Mark
522
Actief
“Blood is just red sweat”
| CAT'S PROFILEAge: ??!?!?Gender: Tomcat ♂Rank: Former Medicine cat of Shadowclan |
|  Onderwerp: Raspberry  do 25 jul 2019 - 9:43 | |
| Bloodpaw zwiepte met dikke pluizige staart toen hij vanuit zijn territory achter enkele doornstruiken naar het land van de vijand keek. Windclan’s grens lag nog enkele pootstappen voor hem en hoewel hij echt een stronthekel had aan deze clan leek hij toch elke keer gedoemd te zijn om in hun buurt te komen. De medicine cat apprentice was er op uitgetrokken om wat kruiden’s te zoeken op het drogere land en nu stond hij hier. Turend in de verte waar de heides uitgestrekt lagen, hopend om een glimp op te vangen van de groene bladeren die hij nodig had. Jammer genoeg leek er niks dusdanig in de buurt te zijn zodat hij het plukken kon zonder dat het opviel. Zuchtend duwde de nog licht gewonde maine coon zijn klauwen in het droge aarde. Hij had framboos bladeren nodig en doordat de laatste tijd geen nestjes geboren waren was de voorraad maar priegel weinig. De she-cat die kittens droeg was een speciale kat voor Bloodpaw en dat betekende de dat de medicine cat apprentice er honderd procent voor zal zorgen dat de geboorte van de nieuwe kits goed zal lopen. Alles moest goed voorbereid zijn voor Breezespring haar kittens zal werpen en hij gezegend werd met nieuwe broertjes of zusjes, of misschien zelfs beide! De tom stond te poppelen om zijn nieuwe siblings te ontmoeten ook al waren ze niet eens familie vanuit bloed. Familie vanuit het hart was belangrijker voor hem dan een beetje gedeelde dna. Bloodpaw kneep zijn groen kopper kleurige ogen tot spleetjes toen een schim zich in de verte voortbewoog, fijn, daar kwam z’n haas aangetrippeld.
@Routmom  - pixie pix:
|
|
Kip
3539
Actief
★You are, I think, an evening star.
The fairest of all stars
| |
| | Onderwerp: Re: Raspberry do 25 jul 2019 - 11:16 | |
| 
Voor het eerst in een goed aantal dagen was ze haar nest weer eens uitgeklommen. Volledig vrijwillig was het niet, maar de boze en teleurgestelde blikken die ze van haar patiënten en clangenoten kreeg dreven haar dusdanig nog verder tot waanzin. Het liefst rolde ze zich op en zou ze een maand lang door slapen, maar de slaap kon ze telkens maar moeilijk vatten en alleen zijn met haar gedachtes maakte alles slechts erger. Bovendien had ze een taak te voltooien, katten om voor te zorgen; maar ze wilde niet meer. Een kinderstem in haar kop vertelde haar dat ze niets moest doen en weg moest rotten, maar de betere kant van haar wist dat wegzakken in haar verdriet nog voor haarzelf, nog voor menig clanlid nut zou hebben, al maakte dat het er niet makkelijker op. Ze miste ze, zo pijnlijk veel dat het op haar borst drukte en het besef dat dood onomkeerbaar was haar telkens weer tot tranen dreef. De poes schudde haar kop en stapte vermoeid door de velden heen, opzoek naar de broodnodige kruiden. Haar kop leek alle kanten op te zweven, maar de afleiding deed haar verrassend goed. Met enkele goudsbloemen in haar bek wilde ze al ommekeer maken toen de wind een vreemd bekende geur met zich mee bracht. De poes kwam kort tot stilstand, totdat ze haar lijf naar de boundaries trok en daar inderdaad Bloodpaw aan trof. De tortie kater leek het niet bijzonder op Windclan te hebben, maar Routnose was daar blind voor en had allang besloten dat ze hem leuk vond. "Oh, hey Bloodpaw," kraakte haar stem vriendelijk, de donkere halve maantjes onder haar ogen nog lang niet weg. "Ben je naar iets op zoek?"
It is both a blessing and a curse to feel everything so very deeply |
|
