Calm winds.

Onderwerp: Calm winds. di 16 jul 2019 - 16:47

Met snelle happen peuzelde Cedarpaw de vis op die hij van de prooistapel had genomen. Hij had net een zware training achter de rug. Tot zijn tevredenheid voelde hij de spieren onder zijn pels bewegen telkens als hij een paar stappen zette. Hij was ook groter dan de gemiddelde apprentice en leek bijna op warriorlengte te zitten, maar de waarheid was dat hij daar nog lang niet oud genoeg voor was en nog een boel training te doen had voordat hij zichzelf een warrior mocht noemen. Maar dat vond hij niet erg. Dat hield in dat hij nog genoeg plekken en genoeg katten kon ontdekken eer dat hij zijn serieuzere taken op zich moest gaan nemen. En zelfs dan zou hij waarschijnlijk die ene avonturier blijven die overal naartoe ging en overal nieuwe vrienden maakte. Natuurlijk behield hij wel zijn gereserveerde houding omdat hij wist dat hij ooit tegenover ze in een gevecht moest staan, maar hij vond het onnodig om zich al direct vijandig op te stellen als de kat in kwestie niks verkeerd deed. Bovendien was het interessant om anderen te leren kennen, om hun achtergrondverhaal uit te spitten en zo een idee op te bouwen van hoe iemand was. En met precies datzelfde doel voor ogen vertrok Cedarpaw die late namiddag naar Fourtrees. Het zou nog zeker twee uur duren eer dat de zon onder zou gaan en hij terug in het kamp moest zijn van zijn mentor, dus hij had nog wel even tijd. Fourtees hield geen geheimen meer voor hem, maar toch vond hij het nog altijd een imposant aan zicht en werd hij er altijd even stil van als hij ze zag. Zijn blik gleed automatisch naar voren toen hij geritsel hoorde en een glimmach verspreidde zich om zijn lippen toen hij de geur van de kat wist te bepalen. ShadowClan. Hij was benieuwd wie hij nu weer zou ontmoeten.

&Settledpaw

Onderwerp: Re: Calm winds. do 18 jul 2019 - 0:45

Het was bijna een routine geworden. Elke dag, gewoon even. Even kijken of haar witte vacht aanwezig was, of haar geur er rondhing. Wie weet had ze hetzelfde idee en kon hij haar voor een gestolen momentje weer zien. Te kruinen van de eiken van Fourtrees kwamen dan ook snel genoeg in zijn blikveld. Zoals een gewoonte stapte op de richel, keek naar beneden naar de open plek, hopend op een bekend gezicht. Maar Settledpaw had al snel genoeg door dat Blizzardpaw er niet was, en dat enkel leegte hem begroette. Of, was dat wel waar? Een RiverClan geur hing in de lucht, iets wat zijn haren overeind deed komen en zijn spieren op scherp zette. Hij wist al lang en breed dat het niet Blizzardpaw of Littlepaw was, maar een voor hem onbekende. Settledpaw liet zich echter niet kennen, en sprong naar beneden, waar hij ook zich mengde tussen de vier bomen. Al snel kwam een gestalte van een gestreepte kater. Hij was groot, maar toch leek er nog iets van jongigheid in hem. Settledpaw bleef op enkele staartlengten van hem vandaan staan, waarna zijn groene ogen vlamden. Hij had doorgaans een hekel aan RiverClan, de Clan van zijn vader. Zijn zusje. Die clan was de reden waarom zijn bloed niet puur was, waarom zijn leven 180 graden was omgedraaid toen hij een kitten was. Hij vertrouwde geen enkele kat voor geen cent. Nou ja, op uitzonderingen na. Maar Settledpaw zou nooit aarzelen om voor ShadowClan te kiezen als het moment daar kwam. De jonge kater keek de vreemdeling uitdagend aan, maar bleef roerloos, wetende dat op territorium van StarClan niet gevochten mocht worden. ‘Goeie.. middag,’ miauwde Settledpaw dan uiteindelijk langzaam. Enkel uit manieren, uit beleefdheid. Maar zijn houding zei alles behalve dat. Eén verkeerde beweging en hij zou de oren van de ander eraf krabben.