Columbus

Vandaag ging ze op ontdekkingsreis, ja! Deze kant van de nursery had ze inmiddels wel goed in kaart gebracht, maar wat er daar in het donkere gedeelte van deze ontzettend grote wereld lag? Het was haar nog een raadsel. Littlekit was er met haar pientere kopje als snel genoeg erachter gekomen dat mama je niet zo snel kon zien als de andere queens, dus toen deze lag te slapen was ze heeeeeel voorzichtig over haar pootjes heen gekropen en waggelde nu met oogjes vol pret door de nursery, naar het donkere, onbekende deel dat ze vandaag eigen zou maken! Haar dappere houding verging een beetje toen ze een enorme heuvel van zwart-wit zag liggen. Wow, die was wel een beetje eng. Eh, retreat?

&Whitekit

Hij was verstopt in mama’s staart. Gelukkig was ze aan het slapen, anders zou hij nog wel is flonk op zijn kop kunnen krijgen hierdoor. Deze plek was wel een klapje waard, want zijn vacht blendde heel mooi in met de zwart-witte vacht van zijn moeder waardoor hij bijna onzichtbaar was voor andere kittens. Alleen zijn tweekleurige ogen waren zichtbaar. En nu kwam één van die nieuwe kittens op hem af, zich totaal onbewuat van de dreiging die Whitekit was. Hij grijnsde vrolijk waardoor zijn witte kitten tandjes blonken. Ha! Zou hij haar is mooi laten schrikken! Hij spande zijn spieren aan waarna hij met een luide grom lmder de staart vandaan stapte. ”GRRRR!!”

Haar mama was niet zo groot en ook niet zo fluffy, waardoor deze berg van zwart-witte vacht toch wel een klein beetje intimiderend was. Oké, tijd om terug te gaan en haar siblings eens te vertellen wat ze wel niet gezien had. Alleen net toen... Toen was er een ander monster opgesprongen uit de berg! ”GRRRR!!” ze maakte een sprongetje van schrik en piepte luid, waarbij ze zich verstopte onder haar grijze pootjes. Toen ze echter weer durfde te gluren naar het gevaarte, zag ze dat het gewoon een kitten was! Boos stond ze weer op en liep naar hem toe, waarna ze haar poot op zijn neus drukte. "Jij stom!" Zo, dat zou hem leren!

Há! Hij had haar mooi te pakken. De ander piepte luid van schrik en deed zelfs een klein sprongetje. Whitekit gierde van het lachen om haar verschrikte uitdrukking die ze zonder veel succes achter haar pootjes probeerde te stoppen. "Dwat was glappig!" kierde hij uit en keek haar met een plagende blik aan. Totdat hij opeens een poot tegen zijn snuit aankreeg! Wat was dat nu weer? Zijn lachen stierf verbaasd af en met grote ogen keek hij haar aan. Toen noemde ze hem ook nog is stom? Nou ja zeg. "Hwaal je vieze pwoot van me af," bromde hij waarna hij deze hard wegtikte. Hij was ouder dan haar, waar was het respect?

Nee! Dat was helemaal niet grappig! Littlekit zette haar donzige vachtje wat overeind en keek de pestkop aan. Hoewel ze wel eens kon schrikken, was ze voor de rest een beetje fearless. Voor deze pestkop zou ze dan ook niet wegduiken, hoor! De poes plantte haar poot tegen zijn neus, haar blauwe oogjes boos. "Hwaal je vieze pwoot van me af," en hij sloeg haar pootje gewoon weg! Beledigd piepte ze en bolde haar rug, zodat ze misschien net wat groter leuk. Heel veel zin had het niet, haar naam was niet voor niets Littlekit. "Pfuh!" pufte ze verontwaardigd. "Nee, jij bent vies! Stommerik!" kijk, dat was nog eens een sterk tegenargument. Ze stak dreigend haar tong uit, lekker puh! "Ik ben Wittlekit, op ontdekkingsreis! Jij vies!"

Haha, het zag er super raar uit toen haar rug zo omhoog ging. Hij trok zijn neus en lippen gemeen naar haar op, toen ze hem stommerik noemde! En ook nog vies! Hij gromde boos. "Ja ik ben vwies want JIJ hebt mij aangewaakt." siste hij. Het kon hem niets schelen dat zij stom Wittlekit heette en op ontdekkingsreis was. Ze kon niet eens haar eigen naam uitspreken, hoe dom! "Wat stom." uitte hij dan ook terwijl hij haar met samengeknepen ogen aankeek. "Je duwft toch nie eens uiwt de nusewy," daagde hij haar uit.

"Ja ik ben vwies want JIJ hebt mij aangewaakt." oke, dat was dus echt een ijzersterk punt. Littlekit keek hem boos aan omdat hij gelijk had. En wat deed je als een ander gelijk had? Dat is waar, je ontkende het gewoon. "Nietus!" maar stiekem veegde ze heel snel haar pootje af aan de grond. En toen, toen noemde hij haar gewoon stom! Razend sprong ze overeind, haar kleine, grijze staartje recht in de lucht, als een soort stokstaartje. "Je duwft toch nie eens uiwt de nusewy," gasp! Daagde hij haar nu gewoon uit? Haar wollige vachtje ging weer wat overeind staan. "Heus wel!" het was wel een klein beetje eng daarbuiten, maar wedde dat ze het durfde! Toen snoof ze hooghartig en begon sassy haar pootje te wassen. 'Jij dwurft niet eens het kamp uit, pfuh,"met een ondeugende twinkeling keek ze hem aan.

Ze ontkende zijn woorden maar dat deed hem lekker niks want hij wist toch dat hij gelijk had. Hij grijnsde toen hij haar pootje zich zag afvegen, há, zie je wel! Dus noemde hij haar stom wat weer een heerlijke reactie gaf, gierend lag Whitekit op de grond. Moest je dat toch zien hoe ze daar stond! Hij lachte zich helemaal kapot. Grinnikend zei hij dat Littlekit tóch de nursery niet uitdurfde e ntoen zei ze heus wel. Nou, dat moest hij nog maar is zien. Voordat hij er wat op kon zeggen, though, daagde zij hem uit! Hey, dat was niet eerlijk. "Euhh, ech wel." zei hij droogjes waarna hij zijn poot uitdagend richting de uitgang zette. "Ik duwrf alles!" riep hij uit.

Ze snoof luid, duidelijk afkeurend en een klein tikkeltje hooghartig. Ze vond het stom dat hij zo moest lachen en eigenlijk wilde ze boos worden en hem slaan, maar de queens hadden haar verteld dat dames dat niet deden, die stonden daar boven. Dus deed ze haar best om te doen alsof zij inderdaad ook veel beter was dan deze vieze, vieze kitten! "Eche niet!" trok ze hem in twijfel, en keek toe hoe hij slechts 1 stap richting de uitgang zette. "Nouw! Doe dan!" wedden dat hij uiteindelijk terug zou rennen naar zijn grote mama! Pfuh.

Pff, ze zei dat hij het niet zou durven en dat was toch onzin! Whitekit deed wat hij wou wanneer hij het wou, dus zette hij een stap richting de uitgang. Littlekit kon hem niks! Zie dan, hij zou het doen hoor.. Opnieuw daagde ze hem uit om het te doen en White grijnsde vrolijk. Hij was helemaal niet bang om het te doen maar blijkbaar vond Littlekit het spannend. Vrolijk trippelde hij naar de uitgang waarna hij achterom keek naar Littlekit en heel opzettelijk langzaam zo naar buiten stapte, waarna hij zijn tong uitstak.

Wow, ging hij het echt doen? Littlekit keek kort met grote blauw oogjes toe hoe hij naar de uitgang stapte, waarna ze terug keek naar de zwart-witte vacht van zijn mama. Hij ging straf krijgen, hoor! Maar het bleef stil, en nu kon ze neit achter blijven. Ze wilde geen straf krijgen, maar nog liever zou ze een moon nestarrest krijgen dan dat ze Whitekit deze overwinning zou gunnen. De grijze kitten strompelde vastberaden achter de ander aan, haar kleine pootjes nog minder stabiel dan de zijne, maar ze deed het. "is hewemaaw niet eng" jawel, dat was het wel.

White was niet bang om straf te krijgen van zijn mama. Hij deed wat hij wou! Niemand kon hem stoppen! Hij stapte dan ook vrolijk de nursery uit, waarna hij naar Littlekit keek en wat haar reactie was. Hij kon het niet zo goed zien want ze waren nu wel een beetje ver uit elkaar vandaan. Toch kwam het andere katje er ook aan en kort trok White met zijn oortjes. Stom, hij had gehoopt dat ze het niet durfde! Nou ja, dan zou hij de uitdaging maar wat groter maken. "Ik durf al naar de leiders den," zei de kitten met glimmende oogjes. Dat zou zij vast niet durven.

Aaah! Hij stapte zomaar de nursery uit! Littlekit had grote ogen, maar na nog één keer te checken of niemand haar in de gaten hield maakte ze dan toch een sprongetje en zette haar eerste stapjes buiten de nursery. Een kleine stap voor de mensheid, maar een grote stap voor kleine Littlekit. Even kneep ze haar oogjes dicht alsof Starclan zelf op haar neer zou komen, maar opende er ééntje toen er niets gebeurde, en de ander toen ze na 5 seconden nopg steeds leefde. Verrukt veerde ze overeind, oh, dit was spannend! "Ik durf al naar de leiders den," nog verder? Littlekit slikte, maar het feit dat ze de nursery uit was gekomen gaf haar bakken vol overmoed. Als ze dat kon, kon ze dit ook heus wel.
"Ikke ook! Kijk mwaar!" en zo achteloos als ze kon dartelde ze vooruit.

Nou ja zeg, het was zijn idee geweest om naar de leider's den te gaan en dan moest ook hij de weg leiden. Wat was dit nou? Een meisje voorop? Dat kon er mooi niet mee door. Whitekit sprong naar voren zodat hij Little net een stukje ingehaald had. Ze liep heel grappig, hij moest ervan grinniken. "Wie ewr als eewste is!!" riep hij toen plots, waarna hij zich hard afzette en begon te sprinten.