{RPG Event!} Whispers

Het ene moment was je rustig op patrouille, het andere moment werd je plots geroepen vanuit een struik.

Dit was de reden dat Softpaw hartproblemen kreeg later! Met geschrokken ogen keek ze om naar de pratende struik, waar uiteraard een kat in zat, en ze stak haar kop naar binnen. "Wat is er?" fluisterde ze bij het ruiken van de angstgeur van de kater, die ze nu herkende als Amberhunt, een al wat oudere warrior waarvan ze niet helemaal begreep waarom hij haar hulp nodig had. Ze was dan misschien wel op leeftijd om warrior te worden, maar warrior was ze nog niet! Bovendien overstemde de flinke angstgeur van Amberhunt de geur van hond, ze kon deze nog niet ruiken. Als ze nu net iets oplettender geweest was..

Zijn ademhaling was snel en jachtig, en zijn poten zeurden van de plotselinge sprint. Maar hij had een patrouille bereikt, en de eerste kat die hij in zicht kreeg was Softpaw. Amber dwong zichzelf om rustig te gaan ademen en slikte. "Een twoleg... En een hond" miauwde hij met een onvaste stem. Maar hoe angstig hij ook klonk: niemand zou dat hem kwalijk kunnen nemen, want zo zouden de meesten hebben gereageerd. De rode kater draaide zich om naar de plek waar hij de twoleg had gezien. Hij was ontzettend bang dat die opeens zou opdoemen uit de gewassen.

Settleddust was op patrouille, waar ook zijn zusje deel van uit maakte. Ondanks dat hij nog niet zo lang weer te been was, hij had Acorndust gevraagd om hem gewoon weer deel uit te laten maken van de patrouilles. Toch hield hij het normale tempo niet helemaal bij en bungelde hij wat aan de achterhoede. Ach ja, had je daar ook weer iemand voor. Totdat hij opeens geroesemoes uit de bosjes voor hem hoorde, gepaard met een angstgeur. Een angstgeur van Amberhunt! Settleddust mocht de kater graag, en kwam dus ook snel dichterbij. Toen hij zijn achterstand in had gehaald, sprak Softpaw al met de kleine rosse kater, en Settleddust kreeg nog net mee dat er iets was met een tweebeen en een hond. ‘Een hónd?’ miauwde hij geschrokken, waarbij zijn ogen groot werden en zijn afgestompte staart naar beneden trok. Al zijn haren kwamen overeind en de paniek was duidelijk in zijn ogen te lezen. Zijn vorige aanvaring met een hond was alles behalve prettig geweest. En nu voelde hij zich meteen weer een blok aan het been. De eerste keer dat hij weer mee op stap was, gebeurde dit weer. Hij was nog niet in staat om te vechten. Misschien was hij wel te langzaam om te rennen. En no way dat hij een boom in ging, straks viel hij naar beneden? Settleddust bevroor en kon bijna niet meer normaal nadenken. Hij wist nu precies hoe Pepperpaw zich had gevoeld. En hij was verdomme nu een Warrior. Hij zou moeten weten hoe hij hier mee om moest gaan. Hij zou dapper moeten kunnen zijn. Hij zag hoe Amberhunt zich omdraaide e Settleddust verlaagde zich naar de grond om zich iets kleiner te maken. ‘M-moet ik iemand halen?’ kwam er uiteindelijk fluisterend over zijn lippen. Misschien als ze met meer waren kon de hond verjaagd worden?

Hij was als last-minute meegestuurd op patrouille. Ze waren met een heel deel. Hij, Softpaw, zijn vader Amberhunt en Settleddust. Rockpaw had net een kleine muis buit gemaakt. Met het beestje draafde hij snel weer naar de groep. De bruine warrior liep wat achterop. Hij was net hersteld dus dat kon Rockpaw wel begrijpen. Even keek hij hem zijdelings aan. De angstgeur kwam niet door de geur van de muis heen, dus hij liep een beetje onhandig op Softpaw. Hij zag zijn vader bezorgd en angstig voor zich uit staren. Het leek alsof hij net gerend had. Settleddust leek ook meteen de boodschap door te hebben. Rockpaw liet de muis vallen en stak zijn neus in de lucht. Als een... hond? Zijn zwart-witte vacht kwam overeind. Hij keek verwilderd naar zijn clangenoot, die voorstelde om hulp te gaan halen. "M-misschien is dat wel het beste idee ja." Ze waren opgesteld voor een jachtpatrouille, met een reden. Jong onervaren en bang.