Phenomenal (Ferretpaw, Training 1)

Een uur of twee geleden was Amberhunt eindelijk weer mentor geworden. Hij was verbaasd geweest toen hij Tallstar zijn naam had horen noemen. Hij had nog steeds niet het genoegen gehad om een kat helemaal tot aan zijn of haar promotie tot warrior te trainen. En dus had de rode kater gedacht dat de leider het een beter idee zou vinden als hij het gewoon bij warrior zijn hield. Maar hij was erg dankbaar voor Ferretpaw.
Nu had hij de jonge kater het bos mee in genomen en was een training aan het bedenken. Hij wilde niet met jagen beginnen. Daarvan wisten anderen dat hij het goed kon, maar dan zou het lijken alsof hij nergens anders goed voor was. Daarom waren ze nu naar het pineforest gegaan voor wat vechttraining. Amber wist niet precies wat Ferretpaw al wel en niet kon, hij was namelijk niet net apprentice geworden, hij had gewoon een nieuwe mentor. "Oke, ik wil zien wat je kan. Dus we beginnen simpel, probeer langs me te komen" Miauwde hij en nam een defensieve positie aan. Het was één van de simpelste trainingen, een die elke mentor wel een keer gebruikte.

Ondanks dat hij Amberhunt niet heel goed kende, was hij toch maar wat blij de rode kater zijn menor te mogen noemen. Ferretpaw was namelijk  zeer opgelucht  een nieuwe mentor te hebben. Hij had het gevoel zichzelf eindelijk opnieuw te kunnen bewijzen. En zou dan ook zeker alles doen om Amberhunt trots te kunnen laten zijn op zijn leerling. Hij volgde Amberhunt braafjes, op weg richting… de Pinewoods. Zo bleek, na enige tijd te hebben gewandeld. Eenmaal daar aangekomen wende de kater zich tot hem. "Oke, ik wil zien wat je kan. Dus we beginnen simpel, probeer langs me te komen" Ferretpaw knikte. Een vechttraining dus. “Oké.” Zei hij, met een hint van enthousiasme in zijn stem. Vechten was nooit zijn sterkste kant geweest. Maar hey, hij was hier om te leren niet waar? Amberhunt had een defensieve pose aangenomen. En Ferretpaw zou dus langs hem moeten komen. Waar hij geluk mee had was zijn mogelijkheid om snel te kunnen rennen. Deels door het vaak te hebben geoefend. En deels door zijn lichaamsbouw: lang, slank en lenig. Ferretpaw keek rechts van de kater, zetten een stap naar voren en zette zich vervolgens af in een poging om hem links te zullen passeren.

Het enthousiasme dat Ferretpaw toonde gaf Amberhunt al meteen een goed gevoel over de training. Hij hield de apprentice goed in de gaten en volgde elke beweging nauwkeurig. Hij was een stuk sneller dan Amberhunt verwacht had en dus moest de rosse kater zich snel klaarmaken voor een reactie, bijna té snel. De schijnbeweging die Ferretpaw probeerde was behendig en Amber mist hem bijna. Maar net op tijd wist de warrior opzij te springen en de jonge kater te blokkeren. Hij greep hem in zijn nekvel met zijn kaken, voorzichtig genoeg om geen schade aan te richten, en wachtte tot Ferret zou opgeven. Amberhunt moest toegeven; hij had zijn nieuwe apprentice een beetje onderschat.