But I'll do what I want

Onderwerp: But I'll do what I want do 18 jul 2019 - 20:55

Lola

notes - tag - words 243

merci

◄

De kattin was niet in haar eigen territorium, iets wat weer steeds vaker gebeurde. Ze was het zat om steeds met alle katten die er leefden de dealen en dus zocht ze rust ergens anders. Misschien was het niet het slimste om te doen, aangezien iedere rogue maar leek te denken dat ze zomaar door haar territorium konden wandelen, maar gaf ze er eigenlijk nog zo veel om? Twolegs hadden al een groot stuk verwoest van sinds ze een kitten was en de rest van haar familie kon toch ook wel eens wat doen. Ze gaf eigenlijk steeds minder om het groote stuk land wat ze van haar vader had gekregen en vond haarzelf er steeds verder vandaan iedere dag opnieuw. Niet dat iemand het op leek te merken en dus ging ze er maar mee door. Ze kwam niet vaak andere rogues tegen in dit gedeelte, dus veel gevaar was ze ook niet in. Iets wat Lola totaal niet erg vond, aangezien de wonden die ze laatst had opgelopen nog niet zo lang geleden verdwenen waren en ze keek er niet naar uit om weer een paar nieuwe te krijgen. Een zucht ontsnapte haar bekje en ze ging zitten. Ze was nu in een bloemenveld. Het was een plek waar totaal niets te vinden was, tenzij je bloemen zocht, en het zorgde voor rust en tijd om na te denken. Iets wat ze waardeerde en nu toch wel zeker nodig had.

Shark eerst

Met een paar snelle happen peuzelde Shark de muis op. Hij verkoos om buiten te jagen zoals hij dat gewend was toen hij nog in de Elite woonde, maar op warme dagen zoals deze vond hij het ook aangenaam om zich te goed te doen aan de ruime voorraad die zich in zijn schuur bevond. Als hij te dichtbij ze ging liggen, hoorde hij ze ’s nachts piepen, alsof ze hem praktisch gezien smeekten om hun te doden. Shark vroeg zich af hoe dom prooidieren konden zijn; ze wisten dat hij er lag, maar toch bleven ze er ronddwalen alsof hij er niet was, alsof hij ze niet kon doden en ze op kon eten. Als Cobra maar zo dom was geweest, had hij de Elite nu nog steeds in zijn poten gehad. Er was eigenlijk niets aan dit saaie leven, maar hij wist nu ook niet of hij het zomaar op kon geven. De drang om voor een monster te springen was groot geweest, zeker toen zowel Eveningglow als Rascal hem afgewezen hadden, maar aan de andere kant vond hij dat te simpel, zeker als hij dacht aan de dood die zijn beste vriend ondergaan was. Hij slikte de opkomende brok in zijn keel weg. Niet nu. Niet nu er geen regen was om het te verbloemen als zijn emoties hem toch te sterk zouden worden, zoals die keer vlak nadat Claw was gestorven en een stortvloed zich opeens was neergedaald in het kamp, alsof zelfs de hemel huilde om zijn dood. Een belachelijke gedachte, maar het had Shark wel door de zware periode heen geholpen. Er waren weinig momenten geweest in zijn leven dat hij huilde, maar die keer dat Claw dood was gegaan en dat zowel zijn zoon als zijn dochter hem afgewezen hadden, telden wel mee. De tom schudde zijn kopje nogmaals en liep zijn schuur uit, in een richting die hij nog niet eerder herkend had. Hij trok zijn neus op toen hij de veel te zoete geur van bloemen rook en zijn oortjes bewogen kort toen hij een rogue zag die hij nog niet kende. “Aan het genieten van het uitzicht?” vroeg hij op een sarcastische toon aan haar.

Lola

notes - tag Shark words 224

merci

◄

En daar ging haar rust. Ze had een paar heerlijke stille seconden gehad voordat een andere rogue besloot zijn lelijke kop te laten zien. "Het was makkelijker om er van te genieten toen jij hier nog niet was," reageerde ze droogjes. Sarcasme was ze wel gewend en kon ze makkelijk mee omgaan, het waren dan ook weer anderen dingen die vaak onder haar vel kwamen en waar ze zich zeer aan ergerde. Ze liet kort haar ogen over de kater voor haar gaan. Hij was een stuk groter als haar, met zonder twijfel ook krachtige spieren onder een grijze vacht. Zeker niet iemand waar ze een gevecht mee aan wilde gaan. "Maar ik wist niet dat grote sterke katers van bloemetjes hielden." merkte ze op. Het was niet bepaald sarcastisch, maar vriendelijk en plagend was het ook niet. Misschien wat sceptisch, omdat ze niet geloofde dat hij hier zonder reden was gekomen. Hij zou dan ook niet lang hier in de buurt hebben kunnen gewoond, want ze was hem hier vroeger nooit tegengekomen. Dus wat de kater hier deed en of hij een bedreiging was voor haarzelf waren twee belangrijke vragen die ze graag zo snel mogelijk te weten kwam. Maar om ze rechtuit te vragen was een teken van zwakte en een uitnodiging om aangevallen te worden. Iets wat ze niet was.

Onderwerp: Re: But I'll do what I want