Populus tremuloides

Ze was totally al warrior tijdens dit topic uhuh
Ze was alweer even terug van de training met Barnpaw en ze voelde zich vreemd.. Volwassen. Wat raar was, sinds ze slechts een dag of twee ouder was dan toen ze nog Littlepaw heette, en toen voelde ze zich alles behalve volwassen. Misschien was het de verantwoordelijkheid die ze droeg voor de jongere generatie door hen dingen te moeten leren? Of misschien zat het allemaal in haar hoofdje, dat was ook een optie. Desalniettemin was ze blij toen een senior warrior haar vroeg of ze mee wou gaan naar de rivier, waarop ze enthousiast knikte en op hem af liep. "Lijkt me superleuk!", antwoordde Littlefish met een grote glimlach op haar snuitje. Nu was ze niet de oudste, nu hoefde ze niet de verantwoordelijkheid te dragen en kon ze zich nog wat onnozel of kittenachtig gedragen!

Littlefish volgde de oudere warrior met een halve huppel in haar pas; ze onderdrukte nog net de neiging om te gaan fluiten. Het was gewoon een hele mooie dag en ze was, zoals meestal wel, in een goed humeur. Ze knikte opgewonden bij het voorstel van Primrose. "dat klinkt als een plan!", mauwde ze nog vrolijk. Zelf was z emeestal niet het type om in te plannen wat ze tijdens de dag zou doen, wat haar de eerste dagen na haar warriorbenoeming eigenlijk niet zo goed bevallen was. Voordien had ze immers altijd iets te doen, ergens om te zijn, dingen om te oefenen; en toen, plots niets meer. Het had even een zwart gat geweest. maar nu genoot ze van die vrijheid, van het feit dat ze 's ochtends of zelfs 's middags kon opstaan, kon buitengaan en kon doen wat ze wou. Als ze zin had om te jagen, zou ze jagen; als ze zin had om te relaxen, zou ze relaxen; en als ze zin had om te trainen, zou ze trainen. Natuurlijk had ze ook haar dagelijkse taken, maar die namen bij lange na niet zo veel tijd in als de dagelijkse trainingen. En ze had nu ook haar eigen apprentice, wat ook wat tijd in beslag nam, natuurlijk. Primrose vroeg haar wat ze vond van het warrior-en mentorschap, waarop ze even nadacht alvorens te antwoordden. "Ik vind beiden heel leuk. Ik geniet van de vrijheid die het warriorschap bied. Ik vind het mentor zijn ook nog best eng, maar Barnpaw heeft een gevoel voor humor en ik ben er zeker van dat ik hem een goede warrior kan maken.", antwoordde ze na een kort momentje, lichtjes ratelend. Littlefish was altijd iemand die redelijk snel sprak, alsof ze de woorden eruit probeerde te krijgen voor haar brein al verder rondtolde op nieuwe gedachten. Bijgevolg was ze soms ook nogal iemand die van de hak op de tak kon springen, al werd je dat snel gewend als je je er gewoon bij neerlegde dat je niet altijd snapte hoe ze nu weer van het ene op het andere geraakt was.