou zeggen dat je daar dan maar niet moest gaan jagen. Maar ze knikte toch. 'Dan kunnen we daar het beste gaan jagen,' besloot ze. Ze wenkte haar met haar staart en Silverpaw volgde met een glimlach. 'Laten we maar meteen gaan. En we kunnen rustig aan doen, want dan kan ik de Warrior Code nog met je doornemen'
  Silverpaw knikte. 'Oké, kom maar op,' daagde ze haar uit met een grijns. Ze had de Warrior Code al eens doorgenomen aan het begin van haar Apprentice tijd, iedere Apprentice kreeg dat als eerste te horen. Het was dan ook heel belangrijk om te weten. Dat het nog eens herhaalt werd vond Silver wel fijn, het was weer een lange tijd geleden. En hoewel ze natuurlijk wel de meest basic dingen wist kon het nooit kwaad om je geheugen weer even op te frissen.

Zo te horen had de apprentice er ook zin in. Met een goed gevoel stapte Dawn de doorntunnel door. Eenmaal buiten hield ze wat in zodat Silver naast haar kon gaan lopen. Ze was benieuwd naar wat de poes allemaal nog wist. En naar wat zijzelf nog wist. De Warrior Code werd al van kit af aan in haar gestampt, maar ze had hem in geen tijden meer doorgenomen. Misschien was ze wat kleine, onbenullige regeltjes vergeten. Maar goed, ze kwamen er wel. "De Warrior Code is zoals je weet enorm belangrijk. Het is hetgeen wat ervoor zorgt dat clankatten niet zomaar doen wat ze willen." begon ze. "Maar dat weet je vast al wel." snorde ze. "Ik blijf dat je niet hoeft te doden om een gevecht te winnen, nog altijd een mooie regel vinden." zei ze met een glimlachje. "Maar wat is voor jou de belangrijkste, of mooiste regel?"

Zodat jij het niet op hoeft te zoeken

  'De Warrior Code is zoals je weet enorm belangrijk. Het is hetgeen wat ervoor zorgt dat clankatten niet zomaar doen wat ze willen,' begon ze haar mentor te vertellen. 'Maar dat weet je vast al wel,' snorde ze. 'Ik blijf dat je niet hoeft te doden om een gevecht te winnen, nog altijd een mooie regel vinden,' zei ze met een glimlachje. 'Maar wat is voor jou de belangrijkste, of mooiste regel?'
  Silver glimlachte en knikte. De Warrior Code had ze al een keer geleerd, maar ze moest nog wel even goed nadenken over een regel de zij het mooiste vond. 'Hmm, dat je geen enkele kit pijn mag doen,' antwoordde Silver uiteindelijk. 'Maar de regel die jij noemde is ook mooi, ja. En dat de Elders en Kits als eerste mogen eten voor de anderen vind ik ook een goede regel. Ook nuttig, ook al had ik soms mijn twijfels als ik met een lege maag nog moest gaan jagen,' grinnikte ze.

"Dat zijn zeker mooie regels." stemde ze in. "Zonder die regels zouden sommigen een kitten in nood negeren. Of zouden wie niet zelf konden jagen, gewoon uithongeren." Dat laatste zei ze met een schuine blik naar Silverpaw, als reactie op haar grapje. Zoals het klonk kende ze de Warrior Code goed genoeg. Nu was het tijd voor de interessante vragen. De gewetensvragen. "Dus, wat vind jij van Kittypets?" vroeg ze. Er was veel meer aan het zijn van een Warrior Code dan de regels kennen. Een eigen mening hebben was óók erg belangrijk.

  'Dat zijn zeker mooie regels,' stemde Dawn met haar in. 'Zonder die regels zouden sommigen een kitten in nood negeren. Of zouden wie niet zelf konden jagen, gewoon uithongeren,' zei ze met een schuine blik naar haar.
  Silver grinnikte en knikte.
  'Dus, wat vind je van Kittypets?' vroeg haar mentor toen. Weer een andere vraag. Hmm, wat vond ze van ze?
  'Ik heb nog nooit een Kittypet ontmoet, dus ik denk niet dat ik er echt iets van kan vinden, maar dat verschilt natuurlijk ook per kat,' antwoordde ze. 'Maar ik vind ze wel een beetje raar, om eerlijk te zijn. Maar aan de andere kant snap ik ze ook wel, denk ik.' Ze was een beetje aarzelend met haar antwoorden, want misschien dacht Dawnwhisper wel dat ze nu verlangde naar een Kittypet leven, wat ze dus absoluut niet deed. 'Ik bedoel... Soms is het wel fijn om zomaar eten te hebben zonder dat je er echt voor iets hoeft te doen.. Maar ik zou het voor niets willen ruilen met dit leven hoor, absoluut niet,' miauwde ze het laatste snel. Dat moest wel duidelijk blijven. 'Ik zou ook zeker niet in de buurt van een Twoleg willen komen nu, zeker niet met wat laatst gebeurt is...'