Where Everybody Knows Your Name [Grizzlypaw]

De dagen nadat ze zich had aangesloten bij de Roguegroep waren raar geweest. Heel haar leven had ze gedacht dat ze voor altijd bij huismensen bleef wonen. Dat was nou eenmaal hoe dat bij iedereen om haar heen ging, of was gegaan. Triestig genoeg had ze geen vrienden gehad om afscheid van te nemen. Maar ze had ook niks uit te leggen. Niemand had haar hier van kunnen weerhouden. Enkel en alleen zijzelf. Het voelde goed om de juiste keuze gemaakt te hebben. Althans, zo dacht ze er nu over. Dit nieuwe leven was een redding voor haar. Nooit meer zou ze last hebben van die vervelende mensenkits, die haar de hele dag door lastig vielen. Nooit zou ze nog tegen haar zin in worden opgepakt en heen en weer worden geslingerd. Ze was vrij en leefde haar leven zelfs naar een prachtig doel; anderen helpen. Ze had nog niks geleerd, maar ze wist zeker dat ze snel wist hoe ze met een wat kruiden moest omgaan. En dan, dan kon ze levens redden. Een gevoel van opwinding overviel haar. Dit was meer dan de juiste keuze geweest. Dit was haar lot. Een lot waar ze zó dankbaar voor was.

In gedachten merkte ze niet dat ze een grens overschreed; een fysieke clangrens nog wel. Ze liep niet ver het territorium in, maar ver genoeg om een clankat goed nijdig te maken. Toen ze eenmaal de lucht van vreemde katten opmerkte was het al te laat. Iemand had haar al gespot. Het geritsel in de bosjes had dit verraden. En toen pas besefte ze dat dit misschien wel in clangebied kon zijn, en dat ze nog weleens goed in de nesten kon zitten. Ze wist nog niet veel over de clans. Maar haar was verteld dat ze behoorlijk territoriaal waren, nog meer dan veel Rogues. Ze stamelde een angstige "Hallo??" uit.

OOC: Camille zit hier al bij de roguegroep Kha'rath (voor de rest niet heel relevant)