Glazy droplet

De zwart-witte kater stond met zijn voetjes net voor waar de Carrionplace begon. Het was een hete dag, iets voor zonhoog. Hij stond al even niet meer in de schaduw en dat voelde hij. Voor zijn neus lag een stukje geribbelde grond. Het was wit en scheen fel in zijn zeegroene ogen. Hij knipperde en tilde zijn neus op. Het stonk hier naar kraaienvoer, maar voor de rest rook hij ook wel echte kraaien. Aan het geluid te horen deden ze zich tegoed aan iets. De zwerm was geland, maar hij kon enkelen omhoog zien huppen. Voorzichtig zette hij een poot op het nieuwe territorium. Zijn mentor Fawnstep of Rattletail hadden hem dit stukje nog niet laten zien. Wie weet wat voor gevaar er was.

+ Softpaw

Er was niet bepaald een goede reden waarom Softpaw deze plek nu juist zo leuk vond. Het was hier, als je het aan menig ShadowClanner zou vragen, lelijk en je stelde jezelf onnodig in risico door hier te gaan jagen in deze mooie greenleaf. Nu was de wit met zwarte she-cat hier ook niet om te jagen.. En dat vertelde al weer genoeg, ze zou hier eigenlijk niet moeten zijn! Maar er was nu zoveel prooi en ze had al gejaagd vanmorgen, als er een goeie tijd was om er even tussenuit te knijpen dan was het nu. Want de reden dat Soft het hier zo leuk vond, was omdat er allemaal dingen lagen die ze niet begreep. Allemaal kleine mysteries die ze kon oplossen, of over kon dagdromen. Al die gekke objecten waar ze maar geen wijs van kon maken moesten toch wel een verhaal hebben? Waar kwamen ze vandaan, wat hadden ze gezien? Als ze hier was, kon de oude apprentice haar verbeelding helemaal los laten gaan.

Toen ze aankwam werd ze echter lichtelijk teleurgesteld. Want er was al iemand.. Dan kon ze niet in alle rust rondsnuffelen. Echter stond haar clangenoot, die ze herkende als Rockpaw, ook bij een apart object. Door een gesprek met hem aan te knopen kon ze subtiel kijken wat hij precies bij zich had liggen! Echter zou ze dan wel eerst een gesprek aan moeten knopen.. En dat ging nog wel is lastig bij haar. Dus bleef ze maar een beetje op de achtergrond, niet goed wetend wat ze zeggen moest als begroeting.

Een schaduw gleed langs de spullen. Rockpaw bleef even omhoog staren. Huh? Het was geen vogel? Nu had hij het gevoel alsof hij werd bekeken. Traagjes, want dat was hij wel soms draaide hij zijn kop naar links en keek recht in de mooie ogen van Softpaw. (Here's Johnny!) Een onzekere glimlach spreidde over zijn gezicht. "Hey Softpaw... wat eh ben je aan het doen?" Hij haalde zijn poot van het geribbelde witte ding af en zette hem terug naast de andere. Was ze aan het jagen?

Doordat ze graag sociale situaties uit de weg ging, kwam Softpaw vaker een beetje eng-ig over, wat totaal niet bij haar klopte. Ze was juist onzeker en fragiel, maar doordat ze hierdoor niet wist wat ze met anderen aanmoest, leek ze asociaal! Nu ook bij Rockpaw, hij was duidelijk niet op zijn gemak door haar plotselijke verschijning en zij had op haar beurt dan weer helemaal niet verwacht dat hij haar op zou merken. Vandaar dat ze een klein beetje in de lucht sprong van schrik toen de ander plots haar naam zei. "Oh e-eh.. Hoi Rockpaw," miauwde ze wat schaapachtig terug. "Ik was ehh.." Oh StarClan, nu moest ze wat verzinnen.. "Aan het jagen, ja.." kwam er niet echt overtuigd uit, waarna ze wees op het ding dat voor hem lag. "Wat heb je daar?" vroeg ze toen, ze kon haar nieuwsgierigheid niet meer inhouden!

Rockpaw was best mini voor zijn leeftijd. Dat was Softpaw ook. De kattin was 6 moons ouder en waarschijnlijk groter dan een Thunderclan poes van haar leeftijd omdat ze Shadowclanbloed had, maar nog was ze klein. Hij keek van haar naar het ding voor zijn voeten. Het was best groot. Er zouden gemakkelijk vier liggende katten op passen. Rockpaw zette een witte poot op het ding en leunde met al zijn gewicht erop. "Het is warm en het houd mijn gewicht... misschien iets van Starclan?" Het was zo wit. Het moest wel sterren reflecteren.

Gelukkig vroeg de andere apprentice niet door op haar plotselinge verschijning of haar slechte excuus dat ze hier jagen kwam. Opgelucht knipperde Soft een paar keer met haar groene oogjes, want och wat had ze dat toch niet graag willen uitleggen! Toen ze vroeg over het voorwerp dat voor Rockpaw's poten lag, ging hij erop staan. Met rechtopstaande oortjes hield Soft het in de gaten! Ze wou alles zien wat ermee gebeurde. Ook zij zette een pootje erop, en knikte toen Rockpaw vaststelde dat het warm was. "Ooh, van StarClan!" miauwde ze verrukt. Wat een goed idee! "Wat denk je dat het zou doen?" vroeg ze zich hardop af, waarna ze ietwat onzeker richting de andere kat keek. Werd ze niet te enthousiast..?

Hij wiebelde met zijn oren. Ze stelde hele interessante vragen, waar hij niet altijd het antwoord van wist. Zijn blauwgroene ogen namen het ding (de golfplaat) in zich op. Stiekem zag hij de randen plooien zoals de vleugels van een witte duif en vloog het weg. Hij schudde zijn kop. "Misschien weerkaatst het boodschappen, kijk als ik nu hier ga staan..." Hij veranderde van plek. Het plat stuk wiebelde met hem mee en de lichtstraal verplaatste. Wow.