herbs and healing

Hij was eindelijk een beetje gewend hier in de den waar allerlei geuren hingen. Al die verschillende kruiden die eerst zijn neus gekieteld hadden, was nu iets waar hij gewend aan was. Het zou voor hem eerder raar zijn om te gaan slapen zonder de geuren van andere katten en kruiden die zijn neus bereikten. Hij vond het heerlijk en eindelijk kon hij ook veel beter slapen. Misschien was het omdat zijn gedachten ook wat meer op orde waren. Een nieuwe geur in de den bereikte zijn neus, waarop hij even om keek naar de ingang van de den en een leeftijdsgenootje zag, Moonpaw. Hij glimlachte meteen warm naar haar en draaide zijn lichaam meer naar haar toe. "Moonpaw! Kan ik je ergens mee helpen?" vroeg hij met een brede glimlach aan de apprentice. Hij kon nog niet veel, maar Routnose was er natuurlijk altijd om hem te helpen.

Veel katten herkenden hem door zijn rode vacht, blauwe ogen maar een ander kenmerkend ding voor hem was het feit dat hij zoveel glimlachte. Het was een ding dat de meeste katten opviel. Ze konden het meestal niet helpen en meestal werkte zijn glimlach nog aanstekelijk ook! Dat was dan natuurlijk al helemaal top. Hij vond het namelijk fijn als andere katten ook aan het glimlachen waren, dan kon je echt zien dat een kat gelukkig was, als hij of zij aan het glimlachen was. Dan waren ze op hun puurst. Tenminste, als andere katten aan het glimlachen waren zoals hij aan het glimlachen was. Anders was er natuurlijk ook weer een verschil daartussen. "Hm-hm, ik heb dringend je hulp nodig." Normaal zou hij nu in paniek schieten want oh lord hij kon nog helemaal niet zo veel, als het niet voor de geforceerde stem was geweest. Gelukkig maar, het viel allemaal weer mee. "Ik kan namelijk dit konijn niet in mijn eentje op, zie je, dus ik hoopte dat je deze wilde delen en mij van de last wilt ontdoen?" klonk er met een zacht lachje van de poes af, waarna ze de konijn wat naar voren schoof. Met een brede glimlach keek hij naar de poes en gniffelde zachtjes. "Natuurlijk! Maak jezelf maar comfortabel, overal is prima." sprak hij met een glimlach tegen de poes. Honger had hij inmiddels namelijk ook wel weer gekregen, dat kreeg je van een dag hard werken niet waar? Hij trippelde even wat verder de den in om de laatste kruiden terug te leggen, waarna hij weer richting de poes liep en ging liggen. "Wat leuk ook dat je langskomt! En ook precies de goede timing! Ik begon net al honger te krijgen." sprak hij grinnikend tegen de poes, terwijl hij zijn staart rustig om zich heen sloeg. Veel en veel beter was dit zeker wel. En mocht Routnose willen joinen kon dat ook altijd nog!

Hij vond het altijd wel leuker om iemand te hebben om mee te eten. En vooral als het verschillende katten waren iedere keer. Begreep hem niet verkeerd hoor, hij vond het echt heel erg leuk om tijd te spenderen met Routnose. Maar op een gegeven moment raakte zelfs hij ook een keer uitgepraat. Dan was het leuk om over andere dingen te hebben met andere katten. "Natuurlijk, ik wil wel zeker weten dat de bloeddorstige Routnose niet mijn denmaatje heeft verscheurd," gniffelde de poes zachtjes, waarop hij ook even moest grinniken. Ja, alsof Routnose een grote enge poes was die dat zou gaan doen. Dan mocht ze wel heel erg goed acteren voor de clan om er zo goed mee weg te komen. Nee, Routnose was een lieverdje, daar was hij echt niet bang voor. Al wist hij niet zeker of hij haar ooit boos wilde zien, woede kon veel doen met een kat. Hij ruimde even wat kruiden op, waarna hij naast haar kwam liggen. De poes schoof een klein beetje zijn kant op, waardoor hun vacht elkaar nog net aanraakte. Hij glimlachte warm naar de poes, blij dat ondanks zijn vacht nu compleet anders rook door alle kruiden om hem heen en het feit dat hij niet meer in de apprentice den sliep. "Tast toe, zelf gevangen," klonk er van de poes af, waardoor zijn ogen begonnen te glimmen. "Wat gaaf! Super goed!" sprak hij met een brede glimlach tegen de poes. Hij had nog nooit een konijn gevangen, wie weet kon Moonpaw het hem ooit leren! "Dan zal hij extra goed smaken." sprak hij met een brede glimlach tegen de ander, waarna hij haar voorbeeld volgde en zelf ook rustig van het konijn begon te eten. Na een hele dag, was een maaltijd echt hetgene waar je naar uit keek. "Het is wel heel stil hier, word je nooit eenzaam?" Hij keek even op en likte zijn bekje af. Eenzaam? Hoe kon hij hier ooit eenzaam zijn? "Ik heb Routnose! Ik zal dan nooit eenzaam zijn." sprak hij met een brede glimlach tegen de poes, waarna hij even dieper de den in keek met een zacht glimlachje. "Cliché, of niet dan? Maar het is wel zo. En daarbij, gelukkig komen er veel katten zoals jij langs om met me te praten!" sprak hij terwijl hij zijn blauwe ogen weer op de poes richtte en warm naar haar glimlachte.