Chicken mode

Onderwerp: Chicken mode wo 11 dec 2019 - 15:16

belangrijk!! klik:

De tom liet blik rond glijden over het kamp tot hij de gene gevonden had wat hij zocht. Het was een kleine oranje met wittig pluisje met de naam Pepperpaw. Ze droeg naast de naam pluisje de titel van zusje. Ze was zijn familie, ondanks dat hun bloed niet gedeeld was, was de she-catje belangrijker voor hem dan wie dan ook. Het deed hem zeer dat ze met zo veel verdriet zat maar hij kon niet ontkennen dat hij het beter vond voor Shadowclan dat Tallstar vertrokken was. Hij vond het vervelend voor Pepper dat haar vader vertrokken was, maar hij plaatste Shadowclan's status hoger dan verdriet. Dat betekende echter niet dat hij niet Pepper zou troosten. Hij zou er altijd zijn voor zijn kleine zusje.

Bloodpaw liep op de apprentice af en keek haar zonder woorden aan. De medicine cat apprentice was de laatste weken de lucht ingeschoten- en ook wel een beetje de breedte in, maar noem hem niet dik want dan krijg je klappen! De tom pakte zacht de nekvel van zijn zusje en sjokte naar zijn den toe waar hij het pluisje in zijn nest dropte. Met zijn oren naar achter gevouwen kroop hij ook zijn mosnest in en begroef zijn dikke fluff over Pepper heen. Veilig, comfy en warm, zoals moeder kippen bij hun kuikens deden.

Onderwerp: Re: Chicken mode do 19 dec 2019 - 16:15

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperpaw staarde voor zich uit, haar staart om haar lichaam gekruld om haar warm te houden. Dit keer was ze niet eens naar de prooistapel gelopen. Ze had geen honger gehad, ze kreeg haar prooi niet weg. Dus, in plaats van de helft weg te gooien pakte ze het nu maar gewoon niet meer. Dit had ook invloed op haar physique, ze was altijd al slank geweest maar op dit punt werd het nu alleen maar erger. Misschien was dat ook wel de reden dat toen de grond onder haar poten verdween dit zo makkelijk ging. Pepperpaw miauwde geschrokken en spartelde met haar pootjes, waarna ze gedesoriënteerd naar Bloodpaw keek toen deze haar in zijn nest had gedropt. “Bloodpa-” begon ze, waarna ze helemaal omhuld werd door warm pluis. Zwakjes drukte ze nog tegen hem aan, proberende hem weg te duwen, maar haar protesten gingen al snel over in een zacht gesnik toen de troostende warmte haar overspoelde. Het was oké om het eruit te laten bij Bloodpaw. Ze drukte haar neus in zijn pels en kroop zo dicht mogelijk tegen hem aan, snikkend.}