Mintwhisker...do you want to train me?

Silverpaw was vroeg in de morgen weggeknepen. Het was fris maar de lucht was strakblauw en het beloofde een mooie dag te worden. Silverpaw was al in dagen niet meer getraind en dat vondt ze wel jammer. Ze had al wel eens gejaagd, maar ze ging er niet op vooruit. Ze zag iets fladderen recht voor haar kleine, roze, neusje. Ze graaide ernaar met haar pootje. Het was een mooie gekleurde vlinder. Hij vloog weg, maar op een lage hoogte, alsof hij wilde spelen met haar. Silverpaw had de smaak te pakken en rende hem achterna, steeds graaiend met haar pootje naar het steeds wegvliegende beestje. Haar oogjes waren groot van plezier, maar de vlinder liet zich niet pakken. Silverpaw dwaalde steeds verder af van het kamp en de plekken die ze kende, maar ze had het niet door. Uiteindelijk leek de vlinder er genoeg van te hebben en hij vloog weg. Silverpaw keek hem beteuterd na, daar ging haar speeltje. Ze keek om zich heen, hier kende ze het niet. De wind woei hier harder maar het was er nog even fris. Ze zag een meer, en bij dat meer zat een stille gedaante. Een kat? Ze sloop ernaar toe en proefde de lucht. Ze rook prooi, en een onbekende geur waarvan ze de warriors wel eens iets over had horen zeggen. Was dat niet de geur van vis? De gedaante bewoog zich. Nu rook ze ook zijn of haar geur. Was het niet de geur van Mintwishker?'Mintwishker, ben jij dat?' Vroeg ze, en haar stem werd meegenomen door de wind.

(Mintwishker)

Mintwhisker liep rustig het kamp uit, het was nog redelijk vroeg, maar ze zou vanzelf wel iets ontdekken om te doen. Ze liep rustig verder, de ene poot voor de andere zettend. Ze had vandaag natuurlijk Silverpaw kunnen trainen, maar ze had de apprentice niet in het kamp gezien, als ze dat wel had, dan had ze waarschijnlijk wel een training gedaan. Misschien kwam ze haar apprentice hier nog wel tegen, maar het territorium was niet klein, dus de kans dat ze Silverpaw tegen zou komen was niet bepaald groot. Ze besloot waar ze naartoe ging en begon in die richting te lopen. De wind blies naar haar toe, dat was voordeel, want dan zou ze katten en prooi ruiken die voor haar waren, degene die achter haar waren zou ze niet kunnen ruiken, maar daar verwijderde ze zich van en dat was dan toch anders. "Mintwhisker, ben jij dat?" Hoorde ze plotseling, de stem was bekend en ze begon in de richting van de stem te lopen, het duurde niet lang voor ze Silverpaw zag staan. Het was bijna toeval dat ze elkaar in het territorium tegenkwamen, maar daar wilde ze niet aan denken. "Ja, ik ben het." Zei ze rustig en keek haar apprentice aan.

De figuur draaide zich om en liep naar haar toe.'Ja ik ben het.' Silverpaw slaakte een zucht van verlichting, waarom wist ze niet. Het was bijzonder toeval dat ze elkaar troffen, het terretorium was groot en Mintwhisker kon overal zijn. Misschien wilde de Starclan het zo.'Waarom hebt u me niet wakker gemaakt voor een training? Ik sta op alle tijden op om een training te doen dat weet u.' Silverpaw keek haar aan met haar helder blauwe oogjes. Silverpaw ging onrustig zitten en sloeg haar staar over haar pootjes.'Wilt u me trainen vandaag?' Vroeg ze zachtjes, en ze staarde met haar oogjes en kopje naar de grond. Wat een domme vraag, Natuurlijk had Mintwishker iets anders te doen. Ze keek weer op en ontmoette de ogen van Mintwhisker.

-flut D:-

"Waarom hebt U me niet wakker gemaakt voor een training? Ik sta op alle tijden op om een traning te doen, dat weet U" Dat was een vraag die Mintwhisker niet volledig had verwacht, maar misschien had ze die ergens ook wel kunnen verwachten. "Wilt U me trainen vandaag?" De vraag had ze wel verwacht nadat ze de andere had gehoord. Ze zag dat Silverpaw haar blik naar de grond had gericht en ze vroeg zich af waarom, maar ze schudde haar hoofd en keek naar de apprentice die voor haar zat. "Natuurlijk kan ik je vandaag trainen." Zei ze uiteindelijk, ze had nog niet iets anders te doen, dus zoveel kwaad kon het nou ook weer niet om een training met haar apprentice te doen. "Wat zou je dan willen doen?" Vroeg ze aan haar. Ze vond dat Silverpaw eigenlijk ook wel een beetje het recht had om te kiezen wat ze vandaag gingen doen, want ze had Silverpaw een tijdje in de steek gelaten, maar ze was van plan om dat te veranderen.

(yay weer leven in training)

Mintwhisker had toegestemd haar te trainen! Silverpaw kon gewoon niet anders dan blij zijn.'Wat zou je dan willen doen?' Vroeg Mintwhisker aan haar. Silverpaw kon haar oren niet geloven, ze mocht kiezen. Ze wist het antwoord meteen.'Ik wil gevechtstraining, ik wil net zo goed worden als Speedpaw!.'Ze zat niet langer meeren ze hupte op en neer van opwinding. Plotseling nam ze een sprong en belandde ze vol op Mintwhisker. Met grote blauwe oogjes keek ze haar aan.'Was dat goed?' Vroeg ze met haar hoge opwindingsstemmetje. Ze had nog nooit gevechtstraining gehad, dus het was vast wel fout. Maar dat deed Silverpaw niks. Ze had weer training daar ging het om.

"Ik wil gevechtstraining, ik wil net zo goed worden als Speedpaw!" Hoorde Mintwhisker de apprentice zeggen. Ze was blij om te zien dat de apprentice zo enthousiast was. Ze zag plotseling hoe de apprentice sprong en op haar landde. Ze schudde zachtjes met haar lichaam in een poging Silverpaw eraf te krijgen. "Was dat goed?" Hoorde ze Silverpaw vragen. Ze keek de apprentice aan, die hoopte blijkbaar dat het goed zou zijn, maar ze wist ook wel dat het alleen bij een kat zou lukken die het niet verwachtte. "Dit zou kunnen werken, maar het werkt vaak alleen als de kat het niet verwacht en soms is dat midden in een gevecht dus niet zo handig, want de tegenstander kan kans zien om onder je door te gaan en dan je buik aanvallen en dat moet je juist zien te voorkomen. Je buik is een zwak punt en die moet je dus beschermen, want als je daar eenmaal goed aangevallen wordt, kun je het gevecht beter opgeven dan doorgaan." Legde ze uit. Nu was alleen de vraag wat de apprentice eerst wilde leren. "Wat zou je eerst willen leren? Verdediging, aanval of gewoon iets proberen?" Vroeg ze haar apprentice.

Dit zou kunnen werken, maar het werkt vaak alleen als de kat het niet verwacht en soms is dat midden in een gevecht dus niet zo handig, want de tegenstander kan kans zien om onder je door te gaan en dan je buik aanvallen en dat moet je juist zien te voorkomen. Je buik is een zwak punt en die moet je dus beschermen, want als je daar eenmaal goed aangevallen wordt, kun je het gevecht beter opgeven dan doorgaan." Legde Mintwhisker haar uit. "Wat zou je eerst willen leren? Verdediging, aanval of gewoon iets proberen?" VroegMintwhisker aan Silverpaw. Silverpaw dacht diep na.''Verdedeging, want als er zometeen een echt gevecht komt, dan weet ik teminste hoe ik mij moet verdedegen.' Ze dook in elkaar alsof ze klaar was voor een aanval. Dit deed ze alleen om haar buik te beschermen.'' Kom maar op Mintwishker! Ik ben er klaar voor.'' Ze had het gevoel alsof ze in een echt gevecht zat.

"Verdediging, want als er zometeen een echt gevecht komt, dan weet ik tenminste hoe ik mij moet verdedigen." Mintwhisker zag hoe Silverpaw in elkaar dook en deed alsof ze probeerde zichzelf te verdedigen tegen de aanval. Ze kon nu twee dingen doen. Of ze ging aanvallen of ze legde eerst iets uit, maar Silverpaw leek vastbesloten om voor het eerste te kiezen en ze bedacht zich wel dat ze niet te hard zou aanvallen, want ze wilde niet dat Silverpaw zich pijn deed als ze de aanval niet kon afweren. "Kom maar op Mintwhisker! Ik ben er klaar voor." Ze hoorde wat de apprentice zei en wist nu zeker dat Silverpaw liever had dat ze haar aanviel en dat zou ook meteen laten zien hoe Silverpaw met dit soort situaties omging. Mintwhisker maakte zich klaar om aan te vallen en spande haar spieren. Ze schoot opeens naar voren en schoot langs de apprentice heen om achter haar te komen. Ze maakte haar spieren meteen klaar om weer naar voren te gaan en dat deed ze dan ook. Ze probeerde de staart van Silverpaw te pakken te krijgen en het tussen haar tanden te nemen.

Mintwhisker was snel, en voor Silverpaw het wist had de poes haar staart al te pakken. Ze grauwde eventjes, rolde om, en kreeg zo haar staart los. Bladeren en stof zaten in haar zilver-grijze vacht, en ze kwam even op adem. Ze stond op staarde even naar de grond en zei toen:''Het was beter geweest als je me eerst iets had uitgelegd he? Mintwhisker?'' Ze voelde zich warm worden van schaamte onder haar vacht, natuurlijk kon ze nnu nog niet alles, maar ze deed zo haar best, dat ze gewoon niet oplette wat ze eigenlijk hoorde te doen. Ze keek Mintwhisker verdrietig aan, het ging de laatste tijd toch niet zo goed met haar. Haar beste vriend, en bovendien ook de gene waarop ze verliefd was, was ernstig ziek, en Kittyheart leek afstand van haar te doen, en Bluepelt meer belangrijker te vinden. Ze zuchtte en krulde haar staart rond haar poten. Ze zou nooit Silverwhisper worden. Een zilveren traan rolde uit haar oog en plensde op de zanderige grond. Ze keek naar het meertje, dat rimpelde door een vlaagje wind. Ze zuchtte en staarde een eindje weg.

Onderwerp: Re: Mintwhisker...do you want to train me?