[OPEN] Zelfs de zon is in de wolken

De kater was goedgehumeurd. Eindelijk leek alles goed te gaan; RiverClan had voldoende voedsel en het werd weer warm. De laatste beetjes sneeuw en ijs waren voorgoed verdwenen en de prooistapel groeide met de dag aan. Alles ging goed. Van WindClan hadden ze niks meer gehoord; de oorlog was officieel gewonnen. Heatherfields was van hen en ze leerden met de dag beter hoe ze hierop optimaal konden jagen. Nu stond haas ook op het menu en hoewel het wennen was, was het eten. RiverClan's vachten glansden weer, buiken vulden zich en kittens konden goed groeien. Alles was goed, voor nu.

_{Het was heerlijk weer. De zon scheen, een frisse bries waaide door het kamp zodat het niet te warm was, gewoon perfect. Hoewel Coyo sinds het gevecht met Windclan erg down was geweest, lukte het haar zelfs om een beetje op te vrolijken. Chivysniff was echter nog steeds erg gewond, wat betekende dat zij het meeste werk moest doen. Maar goed, ze gunde zichzelf zo nu en dan ook wel een pauze en omdat de prooistapel gegroeid was mocht ze ook gewoon weer elke dag iets van de stapel halen om op te peuzelen. Ze had een lekkere vis gepakt en zag een bekende grijze kater staan. Ah, daar wilde ze wel even een praatje mee maken! "Pap- eh, Panthergrowl!" Met een schaapachtige grijns liep ze op de deputy af. Had ze hem nou net serieus papa willen noemen? Whoops.}

Wat ook goed ging, waren Coyo haar trainingen. Zijn dochter was een goede mentor, precies zoals hij gedacht had, en hij was hartstikke trots op het duo. Al moest hij, als hij heel eerlijk was, toch toegeven dat hij de trainingen met zijn voormalige apprentice wel mistte. Maar nu had hij een nieuwe apprentice die hij dingen kon bijleren en Coyo had een nieuwe mentor van wie ze dingen kon leren, en dat was ook goed. Toch was hij erg blij haar te zien en snorde hij plagerig om haar begroeting. "Ik hoor dat ik gepromoveerd ben van enge grote deputy naar papa?" Hij maakte zich even héél breed als grapje, en StarClan dat kon hij goed, waarna hij haar naar zich toetrok met zijn sterke poot en haar is hard over haar koppie heen wreef. "Hoe is het met m'n favoriete medicine cat apprentice?" vroeg hij haar toen met een grijnsje.

_{Uh-oh, Panther had haar foutje gehoord. Nou ja, gelukkig was ze al zo goed bevriend met de deputy dat dat prima kon. Toen hij haar vast greep en haar iet wat ruw over haar kop heen wreef, probeerde ze zich los te wringen. "Heeee! Lamelos!" lachte ze, haar stem gedempt in zijn vacht. Toen ze eindelijk wat meer lucht kreeg, haalde ze even diep adem, waarna ondeugend omhoog keek, naar Panther. "Dit moet je niet vertellen aan Stormwind hé, hij zou heeeeel jaloers worden." grijnsde ze vrolijk. Toen de grote kater vroeg hoe het met haar ging, fronste Coyo even kort en dacht diep na. "Wel goed denk ik..." miauwde ze bedachtzaam. "Ik heb mezelf nu pauze gegeven!" voegde ze er vrolijk achteraan. Wat een luxe toch. "En oompie, hoe gaat ie met jou?" ging ze grinnikend verder, waarna ze hem een vriendschappelijke stomp tegen zijn borst gaf. Het was een goede dag.}

Gepiep laat je opkijken, dat was duidelijk een eekhoorn, tijd voor lunch?

Eerlijk gezegd voelde hij zich niets minder dan vereerd dat Coyo hem per ongeluk pap noemde, dat gaf maar aan hoe goed hun band was. Hij hield haar strak in zijn armen - maar natuurlijk niet te strak - en liet haar los na een tijdje worstelen. Hij knikte op haar woorden. "Natuurlijk niet, blijft ons geheimpje," grinnikte hij oprecht. Die ouwe Stormwind zou van niks weten als je het aan hem vroeg. Deels ook omdat hij die wind niet van voren wilde krijgen. Hard lachte hij toen Coyote vertelde dat ze zichzelf pauze gegeven had. "We kunnen ook niet allemaal harde werkers zijn," opperde hij humoristisch (al sloeg hij dit wel op om nog is over na te vragen bij Chivysniff, deed zijn nichtje wel hard genoeg haar best?). De deputy perste een harde wheeze uit zijn borst toen Coyo hierop sloeg. "Oeffffff," overdreef hij met een lach. "Het gaat goed met mij, ik ben nu-" Panthergrowl haakte af toen hij plots wat gepiep hoorde. Hij zag het diertje, net buiten de uitgang van het kamp, vast verdwaald. Hij spitste zijn oortjes en bracht zijn poot naar zijn mond, waarna hij een zacht sshhh geluidje maakte. Hij drukte zichzelf tegen de grond en wenkte Coyo om hetzelfde te doen. "Trainingstijd," fluisterde hij met een ondeugende flikkering in zijn ogen, immers was Coyote eerst zijn apprentice geweest voordat ze naar zijn dochter gegaan was.

Onderwerp: Re: [OPEN] Zelfs de zon is in de wolken