Stupid rabbit

Vanochtend had het nog als een goed plan geklonken: naar de Highlands trekken om te jagen op konijnen in plaats van vis voor de verandering. Het probleem was dat het vanochtend nog tamelijk fris aan de oren voelde. Een misleidend gevoel, de temperaturen waren namelijk in korte tijd al fors opgelopen. Het scheelde dat de Highlands hooggelegen waren waardoor de temperaturen iets lager waren dan laaggelegen, maar alsnog snakte Ashbrook momenteel naar het verkoelende water waar ze als RiverClankat zo aan gewend was. De kattin kwam abrupt tot stilstand toen haar reuk de geur van een mals konijntje waarnam. Haar ogen speurden het kale landschap af totdat ze vielen op het witte staartje dat haar tegemoet keek, het doelwit. Langzaam zakte ze door haar pootjes en begon stilletjes naar het pluizenbolletje toe te sluipen. Het dorre gras maakte echter zoveel knisperende geluiden dat het diertje al snel doorhad dat hij gevaar liep en er vandoor spurtte. “Nee,” bracht de kattin zachtjes uit en spurtte er net zo hard achteraan, niet van plan hem te laten ontsnappen. De wind stond goed, ze was muisstil, waarom moest dat dorre gras het nou verpesten? Ze rende een tijdje achter hem aan, maar toen hij over de stenen begon te rennen en uiteindelijk uit zicht raakte kwam de kattin tot een halt. Toen ze eenmaal tot stilte kwam voelde ze de brandende hitte aan haar pootjes doordat ze op stenen stond. Omdat ze zonet had gerend had ze er weinig van gemerkt omdat het contact met het oppervlak miniem was geweest, maar nu voelde ze dat de stenen in de zinderende hitte hoog in temperatuur waren opgelopen. “Auw, auw..” jammerde ze terwijl ze met hoge poten in de richting van het gras trippelde, wat toch een stuk verder was dan ze had gehoopt. Toen ze uiteindelijk weer op het relatief verkoelende gras stond slaakte ze een opgeluchte zucht, plofte neer, en begon snel haar opgezwollen voetzooltjes te likken. Stom rot konijn.

{ Eerste post Crystalshell

Het diertje had niks door toen Crystalshell vanaf de zijkant in volle vaart naar de grond dook en de keel van het konijn tussen haar kaken klemde. De plotselinge duik zorgde ervoor dat ze over de kop sloeg en een onhandige koprol maakte. Maar ze had hem al... De kattin kwam trots overeind en keek naar de weg waar haar prooi vandaan was gekomen, want blijkbaar was hij ergens heel druk mee geweest... Als hij haar niet eens had opgemerkt. Tot de verbazing van de grijze kattin zag ze een andere riverclanwarrior zitten, niet al te ver van haar vandaan... Misschien dertig meter verderop. Snel liep Crystal naar de ander toe en bleef daarbij in de schaduw lopen. Toen ze Ashbrook, de andere warrior, had bereikt zag Crystal dat ze pijn had aan haar poten. Met een plof liet ze het konijn op de grond vallen en keek de ander aan "Wat heb je?"

Geïrriteerd likte de kattin haar pijnlijke voetzooltjes. Het was niet alsof ze door en door verbrand waren door de bloedhete stenen, maar ze zouden ongetwijfeld opzwellen. Dat waren een stel pijnlijke dagen die ze tegemoet ging. Terwijl ze verder ging met het volgende pootje aflikken schrok ze op door de stem van een andere kat die vroeg wat er aan de hand was. Van schrik viel de kattin om doordat ze zich in een lenige positie had bevonden. Snel klom ze weer overeind waarna ze even goed de kat tegenover haar in zich opnam. Het was de RiverClan krijger Crystalshell. Gelukkig geen vijandige Clan in ieder geval. "Ik rende achter een konijn aan en-" begon ze waarna haar blik viel op het konijn dat Crystalshell aan haar voeten had liggen. Goedkeurend knikte ze even, de karma die het konijn verdiende in haar ogen. "En ik heb mijn voetzooltjes verband aan de brandende stenen" vervolgde ze met een knikje in de richting van de grote harde, maar vooral hete, boosdoeners.

Aii, Dat was een nare verwonding. Crystal zelf had de stenen expres ontweken maar kon zich goed voorstellen dat je, midden in een achtervolging, niet zo zou goed op dat soort dingen zou kunnen letten. Maar blijkbaar was het Ashbrook geweest die het konijn in haar richting had gedreven. Crystal glimlachte een beetje en schoof het naar de ander toe "Dat hebben we toch samen goed gedaan... Zonder jou had dat beest me meteen gezien" Ze probeerde de stemming wat te verbeteren zodat Ashbrook haar pootjes misschien een beetje kon vergeten.

Kort nadat de seal point kattin had uitgelegd wat er gaande was met haar pootjes glimlachte de blauwgrijze she-cat tegenover haar zwakjes en schoof het konijn wat zij net om zeep had geholpen in haar richting. Even keek Ash ernaar voordat ze haar ijsblauwe ogen weer op de hare focuste. "Dat hebben we toch samen goed gedaan... Zonder jou had dat beest me meteen gezien" probeerde de kat de stemming wat omhoog te tillen waardoor Ashbrook glimlachte. Dat kon ze wel waarderen, en het leidde haar tegelijkertijd ook wat af van haar brandende pootjes. "Door jou heeft het konijn zijn karma gekregen" purrde de kattin geamuseerd. Dat zal het beestje leren. Even boog Ash door haar knieën om aan het diertje te ruiken. Ja het was echt hetzelfde konijn als zij achterna had gezeten. "Maar wat brengt jou hier naar de Highlands,  Crystalshell?" vroeg de kat terwijl ze toch verder bleef likken aan haar zere voetzooltjes. Zelf had ze zin gehad te jagen op iets anders dan een vis, maar ze was benieuwd of dat ook voor de kat tegenover haar gold. Misschien had ze wel een totaal andere reden om hier te zijn.

Het was fijn om een klein bonding momentje te hebben met een clangenoot. Crystalshell grinnikte toen Ashbrook op een erg duidelijke manier zei dat zíj verantwoordelijk was voor de vangst. Toen vroeg de warrior met de ijsblauwe ogen waarom Crystal hier eigenlijk op de highlands was. Ze dacht er even over na, het was niet alleen maar jagen geweest. "Ik moest m'n kop even leegmaken" besloot ze op serieuze toon. Ja, het clanleven bracht op dit moment veel stress met zich mee.

Terwijl ze haar voetzooltjes bleef likken wist de kattin niet of het daadwerkelijk hielp bij het verzachten van de pijn. De haken op haar tong waren nou niet bepaald licht op de blote huid. Toch bleef ze doorgaan vanwege de helende werking van speeksel. Het was beter iets dan niets. Na een korte stilte tussen de twee she-cats gaf Crystal antwoord op haar vraag. Blijkbaar was ze hier niet geweest slechts voor het jagen, maar ook om haar hoofd even leeg te maken. Ash knikte. Het clanleven was niet altijd rooskleurig. "Veel aan je hoofd de laatste tijd?" ging de kattin verder in op haar bekentenis. Als de blauwgrijze poes het niet prettig vond dat ze naar wellicht privé dingen vroeg zou ze het vast wel horen. Ze kenden elkaar immers niet zó goed, waardoor Ash het zou begrijpen als dat het geval was.

Er waren meerdere redenen waarom Crystalshell de alleentijd even nodig had gehad. En Ashbrook vroeg ernaar. Nu was Crystalshell niet iemand die terugschrok van het delen van haar persoonlijke problemen: niet omdat ze medelijden wilde, maar omdat de kattin het erg belangrijk vond dat ze niet verkeerd begrepen werd. "Windclan... Dat hele probleem" zuchtte ze. Crystal had geen persoonlijke problemen met de clan van het grasland, en daarom was het conflict misschien nog wel moeilijker. "En natuurlijk Creamyfrost, ik denk de laatste tijd veel aan hem"Gaf ze toe