Never Ending Story

Het was niet vaak dat hij met weinig zin naar de medicine cat den toe liep. Hij was altijd al erg enthousiast om Mistgaze te bezoeken, vooral ook omdat het een soort gewoonte van hem was om haar verdiende rust te verstoren met zijn spraakzaamheid en zijn talloze vragen.
Nu kwam hij niet naar de den voor de kattin. Of misschien wel. Maar hij wist al dat hij dit moest doen omdat zijn moeder zich anders meer zorgen moest maken dan nodig. Dus was hij na zijn vechttraining met Thornstar richting de den gestapt. Zijn kop stak hij zo in de ingang voor hij eindelijk langzaamaan naar binnen stapte. ”Mistgaze? Rousebell?” Miauwde hij als volgt. Hij schudde voor even zijn kop voor hij wat dieper de den in kwam. ”Ik heb jullie hulp nodig?” Probeerde hij nogmaals. Ergens in de den zag hij wel een grijzige kat en hij voelde zich gelijk wat blijer toen hij Mistgaze herkende.

”Mistgaze!” Miauwde hij nogmaals. Alsof ze hem niet de eerste keer gehoord had. Hij stapte op de medicijn kat af. ”Ik heb last van heel veel niezen en mijn ogen jeuken heel veel en het lijkt alsof ik de hele dag huil maar dat is niet zo! En slapen is lastig want ik kan al moeilijk ademen en het is gewoon heel erg ongemakkelijk en- heb je kruiden daarvoor?” Zei hij aan een stuk door. Hij liep zo langs de kattin naar de hoop kruiden. Misschien leerde hij weer niets nieuws.

+ Mistgaze

Eindelijk rust. De medicine cat den was voor het eerst sinds lange tijd leeg. Rousebell was haar eigen dingen aan het doen en zij kon eindelijk even rustig genieten van haar dag. Totdat welgeteld drie hele seconden na die gedachte haar rust verstoord werd. Door een bekende stem. Ze stond achter in de den. Misschien als Waterpaw dacht dat ze er niet was dan ging hij weer en kon ze even rustig nadenken. Maar hij kende ondertussen alle gaten en kiertjes van de den en hij wist haar feilloos te vinden. "Waterpaw!" klonk haar stem toen ze hem in het vizier kreeg. Voordat ze kon vragen naar wat er aan de hand was kreeg ze het hele verhaal over zicht uitgestort. Wat hij beschreef klonk als allergie. "Dat is een allergie die je beschrijft, Waterpaw. En je blijft even hier." ze duwde hem terug met een poot. Hij moest niet te hard van stapel lopen. "En ik moet je teleurstellen, ik heb niks voor allergieën. Het enige wat ik je aan kan raden voor je verstopte neus is een takje lavendel, misschien dat dat helpt met alles op en houden." zei ze toen tegen hem.

Hij was al snel verward toen hij de poot van de kattin op zijn borst voelde en als volgt terug werd geduwd. Zijn blik ging weer omhoog naar die van de kattin. "Dat is een allergie die je beschrijft, Waterpaw. En je blijft even hier." Miauwde ze terug. Een allergie? Was hij allergich voor het ThunderClan territorium? Zijn eigen territorium?
"En ik moet je teleurstellen, ik heb niks voor allergieën. Het enige wat ik je aan kan raden voor je verstopte neus is een takje lavendel, misschien dat dat helpt met alles op en houden." Legde ze uit. De rode apprentice gaf haar een langzame knik. Oké, dat was beter dan niets. Misschien dat hij in de nacht beter kon ademen. Het hielp ook niet dat de benauwdheid en vocht in de lucht hem ook moeilijk lieten ademen in het algemeen. ”Hoe lang denk je dat zo een allergie duurt?” Vroeg hij als volgt. Hij hoopte niet voor altijd, dan kon hij veel problemen verwachten in Newleaf en Greenleaf.

De rode kater keek voor kort weg en besloot maar naast de kattin te zitten. Hij kon hier wel een tijdje blijven. ”Ik had vandaag mijn eerste vechttraining gehad.” Sprak hij als volgt trots. ”Je moet ooit een keertje met ons mee, dan kan je zelf kijken hoe goed ik het doe. Ik weet zeker dat Thornstar je wel mee laat komen.” Hij liet zacht gespin horen. ”Als je ziet hoe goed ik het doe hoef je nooit meer bang te zijn.”

Hij vroeg hoe lang zo'n allergie kon duren. Mistgaze zuchtte kort. Ze wist het niet precies. "Ik weet het niet Waterpaw.. ik weet niet goed waar je allergisch voor bent." zei ze toen. Als ze dat wist dan kon ze het veel beter omschrijven. "Het kan voor eten zijn, het kan een blaadje zijn maar het kan zelfs bloemen zijn. Ik weet niet wat het veroorzaakt." legde ze toen uit. Hij zag er wel gekweld uit door zijn allergie.
Toen ging hij zitten bij haar. Hier kwam het hoor. ”Ik had vandaag mijn eerste vechttraining gehad.” oh ja, dat was waar ook! Hij begon nu met zijn training en Thornstar zou hem alles leren. ”Je moet ooit een keertje met ons mee, dan kan je zelf kijken hoe goed ik het doe. Ik weet zeker dat Thornstar je wel mee laat komen.” een glimlach stond op haar gezicht. Soms kon ze dit kind wel vervloeken, maar vaker dan dat besefte ze hoe veel ze eigenlijk gaf om de apprentice. ”Als je ziet hoe goed ik het doe hoef je nooit meer bang te zijn.” hij wou haar alleen maar beschermen. Hij wist van Bloodclan en de aanval omdat hij als nieuwsgierige kitten gevraagd had naar haar oog. Ze gaf hem een duw. "En wie beschermt jou als je je weer in de nesten werkt en besluit te vechten met een vos?" toch vond ze het ontzettend lief dat hij zo aan haar dacht. Mistgaze drukte de rode kater tegen zich aan en legde haar kop kort op die van hem. "Je weet toch dat ik trots op je ben? Toch? Laat je nooit vertellen dat je iets niet kan, Waterpaw. Je kan bergen beklimmen als je dat maar wilt." oh shit, oeps. Als hij dat maar niet letterlijk nam. "Neem dat laatste niet letterlijk en ga geen berg beklimmen, dat was een metafoor."

Al had Waterpaw wel verwacht dat de allergie moeilijk te herkennen was, hij was toch teleurgesteld dat de kattin niet wist door wat het kwam. Maar Mistgaze was een medicine cat, ze kon niet zomaar ruiken wat er mis was. Hij kon het ook zelf uitproberen, zien wat hem de meeste allergische klachten gaf. Maar dat zou veel tijd kosten als hij elke grassprietje in het ThunderClanterritorium moest uitproberen. Dan maar het hele seizoen niezen. Als het regende had hij er toch minder last van.

Toen hij haar vertelde over zijn vechttraining voelde hij opeens een duw tegen zijn zij. "En wie beschermt jou als je je weer in de nesten werkt en besluit te vechten met een vos?" Vroeg ze als volgt. Waardoor de rode kater toch even moest glimlachen.
”Een vos kan ik aan wanneer ik ouder ben, hoor! Als ik mijn best doe kan je heus wel zien dat ik iedereen in deze Clan kan bescher-“ Hij was al snel stil toen Mistgaze hem tegen haar aandrukte om haar kop op de zijne te zetten. Voor kort stond hij in lichte verwarring, omdat hij niet gewend was aan zoveel genegenheid. Al duurde het niet lang voor hij tegen haar aan leunde en gewoon volop van haar pluizige vacht genoot. "Je weet toch dat ik trots op je ben? Toch? Laat je nooit vertellen dat je iets niet kan, Waterpaw. Je kan bergen beklimmen als je dat maar wilt." Vertelde ze hem plots. Waardoor hij toch even omhoog probeerde te kijken. Als Mistgaze dat zei, dan was het wel waar, toch? De kater voelde zijn borst opzwellen in een emotie van enthousiasme en geluk. Hij had altijd naar de medicijn kat opgekeken, en als iemand zoals Mist dat zei betekende dat al veel voor hem. Dan kreeg hij toch een gevoel van triomf. Daarnaast was een berg beklimmen ook geen slecht idee. Maar alsof ze zijn gedachtes kon lezen, voegde ze al snel wat toe. "Neem dat laatste niet letterlijk en ga geen berg beklimmen, dat was een metafoor." Een metafoor, hm. Een groot woord maar dat zou hij wel onthouden.
”Als je wilt kan ik wel een berg beklimmen, hoor.” Zei hij met een brede glimlach voor hij zijn kop tegen haar schouder drukte. ”Je weet dat ik alles voor je doe, Mistgaze. Ik kan nog niet veel maar ik kan het altijd wel proberen.” Misschien dat ze hem nu wel wou vragen om snel wat kruiden te vinden in het territorium. Als hij geluk had kon ze hem nog alles over StarClan vertellen, en ook of ze Herondulcet daar gezien had.

”Als je wilt kan ik wel een berg beklimmen, hoor.” Ja hier was ze al bang voor. "Nee, niet doen. Ik heb een keer een berg beklommen en het was veel te zwaar." Ze liet hem los zodat hij weer kon ademen. ”Je weet dat ik alles voor je doe, Mistgaze. Ik kan nog niet veel maar ik kan het altijd wel proberen.” hij was echt veel te schattig. Ze ging met haar staart over zijn hoofd heen. "Ga eerst maar is leren hoe je een muis moet vangen voordat je zulke beloftes doet." zei ze met een glimlach. Hij bedoelde het goed, maar hij moest zich niet express in de nesten gaan werken, dat was gevaarlijk. "Wil je met mij mee een rondje door het gebied? Dan laat ik je een paar plekken die waar Thornstar misschien het bestaan niet eens van weet." ze vertelde het alsof het hun geheimpje was. Stiekem.

Hij deed zijn best om het Mistgaze duidelijk te maken. Maar de kattin was duidelijk niet in de ban van het klimmen. Dus liet hij het ook maar gaan. Om eerlijk te zijn was hij ook niet al te enthousiast. Maar klimmen leek voor hem altijd leuk. Hij zou ooit is een boom beklimmen. Dat kon wel, toch? Misschien dat Swallowflight het hem kon leren, zij had SkyClan bloed. Toen hij haar vertelde dat hij alles voor haar kon doen, kreeg hij al gauw een wollige staart over zijn hoofd. "Ga eerst maar is leren hoe je een muis moet vangen voordat je zulke beloftes doet." Zei ze als volgt met een glimlach. De rode kater keek weer omhoog om haar weer aan te kijken. "Ik kan heus een muis vangen!" Zei hij vastberaden terwijl hij weer op stond. "Ik ben misschien niet zo lang een apprentice, maar ik kan heel snel van mijn trainingen leren. Vraag maar aan Thornstar!" Waarschijnlijk zou de leader zelf zeggen dat hij matig deed. Omdat hij altijd bezig was met praten, of niezen. Of allebei. Maar Mistgaze leek niet meer er op in te gaan. Want al gauw begon ze een ander onderwerp dat toch wel zijn aandacht trok. "Wil je met mij mee een rondje door het gebied? Dan laat ik je een paar plekken die waar Thornstar misschien het bestaan niet eens van weet." Vroeg ze met een wat geheime ondertoon. De jonge kater spitste zijn oren naar voren. Dat klonk wel interessant. "Mogen we daar wel naartoe?" Vroeg hij uiteindelijk. Sinds de vorige keer dat hij per ongeluk op ShadowClan gebied stapte, en het als volgt op zijn kop gekregen had, was hij wat voorzichtiger. Toch, voordat hij haar tijd voor een antwoord gunde, liep de rode apprentice al naar de ingang van de medicine den. "Maakt niet uit, ik wil toch gaan."

Water kon heus een muis vangen. "Als egels vliegen, kan jij een muis vangen." grijnsde ze. Maar ze geloofde hem wel. De rode kater was heel goed in wat hij deed en leerde snel alles op te pakken. Dat vertelde hij toen ook en anders mocht ze het van hem aan Thornstar vragen. "Misschien doe ik dat wel is.." zei ze bedenkelijk met een kleine glimlach. Ze tikte hem aan met haar staart en wees naar de uitgang toe. Waterpaw vroeg of ze daar wel naar toe mogen. "Als medicine cat mag ik overal naar toe gaan waar ik wil, maar jij niet. We blijven in ThunderClan dit keer." zei ze tegen hem. Ze had geen zin in nog zo'n akkefietje als toen bij ShadowClan. Gelukkig wou hij mee.
Mistgaze zette een pasje in richting de uitgang. "Kom mee dan, dan zal ik je wat andere dingen leren dan vechten." want dat kon ze niet. Een steek door haar hart. Ze had als kitten graag warrior technieken willen leren. Als ze Firedance en Rowanflight zag vechten tegen indringers wenste ze elke keer dat ze het ook kon. Maar met haar zicht was het niet mogelijk. "Jij mag mij beschermen van de muizen die ons aan willen vallen." grijnsde ze nog achterom voordat ze zich door de uitgang drukte en naar de uitgang van het kamp liep. Waterpaw zou wel volgen.

Hij keek de kattin aan terwijl ze hem vertelde over het feit dat ze op sommige plekken van de territoria kon komen, en hij niet. Dat liet hem toch terugdenken aan hoe hij een klap had gekregen voor het overtreden van ShadowClagebied. Maar nu hij eraan terug dacht, kon hij wel zien wat voor een domme actie dat geweest was. Hij was blij dat Pepperpaw hem nog als een vriend zag. Al was haar mentor best intimiderend. "Kom mee dan, dan zal ik je wat andere dingen leren dan vechten." Begon de medicine cat. Waardoor Waterpaw zijn focus gelijk terug kreeg. "Jij mag mij beschermen van de muizen die ons aan willen vallen." Voegde ze nog eraan toe. Waardoor de jonge apprentice toch een geamuseerde snor liet horen. Zijn passen versneld terwijl hij Mistgaze het kamp uit volgde. "Ik wed dat muizen eerder bang zijn voor ons dan andersom," begon hij weer. Hijzelf had geen flauw idee waar ze naartoe gingen, gezien hij meer in zijn eigen wereld ronddwaalde. Continu praten en blindelings volgen. Dat was eerder zijn ding, ja. Al kon hij makkelijk aanvoelen wanneer iets niet goed was. "Al had ik ook van een elder gehoord over hoe muizen soms zelf kunnen aanvallen. Of waren dat ratten? Weet je, ik snap het verschil tussen muizen en ratten niet, maar ik neem aan dat muizen lekkerder smaken dan ratten. Heb jij ooit een rat gegeten?" Vroeg hij haar opeens. Zijn groene ogen groot terwijl hij in de hare keken. Hoe zou het gesmaakt hebben? Hij had altijd al veel gevraagd bij de kattin, dus hij hoopte maar dat zij ook een antwoord er op wist te hebben.

Hij liep met haar mee door het territorium heen. Hij vertelde dat muizen eerder bang zouden zijn voor hen. "Misschien.. misschien stamp je te hard." zei ze tegen hem met een grijnsde. Ze duwde hem kort voordat ze stopte onder een boom bij een bosje gelige bloemen. Waterpaw vertelde verder over ratten en muizen en het verschil tussen de twee. "Ratten zijn groot en gemeen, muizen zijn klein en schattig. Ratten brengen ook ziektes mee en bijten sneller." legde ze toen uit. "Om eerlijk te zijn, ik vind muizen beter smaken dan ratten. Ik denk dat het door hun persoonlijkheid komt." zei ze tegen hem. Toen wees ze naar een klompje bloemen bij de boom. "Goudsbloemen. Deze moet je kauwen en dan moet je het sap in een wond smeren. Werkt tegen infectie en verlicht de pijn." legde ze rustig uit aan de rosse kater. Het was een bloem die zij veel gebruikte.
"Hij bloeit niet zo lang meer nu denk ik. Het wordt weer kouder en dan houden de bloemen er mee op." ze beet een paar bloemen af, maar niet alles. "Je plukt nooit alle bloemen of blaadjes van een plant, dan maak je hem kapot. Altijd iets overlaten. Dit geef je terug aan de natuur en dan geeft de natuur jou volgend jaar nieuwe planten." het was misschien wat veel informatie, maar Waterpaw zou vast wel iets onthouden.