Hello there, little one.

Het was pas sinds het bezoekje aan Slatefur’s kittens geleden dat ze nog hier was geweest, maar nu wilde één van de queens graag nog eens gaan jagen en had Breezespring zich opgeofferd om op haar kleintjes te passen. En op alle kleintjes van de nursery, trouwens. Het was best wel een aangename taak voor haar; Breezespring hield van kittens en wilde later dan zelf ook graag kittens hebben. Alleen had ze nog geen partner gevonden waar ze de rest van haar leven mee wilde delen. Er waren natuurlijk wel toms die haar interesse trokken, maar voor nu was ze ook eerlijk gezegd best wel druk bezig met haar training. Ze had het duidelijke idee laten vallen dat ze interesse had in een apprentice en vermoedde dat ze binnen de kortste keren haar eerste eigen apprentice zou krijgen. En daar wilde ze klaar voor zijn. Voor de rest ging ze alles gewoon rustig op zijn tijd laten komen. Ze was nog jong, ze had geen haast in dat soort dingen. En tot die tijd kon ze makkelijk voorstellen om zelf een middagje in de nursery te spenderen in plaats van een andere queen, zoals ze nu dus deed. Ze liet haar zachte, gele blik glijden over de kittens die zich in de nursery bevonden en richtte haar blik op één van de kittens die haar recht aan leek te kijken. Een zachte glimlach gleed om haar lippen terwijl ze begroetend met haar oortjes wiebelde. Ze moest heel even in haar geheugen graven, maar herkende hem toen als Sheddedkit, één van de al wat nieuwere kittens. Op het nestje van Slatefur na dan. “Hallo daar, Sheddedkit,” sprak ze op een zachte toon tegen hem, hem uitnodigend met haar staart om dichterbij te komen als hij dat zou willen. “Hoe gaat het met je?” vroeg ze vervolgens.

Breezespring gaf een kort knikje toen ze de kitten antwoordde dat het goed met hem ging. Dat was mooi. Het was belangrijk dat de kittens in de nursery goed van melk of van prooi voorzien werden en dat ze een rustige, gezonde omgeving opgroeiden. Zij waren immers de toekomst van de Clan. Als zij later warrior zouden zijn, zouden zij zich weer moeten voortplanten zodat er weer nieuwe kittens kwamen. Ze hoopte dat ze tegen de leeftijd dat deze kitten oud genoeg zou zijn om voor zichzelf te jagen dat ze zelf wel een nestje zou hebben, maar het was iets wat ze natuurlijk niet mocht forceren. Ze glimlachte toen de kitten zijn vraag stelde en schudde haar hoofd. “Nee, ik ben hier in de plek van een andere mama. Zij wilde even het kamp uit en nu moest ik komen kijken hoe het met jullie ging.” Ze hield maar voor zich dat ze zelf wel graag kleintjes wilde hebben; dat leek haar niet iets om met een kitten te bespreken. Hij zou het waarschijnlijk niet eens begrijpen, met de jonge leeftijd die hij had. “Misschien ga je me hier nog wel vaker zien,” zei ze vervolgens met een knipoogje. “Het zal eraan liggen hoe tevreden de queens over mijn skills zijn wat het toezicht houden betreft.” Er klonk humor door in haar stem en haar ogen twinkelden terwijl ze Sheddedkit met een plagerig glimlachje om haar lippen aankeek.

Breezespring wiebelde geamuseerd zijnde met haar oortjes toen Sheddedkit haar vlakaf in zijn kittentaaltje vroeg of ze zwanger was. Ze vond het jammer dat ze hier negatief op moest antwoorden; wat zou ze er toch voor geven om haar warriortaken even achter zich te laten zodat ze van haar zwangerschap kon genieten. Dat zou echter pas in haar laatste weken van de zwangerschap zijn en tot dan moest ze goed uitkijken wat ze deed, maar ze zou er alles voor willen geven om zelf haar eigen nestje hier groot te brengen. “Nee, nog niet,” zei ze met een glimlach tegen hem. “Misschien binnenkort, wie weet.” Ze kon het verlangen in haar stem maar nauwelijks onderdrukken. Toen zag ze dat de kitten met een ondeugende lach in de richting van de uitgang keek en met een strenge blik keek ze hem aan terwijl ze met de punt van haar staart wuifde om zijn aandacht te trekken. “Als je het maar laat,” zei ze op een half strenge, half lachende manier. “Je bent nog veel te jong om de nursery uit te gaan.” Daarna verzachtte haar blik weer ietwat. “Maar ik weet zeker dat als je wat ouder bent je moeder je vast eens het kamp in meeneemt. En die tijd zal voorbij vliegen, geloof me.” Ze grinnikte. “Ik weet nog dat als ik als kitten dacht dat ik echt nooit uit de nursery zou geraken. Maar dat valt allemaal wel mee. Probeer tot die tijd wat vriendjes te maken en je wat te amuseren door te spelen. Ik weet zeker dat je wel iets kunt bedenken om je mee bezig te houden.” En vervolgens vervolgde ze op droge toon: “Iets wat bínnen de nursery blijft.”

Breezespring probeerde haar gezicht in de plooi te houden toen Sheddedkit aangaf dat ze de kittens dan maar moest gaan halen. Oh, als het toch zo gemakkelijk zou zijn. Gewoon ergens in één of andere rots gaan kijken, daar een nestje kittens vinden en dit nestje vervolgens naar de nursery brengen. Maar nee, om dat nestje te krijgen, zou ze toch echt een tweede partij erbij moeten betrekken. Ze had alleen geen idee wie. En het was ook een beetje awkward om daar te erg over na te denken. Gelukkig kwam Sheddedkit al met een ander voorstel en ze bewoog wat geamuseerd met haar oortjes toen ze zijn smekende houding zag. Ze dacht er kort over na, haar blik door de nursery laten glijdend. Misschien kon ze wel heel even naar buiten gaan, maar dan moest ze wel dicht bij de ingang blijven zodat ze op de andere kittens kon passen. “Nou, vooruit dan maar,” sprak ze. “Maar je blijft dicht bij me in de buurt en je gaat zo ver als dat ik dat aangeef,” vervolgde ze op een ietwat strenge toon. “Als je te ver afdwaalt, neemt Scourge je misschien wel mee.” Ze betwijfelde dat Sheddedkit ook maar enig idee had wie Scourge was, maar ze kon hem net zo goed een spannend verhaaltje vertellen om hem geboeid te houden én ervoor te zorgen dat hij niet al te ver af zou dwalen. Bovendien had haar moeder de naam van de eerste leader van BloodClan gebruikt om haar als kitten te behoeden voor eventuele avontuurlijke tripjes buiten het kamp en bij haar had het altijd gewerkt. Breezespring stond op en wenkte Sheddedkit ondertussen zodat hij haar kon volgen. Vervolgens ging ze voor de ingang van de nursery zitten, knikkend naar Sheddedkit dat hij naar buiten mocht gaan.

Kits! Breezespring rolde met haar ogen toen Sheddedkit eerst aan haar vroeg wie Scourge was, maar vervolgens besloot dat hij de toestemming om naar buiten te gaan belangrijker vond dan te wachten op haar antwoord. De kitten rende naar buiten en Breezespring volgde op een rustiger tempo. Ze wist dat ze hem nieuwsgierig had gemaakt en dat hij nu wel in haar buurt zou blijven hangen. En inderdaad, toen ze buitenkwam, zag ze dat hij op haar bleef wachten, haar nog altijd vragend aankijkend. Ze ging op haar gemakje liggen met haar blik naar het kamp gericht zodat ze hem in de gaten kon houden. “Scourge was de eerste leader van BloodClan,” beantwoordde ze zijn vraag. “Er wordt gezegd dat zijn hart nog kouder was dan de koudste winden in ShadowClan.” Ze liet heel even voor het effect een pauze vallen, waarna ze weer verder begon met spreken. “Zijn pels was zo zwart als de nacht en zijn ogen zo blauw als ijs. Er wordt gezegd dat de halsband die hij droeg zo vol stond met tanden van katten en van honden dat zijn Clanmates het zijn gaan zien als trofeeën en ze zelf ook zijn gaan dragen.” Ze hield weer een pauze en keek Sheddedkit vervolgens aan. Hopelijk had ze hem nu niet bang gemaakt voor heel zijn leven, maar wel bang genoeg dat hij in elk geval niet buiten het kamp zou gaan sneaken.

Breezespring glimlachte toen Sheddedkit al snel tot de conclusie kwam dat Scourge allang dood moest zijn. “Dat klopt,” sprak ze. “Scourge is een hoop seizoenen geleden verslagen door de toenmalige leader van ThunderClan, Firestar.” Al had ze geruchten gehoord dat hij toen zijn naam nog niet had, maar dat wist ze allemaal niet zeker. Dit was de versie zoals haar verteld was geweest toen zij nog maar een kitten was, al was zij al wel wat ouder geweest dan Sheddedkit. Misschien maakte haar dat in het begin dan ook wel lichtelijk twijfelachtig over of ze het verhaal nu wel moest vertellen, maar de kitten leek nu al te geïnteresseerd te zijn om over iets anders te beginnen. En dus zette ze door. “Maar BloodClan werd op de één of andere manier weer terug sterker. Na Scourge zijn er nog enkele leaders aan de macht geweest die ik niet ken, maar de recentste leader is nog maar een paar seizoenen geleden verslagen geweest in een gevecht bij Fourtrees nadat de Clans terug waren gekomen van hun reis naar de bergen.” Ze trok kort met haar oortje door zijn vragen. “BloodClan is anders dan élke Clan omdat de hiërarchie enkel uit een leader en een commander bestaat. Voor de rest moeten de katten in hun Clan echt zelf zien te overleven. Er bestaan geen elders en zieken worden achtergelaten.” Ze hield even kort een pauze om dat hem te laten bezinken. “En sommigen zeggen dat ze halsbanden dragen ter decoratie, anderen vertellen dan weer dat het wordt gebruikt om de reputatie te weergeven van een kat. Hoe meer hondentanden, hoe hoger de reputatie binnen de groep.”

Breezespring grinnikte toen ze de vragen hoorde die Sheddedkit haar stelde. Het leek er duidelijk op dat deze kitten niet echt onder de indruk was van haar verhaal. Of toch niet onder de indruk genoeg om er bang van te worden. En dus wist Breezespring niet of het het gewenste effect had en hij binnen het kamp zou blijven voor de rest van zijn manen als kitten, maar dat kon ze natuurlijk sowieso niet verhinderen. Bovendien waren de queens er om op hem te passen en kon Breezespring enkel een oogje in het zeil houden als zij daadwerkelijk in de nursery was om op te passen, want zelf had ze natuurlijk nog geen kittens en in verwachting was ze ook niet. “Nee, de Clans zijn pas weer teruggekomen van de reis,” zei ze met een glimlach. “Het is de bedoeling dat we hier nooit meer weggaan.” Dat hoopte ze tenminste toch. “We moesten onze territoria verlaten omdat er verschillende natuurrampen waren waardoor we hier niet langer konden blijven. Maar nu waakt StarClan weer terug over ons en is er niets meer aan de hand.” Ze glimlachte toen hij naar de hondentanden vroeg. “Dat klopt,” zei ze met een knikje. “Het fijne weet ik er niet van, maar zoals ik al zei, wordt het dus aangetoond om te laten zien hoe veel reputatie één bepaalde kat binnen de groep heeft.” En om Sheddedkit voor te zijn zei ze met een grijns: “Ik denk niet dat Tallstar dat systeem over gaat nemen, dus de kans zal vrij klein dat jij ooit een hondentand krijgt.” Ze gaf hem plagerig een zetje.

“Het was er anders,” glimlachte Breezespring. “Er was een grot waar alle katten die daar leefden samen woonden en hun territoria bestond uiteraard uit een bergachtig gebied. Net als in RiverClan hadden zij ook een rivier, al hoorde ik dat die veel wilder was dan die in RiverClan. Je kon er niet in zwemmen en zou er meegesleurd worden als je het probeerde. Dan waren er nog the Starpools, die waren echt wel ontzettend mooi. Het waren grote poelen waar onze voorouders in het wateroppervlakte gereflecteerd stonden. En dan had je nog the Vulture’s Drop. Die plek was vooral geweldig tijdens zonsondergang omdat je een zicht had op heel de bergen. Het bevond zich letterlijk aan het einde van de klif.” Ja, het was mooi geweest, maar gaf Breezespring toch maar hun eigen territorium, hoor. Ze grinnikte om de vraag die Sheddedkit vervolgens stelde. “Misschien wel,” zei ze met een knipoogje. Tallstar had veel meegemaakt wat BloodClan betrof, maar ze zag het eerlijk gezegd nog wel gebeuren dat hij erover na zou denken als Sheddedkit het aan hem kwam vragen. Misschien niet om het effectief in te voeren, maar toch wel om de kitten blij te maken. “Er liggen hier echter ook steentjes in de buurt die wel iets weghebben van tanden. Misschien kun je die verzamelen en, als je er genoeg hebt verzameld, ze aan hem laten zien? Ik weet zeker dat als je er iets creatiefs van maakt, hij zeker de moeite zal nemen om ernaar te komen kijken. Al heeft hij het nog zo druk.”