Remaining Ruins

Het was duidelijk dat de twee katers boven hem ruzie hadden en het scheen dat ze elkaar echt langer kende dan vandaag. Hij was dus echt het buitenbeentje hier, zucht. En dat terwijl de ene nog bovenop hem stond en hij dus ook niet langzaam maar zeker weg kon gaan lopen zonder dat de twee katers dat zouden merken. De kater bovenop hem bromde ook nog eens en dat stelde hem nou niet bepaald meer gerust. Toen hij sprak dat Starclan vast wel zou zien dat hij een grapje maakte miauwde de kater meteen knorrig terug. 'Dat mag je hopen,' Hij wist dat de kater nu dus een warrior was, maar hij had niet verwacht dat hij zo boos zou worden.. Hij besloot maar te vragen aan de kater bovenop hem of hij mocht opstaan, want hij zag de reden niet echt meer in waarom hij zou moeten blijven liggen, vooral als de kater aan zijn kant leek te staan. "Oh, uhm ja," klonk er schaapachtig van de aardige kater af, waarna hij van hem af stapte en Falconpaw zich even omrolde, zodat hij makkelijker kon opstaan. Zo. "Waarom ben je zo'n brompot? Het was een grapje, geen misdaad," klonk er standvastig van de kater af en Falcon keek naar de twee katers, niet wetende wat te zeggen of te doen. Hij was een ruzie begonnen tussen deze twee katers van twee verschillende clans... Dit zou toch geen oorlog veroorzaken?? "Je was veel leuker toen je n-" en 'Ik bén geen brompot, ik ben gewoon-' klonk er tegelijkertijd maar beide katers vielen stil en ook Falconpaw was stil. Zijn vacht was meteen omhoog gegaan. In één keer. Poof. Een wit iets was voorbij gekomen en hij wist niet wat te doen dan staren naar waar het ding verdwenen was. Wat was dat?! 'Dit krijg je nou van je grapjes,' siste de oudere kater tegen hem, waarop hij met grote ogen naar de kater keek. "D-dat was StarClan niet... toch?" fluisterde hij zachtjes, meer richting de aardige kater dan de gemene kater. StarClan had toch altijd sterretjes in zijn vacht? En niet compleet wit? Of was het een witte kat geweest? Oh boy hij was hier niet klaar voor! Hij was nog veel te jong om te sterven!

Toen hij zich afvroeg of het misschien toch StarClan was, reageerde de boze kater meteen. 'Echt wel,' siste de kater boos, waarop hij zijn oren naar achteren draaide. Maar! Dat kon toch niet?? Waarom zou het dan een witte schim zijn? Zouden ze dan niet iets veel drastischer doen? Toch was het niks. Hij vond het niks. Hij wist niet wat het was en dat was voor hem dan ook meteen moeilijk om het te accepteren. De aardige kater leek echter een stukje meer kalm te zijn dan de boze kater, gelukkig. Misschien wist hij een reden? "Misschien wilden ze wel dat we geen ruzie maakten?" klonk er van de Thunderclanner af, waarop hij even knipperde, maar toen even langzaam knikte. Dat kon natuurlijk! Dat klonk ook aardig goed onderbouwd. Dat was alleen maar logisch voor het tijdstip. Als StarClan boos op hem was geweest zouden ze dit niet hebben gedaan waar de anderen ook bij waren want die hoefden niet gestraft te worden! 'Prima,' klonk er kortaf van de boze kat af, waarop hij even ongemakkelijk met zijn oren draaide. Hij wist niet goed wat de precieze relatie tussen deze twee katten was, maar hij voelde zich er ongemakkelijk bij. Ze kenden elkaar tenminste wel, dat was duidelijk. 'Maar ik ben weg hier,' klonk er, waarna de boze kater nog even schichtig om zich heen keek, hem en de thunderclanner nog een keer aankeek en toen zich omdraaide om weg te sprinten. Hij staarde de Shadowclanner nog even na, maar hem tegenhouden zou alleen nog maar meer problemen voor hem opleveren niet waar? "Jouw reden klinkt logischer.." sprak hij tegen de thunderclanner. Zou hij ook weg willen gaan? Hij wist het niet zeker. "Ik ben Falconpaw, trouwens. Sorry voor.. dit alles. Dit is mijn schuld." sprak hij zachtjes, ook doelend op het feit wat er met Settleddust allemaal was gebeurd. Hij wist niet goed hoe hij zich anders moest verontschuldigen, oké.

De andere kater was echt heel boos geweest, maar misschien was het maar beter ook dat de kater weg was gegaan, hij wilde hem niet nog bozer maken dan dat de kater al was.. Maar de andere kater die was achtergebleven was veel aardiger, gelukkig. Hij sprak dan ook dat het idee van de Thunderclanner veel beter klonk dan die van de andere kater die zojuist was weg gelopen, want hij kon zich niet indenken dat dit echt een waarschuwing was geweest van StarClan... "Dankje," klonk er dan ook van de oudere kater af. "Ik weet ook echt niet waarom hij zo boos deed. De vorrige keer dat ik hem had gezien hadden we juist veel gelachen." Hij knikte even langzaam en keek naar de richting waar de shadowclanner naar toe was gegaan. Hij wist het ook niet, maar goed hij kende de ShadowClanner dan ook totaal niet, dus dat was niet zo heel erg gek. Hij sprak vervolgens dat het zijn schuld was dat alles zo was gelopen, hij wilde er alleen maar een grapje mee maken! Echt, hij bedoelde het allemaal niet zo verkeerd. "Nee, het is een beetje de schuld van ons allemaal. Settleddust reageerde te sterk, ik dacht niet na over mijn woorden en jij wilde gewoon wat plezier hebben." hij knikte even langzaam, want in ieder geval van zijn part had hij gelijk. Hij wilde wat plezier maken en toen hij de kans zag pakte hij hem ook met beide handen aan. "En ik ben Ardentpaw trouwens, leuk je te ontmoeten." klonk er van de kater af, waarop hij weer voorzichtig begon te glimlachen. De kater was dus echt niet boos op hem, anders had hij het al wel weer naar zijn oren geslingerd gekregen. "Ook leuk om jou te ontmoeten, ondanks alle omstandigheden." sprak hij met een onhandige glimlach tegen de kater. Hij meende het wel, deze kater leek hem wel een kater waar je plezier mee kon trappen, die andere kater totaal niet. Dus hij vond het oprecht leuk dat hij nog met de kater hier over was. "Ik wilde inderdaad een grapje uithalen... Het was niet mijn bedoeling dat er zoveel ophef van was gekomen.. het was gewoon ideaal." sprak hij met dezelfde onhandige glimlach die eerder had gedragen. Hij had echt niet gewild dat hij een probleem had veroorzaakt.

Hij had liever gehad dat de andere kater ook zou gaan lachen, maar die was in plaats daarvan weg gegaan en hij betwijfelde het of hij de kater ooit nog een keer zou gaan zien... Hij had wel sorry gezegd, dus in dat opzicht zat hij dan ook niet heel erg verkeerd... Toch? Hij vond het jammer, maar niet iedereen had dezelfde humor, dat bleek dan wel weer. "Ach, alles in nu toch goedegekomen en het was zeker een goede grap!" klonk er van de thunderclan kater af met een glimlach, waarop hij wat breder terug glimlachte naar de kater. Hij was blij dat de kater het in ieder geval wel een leuk grapje vond! Dan was het toch nog soort van geslaagd. "Veel beter als de vorrige keer dat ik dacht dat er geesten waren hier in het SkyClan territorium. Toen was het een gekke boomstronk geweest," klonk er van de kater met een glimlach. Hij keek de kater even verrast aan, waarna hij grinnikte. Dat was ook nou eens een avontuur! Dat klonk echt super tof, maar aan de andere kant ook heel erg beangstigend. "En jij, denk jij echt dat dat StarClan was? Heb jij wel eens eerder een geest gezien? Of denk je dat die alleen in de Silverpelt bestaan?" Hij knipperde voor een moment even verbaasd op alle vragen die hij opeens kreeg, waarna er even een 'hmm' uit zijn bekje kwam. Hij had er nooit echt goed over na gedacht als hij heel eerlijk was. "Ik denk niet dat het StarClan was.. die geven meestal op een andere manier toch aan dat ze het er niet mee eens zijn?" sprak hij nadenkend tegen de kater. Dat leek hem tenminste. "En ik heb nog nooit een geest gezien! Maar ik denk wel dat ze er zijn. Ik bedoel... Clankatten gaan naar StarClan of de Dark Forest, maar.. waar gaan rogues heen? En Kittypets?" sprak hij, terwijl hij naar de kater keek. Bleven die dan hier? Als geesten rond dwalend op de plekken waar ze gewoond hadden? Dat was voor hem natuurlijk wel heel erg interessant om te weten. Hij moest vaker nadenken over dit soort dingen!

Ardent haalde zijn schouders op toen hij sprak dat StarClan hen vast op een andere manier had laten weten dat ze het niet eens waren met het gesprek die ze aan het voeren waren. Daar was hij overtuigd van, anders hadden ze toch ook allang die katten uit BloodClan die niet in StarClan geloofden gestraft? Of niet dan? Hij wist het niet zeker, maar in zijn oren klonk het best logisch. "Geen idee, ik ben geen Medicine Cat of leider," klonk er van de kater af. Hij knikte even, hij was het ook niet. Ze zouden het waarschijnlijk pas weten als ze zelf zouden overlijden, dan zouden ze naar StarClan gaan en zouden ze alle geheimen weten die StarClan zelf had bedacht. Hij sprak vervolgens dat hij nog nooit een geest had gezien, maar dat ze er vast wel moeten zijn! Want waar anders gingen ze naar toe toch? Dan moesten ze toch hier blijven? "Ik zou het niet weten, maar waarom zouden we die dan nooit zien? Ik bedoel er zijn genoeg katten die het rogue territorium in gaan en ik ben al een paar keer in de Twoleg place geweest en toen had ik echt geen geesten gezien. Zijn die dan doorzichtig?" zijn blauwe ogen werden groot. Wat als dat het was! Dat zou zoooveel verklaren! Hij knikte even nadenkend en vernauwde zijn ogen iets terwijl hij omhoog keek. "Misschien wel! Zoals StarClan ook wanneer ze willen hunzelf kunnen laten zien... misschien is dat wel hetzelfde als met de kittypets en rogues!" sprak hij met grote blauwe ogen gericht op de kater. Dat zou toch veel verklaren! Maar in plaats van dat ze naar StarClan gingen bleven ze hier!

Het leek hem alleen maar logisch dat die katten hier bleven. Dat ze rondspookten op de wereld en keek naar hun familie en nageslacht. Hij wist niet waar ze anders naar toe moesten gaan. Hij kon niet indenken dat katten die niet in StarClan geloofden zomaar verdwenen om nooit meer terug te komen. Dat kon hij niet indenken, dat zou toch niet kunnen..? Of wel? Nee, die bleven vast hier. Die gingen niet naar StarClan immers anders hadden leaders en medicine cats vast al wel verteld dat kittypets en rogues zich bevonden in StarClan. Dus het enige logische antwoord waar hij aan kon denken was dat de geesten zich konden laten zien wanneer ze wilden. Of misschien wel nooit konden laten zien, maar er wel waren. Dat was pas raar! Dan keken ze naar alles wat je aan het doen was zonder te weten dat zij keken! Van StarClan wist je dat ze aan het kijken waren maar dit..? "Ik denk dat dat inderdaaf het meest logishte antwoord is waar we op gaan komen. Toch, ik vind het maar een beetje een naar idee hoor, in een wereld rondlopen waar je op iedere plek, ieder moment gewoon omringt kunt zijn door geesten van katten die niet naar StarClan kunnen." klonk er, waarna de kater even rilde. Hij knikte instemmend op de woorden van de kater, het was een naar idee. Daar was hij het zeker mee eens. "Ze kunnen zelfs op dit moment hier zijn zonder dat we het weten." Sprak hij huiverend tegen de andere kater. Dat was toch een vreselijk idee of niet dan? Konden ze dan ook in hun kampen komen en alles leren over de clans??