Back to basic [ + Laurelpaw ]

Met een diepe geeuw werd de kater wakker. Dewpaw leek al beter te herstellen dan verwacht maar het zou voorlopig nog even duren voordat ze haar training zou kunnen oppakken. Hij rekte zich eens goed uit en scherpte zijn nagels een een stuk bast dat in zijn Den lag. Voorlopig zou hij hier alleen slapen wist hij, toch zou Dewpaw vast niet lang op zich laten wachten en ook bij hem komen slapen net als Shatteredice en hopelijk later ook Gorsekit en de rest van de kittens. Voordat het zover was zou hij eerst een training met een andere Apprentice doen. De zon was al begonnen aan haar klim naar de top van de hemel maar het schemerde nog. Hij liep zijn Den uit en naar de Apprentice den. "Laurelpaw, Dawn Patrol" miauwde hij met zijn zware stem. Hij liep naar de ingang van het Camp en wachtte op de Apprentice die zich weldra bij hem zou voegen. Owlbate deed het goed als haar mentor maar soms was het ook goed als een andere kat een Apprentice mee op stap nam.

_______________________________________________________________________
Laurelpaw lag, genietend van de rust op haar rug, terwijl ze haar ogen gesloten had en deed alsof ze sliep. Er waren nog een paar andere apprentices hier, die sliepen, maar veel niet. De meeste waren al meegesleept door hun mentoren. Laurelpaw gelukkig niet. "Laurelpaw, Dawn Patrol", Stallionstar's lage stem deed een poging haar te wekken. Even dacht ze erover om te doen alsof ze nog liep en hem niet gehoord had, maar het was wel Stallionstar. Niet een of andere random kat. Dus, met moeite, sleepte ze zichzelf uit haar nest, naar de uitgang van het hol, naar buiten. "Wil je me dood hebben ofzo? Het is nog middernacht." Half strompelend, haar poten waren nog niet 100% voorbereid op deze dag, liep ze achter haar Leader aan. Een moment gaapte ze, maar daarna liep ze langs Stallionstar heen, het kamp uit. Een paar stappen buiten het kamp keek ze om zich heen en draaide zich toen om. "Mooi, we zijn weer klaar." Laurelpaw liep weer terug, opnieuw langs Stallionstar. "Ik ga weer slapen."

De gevlekte kater wachtte geduldig op Laurelpaw die mopperend verscheen uit haar Den. Hij trok even met zijn oren. Vroeg opstaan was iets wat hij ook vreselijk had gevonden als Apprentice maar het hoorde nu eenmaal bij het leven van een Apprentice. Gapend liep ze langs hem af en na een paar stappen draaide ze zich om en liep ze terug langs hem. Hij zette een stap opzij zodat ze er niet meer langs kon. "Nee" miauwde hij rustig en hij keek haar aan met een strenge blik in zijn groene ogen. "Wij gaan de grens bij ShadowClan markeren" miauwde hij en hij hield met zijn groene ogen de blik van de Apprentice vast. "Tenzij je vandaag de Elders Den schoon wilt maken raad ik je aan te gaan lopen Laurelpaw" zei hij en trok met zijn snorharen. Als kitten had ze het ook al moeilijk gehad maar hij vermoedde dat als hij de poes meer beweging opdroeg ze wel van wat kribbigheid zou afkomen. "Kom op" miauwde hij en hij gebaarde naar buiten. Als ze dacht dat ze terug naar haar warme nest kon gaan had ze het flink fout.

_______________________________________________________________________
Toen Stallionstar met zijn lichaam haar weg versperde. Even zuchtte ze overdreven, want de puber in haar moest dat even doen, waarna ze besloot gewoon hier te gaan liggen. En dat deed ze ook, met een grote gaap. "Nee", ugh. Stallionstar gunde haar haar slaap blijkbaar niet. Met een overdreven kreun ging ze weer staan. "Wij gaan de grens bij ShadowClan markeren" Laurelpaw deed haar mond direct open om te protesteren. "Kijk hoe kort mijn pootjes zijn. Shadowclan is zoooooo ver lope-." Aan het einde van haar zin stopte ze, toen ze Stallionstars blik zag. Okay, tijd voor moderne slavernij, dus. "Kom op." Met een harde zucht en enkele verwensingen die ze er zacht tussen door mompelde, draaide ze zich weer om en strompelde weer naar buiten. "Je verpest mijn hele leven." Zei ze overdreven, maar ergens was er ook wel humor in haar stem te vinden.

What good is power if you cannot protect the ones you love?

Hoewel er een hoop gesputter uit Laurelpaw kwam leek ze goed te beseffen dat ze voor haar eigen welzijn beter kon gaan lopen in plaats van klagen. "Kijk hoe kort mijn pootjes zijn. Shadowclan is zoooooo ver lope-." klaagde ze maar zijn blik had haar het zwijgen opgelegd. Ze begon te lopen en al lopende keek ze nog eens opzij. "Je verpest mijn hele leven." miauwde ze en hij hoorde de humor in haar stem. "Tsja, dat dacht ik vroeger ook als Apprentice als ik Dawn Patrol had. Het hoort bij het Apprentice zijn" miauwde hij schouderophalend. Hoe verder ze van het Camp vandaan liepen hoe losser zijn spieren begonnen te worden, het voelde fijn om de grenzen weer eens te controleren want dat waren dingen die niet konden wachten. "Hoe gaat je training met Owlbate?" vroeg hij haar en hij draaide een gevlekt oor naar haar toe.

notes etc

_______________________________________________________________________
Laurelpaw had geleerd dat Stallionstar vaak niet een kater was die veel aan humor deed. Gelukkig nam hij haar dan ook niet zo serieus, waardoor hij het niet verkeerd opvatte. "Tsja, dat dacht ik vroeger ook als Apprentice als ik Dawn Patrol had. Het hoort bij het Apprentice zijn." Laurelpaw deed moeite om niet heel ver achter te lopen op haar Leader, maar hij liep gewoon best snel, wat dat aardig lastig maakte. "Hoe gaat je training met Owlbate?" Laurelpaw praatte liever niet over haar training. "Prima." Ze hoopte dat, aan de manier waarop ze zo kortaf reageerde, hij zou merken dat ze er niet veel over te zeggen had. Extreem dramatisch ging ze toen opeens op de weg liggen. "Alles doet pijjjjnnnn." Het was waar dat haar spieren tijd hadden om op te warmen, maar ze had ook gewoon niet zo veel zin in lopen. Laat staan een hele patrol.

What good is power if you cannot protect the ones you love?

Laurelpaw antwoordde kortaf dat het prima ging met haar trainingen. "Dat is goed nieuws" miauwde hij kalm en hij liep stevig verder door. Net toen ze de ShadowClan border bijna konden zien ging Laurelpaw dramatisch op de grond liggen en riep ze dat alles pijn deed. Hij draaide zich om en trok zijn oren naar achteren. "Dan train je niet met volle inzet" miauwde hij en hij hield haar blik weer vast zoals eerder in het Camp. "Als je geen inzet kan tonen kun je net zo goed gelijk taken gaan doen voor de Elders. Lekker in het Camp. Als je dat niet wil, daar is de grens van ShadowClan" miauwde hij en hij wees ernaar met zijn staart. "Hou op je als een kitten te gedragen Laurelpaw. Anders mag je dadelijk bij terugkomst de Elders checken op teken" miauwde hij en bewoog de punt van zijn staart waarschuwend. Als Laurelpaw niet inzag dat ze nu met vuur speelde zou hij nog wel wat leuke dingen voor haar verzinnen in het Camp.

______________________________________________________________________
Laurelpaw had het kunnen weten, maar ze had deze preek niet aan zien komen. "Dan train je niet met volle inzet" Laurelpaw wist dat ze dat niet deed, dus het was niet zo confronterend als dat het had kunnen zijn. Laurelpaw was gewoon liever lui dan moe. Stallionstar had zijn blik vast. "Als je geen inzet kan tonen kun je net zo goed gelijk taken gaan doen voor de Elders. Lekker in het Camp. Als je dat niet wil, daar is de grens van ShadowClan" Laurelpaw was héél blij dat Stallionstar niet haar mentor was. Een slavendrijver, dat was wat hij was. "Urghh." Ze liet duidelijk haar ontevredenheid weten van deze situatie, maar sleepte zich toch naar de grens. Bij de grens dumpte ze haar lichaam weer op de grond. Laurelpaw stond op het punt om te gaan genieten van de zon, maar toen hoorde ze Stallionstar weer. He not amused. "Hou op je als een kitten te gedragen Laurelpaw. Anders mag je dadelijk bij terugkomst de Elders checken op teken" Laurelpaw markeerde eigenlijk weinig aan haar lichaam, maar was goed in het faken van wel. Haar Leader trapte er jammer genoeg niet in. Ze moest haar kaken op elkaar zetten, ze had héél veel moeite om niet haar mond open te trekken en Stallionstar een volle laag van 'Laurelpaw' te geven. Puber zijn was zwaar.

What good is power if you cannot protect the ones you love?

Het enige wat uit Laurelpaw kwam was geklaag en meer geklaag. Ze was inmiddels gaan liggen op de grens en met een beweging van zijn staart gebaarde hij haar op te staan. De beweging was kort maar krachtig en niet verkeerd te begrijpen. "Je mankeert niks aan je lijf. Laat maar zien wat Owlbate je geleerd heeft over de grenzen. Wat doe je hier?" miauwde hij. Als Laurelpaw deze basis niet kon beantwoorden zou hij ook moeten spreken met Owlbate, dit was een van de eerste dingen die Appprentices leerden op hun territorium tour.

De geur van ShadowClan kwam met vlagen hun kant op en hij liet zijn groene ogen alert langs de dennen gaan die groeiden in het schemerige gebied. Hij hield niet van de drassige ondergrond die daar nog erger was als in RiverClan, als hij op ander Clangebied moest lopen zou hij liever over dat van ThunderClan lopen eerlijk gezegd.

______________________________________________________________________
Laurelpaw had gewoon geen zin om moeite te doen voor een clan van wie ze niet perse hield. Waarom zo veel moeite doen, als ze het ook niet kon doen? "Je mankeert niks aan je lijf. Laat maar zien wat Owlbate je geleerd heeft over de grenzen. Wat doe je hier?" Laurelpaw zuchtte diep, haar ontevredenheid en ongehoorzaamheid duidelijk makend. "I don't know." Begon ze, terwijl ze voor het eerst haar best deed om te bedenken wat ze hier oprecht moest doen. "Tegen een bosje pissen?" Ze had moeite om haar gezicht in plooi te houden en keek even opzij, naar Stallionheart- uhm -ki-uhm -star ofcourse. "Waarom zijn er eigenlijk vier clans? Zou één clan niet veeeeeeeel beter zijn?" Dit was oprecht iets waar ze over nagedacht had. Een clan verdedigen was veel makkelijker, helemaal zonder andere clans. "Zouden we dan niet veel sterker zijn?" Ze staarde naar de Shadowclan, terwijl ze zich afvroeg wat zich daar afspeelde.

What good is power if you cannot protect the ones you love?

Haar diepe zucht verried dat ze nog niet zo veel wist wat ze daarna ook voluit tegen hem zei dat ze het ook oprecht niet wist. Hij zag dat ze aan het nadenken was en wachtte totdat er een antwoord kwam. "Tegen een bosje pissen?" zei ze en hij zag dat ze half moest lachen en dus besloot hij resoluut te knikken. "Dat is het precies. Grenzen markeren om aan te geven dat dit ons gebied is" miauwde hij kalm en gunde Laurelpaw een glimlach. Owlbate had nog flink wat werk te doen met Laurelpaw, zoveel was hem wel duidelijk. Hij wilde eigenlijk verder de grenzen langs maar hij zag op het gezicht van Laurelpaw dat er nog een vraag aankwam. Blijkbaar was het er een die ze nog niet aan Owlbate had gesteld of aan eenderwelke kat dan ook. "Waarom zijn er eigenlijk vier clans? Zou één clan niet veeeeeeeel beter zijn?" vroeg ze hem.

"Het verbaasd me dat je dat niet weet Laurelpaw, ga maar zitten. Het is een lang verhaal" miauwde hij waarna hij even naar de grens keek en besloot dat dit veel meer voorrang had dan grenzen controleren. Als Apprentices niet wisten waarom er vier Clan's waren dan kon dat voor onduidelijkheid en onrust zorgen. Uitleg over het ontstaan van de Clan's zou opheldering geven.

"Vele manen geleden, was het bos een wildernis. Ongetemd door de territoriums. Katten kwamen in het bos, aangetrokken door de planten en dieren. Deze katten leefden in kleine groepen, toen nog geen Clans. Er waren ook geen grenzen waardoor deze katten continu vochten. Bang dat prooi verdween door de overlapende territoria. Het was een tijd zonder regels en veel bloed waardoor vele katten stierven" miauwde hij waarna hij even zweeg om de reactie van Laurelpaw te pijlen. "Op een avond, toen de maan vol was, gingen de katten akkoord om zich te verzamelen bij de plek met vier grote eiken. Een verschrikkelijk gevecht volgde en al snel was de grond doordrenkt met het bloed van katten." vervolgde hij. "Er stierven die nacht veel katten. Toen de overlevers van het gevecht wakker werden zagen ze de geesten van de gedode katten, niet langer bebloed maar schijnend als een gevallen ster. De overlevende katten kropen samen op de grond, en, toen de geesten spraken zagen ze verschrikkelijke toekomstbeelden. Ze wisten dat het vechten moest stoppen." zei hij en zweeg weer even kort. "Verenig jullie of ga sterf" zeiden de geesten. Vier katten, Shadow, River, Wind en Thunder stapten naar voren en zeiden dat ze individueel het bos zouden verenigen met hun krachten. De geesten van de overleden katten spraken opnieuw. "Het bos is groot genoeg om jullie families te voeden en meer. Jullie moeten katten zoeken net als jullie en een plek kiezen om te wonen in het bos. Zet daar grenzen neer" zeiden ze. Op dat moment brak de maan vrij van de wolken wat een cirkel van glimmende katten om hen heen wierp. Een van de katten stapte toen naar voren. "Als jullie dit doen zullen we jullie belonen met nog acht levens zodat jullie de Clan's mogen leiden voor nog vele komende moons" beloofde de StarClan kat. Ook beloofde hij te waken over de Clan's vanuit de Silverpelt en maakte hij bekend dat alle Clan's moesten verzamelen om een keer per maan een vergadering te houden in vrede" miauwde hij waarna hij het laatste deel ging vertellen. "Thunder, River, Wind en Shadow werden Warriors genoemd door de StarClan katten. Ook kregen ze de Warrior code van hen. Vanaf toen werden hun harten gevuld met moed en nobelheid en als ze moesten vechten zou het niet langer zijn voor de hebzucht, maar voor eer en rechtvaardigheid. Zo begon het tijdperk van de Clan's, ShadowClan, RiverClan, WindClan en ThunderClan. Er zou niet altijd vrede zijn tussen de Clans, katten worden namelijk geboren met tanden en klauwen voor een reden" miauwde hij en hij gaf Laurelpaw een knipoog. "Toch, zoalang er volgens de Warrior Code geleefd zou worden zal StarClan over ons waken en ons leiden door ons leven" miauwde hij en zweeg toen voor een langere tijd.

"De Clans leven apart omdat ieder dan op zijn sterkst is Laurelpaw, en omdat we te veel van elkaar verschillen" miauwde hij met een zucht. "StarClan heeft ons laten zien dat we apart moeten leven om te overleven. Anders zou er alleen maar gevochten worden'' miauwde hij en hij stond op. Ze moesten nog wat Borders markeren.

Back to basic [ + Laurelpaw ] D9s7qxh-9e3c5544-2c31-49cd-b405-ad7d96801252.gif?token=eyJ0eXAiOiJKV1QiLCJhbGciOiJIUzI1NiJ9.eyJzdWIiOiJ1cm46YXBwOjdlMGQxODg5ODIyNjQzNzNhNWYwZDQxNWVhMGQyNmUwIiwiaXNzIjoidXJuOmFwcDo3ZTBkMTg4OTgyMjY0MzczYTVmMGQ0MTVlYTBkMjZlMCIsIm9iaiI6W1t7InBhdGgiOiJcL2ZcL2ZiYTljM2U5LTVmMWYtNDYxYi05OTJlLTc2NTVmZmEwMjMzYVwvZDlzN3F4aC05ZTNjNTU0NC0yYzMxLTQ5Y2QtYjQwNS1hZDdkOTY4MDEyNTIuZ2lmIn1dXSwiYXVkIjpbInVybjpzZXJ2aWNlOmZpbGUuZG93bmxvYWQiXX0

Back to basic [ + Laurelpaw ] Floer_by_adorelee-db9e5oy

Blijkbaar merkte Stallionstar niet dat ze het niet serieus bedoelde, óf hij negeerde het. Dat kon natuurlijk ook. "Dat is het precies. Grenzen markeren om aan te geven dat dit ons gebied is" Laurelpaw vond het nog steeds raar dat je blijkbaar een gebied kan claimen. Dat was tenslotte best raar. Waarom zou iets jou eigendom kunnen zijn. Het is toch niet alsof ze dit gebied zelf gemaakt hadden? Of wel soms? "Het verbaasd me dat je dat niet weet Laurelpaw, ga maar zitten. Het is een lang verhaal" Laurelpaw wilde hem eigenlijk uitleggen dat ze het verhaal wel kende, maar dat ze gewoon niet vond dat het iets verklaarde. Toch ging ze zitten, want de komende tijd zou Stallionstar haar waarschijnlijk geen rust meer geven. "Vele manen geleden, was het bos een wildernis. Ongetemd door de territoriums. Katten kwamen in het bos, aangetrokken door de planten en dieren. Deze katten leefden in kleine groepen, toen nog geen Clans. Er waren ook geen grenzen waardoor deze katten continu vochten. Bang dat prooi verdween door de overlapende territoria. Het was een tijd zonder regels en veel bloed waardoor vele katten stierven" Laurelpaw knikte. Dit was een deel van het verhaal die ze als kitten nooit gehoord had, zo kitten-vriendelijk was het niet, maar ze had later wel zelf bedacht dat het zo ongeveer geweest had moeten zijn. "Op een avond, toen de maan vol was, gingen de katten akkoord om zich te verzamelen bij de plek met vier grote eiken. Een verschrikkelijk gevecht volgde en al snel was de grond doordrenkt met het bloed van katten." vervolgde hij. "Er stierven die nacht veel katten. Toen de overlevers van het gevecht wakker werden zagen ze de geesten van de gedode katten, niet langer bebloed maar schijnend als een gevallen ster. De overlevende katten kropen samen op de grond, en, toen de geesten spraken zagen ze verschrikkelijke toekomstbeelden. Ze wisten dat het vechten moest stoppen." Laurelpaw besefte hoe kinderachtig het verhaal dat zíj altijd gehoord had, eigenlijk was. "Verenig jullie of ga sterf" zeiden de geesten. Vier katten, Shadow, River, Wind en Thunder stapten naar voren en zeiden dat ze individueel het bos zouden verenigen met hun krachten. De geesten van de overleden katten spraken opnieuw. "Het bos is groot genoeg om jullie families te voeden en meer. Jullie moeten katten zoeken net als jullie en een plek kiezen om te wonen in het bos. Zet daar grenzen neer" zeiden ze. Op dat moment brak de maan vrij van de wolken wat een cirkel van glimmende katten om hen heen wierp. Een van de katten stapte toen naar voren. "Als jullie dit doen zullen we jullie belonen met nog acht levens zodat jullie de Clan's mogen leiden voor nog vele komende moons" beloofde de StarClan kat. Ook beloofde hij te waken over de Clan's vanuit de Silverpelt en maakte hij bekend dat alle Clan's moesten verzamelen om een keer per maan een vergadering te houden in vrede" Laurelpaw knikte nu weer. "The Gathering, natuurlijk." Dat wist ze wel. "Thunder, River, Wind en Shadow werden Warriors genoemd door de StarClan katten. Ook kregen ze de Warrior code van hen. Vanaf toen werden hun harten gevuld met moed en nobelheid en als ze moesten vechten zou het niet langer zijn voor de hebzucht, maar voor eer en rechtvaardigheid. Zo begon het tijdperk van de Clan's, ShadowClan, RiverClan, WindClan en ThunderClan. Er zou niet altijd vrede zijn tussen de Clans, katten worden namelijk geboren met tanden en klauwen voor een reden" Laurelpaw werd een beetje verward door de knipoog. Volgens haar klopte Stallionstar's redenatie niet helemaal. "Toch, zolang er volgens de Warrior Code geleefd zou worden zal StarClan over ons waken en ons leiden door ons leven" Yeah, ofcourse. Een stel dode katten zouden vanuit de lucht waken over hun. Nightmare-material. Laurelpaw wist niet of ze dit moest geloven. Of eigenlijk, wist ze dat ze dit niet geloofde. "De Clans leven apart omdat ieder dan op zijn sterkst is Laurelpaw, en omdat we te veel van elkaar verschillen" Laurelpaw wilde beginnen met een uitleg waarom Stallionstar geen gelijk had, maar blijkbaar had Stallionstar nog wat te zeggen. "StarClan heeft ons laten zien dat we apart moeten leven om te overleven. Anders zou er alleen maar gevochten worden'' Daarna stond haar Leader gewoon op en wilde weglopen. Laurelpaw liet dat niet gebeuren. "Uhm, wacht eens even. Je hebt het fout." Ze ging staan en had even moeite om woorden te vinden. "We zijn niet geboren met klauwen en tanden zodat we elkaar af kunnen slachten. We zijn geboren met klauwen en tanden om te jagen. In deze wereld zijn wij de jagers en de konijnen de prooien." Ze maakte een breed gebaar met haar staart, terwijl ze op de wereld wees. "En wat betreft de verschillen; iedereen is uniek. Als jij geen neus had, weet ik niet of je een Shadowclanner zou kunnen onderscheiden van een Riverclanner. We zijn allemaal kat, allemaal familie. Waarom zouden we dan vechten, als we ook vrede zouden kunnen hebben?" Misschien, héél misschien, was Laurelpaw oerdom. Maar ze kon nu eenmaal niet begrijpen hoe iedereen maar accepteerde dat hun leven bestond uit het afslachten van elkaar.

What good is power if you cannot protect the ones you love?

Laurelpaw had even een moment dat ze een error had, alsof hij haar geheel onderuit had gehaald maar ze herstelde zich snel en ging toen respectvol zitten. Hij keek naar haar hoe ze zijn verhaal opnam en zweeg totdat ze haar mening gevormd had. Laurelpaw begon te spreken en zei dat hij het fout had. Hij trok even verbaasd een wenkbrauw op maar stond haar toe om verder te praten. "We zijn niet geboren met klauwen en tanden zodat we elkaar af kunnen slachten. We zijn geboren met klauwen en tanden om te jagen. In deze wereld zijn wij de jagers en de konijnen de prooien." miauwde ze en hij glimlachte. Dat was ook waar. "Dat is ook zeker waar, maar helaas is er vaak ruzie onder de Clan's" miauwde hij en hij keek naar het veld om hen heen. Het was nu vredig maar zulke dingen duurden nooit erg lang.

"En wat betreft de verschillen; iedereen is uniek. Als jij geen neus had, weet ik niet of je een ShadowClanner zou kunnen onderscheiden van een RiverClanner. We zijn allemaal kat, allemaal familie. Waarom zouden we dan vechten, als we ook vrede zouden kunnen hebben?" vroeg ze hem en hij zuchtte. Hij wilde dat hij daarop het antwoord had. "Omdat alle Clan's hebberig zijn en meer grond willen. En omdat geen enkele Clan zwak wil overkomen" miauwde hij met een zekere afweging van zijn woorden. "Whitelion zei dat er tijden waren voor oorlog en voor vrede, en ik hoop oprecht dat we binnenkort een lange tijd van vrede ingaan" miauwde hij waarna hij begon te lopen. "Als we klaar zijn met de grens markeren mag je laten zien of je al een beetje kan jagen" miauwde hij in de hoop Laurelpaw een beetje op te beuren op dit vroege uur.

<3

Laurelpaw zag Stallionstar's glimlach en ergens voelde ze voldoening. Hij nam haar in iedergeval serieus. "Dat is ook zeker waar, maar helaas is er vaak ruzie onder de Clan's" Laurelpaw was benieuwd hoe hij op haar volgende argument zou reageren. "Omdat alle Clan's hebberig zijn en meer grond willen. En omdat geen enkele Clan zwak wil overkomen" Ze had moeite om Stallionstar niet te onderbreken. "Whitelion zei dat er tijden waren voor oorlog en voor vrede, en ik hoop oprecht dat we binnenkort een lange tijd van vrede ingaan" Ze was nu wel een beetje pissig aan het worden. "Als we klaar zijn met de grens markeren mag je laten zien of je al een beetje kan jagen" Ze stond op, maar keek haar Leader kort aan. "Weetje, Stallionstar, je kunt wel hopen dat iets gaat gebeuren, maar wist je dat je er ook wat aan kan doen? Jij bent de enige met de macht om dat te doen." Daarna hield ze haar mond en keek hem stoïcijns aan, niet in staat om vrolijk te zijn.

What good is power if you cannot protect the ones you love?

Hij zag de tweestrijd bij Laurelpaw die ze netaan kon bedwingen, iets wat ze een moon geleden nog niet gekund had en ze sprak hem ook met een redelijk vermogen van respect aan. "Weetje, Stallionstar, je kunt wel hopen dat iets gaat gebeuren, maar wist je dat je er ook wat aan kan doen? Jij bent de enige met de macht om dat te doen." miauwde ze waarna ze zijn blik vasthield en hij hetzelfde deed. Een tijd van vrede was iets wat uit alle Clans moest komen en dat kon niet enkel vanuit een kant komen. "Ik doe mijn best als Leader om vrede te bewaren maar dat lukt niet altijd. Dat is een gegeven waarmee we moeten leven. Elke kat weet dat er een verschil is tussen hopen en handelen" miauwde hij rustig.

"De tijd van handelen komt sneller dan je denkt Laurelpaw, wees klaar voor als het gebeurt" miauwde hij en hij begon te lopen. Laurelpaw wist nog niks van het beleg dat hij met Sabrefur had bedacht en dat ze hem zei dat hij niet moest hopen maar handelen was wel een feit. Hij moest meer gaan handelen en niet meer als een haas in zijn hol blijven zitten, en binnen nu en een paar dagen zouden ze RiverClan dwingen hun grond terug te geven. Goedschiks of kwaadschiks, dat was aan hen. Hij was wel bereid te stoppen met de ruzie onderling maar elke WindClan kat wist net zo goed als hij dat de vete tussen RiverClan en WindClan al bestond zolang Everstar aan de leiding geweest was.

<3

Stallionstar leek haar niet te begrijpen. "Ik doe mijn best als Leader om vrede te bewaren maar dat lukt niet altijd. Dat is een gegeven waarmee we moeten leven. Elke kat weet dat er een verschil is tussen hopen en handelen." Laurelpaw ergerde zich aan het feit dat haar Leader dacht dat ze niet helemaal begreep hoe de wereld in elkaar zat. "De tijd van handelen komt sneller dan je denkt Laurelpaw, wees klaar voor als het gebeurt" Ze besloot het over een andere boeg te gooien. "Wie is eigenlijk de leider van Windclan? Jij of Sabrefur?" Laurelpaw had een bloedhekel aan de Deputy en vroeg zich af of die ook over Stallionstar heen liep.

Onderwerp: Re: Back to basic [ + Laurelpaw ]