Eden 219 Actief Treat People With Kindness
| CAT'S PROFILEAge: 50 moonsGender: Tomcat ♂Rank: Senior Moorrunner |
| Onderwerp: Dancing in the rain [routnose] za 26 okt 2019 - 11:24 | |
| Mottleshroud hinkelde doorweekt het kamp binnen, de regen bleef met bakken uit de hemel komen. Snel trippelde de kater richting de Medicine den. Hij haatte het om nat te worden, met de gure wind en zijn klamme dunne vacht. Een rilling liep over zijn rug. Snel duwde hij zich door de ingang van de den die naar kruiden en planten rook. Mottleshroud had al die geuren altijd fantastisch gevonden toen hij nog jong was, nu ook. "Routnose?" miauwde hij voorzichtig, zoekend naar de kattin. Terwijl hij wachte likte hij zijn gevoelige kussentje, "stomme doorns," murmelde hij. Hij moest weer zo nodig niet opletten en in die stomme stekelige struik gaan staan.
|
|
Kip 3539 Actief ★You are, I think, an evening star.
The fairest of all stars
| |
| Onderwerp: Re: Dancing in the rain [routnose] do 7 nov 2019 - 1:07 | |
|
Heel stiekem, vond Routnose regen helemaal niet zo erg. Haar den was goed afgeschermd en er was vrijwel geen lek gevaar. Bovendien gaf het haar een excuus om lekker knus binnen te blijven en daar haar taakjes uit te voeren. Het geluid van de tikkende regen stelde haar gerust en ze hield van de geur van natte aarde dat dan altijd overal hing wanneer ze de kruiden die eerder verzameld waren sorteerde en de weinige patiënten die ze op het moment had hun gebruikelijke medicijnen gaf. Daarbij! Regen was goed voor de plantjes en de kruiden, en dat was altijd goed. Natuurlijk had ze niet helemaal recht van spreken... Immers mocht zij lekker binnen blijven met dit weertje, warriors zouden toch naar buiten moeten om te jagen. Het feit dat ze daar erg veel geluk mee had, werd nogmaals benadrukt toen een druipend figuur haar den in kwam. Toen haar naam geroepen werd, stond ze op van haar plantjes en trippelde naar de ingang. "stomme doorns," klaagde hij. "Hoi Mottleshroud! Ja, gemeen zijn ze, he?" grinnikte ze zachtjes en gunde hem een vriendelijke glimlach. Toen pas, nadat ze zijn pijnlijke poot had gezien viel haar op hoe verschrikkelijk nat hij wel niet was. "Oh! Sorry! Starclan, wat ben jij nat geregend. Kom! Ik heb nog een warm, droog nest liggen, dan kan ik je poot helpen," sprak ze haastig tegen haar zeer natte patiënt.
|
|