[Lionreign] Snow white chaos

Hoe je het ook wendde of keerde, Pepperpaw bleef slechts een kind. Nu er langzaam hormonen in het spel kwamen en haar levenssituatie veranderde, reageerde ze hier heftiger op dan dat ze normaal zou doen. In dit geval, het feit dat ze Settleddust ontzettend miste bij trainingen. Ook frustratie dat het jagen maar niet wilde zat haar hoog. Dit maakte dat ze nog erger met haar halfclan afkomst zat en dit raakte tot een emotioneel kookpunt.

Ze was op het gegeven moment weggespurt en had niet eens omgekeken of Acorndust achter haar aan gegaan was. Wellicht had hij verwacht dat ze even ging mokken en afkoelen, wie weet had haar Windclan bloed er wel voor gezorgd dat ze hem te snel af was geweest. Misschien had hij ook niet verwacht dat ze zo erg ver ervandoor zou gaan. Toch had Pepperpaw dat gedaan. In stilte krulde ze zich op tussen de wortels van een boom, haar neus in haar staart gedrukt en zachtjes trillend.

_{Heel af en toe kwam hij hier. Hij had er altijd een specifieke reden voor nodig om hier te zijn, hij kwam hier niet zomaar. Nu was zijn reden het buitenclanse kind Pepperpaw, dochter van Tallstar - maar d'r was niks van ShadowClan in te herkennen vond hij zelf. Over haar trainingen had hij ook al het één en ander opgepikt. Dat ze jaagde als WindClan, hoe verrassend als dat was waar haar roots lagen. Nee, voor zowel de clan als voor het ding zelf was deze situatie niet bepaald optimaal. Zijn zorgen lagen echter alleen bij de clan - en vooral hemzelf, dan.

Toch was hij haar achterna gegaan toen hij wist dat hij haar even alleen kon spreken. Zonder dat iemand hen in de gaten hield. Zulke gesprekken waren de beste, immers kon hij dan zichzelf zijn. En het kleine katje was duidelijk op een erg kwetsbaar moment.

"Ach meis toch, wat is er aan de hand Pepper?" Dit was toch echt een mooi cinematisch moment. Dankzij de eeuwige mist die hier leek te hangen stapte hij door de dikke neveldeken heen terwijl hij sprak, wat hem haast een magische verschijning deed doen hebben, alsof hij haar reddende engel was die uit de hemel zelf was neergedaald om haar met haar tienerprobleempjes te helpen. Lion ging naast het trillende katje zitten en sloeg zijn staart om haar heen. "Heb je het koud?" vroeg hij bezorgd.}

Voor een tijd was het zo stil dat Pepperpaw enkel het geratel van takken kon horen die tegen elkaar aan botsten in de wind, samen met het geluid van haar eigen razende hartslag. Soms had ze gewoon een moment nodig om een puberale uitbarsting te hebben, in haar eentje. En helaas kreeg Acorndust het als haar mentor dan nog wel eens te voorduren. Gelukkig leek de kater nog wel enigszins stevig in zijn bontslofjes te staan en kon hij het voor nu wel hebben.

Nadat Pepper's hart was gestopt met bonzen als een kerkklok en ze enigszins gekalmeerd was, hoorde ze een tweede geluid, pootstappen, heel zachtjes. Behoedzaam keek ze op, haar oren iets naar achteren gelegd in haar nervositeit wie ze nu zou treffen. De laatste keer was dat immers een Bloodclanner. Maar het bleek een clangenoot, Lionreign. Was hij haar komen zoeken? Hij was duidelijk heel erg begaan met haar, maar het streek op de een of andere manier toch tegen de haren in van de jonge apprentice. Ze begroef zichzelf in de dikke vacht van de staart van de kater maar haalde vervolgens iets haar schouders op. "Niks," murmelde ze, voor zich uit starend maar toch de troost in ontvangst nemend. Hierna richtte ze haar heldere blauwe ogen toch iets op. "Waarom ben jij op Skyclan gebied dan?" vroeg ze zachtjes.

Onderwerp: Re: [Lionreign] Snow white chaos