Early tradition used white roses as a symbol for true love.

Bearclaw trok zijn kop terug toen een warme rode goedje over zijn gezicht heen begon te sijpelen. Een straaltje bloed druppelde vanuit een snee die een scherpe doorn veroorzaakt had toen de bruine tom zijn gezicht in een struik gestoken had. Het was voor een goed doel, dat zeker, maar als hij geweten had dat die klote bloemen hier doornen hadden zitten had hij wat anders geplukt. Nu, ondanks de scherpe pijn die over zijn neusbrug en oog liep, voelde hij zich toch nogal trots over het feit dat hij überhaupt gedaan had. Hoe vaak zag je iemand een struik in duiken om een bloem te plukken voor een dame? Juist, nooit. De tom bracht de witte bloem voorzichtig op de grond, maakte zijn poot vochtig met enkele snelle likken en hield toen zijn poot over zijn gezicht heen om het bloed weg te vegen. Nadat hij een paar keer zijn vochtige poot over de snee gehaald had pakte hij de grote bloem weer op en stapte weg van de struik, zoekend naar een geurspoor van Condorflower.

Na wat rondgelopen te hebben op het territory ving hij de geur van de zilveren she-cat op. Zijn oren spitse zich direct omhoog en met zwiepende staart keek hij toe hoe de mooie clangenoot zich voort bewoog op de heides. Ze was werkelijk prachtig.. Net als de witte roos. De bloem had hem ook aan haar laten denken, vandaar dat hij deze plant gekozen had om te geven in plaats van een saaie muis om als lunch op te eten. De bruine tom stapte op de she-cat af met zijn gebruikelijke forse houding en hield haar tegen door kort een lage mauw te laten horen. Bearclaw legde de witte bloem neer en keek haar aan.. Eigenlijk niet goed wetend wat hij nu moest doen nu hij de bloem 'gegeven had'.

@Condorflower<3

_{De zilveren she-cat had zojuist een konijn gevangen, en was nu aan het bijkomen van de jacht. Het achterna rennen van een konijn koste veel inspanning, maar gelukkig was ze erop gebouwd. Rode strepen bloed sierden haar borst, maar ze deed geen moeite dit weg te halen. Immers was haar jacht nog niet over. Het was geen zomer meer, prooi was voor nu nog in overvloed maar ze moest weer gaan wennen aan langere jachten. Dus dat was precies wat ze nu aan het doen was - zichzelf aan het inwerken voor de strenge winter. Echter werd er roet door haar plannen gegooid, maar hiervan balen deed ze niet; degene die op haar af kwam lopen was immers haar onofficiële partner, Bearclaw. Een glimlachje verscheen op haar rood gekleurde snuit. Met gespitste oortjes keek ze naar de witte roos die hij bij zich droeg en die hij vervolgens voor haar poten neerlegde. "Is die voor mij?" vroeg ze met een lichtelijk verraste maar ook blije blik in haar ogen.}

Bearclaw had de witte bloem neergelegd voor de poten van de zilver kleurige she-cat voor hij zijn kop weer omhoog hief en haar aankeek. Kleine rode strepen bloed sierde haar kin tot langs haar borst en de geur van vers prooi kriebelde zijn neusvleugels. Een kleine siddering gleed langs zijn ruggengraat waar zijn donker bruine vacht prikkegel omhoog stond, wauw ze was zo mooi: zelfs met bloed aan haar vacht klevend. De verassing in haar blik liet hem met zijn oren wiebelen, was het niet goed? Was zijn gebaar misschien een beetje te veel? Bearclaw was een zelfverzekerde en nogal brute tom maar dit maakte hem nog zenuwachtiger dan een bange haas. "Is die voor mij?" De bruine tom raspte zijn keel en knikte. Woorden waren niet echt zijn ding maar dat wist Condorflower nu onderhand wel. Bearclaw keek weer naar de bloem die hij meegebracht had voor de she-cat en toen weer terug in haar blauwe ogen. Vond ze het mooi?