Space oddity

De schemering begon langzaam in te dalen toen een jonge kat afbrak van de patrouille waarmee ze op stap was. Het groepje was bijna terug bij het kamp wat voor Blueflower de kans was om er even in haar eentje op uit te gaan en die ene plek te checken die ze eerder had gemarkeerd. Naar haar mening rook het wel erg duidelijk naar WindClan. Met snelle passen draafde ze over de hooglanden die kouder werden als je hoger kwam. Ze kon haarzelf niet ervan weerhouden om te denken aan de WindClanners die naast hen leefde. Ze kreeg buikpijn als ze dacht aan de oorlog die de twee clans hadden. Aan de katten die dood waren gegaan. Aan de mogelijke terugslag die misschien nog komen ging. Met haar oren naar achteren gedraaid verzwakte haar pas tot weer ze stapvoets voortbewoog. Bij een hoge kluit gras bleef ze staan en snoof ze. De geur van WindClan werd inmiddels overstemd door de hare, maar ze rook hem nog. Het scheen haar toe dat een windclanner wel erg dichtbij de grens was gekomen dus. Het liefst had ze willen doorlopen maar aan de andere kant was het ook haar plicht om die plek te markeren als de hare. Haar hoofd deed pijn als ze dacht aan haar plicht, haar gezonde verstand en haar gevoel die alle drie een andere mening hadden. Blueflower keek op toen ze een schim zag bewegen. Meteen voelde ze alle moed in haar poten zakken toen ze zag dat het een vrij grote windclanner was. Hemeltjelief.. er zat nu niets tussen haar in om haar te beschermen van de boze kat, besefte ze. Stokstijf bleef ze staan met grote ogen en hamerend hart. Wat moest ze doen?  

De wind die uit de velden blies maakte hem niewschierig. Het was al even geleden dat ze de Heatherfields hadden moeten afstaan maar het bleef nog altijd een grote aantrekkingskracht houden op alle katten in de Clan. Hij liep naar de grens toe om deze voor de nacht nog te markeren maar wist dat er ook een kans was dat RiverClan hetzelfde deed. De grens werd elke dag drie keer gemarkeerd om aan te tonen dat ze zich niet gewonnen gaven. De geur van WindClan vulde zijn neus terwijl hij zijn weg langs de border vervolgde totdat er een andere geur in zijn neus kwam. De vieze geur van vis. Zijn nekharen kwamen overeind en hij vertraagde zijn pas. Welke kat het ook zou zijn die zou spijt hebben met elke haar in zijn of haar pels dat die hier was gekomen. Hij baande zich een weg door het hoge gras en zag aan de andere kant van de grens een grijze RiverClan poes staan die hij eerder bij de Gorge had gezien. "Jij weer?" miauwde hij kalm en ijzig koud.

Besluiteloos bleef de kleine poes staan, zich pijnlijk ervan bewust dat de ander zo veel groter was dan zij. Hoewel Blueflower zelf een nogal wazig en onduidelijke mening had over het hele gevecht, kon ze dat natuurlijk niet zeggen over de ander. Toen de kater bijna bij haar was begon ze hem te herkennen. Zijn wilde vacht en onvriendelijke groene ogen. Zijn naam had ze nooit gevraagd maar die had ze geweten. Ze zag er ongetwijfeld niet erg bedreigend uit. Om te beginnen was ze minstens twee koppen kleiner dan hem, was haar vacht kort en haar postuur alles behalve breed. Ze was nu eenmaal erg fijn gebouwd en dat zou haar niet goed doen op momenten zoals dit. Blueflower kromp mentaal een beetje in elkaar bij het horen van zijn koude toon. Ze had hem persoonlijk toch nooit wat gedaan? Ze vond dat ze hem wel had laten zien de vorige keer dat ze duidelijk geen bedreiging was of kwaad in de zin had. Maar ze schoot er natuurlijk niets mee op als ze dat liet merken. In plaats daarvan knikte ze passief. "Ja ik." Murmelde ze. Haar staart krulde ze beschermend tegen haar lichaam aan terwijl ze haar poten vast op de grond liet staan. "Ik had niet verwacht je nog een keer tegen te komen." Vervolgde ze met een zwakke glimlach in een poging om het ijs te breken en te maskeren hoe gespannen ze zich voelde.

Hij had een hoop reacties verwacht maar deze passieve niet echt. Voor een paar momenten vergat hij de kwade uitstraling. "Ik had niet verwacht je nog een keer tegen te komen." miauwde de point poes en hij schudde zijn kop. "Ik had jou hier ook niet verwacht" miauwde hij nu wat kalmer alhoewel zijn nekharen nog altijd overeind stonden. Waarom bleef hij deze kattin tegenkomen aan de grenzen? Wilde StarClan hem iets zeggen? Hij dwong zijn nekharen plat te gaan liggen, deze poes tegenover hem was alles behalve een bedreiging en hij had haar niet gezien in de oorlog. "Wie ben jij eigenlijk?" miauwde hij en hij kantelde zijn kop iets. Zijn ogen stonden nog altijd een tikkeltje vijandig maar hopelijk zouden ze over een poos weer in rust naast elkaar kunnen leven.

Blueflower stuurde een gebedje omhoog toen Stallionheart haar geen bijtende of hatelijke reactie toewierp, maar in plaats daarvan kalm tegen haar sprak. Zijn lichaamstaal of reactie was nog ver verwijderd van vriendelijk maar hier was ze al blij mee. Het liet haar weten dat hij geen ondoordringbaar fort was. Geen kat die haar eeuwig zou haten voor een misdaad die zijn persoonlijk niet had begaan. "Ik heet Blueflower," Stelde de poes haarzelf voor en ze knikte beleefd. Ze had immers geleerd dat je ten alle tijden beleefd moest blijven. Stallionheart was een deputy wat de zaak nog serieuzer maakte. Hun clans mochten dan wel vijanden zijn maar respect hoorde je te behouden. Tenminste, zo zwart en wit dacht Blueflower erover. "En jij bent Stallionheart." Haar blauwe ogen gingen even over zijn grote lichaam heen voordat ze haar ogen weer omhoog lichtte en in de zijne vestigde.

De she cat leek zich ook iets comfortabeler te voelen in de hele situatie wat hem wel wat achterdochtig maakte. Ze was van een andere Clan en dat betekende 9 van de 10 keer problemen. Toen hij naar haar naam vroeg kreeg hij vrij snel een antwoord van haar. "...Blueflower" miauwde ze en hij knikte. Mocht ze een poot over de grens zetten dan wist hij in elk geval wie de kat in kwestie was. "En jij bent Stallionheart." miauwde ze en hij knikte langzaam. "Dat klopt" miauwde hij enkel. Iedere kat in elke Clan wist zijn naam inmiddels omdat hij de Deputy was van WindClan, dat stond meestal gelijk aan het feit dat iedereen wist wie hij was als ze hem zagen. Hij was nou ook niet bepaald een onopvallende kat te noemen. Kort trok hij met zijn snorharen. "Het gaat goed met RiverClan zeker?" miauwde hij waarna hij naar haar postuur gebaarde. Tijdens het gevecht waren er veel katten mager geweest maar ze leken alweer dik te worden. "Wanneer geeft Butterstar ons de Heatherfields terug?" vroeg hij haar serieus met zijn groene ogen op haar gericht. Als het een Clangenoot was geweest had die het kunnen afdoen als een grapje maar hij was nu uiterst serieus. 

De kleine poes zette haar voetjes wat dichter bij elkaar en knikte zonder iets te zeggen. Blueflower kon niet ontkennen dat het beter ging met RiverClan sinds ze de heatherfields hadden overgenomen. Kittens en elders stierven niet meer van de honger en leerlingen lagen niet meer lusteloos in het kamp, te zwak van de honger om ook maar vooruit te komen. Maar ging het ook goed? Ze dwong haarzelf om niet weg te kijken toen hij haar de brandende vraag stelde wanneer Butterstar hun de heatherfields ging terug geven. Al wilde ze dolgraag haar ogen afwenden. Ze nam een momentje om na te denken wat haar antwoord zou worden. "Ik weet het niet," Antwoordde ze eerlijk. "Van zulke zaken wordt een jonge krijger zoals ik niet op de hoogte gesteld." Ze betwijfelde dat Butterstar ooit afstand zou doen van de velden. Niet gewillig tenminste.

Blueflower leek oprecht niet te weten wat ze hem moest antwoorden. Het enige wat hij te horen kreeg was dat ze het niet wist en dat ze niet op de hoogte gesteld was van zulke zaken. Hij bewoog het puntje van zijn staart een paar keer van links naar rechts voordat hij weer sprak. "Dan zou je dat misschien eens moeten vragen" miauwde hij lichtelijk sarcastisch. Hij wist zelf ook wel dat het horseshit was da Butterstar vrijwillig gebied terug zou geven maar als Butterstar een beetje nadacht wist ze dat er nog een aanval terug zou komen en als die eenmaal kwam zou deze niet zacht zijn als een stukje wol dat door de lucht ging. Erg veel had hij niet te bespreken met de RiverClanner en hij wist dat hij in het Camp nog het een en ander te regelen had. "Dan zal ik je vast weer zien op een volgende Gathering" miauwde hij waarna hij opstond. Zijn groene ogen keken nog een keer indringend naar Blueflower waarna hij verdween in het hoge gras.

OOC: Topic uit

Blueflower trok met haar snorharen en onderdrukte de neiging om vermoeid te zuchten. Maar ja, waarom niet? Misschien moest ze dat maar eens doen. Naar haar toe gaan en vragen of er niet iets gedaan kon worden aan de gebroken band tussen de twee clans. Al dacht ze terug aan de Butterstar die terug was gekeerd na haar overwinning en trok er weer een rilling over haar rug. Ze keek iet wat verrast op toen Stallionheart het gesprek plotseling afkapte en opstond. "Eh.." Haar stemmetje stierf weg en ze kon niet veel anders doen dan een langzame knik geven. De twee keken elkaar nog eenmaal aan voordat de grote warrior zich omkeerde en weg begon te lopen. Blueflower liet zich in het gras zakken en keek hem de hele weg na met een ontevreden uitdrukking. Toen hij eenmaal weg was wendde ze ook haar blik af, terug naar haar kant van de grens en haar gebieden. Ze hoopte dat het waar was wat hij zei. De laatste keer dat ze hem had gezien was ze zeker geweest dat ze elkaar zouden zien in een revenge gevecht. Zou ze hem echt op zoiets banaals tegen komen als een Gathering? Ze schudde haar hoofd en stond op. Het was gemakkelijk voor haar om te vergeten dat er zoiets bestond als een gathering. Niet nu al haar aandacht werd getrokken door het naderende kwaad. Toen ze naar huis begon te lopen werd ze langzaam maar zeker met iedere stap nijdiger. Haar haren rezen overeind en haar stappen werden snel en gejaagd. Ze vond het vreselijk dat ze zo jong was. Zo jong en zo onbeduidend. Ze wilde haar clan helpen, beide clans helpen. Ze wilde de wond die ze hadden opgelopen helen. Maar zij was Blueflower, een ander onbelangrijk lid van de clan. Haar oren draaide naar achteren toen ze het kamp in zicht kreeg. Ze zou hier nog lang mee zitten en hopen dat de volgende keer dat Riverclan en Windclan elkaar tegen kwamen er geen doden meer zouden vallen.

End topic.