Time To Succeed

Hij wist wat er vandaag ging gebeuren en ergens maakte het hem nerveus, ondanks dat hij er vrij zeker van was dat hij alles goed zou moeten kunnen doen. Hij was dan ook vroeg wakker die ochtend en had gewacht tot hij er zeker van was dat hij niet echt veel te vroeg zou zijn voor hij zijn weg naar de kampuitgang maakte. Eveningglow zat er al, wat hij eigenlijk al had moeten verwachten, maar dat maakte niet uit. Hij liep naar haar toe en liet haar een wat nerveuze glimlach zien. "Goedemorgen." Sprak hij rustig, afwachtend wat precies de bedoeling zou gaan zijn.

Hij hoopte maar dat alles goed zou gaan vandaag, want hij zag hemzelf al genoeg fouten maken en dat wilde hij toch het liefst voorkomen. Hij had ook nog geen idee waar ze naartoe zouden gaan en hij hoopte er dan ook met zijn hele hart op dat hij niet de snakerocks zou krijgen. Toen Eveningglow dan ook aangaf dat ze naar sunningrocks gingen kon hij een zucht van opluchting niet laten. Sunningrocks was een goede plek om te jagen, dat wist hij en hij hoopte dan ook dat hij geluk zou hebben met het vinden van prooi. Hij knikte als bevestiging en wachtte tot er een teken zou komen dat ze zouden gaan.

Het was misschien niet dat hij het per se verwacht had dat hij er naartoe gestuurd zou worden, maar het had hem ook zeker niet verbaasd als het wel het geval geweest was. Als warrior zou hij er namelijk nog steeds niet graag komen en was hij dan wel een goede warrior? Hij schudde die gedachte weg, dit was niet het moment. Hij moest zich nu zien te focussen op het vangen van een aantal prooien voor zonhoog. Hij zette het dan ook op een lopen in de richting van de zonnerotsen, ondertussen hield hij zijn zintuigen op scherp voor een mogelijk teken van een prooi, maar voor hij in de buurt van de rotsen kwam was hij nog niks tegengekomen. Toch eenmaal dichtbij de rotsen merkte hij al snel de geur van muis op en zakte hij in de sluiphouding. Hij kon het diertje al in de schaduw van een van de rotsen zien zitten en de wind stond naar hem toe wat gunstig was. Hij sloop langzaam dichterbij tot hij er zeker van was dat hij de sprong kon maken en maakte het diertje snel af. Dat was een, hij wist dat alleen muizen vangen waarschijnlijk niet goed genoeg zou gaan zijn, dus draaide hij naar de bomen toe die aan de rand stonden. Het duurde even, maar na een paar bomen langsgeweest te zijn kon hij een eekhoorn zien zitten tussen de wortels van een boom. Langzaam sloop hij dichterbij, maar het diertje had hem door voor hij de sprong kon maken en schoot omhoog de boomstronk op. Hij was alleen niet van plan om hier op te geven en zette af tegen de grond met een grote sprong en haalde de eekhoorn neer door zijn klauwen in het diertje te haken en het naar de grond te trekken. Hij beet het diertje snel dood en legde het bij de muis neer. Nu was het een kwestie van kijken wat er nog meer te vangen zou zijn.

Het was misschien waar dat hij meer van het klimmen in bomen hield en het jagen erin dan dat hij dat deed op de grond. Toch wist hij dat hij ook daar moest kunnen laten zien dat hij het kon en dan voornamelijk ook dat hij bij de zonnerotsen zelf zou kunnen jagen. Hij ging dan ook wat dichter naar de rotsen toe, zijn oren gespitst voor een teken dat er mogelijk een muis in een van de schaduwen van de rotsen zat. Het zou niet makkelijk zijn om ze eruit te plukken, want dat zou hij niet kunnen met een sprong deze keer. Hij zou voorzichtig naar de opening toe moeten gaan en er een poot in moeten steken om de muis eruit te halen. Hij was er een beetje huiverig voor vanwege hoe de adder in een opening gezeten had de keer dat hij gebeten was, maar hij vertelde zichzelf dat dit niet de snakerocks waren en er dus ook geen adders zouden zijn. Hij hoorde wat geluid uit een van de spleten komen en sloop er dan ook voorzichtig naartoe alvorens snel zijn poot erin te steken en de muis eruit te haken met zijn nagels. Voor het diertje een geluid kon maken beet hij het snel dood. Hij had tenslotte geen zin om al de prooi in de omgeving weg te jagen. Hij begroef de muis en liet zijn blik naar de lucht gaan. Het was zo goed als tijd. Hij hoopte maar dat hij het goed genoeg had gedaan qua jagen, maar dat was aan Eveningglow om te bepalen.

Nu hij de muis had gevangen voelde hij zich er iets zekerder over dat hij genoeg had gevangen en hij hoopte dat Eveningglow daar hetzelfde over dacht. Toen ze dan ook tevoorschijn kwam en het bevestigde voelde hij alleen maar meer opluchting. Bij het volgende voorstel kon hij alleen maar enthousiasme voelen en hij pakte dan ook snel de muizen op en wachtte tot Eveningglow de boom in was voor hij haar volgde. Als hij eerlijk was deed hij dit bijna liever dan door de ondergrond te moeten gaan, maar wist dat hij dat ook gewoon moest kunnen. Hij volgde zijn mentor dan ook van tak naar tak, er zeker van zijnde dat hij elke sprong goed kon inschatten. Misschien kwam het door het skyclanbloed dat hij had dat dit natuurlijk aanvoelde, maar hij had dit ook genoeg Thunderclanners zien doen die geen Skyclanouder hadden, dus misschien lag het daar wel helemaal niet aan.

Het duurde niet lang voor ze terug in het kamp waren, waar Eveningglow hem vertelde dat hij het goed gedaan had. Hij voelde een glimlach in hem opkomen en knikte kort voor hij een van de muizen bij de elders achter liet en daarna de andere pakte om zelf te eten.


[Topic uit]