Of with the wind [Whitelion]

Haar blauwe sprankelende ogen stonden teleurgesteld en wellicht zelfs kil terwijl ze naar de ontvoering van een Apprentice keek. Een ontvoering die op een hooguit gruwelijke manier werd gedaan, immers was de Apprentice niet veel ouder dan een kitten. Haar oren drukte ze in haar nek terwijl ze zacht siste toen ze doorhad dat Sabrefur, Rookpaw niet alleen mee probeerde te dwingen, maar haar ook nog een bedreigde. De jonge kattin kon niets doen tegen een oude, ervaren Warrior en had geen andere keuze dan hem te volgen. Ze gruwde van zijn acties, als moeder van Windclan, als Leader had ze hier nooit achter gestaan. Ze trok geërgerd een mondhoek op terwijl ze met haar staart zwiepte. Wat een ramp, Oceanstar wist dat Windclan het territorium terug moest krijgen, voordat het goede seizoen voorbij was aangezien ze geen hongersnood konden gebruiken. Butterstar had zich behoorlijk heftig gedragen en hoewel ze de zorgen van een Clan begreep, was ze ergens nog woest op het feit dat de flamepoint het voor elkaar had gekregen haar Clan aan te vallen terwijl ze haar leven op het spel zette om de vier Clans te beschermen. Eervol was het niet geweest en haar respect voor Butterstar leek af en toe te wankelen, maar veranderen kon ze het niet. De kattin was overduidelijk gestraft geweest, en ergens verdiende ze geen slecht leven, elke kat deed zijn of haar best om voor de Clan te zorgen. Echter had ze het niet op een eervolle manier gedaan en had het teveel levens gekost, waren de levens niet genoeg van een straf geweest? De kattin kon nauwelijks meer spreken, waardoor ze ergens sympathie voelde voor de Riverclanner. Ze had nog steeds een goed hart en begreep de acties ook al keurde ze het niet goed. Ze wist dat een Leader ver zou gaan om de Clan te beschermen en hoopte dat Stallionstar zich niet onderuit zou laten halen door de acties van zijn Deputy.

"Stallionstar is eervol, morgenochtend zal hij wellicht als het nodig is vechten maar een leven nemen doet hij niet. Ik wel. En als je mij daar toe dwingt dan zal ik morgen ochtend er persoonlijk op toe zien dat jouw vader morgen voor jouw ogen leeg bloed, om mee te beginnen. Dat.. is keuzen één. Keuze twee, en ik raad je sterk aan om heel goed naar mij te luisteren nu. Keuze twee vereist dat jij nu met mij vrijwillig over de grens komt. Ik en Lavenderstorm escorteren je naar een afgelegen plek. Niet voor onze veiligheid maar voor de jouwe omdat ik mijn clan genoten hun woord er niet op kan geloven dat ze, in het licht van wat er gebeurt is toen jullie de heatherfields van ons afnomen, ze jou alsnog de keel door snijden in je slaap. Ik geef je mijn woord, wat ik zweer op alles wat ik bezit en alles wat ik heb verloren, dat jou niets overkomt zo lang je mee werkt en doet wat wij je vragen. Doe dat en jij, je vader, je leider, je siblings en de rest van je clan genoten zullen ongedeerd blijven. Het zou toch zonde zijn als door jouw daden er morgen alsnog gevochten word. Als morgen opnieuw een riverclanner sterft." De woorden deden een koude rilling over haar rug lopen en haar nagels uit diens hulzen schieten. Hadden de katten niet geleerd dat het doden van een ander, het onnodig doden en leed veroorzaken niet goedgekeurd kon worden. Starclan, ze kon enkel toekijken terwijl dit gebeurde. Natuurlijk was vechten om land ook niet de beste keuze, maar een kat ontvoeren en bedreigen; een kat vertellen dat er gemoord ging worden als ze niet mee werkte was alles behalve in orde. "Sabrefur, als je ook maar een haar krenkt van een jonge kat. Dan vind ik een manier om Starclan te verlaten en je een hels leven te geven." Gromde ze laag, het was duidelijk dat ze alles behalve gerust was op zijn acties. Arme Routnose, de kattin moest zichzelf bij elkaar rapen en zorgen dat de Warrior Code sterk bleef, scherp bleef. Dit pad was een pad dat enkel veel oorlog kon veroorzaken, natuurlijk had ze ook zelf uiteindelijk Riverclan aangevallen maar ze had jonge, onschuldige katten er dan uit gelaten. Katten die nog moesten groeien, katten zoals de jonge Rookpaw. Ze waren niet oud genoeg om tegen door haat gedreven katten te vechten, haar blauwe ogen gleden naar een witte vacht die naast die van haar verscheen en ze draaide zich abrupt om. Weg van het beeld dat haar daarnet tot woede had doen uitbarsten. Als Starclan het had kunnen doen stormen, had ze de lucht open laten barsten bovenop de kater, hem door bliksem laten raken. Een goede Deputy, een goede Deputy hield de eer hoog en hier was niets eervols aan. "Whitelion," Begroette ze haar halfbroer zacht terwijl ze haar haren weer omlaag dwong en hem met een zachte blik in haar ogen aan keek. Al was de woede en zorgen nog duidelijk zichtbaar, de kater voor haar had ook voldoende oorlogen gestart. Hij was niet de beste Deputy geweest, maar ze had hem nog van een zachte kant gekend. Een kant die ze op dit moment niet bij Sabrefur kon zien. Ze hoopte dat hij net zoals haar halfbroer zich ooit een keer achter zijn oren zou krabben en zijn fouten in zou zien. Niet alles kon goed gekeurd worden om een doel te bereiken.

Speelt zich af tijdens:Ontvoering Rookpaw