Raging Fire

De gevlekte kattin was vol alert van haar omgeving. Boven haar bleef ze checken of er geen arenden waren die haar als lekker hapje zagen, en om zich heen hield ze haar omgeving goed in de gaten. De Tribe was er immers nog steeds niet achtergekomen wie of wat Wisp zo'n gruwelijke dood had bezorgd, en Brook wilde liever niet het tweede slachtoffer zijn. Ineens vielen Brooks ogen op een muisje bij haar in de buurt, haar onbetwist nog niet gespot hebbend. In doodse stilte wachtte de poes tot het muisje dichterbij zou komen, totdat ineens een rookachtige geur haar neus binnendrong. Haar pupillen verwijdden zich bij de realisatie wat de geur was: vuur. Angstig draaide de kattin zich om waardoor het muisje schrok en vluchtte waar Brook zich op het moment niet echt druk om maakte.
Een klein beginnend brandje vlamde in de ijsblauwe ogen van de bengaalse kat. Uit angst en onzekerheid wat ze er precies mee aanmoest siste ze naar het vuur, alsof ze het wilde afschrikken, maar tevergeefs. Zou het nog klein genoeg zijn om het met een vlugge beweging er tegenaan te slaan zodat het geen zuurstof meer kreeg, en daardoor gedoofd werd? Twijfelend hield de kattin haar poot omhoog, maar durfde eerlijk gezegd niet helemaal. Wat als ze haar pootje hierdoor chronisch verbrandde? Maar wat als door dit nu onschuldige vuurtje een grote woedende bosbrand zou ontstaan, net zoals bij de clankatten toen het geval was?

{ First post for Mouse Hiding in Tall Grass

Twijfelachtig en met een onzekere blik staarde de kattin versteend naar het vuurtje dat groter zal worden als ze niet spoedig zou ingrijpen. Het was de laatste tijd al enorm warm en droog waardoor het niet heel gek was dat er een klein brandje kon ontstaan onder de hitte van de zinderende zonnestralen. Nog voordat Brook het echter veel verder kon verwerken verscheen er een jonge to-be op het tafereel. In alle snelheid kon de gevlekte Prey Hunter nog net opmaken dat het Mouse Hiding In Tall Grass was voordat de desbetreffende kat vastberaden uitoefende wat Brook eigenlijk voor haar komst al had moeten doen. De rossige poes drukte haar kleine pootje op het vlammetje en wreef daarmee even goed over de grond heen totdat deze gedoofd was. Het kleine katje jammerde toen ze uiteindelijk haar pootje optilde terwijl Brook met grote ogen toekeek. Was ze oké? Of zou de brandwond heel erg zijn? "Gaat het? vroeg de kattin waarna ze zichzelf wel voor haar kop kon slaan. Natuurlijk ging het niet Brook. Ze had net nota bene letterlijk haar pootje in het vuur gestoken, dat nu onbetwist verbrand was. Tot Brooks grote spijt wist ze vrijwel niets van de helende werking van diverse kruiden af, dus daar kon ze de kleine to-be helaas niet mee van dienst zijn. Echter, ze wist wél dat in de buurt een kleine stroming was waar ze haar verbrande pootje in kon koelen. Dat zal vast de pijn verlichten en de ernst van de brandwond verminderen. "Hier in de buurt is een beekje waar je je pootje in kunt koelen," zei de kattin lichtelijk gestrest, niet goed tegen deze onverwachte druk kunnend. "Kun je- kun je lopen? Of moet ik je ondersteunen?" ratelde ze verder terwijl haar grote ijsblauwe ogen Mouse vol sympathie en bezorgdheid aankeken.

_{De vage, stinkende geur van rook liet Shroud haar hoofdje langzaam iets optillen in verbazing en afgrijzen. Was er brand? Nu? Hier? Moesten ze evacueren? Haar haren rezen langzaam overeind over haar hele ruggengraat terwijl ze haar opties afwoog. Misschien moest ze meteen naar de cave rennen om de tribe te waarschuwen, misschien moest ze eerst kijken wat het gevaar nu daadwerkelijk was. Uiteindelijk besloot de healer to-be voor de laatste optie te gaan, haar pas versnellend en de geur volgend totdat ze twee van haar tribe genoten vond en een smeulend hoopje as. De geur van rook was nog zwak maar het was alsnog genoeg om al haar instincten te laten schreeuwen dat ze ervandoor moest gaan. Katten en vuur gingen absoluut niet samen. Toch probeerde Shroud haar hoofd enigszins koel te houden en keek ze naar Brook en de jonge to-be Mouse, wie één pootje niet belastte. Foute boel. "Wat is hier gebeurd?" vroeg de Healer To-Be op een bezorgde en geschrokken toon terwijl ze beide katten aankeek. Pas toen viel het haar op dat er nog een geur in de lucht ronddreef, de geur van verschroeid haar. Oh Tribe of Endless Hunting nog aan toe. Had Mouse zich verbrand? Toch besloot ze eerst op uitleg te wachten voordat ze conclusies ging trekken, al trok haar hoofd graag conclusies dus dit was zo eenvoudig nog niet.}  

Geschrokken had de kattin gereageerd op Mouse haar actie, maar tegelijkertijd had ze ook bewondering voor de jonge to-be. Daar waar zij was bevroren uit angst had de jonge poes het hef in handen genomen en de beginnende brand weten te doven. Het kwam wel met een prijs, maar de Tribe zou haar onbetwist dankbaar zijn. Brook wel in ieder geval. De gevlekte Prey Hunter wist niet veel van kruiden, maar wist wel dat een verkoeling voor haar pootje in het beekje zou kunnen helpen. "Ik kan het gewicht wel dragen, de balans is echter de vraag," miauwde het katje zachtjes op Brooks vraag. Begrijpelijk knikte ze. Ze had nu immers maar drie poten waarop ze kon lopen. “Ik ondersteun je wel,” stelde ze panterkat haar gerust waarna ze dicht naast haar ging staan om een steunende schouder te binnen. Ze wilde net in de richting van het beekje lopen totdat een andere welbekende stem haar deed opschrikken. “Wat is hier gebeurd,” klonk er bezorgd en geschrokken uit Shrouds mond. Even keek Brook haar sprakeloos aan, niet verwacht dat de healer to-be zich uit het niets ook bij het tafereel zou voegen. “Eh, er was een beginnend vuurtje..” begon de kattin en keek Shroud even aan om vervolgens haar blik af te wenden naar Mouse. “En Mouse heeft het vuur gedoofd, met haar pootje,” knoopte ze een oorzaak aan de verschroeide geur die door de lucht dwaalde. “We wilden net naar het beekje gaan om haar verbrande pootje te koelen,” eindigde de gepanterde kattin om uiteindelijk Shroud weer in haar oranjekleurige ogen aan te kijken.

_{Shroud's snorharen trilden met haar verontrusting en haar zandkleurige staart zwiepte zachtjes heen en weer. Nog voordat er een uitleg uit een van de twee katten voor haar kon komen, begon Mouse zachtjes te piepen door de pijn die ze blijkbaar had. Oh Tribe of Endless Hunting, had ze zichzelf daadwerkelijk verbrand? Hoe ernstig was het? Koortsachtig begon Shroud al door de kruiden heen te gaan die Skyteller haar had geleerd. Brandwonden.. Brandwonden.. Wat moest je doen bij brandwonden? Gelukkig wist Brook haar uit haar paniek te trekken door haar te vertellen over de situatie, wat Shroud een kans gaf om haar gedachten weer op een rijtje te zetten. Koelen. Brandwonden moest je koelen. Daarna kwamen de kruiden wel. Shroud opende haar mond om te reageren en te bevestigen dat dat een goed plan was, toen Mouse begon te piepen over dat ze graag wilde gaan lopen. Shroud knikte hierop onmiddellijk. "We gaan naar de beek." Hierna stapte ze naar voren en ging ze aan de andere kant van Mouse staan, zodat haar andere schouder ook ondersteund was. Hey-ho let's go.}

Doordat Brook zelf teveel bezig was met het zoeken naar woorden om goed te rapporteren bij Shroud wat er precies gebeurd was, merkte ze niet dat de kattin zelf ook wanhopig aan het nadenken was. Toen ze had uitgelegd dat ze naar de beek wilden gaan voor verkoeling van het pootje, en Shroud instemde dat het een goed plan was, ontspande de gevlekte kat een beetje. Dat had ze dus in ieder geval goed bedacht, welke kruiden goed waren voor brandwonden wist Shroud hopelijk zelf wel-- daar werd ze immers voor opgeleid door Skyteller toch? Blijkbaar stonden de twee katten veel te lang te kibbelen volgens Mouse, die aangaf dat ze graag naar de beek wilde voor de verkoeling. Begrijpelijk natuurlijk. Shroud nam plaats aan de andere kant van de to-be voor nog meer ondersteuning zodat de katten konden vertrekken naar het beekje. Gelukkig was het niet al te ver hier vandaan waardoor ze er best rap waren aangekomen. Het water was niet al te diep waardoor Brook het water in liep zodat ze ook daar Mouse wat ondersteuning kon bieden indien nodig. Het frisse water zal haar verbrande pootje vast goed doen. Vervolgens richtte Brook haar blik weer op Shroud. “Zijn er kruiden die ik kan zoeken die helpen bij brandwonden?” vroeg ze. Zelf had ze niet genoeg kennis over kruiden, maar ze kon op z’n minst helpen met het zoeken ernaar zodra ze wist welke er nodig waren.

<sub>Shroud had haar oren bezorgd naar achteren gedraaid. Dit was de allereerste gewonde kat waarmee ze moest omgaan en ze had het liefste gehad dat Skyteller op dat moment aan haar zijde stond. Dan had ze rustig kunnen kijken en kunnen zien hoe hij vriendelijk em empathisch was. Want dat was zij soms allesbehalve. Ze vroeg zich soms uberhaupt af hoe de Tribe of Endless Hunting het bedacht had kunnen hebben dat ze een goede healer zou zijn. Skyteller was geduldig en empathisch, zij was meer een 'recht-door-zee' bosbrand. Misschien moest ze de volgende keer als ze vuur rook toch maar ervandoor gaan. Maar ergens wist ze dat ze dat ook niet zou redden. Het lukte haar nooit om weg te lopen van haar zorgen.

Een lichte zucht van opluchting ontsnapte uit haar bek toen Mouse haar poot in de beek kon steken en hopelijk de brand uit haar poot kon jagen. Skyteller had haar ooit verteld dat je de brand uit de wond moest trekken en dat je dat op deze manier de pijn kon verlichten. Tenminste had ze nog iets onthouden. Ze wendde zich tot Brook, wie haar vroeg of ze kruiden kon vinden. Voor een moment twijfelde Shroud, zoekend naar de naam van het kruid.. tot het zowaar tot haar kwam. Ze was er zelf zelfs een beetje verbaasd over. "We hebben de wortels van de smeerwortel plant nodig," vertelde ze, een beetje verwonderd, waren al die maanden studeren op die kruiden nog ergens goed voor. "Ze.. zien eruit.." ze sloot haar ogen eventjes. Bloemen. Ze hadden bloemen. "Grote bladeren, bloemen.. die naar beneden hangen. En daar de wortels van." Op zich groeide de plant in natte gebieden, dus bij de beek was perfect. Hierna keek ze naar Mouse. "Je mag meekijken, maar niet je pootje uit het water halen,"[/b] miauwde ze waarschuwend naar de jonge kattin. Mocht ze dat van plan zijn althans. Mouse had nog wel eens de neiging om de held uit te hangen maar zijzelf zou niet graag haar poot uit het water getrokken hebben met een brandwond.</sub>

Sympatisch keek de gemarmerde kattin naar Mouse toen ze ratelde over haar moeder, en over het tijdelijk stopzetten van haar trainingen. Shroud leek er echter niet teveel op te reageren doordat ze druk bezig was met Brooks vraag: welke kruiden waren geschikt voor brandwonden? Het duurde echter niet al te lang voordat er een antwoord kwam, blijkbaar had Skyteller de healer to-be al aardig wat van zijn kennis bijgebracht. Het gaf Brook een gerustellend gevoel: de Tribe was in goede klauwen.
De plant die ze nodig hadden voor Mouse haar verbrande voetzooltjes was smeerwortel, of meer specifiek: de wortels van de smeerwortel. De Prey Hunter luisterde aandachtig toen Shroud vertelde dat de je de plant kon herkennen aan de grote bladeren en bloemen die naar beneden hingen. Ze knikte en begon aandachtig om zich heen te scannen op zoek naar de desbetreffende plant, vermoeden dat ze in drassig gebied groeiden aangezien Mouse zelf ook kon meezoeken mits ze in de beek bleef. Brook liep vooruit om te zoeken naar de plant, ook al wist ze niet precies hoe deze eruit zag. Aandachtig bekeek ze een aantal bladeren. De een had grote bladeren maar geen hangende bloemen en de ander had weer wel hangende bloemen maar hele kleine blaadjes. Wat onzeker draaide de kattin haar oren naar achteren. Was ze nou blind of stond de plant er echt niet waar zij liepen? Ze zocht nog even door totdat haar blik op een plant viel die hangende bloemen had, maar ze wist niet zeker of de bladeren wel groot genoeg waren om smeerwortel te zijn. "Is dit smeerwortel?" vroeg ze zodra Shroud weer in de buurt kwam. Ze wilde niet onnodig een plant ontleden als deze niet eens de kruid was die ze nodig hadden.

Shroud besefte zich maar al te goed dat ze geen goede healer nog was op het moment. Gelukkig kon Skyteller nog heel wat maandjes mee. Ze wist alles behalve goed hoe ze haar patientje op een juiste manier gerust kon stellen, hoe ze moederlijk kon zijn op zo’n moment terwijl haar eigen paniek haar hart sneller liet kloppen. Ze werd dan rigide en koud, zakelijk zelfs. Alles om zichzelf maar een beetje een houding te kunnen geven. Wellicht liet het lijken alsof ze haar hoofd koel kon houden, maar zo voelde het alles behalve. Sterker nog, Shroud voelde zich op dit moment onzekerder dan ooit. Tenminste had ze de wortel voor de geest te halen. Ze gaf een korte knik naar Mouse en Brook. “We gaan het plantje vinden Mouse, dan voel je je meteen weer een stuk beter.” probeerde ze de to-be gerust te stellen, waarna ze met haar neusje tussen de planten dook. Smeerwortel.. smeerwortel.. Een uitspraak van Brook liet haar hoofdje opheffen en haarzelf een zucht van verlichting slaken. “Dat is inderdaad smeerwortel,super! Laat mij maar,” miauwde Shroud, waarna ze erheen liep. Voorzichtig zette ze haar poten in de aarde, al probeerde ze nog wel met enige urgentie te graven. Mouse’s pootje werd er vast niet minder pijnlijk op hoe langer het duurde. Toen ze eenmaal de wortels zag, pakte ze de plant tussen haar kaken en trok ze deze voorzichtig los. “Mwouse, Bwook, pwas op,” miauwde Shroud, haar stem weggemoffeld door de plant, waarna ze met haar hoofdje begon te schudden om de aarde tussen de wortels vandaan te schudden. Dat was minder troep in de wond van Mouse en ook minder troep tussen haar tanden. Voorzichtig trok ze wat wortels los, nu kwam de rotste taak, het ook nog gaan kauwen ook. “Mouse, je moet nu eventjes heel erg dapper zijn,” miauwde Shroud op een zo zacht mogelijke toon. Ze had de situatie nu iets meer onder controle. “Ik wil dat je je pootje uit het water haalt, je hoeft hem niet droog te likken, maar dit gaat wel eventjes een beetje pijn doen voordat het beter wordt.” Ze keek eventjes om, al kauwend, naar Brook. “Wil je bij haar gaan staan?” vroeg de healer to-be zachtjes. Steun was altijd fijn immers.

Het duurde even voordat Brook de plant had gevonden waarvan ze dacht dat het de smeerwortel was. Grote bladeren, en bloemen die naar beneden hingen. Het moest toch wel? Tot haar opluchting bevestigde Shroud dat het inderdaad de plant waren die ze zochten. Des te sneller ze erbij waren, des te minder schade Mouse aan haar pootje zou overhouden. Hopelijk werd het geen litteken die ze voor altijd zou dragen. Vooral gezien het feit dat het op haar voetzooltjes was en ze daardoor de grond niet goed meer zou kunnen voelen. Dat leek Brook vreselijk.
De Prey Hunter keek toe hoe de healer to-be snel de wortels begon uit te graven en vervolgens hevig de plant heen en weer schudde. Bonken modder vloog in het rond die de gevlekte kattin soms nog maar net kon ontwijken. Ja, die waarschuwing was terecht. Geïntrigreerd door de plantenkennis van Shroud keek ze toe hoe de zandkleurige kattin de jonge to-bo bemoedigend toesprak en de smeerwortel klaar voor gebruik maakte. Toen de kat vroeg of ze Mouse wilde ondersteunen knikte ze en ging in het water naast het jonge katje staan en bood haar ondersteuning. Ze gaf haar vlug even een lik over haar voorhoofd. "Het komt goed Mouse, je bent een dappere kat," sprak ze haar ook nog de moed in. Brook wist zeker dat ze het aankon als ze ook al de moed had gehad om een vuurtje uit te slaan.