{Falconpaw} Peculiar

_{Zijn wereld was op dit moment nog zeer saai, het bestond uit melk drinken, om vervolgens te slapen en om daarna weer melk te drinken. Zijn oogjes zaten nog dichtgeplakt, al voelde hij wel lichte druk om ze te openen. Het leek alsof het dichterbij kwam, hij had er een soort onbewust gevoel bij. Het feit dat hij kon zien.. Hij zou het heel erg graag willen in ieder geval. Toch was af en toe de melk weg en dan kon hij enkel maar hard roepen om meer. Rootkit was een gretige kitten. Nu ook was de bron van melk weg, waarna Rootkit al snel een keel opzette. Hij had nog honger!

{Eerste post voor Falconpaw}}

De nursery voelde voor hem nog steeds als één van de veiligste plekjes waar hij kon zijn. Het was natuurlijk ook deels de gewenning van een nieuwe plek, want de geur was anders en hij had veel minder warmte daar. Ja of hij moest bij een andere apprentice gaan slapen, maar dat zou niet zo snel gebeuren dacht hij zo. Dus eens in de zoveel tijd moest hij gewoon even langs komen. Daarbij vond hij het ook wel leuk om de andere kittens weer te zien en bezig met ze te zijn als hij tijd vrij had. Toen hij een kitten luid hoorde piepen spitste hij zijn oren. Hij kwam al snel uit bij het nestje van Oceanstar, de laatste kittens voordat ze waren overleden. De kitten was duidelijk in rep en roer omdat de pleegmoeder was weg gegaan. Falcon keek even heen en weer. En besloot toen maar een ietwat aparte zet te zetten. Hij wist niet wat de kitten wilde! Maar als het warmte was, dan kon hij dat geven. Dus hij ging zelf maar op het nest liggen en schoof de kitten voorzichtig naar zich toe. "Het is al goed, stil maar." probeerde hij de kitten zachtjes te sussen.

_{Rootkit bleef maar luid piepen, wriemelend in een nest. Het was een wonder op zich te noemen dat hij zijn broertjes en zusjes nog niet gewekt had. Misschien ook wel, maar het kon hem op dit moment weinig schelen. Hij had honger en wel nu! Plotseling veranderde er echter iets aan zijn omgeving en voor een moment stopte de kitten uit verbazing met piepen. Hij voelde warmte.. en voor een moment kreeg hij hoop! Maar hij rook geen melkgeur! Wat was dit nou weer voor stoms? Zaten ze hem te foppen? Voor een moment bleef de kitten als bevroren stil, maar begon daarna klagelijk piepend Falconpaw's zij te kneden. Hallo! Melk? Ergens? Iemand? Als het warm was, dan moest het melk geven toch?}

Toen hij ging liggen en de kitten naar zich toe trok stopte de kitten even met piepen. Opgelucht zuchtte hij zachtjes, gelukkig maar, de kleine was stil. Dan kon de rest van de nursery ook weer gaan slapen. Zo, nu kon de kleine ook misschien wat rust vinden. De rust duurde echter niet lang, want de kitten begon in zijn zij te kneden en klagelijk te piepen. Het was hem wel duidelijk nu, de kitten wilde eten en dat kon hij niet regelen voor hem. "Hey, ssssh." sprak hij sussend tegen de kitten, waarna hij zijn tong rustig over de kitten liet gaan. Kalmeer alsjeblieft.. Hij had geen melk, echt niet! Hij wou dat hij het wel kon geven, maar hij was een kater, dat ging niet werken voor de kleine kitten. Dus hij hoopte dat hij met zacht gespin de kitten misschien ook rustig kon krijgen. Wie weet.

Verbouwereerd bleef Rootkit eventjes stil. Wat was dit nou! Geen melk! Helemaal geen melk! Hij had honger als wat! Hij was een jongen in de groei! Als hij zijn oren plat in zijn nek kon leggen had hij het al gedaan, maar helaas zat dat er niet in voor Rootkit! Daarvoor waren zijn oortjes nog te slapjes.Ze werkten nog alles behalve goed. “Bwuuh!” bracht de kitten uit, piepend en jammerend. Hierna vond hij echter een oplossing. Hij begon maar op de vacht van de kat voor hem te sabbelen. Dat werkte ook.

De kitten stopte maar niet met jammeren en jammeren. Hij wist echt niet wat te doen! Waarom kwam er geen queen te hulp schieten bij het feit dat hij hier een kitten had die zo zat te jammeren! Hij was maar een zielige apprentice, die net deze den had verlaten..snik. Het was maar goed dat de kleine kater zo schattig was... anders... "Bwuuh!" klonk er piepend en jammerend van de kitten af, waardoor hij even zachtjes zuchtte en een lik over de kop van de kleine kater gaf. Toen de kitten echter stil werd en op zijn vacht begon te sabbelen -fijn, zijn hele vacht doorweekt. Het was maar goed dat Rootkit echt, echt, echt schattig was- begon hij zachtjes te glimlachen, waarna hij de kitten weer wat aanmoedigende likjes over zijn kleine lichaam gaf. Zo, nu stil zijn. "Goedzo." spinde hij zachtjes tegen de kitten.

Vacht was niet zo lekker als melk, dat kon Rootkit meteen toegeven. Het was veel minder lekker dan melk zelfs. Maar alsof gaf het hem wel een zekere rust. Hij liet zijn oogjes iets dicht vallen en duwde zijn pootjes naar voren, zachtjes in de pels van de rode kater voor hem knedende in de hoop dat er toch iets van melk verscheen. Ondanks dat dit niet gebeurde, waren de zachte likjes over zijn kop en de warme toon van de kater genoeg om Rootkit te doen spinnen. In ieder geval was het hier wel lekker veilig...

De kleine kater kneedde tegen zijn lichaam aan en nu begreep hij wel dat zijn moeder dit soms wel iets ongemakkelijk vond voelen. Maar misschien was het ook wel omdat hij geen melk kon produceren of iets in de trant dat dit anders voelde dan als hij bijvoorbeeld een poes was die melk aan het produceren was. Dat zou hij echt nooit weten... behalve als hij het aan een queen zou vragen. Dat zou een nieuw project zijn, hihi. Toen de kleine kitten echter begon te spinnen warmde zijn hart alleen nog meer. Niet alleen had hij de kitten stil gekregen, hij was nu ook echt aan het spinnen! Hij was er toch wel trots op als hij eerlijk was, dat had hij toch weer goed voor elkaar gekregen! Misschien moest hij maar een oppasservice beginnen. Voor queens die even tot rust moesten komen, want tot nu toe ging het zeker goed met het oppassen. Zelfs als een kitten zo aan het klagen was. Alleen de melk kon hij dan niet regelen, dus dat zou het enige probleem zijn. Maar als kittens al iets ouder waren bijvoorbeeld was het wel weer veel makkelijker! Hij bleef de kitten rustig likken, in de hoop de kitten zo rustig te houden. Zolang je ze maar aandacht gaf.. bleven ze rustig toch? Met zulke jonge kittens had hij nog niet veel ervaring, helaas. Maar daar was hij nu voor aan het leren!