Free time [falconpaw]

Sinds de laatste keer met Brimpaw ging hij niet meer vaak naar de heatherfields. Vooral omdat hij het gewoon... tja, het voelde niet goed en zijn clan was al bezig met dingen op te lossen. Hij zuchtte even zachtjes, zou hij het toch weer wagen? Hij zou er niet op gaan, maar langs lopen zou geen probleem moeten zijn, alsof hij gewoon de grenzen aan het checken was. Als hij Brimpaw zag zou hij gewoon zo snel mogelijk weer weg rennen. Hij liet een zachte zucht horen. Het leek allemaal zo saai te zijn. Geen riverclanner te zien, geen windclanner, niks. Ergens zou er gewoon gedacht kunnen worden dat er geen clans waren, dat dit gewoon van iedereen was. Hij sloot zijn ogen kort, genietend van de zon en de rust die om hem heen straalde. Tenminste, tot hij geluiden hoorde en nog veel belangrijker, een geur rook. Meteen schoten zijn oren naar voren, zijn neus de geur volgende. Vlakbij de grens, daar, hij zag het heel lichtjes. Een poes. Rond zijn leeftijd, misschien? Hij wist het niet, maar hij zwiepte even geïnteresseerd met zijn staart. "Hallo?" sprak hij even, om de aandacht te trekken van de poes.

De poes leek te schrikken van zijn aanwezigheid, want de poes schoot zowat de lucht in. Falcon kon het niet laten om even lichtjes te grinniken. Zo eng was hij toch ook niet? Met een ruk draaide de poes zich om, zijn kant op, en leek de kat even in paniek te zijn. Hij mocht toch hopen dat hij niet zó eng was, of wel dan? "Hoelang sta je daar al?" klonk er verlegen van de tweekleurige poes, waardoor hij even zachtjes naar haar glimlachte. Had hij iets gemist? Damn, hij wou dat hij het gezien had. Moest vrijwel wel met de toon die de poes aan had geslagen. "Ik heb niks gezien, zweer het." sprak hij tegen de poes met een lichte zwiep van zijn staart. "Ik ben net aan komen lopen." Legde hij vervolgens rustig uit aan de poes. Hij was hier niet gekomen om haar of riverclan iets aan te doen. Of uit te schelden. Wat blijkbaar een ding bleek te zijn tussen WindClan en Riverclan, wat hij niet heel goed begreep als hij eerlijk was.

Ze keek hem argwanend aan op zijn woorden, wat? Hij meende het hoor! Wat had hij moeten zien dan? Hij kon zwijgen als het graf! Ook al had hij het echt letterlijk niet gezien. En zelfs als hij het zou doorvertellen, zou het toch niet komen bij RiverClan? Misschien indirect maar goed-- "Dat hoop ik dan maar." snoof ze tegen hem, waardoor hij even iets met zijn oren draaide. Was dit het niet vertrouwen omdat hij niet in dezelfde clan zat of was dit gewoon haar karakter? Hoe dan ook was ze tot nu toe niet heel erg chill als hij heel erg eerlijk was. "Hoe heet je?" klonk er echter opeens heel nieuwsgierig van de poes af, waardoor hij eerst even ietwat knipperde door de plotselinge verandering van het onderwerp. "Falconpaw," sprak hij met een glimlachje tegen de poes, waarna hij zich ietwat rechtte. "En jij?" vroeg hij vervolgens, het leek hem wel zo netjes en hij vond het ook gewoon leuk om nieuwe katten te ontmoeten. Dus dat samen bracht wel een goede combi.

De poes knikte even toen hij zich voorstelde. "Rosepaw." klonk er kortaf toen de poes. Het klonk niet zo onvriendelijk als het eerder een beetje had geklonken, minder vijandigheid in haar stem was er zeker te vinden. Gelukkig maar, want hij bedoelde echt niks verkeerds! "H-het spijt me, de riverclan en windclan zijn niet bepaald beste vrienden, en daardoor schrok ik een beetje." klonk er beschaamd van de poes af, waardoor hij zachtjes glimlachte. Een beetje zo'n blik van 'dat maakt niet uit'. "Dat maakt niet uit! Ik snap het volkomen hoor." sprak hij rustig tegen de poes, hij voelde de vijandigheid overal in het kamp maar vooral aan de grenzen. Katten die schoten meteen op elkaar los en hij snapte gewoon niet waarom. Wist hij het maar, als het over een deel van het territorium ging waarom zouden ze dan niet kunnen delen? "Ben je al lang leerling?" Was twee manen lang? Voor hem vloog het voorbij! Alsof hij gisteren apprentice was geworden! Ah, die goede oude tijd. Niet dat hij heel erg veel vooruit was gegaan hoor, verre van eerder. Hij was wel beter geworden in bepaalde technieken maar het uitvoeren ging soms best wel heel erg onhandig. Maar zijn snelheid was er zeker op vooruit gegaan! "Twee manen inmiddels!" snorde hij trots tegen de poes, want hij was er erg trots op! "En jij?" besloot hij daarna aan de poes te vragen. Hij had natuurlijk nog veel belangrijkere vragen want-- vis! Dat hadden ze niet hier bij Windclan. En als riverclanners aardig waren dan moest hij daar toch wel even aan vragen hoe dat nou werkte allemaal.

De poes wiebelde met haar oren toen hij aan haar vroeg hoelang zij inmiddels apprentice was. Hij had haar rond zijn leeftijd geschat, dus het zou ook wel ergens rond de 7 manen zijn? Misschien jonger? Hij wist het niet precies, maar hij was nu wel benieuwd. "Een kwart moon ongeveer." klonk er van de poes af, waarop hij even knikte. Dat was dan nog heel erg kort! Niet dat dat erg was, iedereen moest immers leren. "Nog niet zolang dus, ik wou hier wat oefen en stak toen bijna de grens ov.." Hij grinnikte even toen ze stopte, ach, het gebeurde hem ook wel eens! Zoals die keer dat hij bijna over ShadowClan's grens heen was gegaan. "Ik bleef aan onze eigen kant dat wel, ik was optijd." voegde ze meteen aan haar verhaal toe, waardoor hij even knikte met een glimlach. "Zolang je maar stopt! Ik heb het ook wel eens gehad hoor, dat ik bijna op ShadowClan territorium terecht kwam door een konijn." met de nadruk op bijna, want gelukkig konden zijn achterpoten goed remmen met zijn snelheid. En was de grond onder hem niet glad. Want anders was hij zo ShadowClan ingegleden. Oeps. "Een kwart moon, dat is inderdaad nog niet zo lang! Vind je het wel leuk?" vroeg hij met een rustige glimlach op zijn gezicht.

De poes glimlachte terug naar hem op zijn woorden. "Dat hebben we allemaal wel eens gehad denk ik." klonk er met opluchting in haar stem. Dan nog, het was niet dat hij een heel groot probleem ervan zou gaan maken. Zijn eerste instinct zou zeggen om te vragen om van het territorium af te gaan en eventueel de prooi achter te laten. Dat was een regel toch? Maar hij zou het wel aardig vragen. Want zo was hij, hij zou niet zomaar opeens boos kunnen doen tegen een kat. Toen hij aan haar vroeg of ze het leuk vond als apprentice knikte de poes heftig. "Vooral het jagen, ik ben opzich best goed met het vangen van vis." Hij knikte even begrijpelijk. Niet dat hij snapte hoe vissen ging hoor, waarschijnlijk zou hij het niet meteen kunnen dus respect voor de Riverclan warriors en apprentices die dit wel konden. "En het is toch beter dan helemaal in je eentje in de nursery." Hij wiebelde even lichtjes met zijn oren en keek naar de ander. "Hoezo alleen?" besloot hij te vragen met ietwat verwarde ogen. Was de nursery zó leeg in RiverClan? Dat kon toch bijna niet? Hij dacht er even aan, beeldde een bijna lege windclan nursery in. Nee, nee, nee! Dat was niks. Dat kon niet.

De poes keek naar de grond toen hij vroeg waarom de poes alleen was. Ze was duidelijk ietwat ongemakkelijk, want ze schoof ook nog met haar poten heen en weer. "ehem..." bracht Rosepaw er eerst zachtjes uit, waarop Falcon gewoon besloot om stil te zijn. Hij wist niet wat ze hem zou gaan vertellen immers! "Mijn moeder," stamelde de gevlekte poes uiteindelijk, waarop Falconpaw even slikte. Dom! Dat was gewoon dom om te vragen! Hij was net zoals bij Pepperpaw wonden aan het open trekken. "Mijn moeder is gestorven in een gevecht met de windclan toen ik bijna 6 manen was." Hij maakte even een korte 'o' uitdrukking met zijn bekje open, waarna hij even diep inademde. "Mijn vader is ook weg." probeerde hij voorzichtig tegen de poes. Hij wist niet wat de situatie was met haar vader maar-- ze hadden in ieder geval iets overeen? "En.. uh... mijn moeder is ook niet zoals de meeste mama's." sprak hij vervolgens. Hij wist niet goed hoe hij het anders moest omschrijven, want er was eigenlijk niet echt een andere omschrijving die hij eraan kon geven. Hij wist het gewoon niet anders. Hij wist wel dat Amberstorm anders was dan de meeste mama's, maar dat maakte haar niet minder zijn mama!