Like a tea-tray in the sky

Misschien moest hij zijn dagen niet zo vol plannen. Nou ja, plannen? Ardentpaw plande eigenlijk nooit. Hij maakte beslissingen in het moment om iets te gaan doen als hij ook maar een beetje vrije tijd had. Nu had hij wat vrije tijd, maar hij had de afgelopen dagen al zo veel gedaan en gezien en onderzocht dat hij wat rust wilde. Misschien was dat dan ook het enigste pluspunt geweest van een niet erg actieve training, dat hij veel tijd had gehad om dingen te doen. Dingen zoals het territorium ontdekken, nieuwe katten ontmoeten, vrienden maken en leuke dingen met hun doen. Maar dat maakte een kat wel moe, zelfs een jonge kat zoals hem. En dus ging hij nu zijn den binnen. Er waren nog maar weinige andere apprentices op dit moment, maar zelfs als die er wel waren geweest, dan had de lichte vacht van zijn vriendin alsnog uitgestaan tussen alle anderen. Silverpaw was hier! Hij had al een tijdje niet meer met haar gesproken, wat niet erg goed vrienden gedrag was. Dus, inplaats van naar zijn nest te lopen, liep hij op haar af en plofte naast haar neer. "Hoi! Je gelooft nooit wat ik allemaal heb gedaan en wie ik allemaal heb ontmoet sinds de laatste keer dat wij elkaar hebben gesproken!" kondigde hij vrolijk aan. Wantja, dat was toch een goede gespreksopening die haar nieuwsgierig zou maken. Silverpaw zou ook vast niet boos zijn dat er zoveel tijd tussen hun laatste ontmoeting had gezeten en deze. Ze waren immers beiden druk geweest met hun taken en hij verwachtte niet dat ze het type kat was die lang kwaad kon blijven. Ze plaagde anderen liever, had hij zo gemerkt. "Heb jij ook nog interessante dingen gedaan?"

Silverpaw eerst

  Silverpaw was vandaag vroeg naar haar nest gegaan. Ze had dingen meegemaakt en de trainingen die nu in volle gang waren maakte haar meer moe dan normaal. Niet dat ze dat erg vond, ze vond het super leuk, zeker de vechttrainingen.
  Ze had haar ogen gesloten, maar echt in slaap vallen lukte nog niet. Misschien kwam dat wel omdat het nog best vroeg was. Het licht dat de Apprentice Den binnenkwam werkte niet echt mee om in slaap te komen. En de hitte die nu heerste maakte het er ook niet echt beter op.
  Plots hoorde ze een stem wat haar even een beetje deed opschrikken en toen ze haar ogen opende zag ze Ardentpaw voor haar neer ploffen.
  'Hoi! Je gelooft nooit wat ik allemaal heb gedaan en wie ik allemaal heb ontmoet sinds de laatste keer dat wij elkaar hebben gesproken!' kondigde hij aan.
  Silver knipperde even verbaasd met haar blauwe ogen maar toen verscheen er toch een glimlach op haar gezicht. Ardentpaw had ze al een tijdje niet gesproken en nu ze toch niet kon slapen vond ze het wel leuk dat hij een praatje met haar wilde maken.
  'Heb jij ook nog interessante dingen gedaan?' vroeg hij toen aan haar.
  de kattin knikte. 'Ja hoor, best wat. Wat heb jij allemaal gedaan dan?' vroeg ze geïnteresseerd. Ardentpaw was echt een bezig bijtje, nog wel meer dan zij was, dus hij had vast een heleboel te vertellen aan haar.

Het leek erop dat hij Silverpaw verrast had met zijn gezelschap. Toch, ze leek al gauw intresse te nemen in hun gesprek en vroeg hem wat hij dan allemaal precies had gedaan. Uh, waar moest hij beginnen? Hij had veel katten ontmoet. Die rare haarloze kittypet kitten, Acorndust, Tallstar. Ook had hij Stallioheart opnieuw gezien. Hmm...Veel te vertellen. "Ik heb heel veel katten ontmoet. Een keer toen ik naar de twoleg place was gegaan in mijn eentje kwam ik twee kittypets tegen en een was er haarloos. Dat was een kitten en hij zag er heel raar uit. Al vond hij het juist raar dat ik haar had. En toen kwam er een bloodclanner bij en zij vond juist de kitten interessant, wat ik maar raar vond. Stallionheart vond het ook maar raar toen ik hem weer opnieuw ontmoette. Had ik al verteld dat ik die ontmoet had?" Ratelde Ardentpaw door, al moest hij af en toe toch wel een ademteug nemen. Pfoe, wat was het toch hard om alles te willen vertellen in een keer. Want hij was nog niet klaar, alleen leek het hem even slim om zijn vriendin de tijd te geven om het allemaal even te verwerken. En dan kon hij ook even wat meer op adem komen. Wist ze uberhaupt wel wie Stallionheart was? "Stallionheart is de deputy van Windclan trouwens en hij is heel aardig!" Tenminste, hij was niet gemeen geweest en leek zijn vele vragen amuserend te hebben gevonden. Hij had ze allemaal beantwoord en hij was bezorgd geweest over Bloodclan. Dat was aardig in Ardentpaw's mening. : Een stuk aardiger als de Shadowclan deputy, alleen ik stond dan ook niet met zijn apprentice te praten zoals ik wel bij Acorndust deed," voegde hij er nog als een nagedachte aan toe.

  Ardentpaw begon gelijk aan een heel verhaal. Typisch Ardent, dacht Silver met een kleine glimlach. 'Ik heb heel veel katten ontmoet. Een keer toen ik naar de twoleg place was gegaan in mijn eentje kwam ik twee kittypets tegen en een was er haarloos. Dat was een kitten en hij zag er heel raar uit. Al vond hij het juist raar dat ik haar had. En toen kwam er een bloodclanner bij en zij vond juist de kitten interessant, wat ik maar raar vond. Stallionheart vond het ook maar raar toen ik hem weer opnieuw ontmoette. Had ik al verteld dat ik die ontmoet had?' ratelde de Apprentice aan één stuk door. Hij haalde een ademteug, wat Silverpaw de tijd gaf om alles even te laten bezinken.
  Een kale kat? Dat moest er wel heel raar uitzien. Die wilde ze ook wel ontmoeten. En hij had Bloodclanner ontmoet? Gelukkig was er niets ergs gebeurd, uit zijn verhaal op te maken.
  'Stallionheart is de deputy van Windclan trouwens en hij is heel aardig!'
  Ohja, Stallionheart. Silver grinnikte even. 'Ja, dat had je al eerder verteld, maar ik heb hem nog niet ontmoet.'
  'Een stuk aardiger als de Shadowclan deputy, alleen ik stond dan ook niet met zijn apprentice te praten zoals ik wel bij Acorndust deed,' voegde Ardent nog toe.
  De kattin fronste even. Acorndust? Die kende ze wel. 'Ik heb Acorndust wel ontmoet. Maar ik wist niet dat hij de Deputy van ShadowClan was!' Oh my StarClan, ze heeft gewoon de Deputy van ShadowClan ontmoet, zonder het te weten. 'Ik vind hem vooral een strenge indruk wekken. Maar verder was hij wel aardig. Gewoon normaal,' vertelde Silverpaw met een schouderophaal. 'Trouwens, ik heb Pepperpaw ook ontmoet! Bij het Thunderpath. We praatte vooral veel over die monsters, en ik wilde eigenlijk weer terug naar de Twoleg Place zodat ik een Kittypet meer informatie over de monsters kan vragen. Misschien weet die kale kitten wel meer!' En misschien wilde Ardentpaw wel mee met haar. Het zou een stuk makkelijk en veiliger zijn als ze samen gingen.

Oh, Silverpaw had hem ook ontmoet? Wat een kleine, gekke wereld was het toch. En dan ook nog eens Pepperpaw. "Ik had ze tegelijkertijd ontmoet. Nouja, eerst Pepperpaw en toen kwam Acorndust met een tak plots naar beneden vallen. Blijkt dat hij op ons zat te spioneren!" Reageerde hij op haar eerste paar woorden. Maar, toen begon Silverpaw te praten over monsters en dat ze daar meer over wilde weten. Wist ze niet dat monsters gevaarlijk waren dan. En weer naar de twoleg place? Hij herhaalde liever niet die ontmoeting die ze hadden gehad met Bloodclanners. "Weet je dat wel zeker? Straks kom je weer Bloodclan tegen! Die heb ik er genoeg voor mijn hele leven ontmoet. Stallionheart zei dat het maar een wonder was dat we waren ontkomen!" Misschien zouden de woorden van een deputy haar overhalen? Ardentpaw hoopte het maar. Hij wilde zijn vriendin niet kwijt raken aan een groep stinkende, moordlustige katten. Meteen keek hij ook gauw rond. Niemand moest horen dat Silverpaw dit allemaal plande, straks zou een van hun denmates het tegen een warrior gaan zeggen en dan had ze straf. En hij ook, want hij had net toegegeven dat ze een eerste keer naar de Twoleg place waren gegaan. Oops. Gelukkig leek er niemand mee te luisteren, bleek het zo. "Maar misschien zouden we de kale kitten wel mee kunnen nemen dan naar het woud? Stallionheart geloofde niet dat hij bestond! Kan je dat geloven. Hij zei dat het net zo waarschijnlijk was als vliegende egels. Maar misschien kunnen sommige egels wel vliegen en zijn ze goed verborgen?" Okay, nu dwaalde hij een beetje af. En het was onwaarschijnlijk dat hij het haarloze kleintje weer zou vinden. Toch, hij wilde eigenlijk wel zijn gelijk bewijzen. Vliegende egels of niet, die kitten was echt! "Oh! Over monsters gesproken, je raad nooit wie ik bij het thunderpath ben tegengekomen!" Bracht hij ineens uit het niets uit. Hij was helemaal vergeten om zijn ontmoeting met Tallstar aan haar te vertellen. Hij had het zelfs geen eens aan Waterpaw verteld, maar die was natuurlijk ook druk met zijn trainingen en alles. Iedereen was daar druk mee. Maar Silverpaw zou dus de eerste zijn die er over hoorde en hij was toch wel enthousiast om haar er over te vertellen. Komop, welke apprentice ontmoette er nu zomaar een leider van een andere clan!

  'Ik had ze tegelijkertijd ontmoet. Nouja, eerst Pepperpaw en toen kwam Acorndust met een tak plots naar beneden vallen. Blijkt dat hij op ons zat te spioneren!' reageerde Ardentpaw op haar. Silver grinnikte. Ja, daar had ze wel bij willen zijn.
  'Weet je dat wel zeker? Straks kom je weer Bloodclan tegen! Die heb ik er genoeg voor mijn hele leven ontmoet. Stallionheart zei dat het maar een wonder was dat we waren ontkomen!'
  Silverpaw zuchtte even en haalde haar schouders op. Die BloodClan geur had ze natuurlijk goed kunnen ruiken toen, maar pas later realiseerde ze dat die geur dezelfde was die Rascal toen ook had gedragen. Ze vond dat maar raar. Waarom zou Rascal BloodClan geur dragen? Was hij misschien van de BloodClan? Stiekem wilde Silverpaw hem wel weer ontmoeten, hem ernaar vragen.
  'Als we samen zijn komt het heus wel goed. We passen gewoon heel goed op. En ik kan nu ook een stuk beter vechten,' miauwde ze geruststellend. Natuurlijk was het spannend, maar ze wilde die kale kitten wel ontmoeten, en ze wilde graag dingen vragen over die monsters.
  'Maar misschien zouden we de kale kitten wel mee kunnen nemen dan naar het woud? Stallionheart geloofde niet dat hij bestond! Kan je dat geloven. Hij zei dat het net zo waarschijnlijk was als vliegende egels. Maar misschien kunnen sommige egels wel vliegen en zijn ze goed verborgen?' Okay, Ardentpaw wilde die kitten ook graag weer zien!
  'Ja, we kunnen die kitten zoeken en hem naar Stallionheart brengen. En tegelijkertijd kunnen we vragen stellen over die monsters! Ik had Pepperpaw belooft dat ik met antwoorden zou komen.' Want ze moest nu wel opschieten, wilde ze niet zonder antwoorden weer Pepperpaw ontmoeten.
  'Oh! Over monsters gesproken, je raad nooit wie ik bij het thunderpath ben tegengekomen!' bracht de kater toen uit. Silverpaw gaf hem een vragende blik. Dat wilde ze wel horen.

Ardentpaw wist nog steeds niet echt of hij wil mee wilde terug naar de Twoleg place. Silverpaw leek te vinden dat ze nu beter kon vechten, maar zelfs warriors met seizoenen van ervaring hadden vaak genoeg hun leven verloren aan de katten van Bloodclan. Daarbij twijfelde hij ook zeer dat de kitten die hij tegenkwam toenertijd iets zou weten over monsters. Het kleintje had er maar zwak uitgezien dus zou hij waarschijnlijk niet bij die beesten in de buurt durven te komen. Gelukkig leek zijn aanstalte om het gesprek te veranderen dan ook te werken, want zijn vriendin leek meteen geïnteresseerd in wie hij dan had ontmoet. "Tallstar! Hij rende zomaar het Thunderpath over en tegen mij aan." Ardentpaw had een wat zachtere toon aangenomen, want hij gokte dat niet iedereen moest weten dat de leider van Shadowclan op hun territorium was geweest. Daarbij had de kater gelijk weer weg gewillen en had hijzelf hem daarvan weerhouden door vragen te stellen, dat realiseerde hij zich nu wel. Maar zou Silverpaw hem geloven? Het was toch wel een beetje een gek iets, om zomaar letterlijk tegen een clanleider op te botsen. "Wist je dat hij Pepperpaw's vader is? " Want ja, dat had hij ook geleerd en misschien zou dat het wat geloofwaardiger maken?

  'Tallstar! Hij rende zomaar het Thunderpath over en tegen mij aan,' zei Ardentpaw, met een wat zachtere stem.
  Silver keek hem verbaasd aan. 'Tallstar? De Leader van ShadowClan?' vroeg ze ongelovig. Niet dat ze hem niet geloofde, maar het was best wel raar dat hij zomaar de Leader van ShadowClan had ontmoet.
  Het herinnerde haar aan een andere Apprentice, die toen ook het Thunderpath overgestoken was. Ze had naar haar kop geslagen, maar uiteindelijk naar Fourtrees begeleidt. Ze wilde niet dat ze geplet werd door zo'n monster.
  'Wist je dat hij Pepperpaw's vader is?'
  Dat nieuwtje deed Silverpaw ook verbaasd opkijken. Ze had gewoon met de dochter van ShadowClans Leader staan praten zonder dat ze het wist? Ergens maakte haar dat wel zenuwachtig. Pepperpaw had al afgewezen om met haar mee te gaan naar de Twoleg Place door haar mentor Acorndust, de Deputy van ShadowClan. En nu ze ook nog eens de dochter was van de Leader? Misschien zou ze wel in enorme problemen komen wanneer ze weer afspraken. Alhoewel het over monsters ging, dus dat was alleen maar leerzaam en goed, toch?
  'Maar wat deed Tallstar nou aan onze kant van de grens? Waarom stak hij het Thunderpath over?

Uh, ja, goeie vraag. Eentje waar hij het antwoord niet op wist omdat het hem niet gegeven was. Ardentpaw haalde zijn schouders op. "Dat vroeg ik, maar ik kreeg niet echt een antwoord. En nadat hij tegen mij aangeknald was wilde hij weer gelijk weg," legde hij uit aan Silverpaw. Dat was ook vooral de reden dat de jonge kater het niet nodig had gevonden om het tegen iemand te zeggen. Misschien had Tallstar gewoon niet doorgehad dat hij al bij het Thunderpath was geweest, want hij had er ook maar zomaar overheen gerend. Misschien was dat waarom hij de grens over was gekomen. Ardentpaw wist het allemaal niet, maar hij wist wel een ding. "Shadowclan is maar raar," mompelde hij. Settledpaw was bang geweest voor geesten, Pepperpaw wilde met hem naar de Moonstone, Acorndust viel uit een boom en Tallstar rende zomaar gevaarlijke paden met donderende monsters over. "Maar ik heb het tegen niemand gezegd, dus niet doorvertellen!" Waarschuwde hij haar, om dat toch nog even duidelijk te maken.

  Ardentpaw haalde zijn schouders op. 'Dat vroeg ik, maar ik kreeg niet echt een antwoord. En nadat hij tegen mij aangeknald was wilde hij weer gelijk weg,' legde hij aan haar uit.
  Silverpaw knikte dat ze het begreep, maar ze vond het maar raar.
  En alsof Ardent haar gedachte kon lezen voegde hij er mompelend aan toe: 'Shadowclan is maar raar.'
  Een grinnik verliet haar bekje en ze knikte. 'Ja, dat was me al opgevallen.' Zelf had ze niet zoveel aanvaringen gehad met ShadowClan als Ardent had gehad, maar soms waren ze inderdaad wel een beetje raar, maar wel aardig.
  'Maar ik heb het tegen niemand gezegd, dus niet doorvertellen!' waarschuwde Ardentpaw haar.
  Ze knikte dat ze het begreep. 'Natuurlijk niet, dat beloof ik.' Ze wilde hem niet in onnodige penarie brengen. 'Ook niet door vertellen dat ik naar de Twoleg Place wil hoor. Of wij allebei, als je ook mee zou willen.'

En toen waren ze weer terug op het onderwerp van de Twoleg Place. Toch, tenminste was hij nu wel gerustgesteld dat Silverpaw haar mond dicht zou houden over zijn ontmoeting met Tallstar. Een tijdje terug zou hij daar misschien niet zeker over zijn geweest dat ze het echt zou doen, ze was hem toen ook immers stiekem gevolgd naar Rogue territorium toe, maar ze waren nog steeds goede vrienden en ze had niets anders meer gedaan om zijn vertrouwen te schenden. Ze was toen vast gewoon heel erg nieuwsgierig geweest. Net zoals dat ze nu weer nieuwsgierig was naar de Twoleg Place, iets wat hij nog wel kon begrijpen maar niet helemaal meer deelde. Het was spannend geweest, zeker, om in onbekend territorium op onderzoek uit te gaan, maar nu had hij het gevoel dat hij dat sentiment beter kon uitvoeren in Rogue territorium. Dat leek Ardentpaw in ieder geval een stuk veiliger. Rogues waren vaak toch net iets minder bloeddorstig dan de Bloodclanners die de straten van de Twoleg Place onveilig maakten. Hij was maar twee keer net van ze ontsnapt en een derde keer wilde hij niet, al zag Silverpaw er nog zo enthousiast uit toen ze het hem vroeg. Hij schudde langzaam zijn kopje. "Ik wil niet weer in de problemen komen met Bloodclan." vertelde hij haar zachtjes. Het voelde als een beetje als een zwak excuus, want hij was nooit echt in een gevecht geraakt met Bloodclanners, maar hij had het gevoel dat als hij nogmaals naar de Twoleg Place zou gaan, hij dat geluk erg aan het uitdagen was.

  Ze hoopte wel dat hij meewilde, maar erg enthousiast leek hij niet. Hij schudde dan ook langzaam zijn kopje. 'Ik wil niet weer in de problemen komen met Bloodclan,' vertelde hij zachtjes.
  Silver was even stil maar knikte toen. Dat kon ze wel begrijpen. Misschien was het ook niet zo'n goed idee, maar zodra ze een Kittypet gevonden had en haar vragen gesteld had ging ze snel weer terug naar huis, om dan niet meer naar de Twoleg Place te gaan. Althans, dat was het plan.
  'Ik begrijp het,' miauwde ze dus, met een zachte glimlach. Ze wilde haar vriend vooral niet forceren. 'We gaan wel iets anders doen dan.'

Gelukkig leek Silverpaw er genoegen mee te nemen en probeerde ze hem niet over te halen om mee te komen. Ze stelde zelfs voor om wat anders te gaan doen en dat bracht een glimlach naar zijn gezicht. Wat konden ze dan doen? "We kunnen nog eens naar rogue territorium, vorrige keer was niet echt een heel groot succes. Of we kunnen het oude SkyClan territorium verder gaan onderzoeken. Maar misschien kunnen we ook gewoon in ThunderClan territorium blijven en naar speciale of geheime plekken zoeken." Ardentpaw ging zomaar de eerste paar dingen die in hem op waren gekomen af, want er was natuurlijk nog veel meer te doen, maar misschien had Silverpaw ook nog wel ideeën. Hij wilde niet degene zijn die zoveel ideeën voorschoot dat zijn vrienden er geen meer in konden brengen. Ze hoefden namelijk niet altijd wat hij wilde doen te doen. "Of weet jij iets leukers om te doen? Iets compleet nieuws?" Ze waren immers al samen naar Rogue territorium geweest, hadden in bomen geklommen, zichzelf in de twoleg place gewaagd en natuurlijk had hij zonder haar ook al veel zelf ondernomen. Maar misschien had Silverpaw wel iets nieuws en leuks in gedachten, in plaats van het verder ontdekken van plekken waar ze al waren geweest.

  'We kunnen nog eens naar rogue territorium, vorrige keer was niet echt een heel groot succes. Of we kunnen het oude SkyClan territorium verder gaan onderzoeken. Maar misschien kunnen we ook gewoon in ThunderClan territorium blijven en naar speciale of geheime plekken zoeken,' stelde Ardentpaw allemaal voor. Silver knikte een beetje terwijl hij dit allemaal opsomde. Allemaal leuke dingen om te doen, maar de meeste hadden ze al gedaan, of alleen, of met anderen natuurlijk. 'Of weet jij iets leukers om te doen? Iets compleet nieuws?'
  Hmmm... Silverpaw dacht diep na. 'Misschien... Misschien kunnen we naar de Snake Rocks? Of daar in de buurt. Er zullen vast wel leuke plekjes in de buurt zijn daar. En tegelijkertijd kunnen we het territorium beter verkennen,' opperde Silver. De Snake Rocks waren natuurlijk niet zo geliefd, omdat daar slangen zaten. Daardoor was ze er niet zo vaak geweest. Het leek haar toch wel leuk om die plek wat beter te verkennen. En ze konden slangen toch heus wel aan, als ze ook naar de Twoleg Place of Rogue territorium aankonden? Of helemaal naar het oude SkyClan territorium.

Snakerocks? Hm, daar was hij nooit lang genoeg geweest. Het leek hem nooit slim om alleen te gaan, want stel je voor er kroop een slang op je af die je niet zag. Een beet en je was zwaargewond of je kon zelfs dood gaan. Nee, dat was niet iets wat hij wilde meemaken. Maar...Als hij samen met Silverpaw zou gaan, dan moest het wel goed komen. Zij over een paar manen warrior worden en hij had ook al wel goede training gehad dat hij zich wel kon redden. Het was alleen dat hij zich daar niet op zijn gemak zou voelen als hij alleen was. Vastbesloten knikte hij. "Dat klinkt als een goed idee," vertelde hij haar. Hij wou zijn mond nog opentrekken om te vragen wat ze daar dan zouden gaan doen toen een idee hem te binnenschoot. Absurd, gestoord en hoogstwaarschijnlijk erg gevaarlijk, maar ook interessant. "Hey, denk je dat wel een slang zouden kunnen vangen?" Het zou toch eens wat zijn, als ze met zo'n slang het kamp terug binnen zouden lopen. Maar dan zouden ze wel héél snel moeten zijn, iets waar hij niet al te veel in uitblinkte.

  Ardentpaw knikte vastbesloten bij haar voorstel. 'Dat klinkt als een goed idee,' vertelde hij haar.
  Silverpaw glimlachte. Ze was blij dat hij het een goed idee vond. De meeste zouden het alleen maar gevaarlijk gevonden hebben. Maar ze zou binnenkort een Warrior worden en Ardentpaw had ook al wat training achter de rug. Wat kon er nou mis gaan? Ze zouden heel goed opletten ook.
  'Hey, denk je dat wel een slang zouden kunnen vangen?' vroeg Ardent toen opeens.
  De kattin keek hem even bedachtzaam aan. Zouden ze dat kunnen? Ze knikte. 'Dat moet wel lukken. Als we goed opletten en snel zijn. En we werken goed als een team, dus dat moet helemaal goed komen,' miauwde ze met een glimlach. Daarna stond ze op. 'Zullen we maar gaan dan? Of wil je een andere keer gaan?'

Silverpaw leek te denken dat ze wel een slang zouden kunnen vangen en zijn poten begonnen te tintelen van opwinding om er dan ook echt een te gaan vangen. En zijn vriendin leek er het zelfde over te denken want ze bood al aan om gelijk te gaan. Zou dat nog kunnen? Het was laat in de middag, maar nog niet te laat om naar buiten te gaan. Al moesten ze dan wel echt nu gaan, anders zou het alleen maar later en later worden en zouden ze te weinig tijd hebben. "Ja laten we gaan!" Stemde Ardentpaw enthousiast in. Hij was al op zijn poten gesprongen en onderweg naar de ingang van de den, nog even achteromkijkende of Silverpaw hem wel volgde voordat hij door de opening dook.