Time to wake up

  Het jonge katertje lag tussen zijn oudere broertjes en zusjes. Hij bewoog zijn al best grote lijfje heen en weer om wat dichter naar hen toe te bewegen, want hij vond het een fijn gevoel als hij dichtbij hen was. Als hij alleen lag, of ook maar een klein beetje apart van de rest begon hij al onrustig te piepen. Maar gelukkig lag hij nu dicht bij ze in de buurt, maar enigszins dichterbij kon voor hem natuurlijk geen kwaad. De kitten strekte zijn pootje uit in een poging zich voort te bewegen, en sloeg daarbij per ongeluk zijn oudere broer in zijn gezicht. Oops?

+Segdekit

Hij was diep in slaap geweest, samengepakt met zijn broertjes en zusjes. Het was een vredig bestaan en hij had niks te klagen. Niet dat hij zou weten hou hij moest klagen,  tot nu toe waren er nog geen verstaanbare woorden uit zijn bekje gekomen. Dit kwam echter niet door een gebrek aan pogingen: Sedgekit had al ontelbare keren ambitieus geprobeerd de oudere katten,  waar hij zo naar opkeek, te imiteren. Maar hoewel geen van hen een echte spreker was,  was het hem bijzonder slecht afgegaan. Dit werd veroorzaakt door zijn problematisch gevormde bek,  ook al had hij daar zelf nog niks van gemerkt. Er ging plotseling een schrikwekkende slag door zijn droom heen,  die hem piepend op dit schrikken. Het was heel wat voor zo'n jonge kat om plotseling wakker geschopt te worden.

  Natuurlijk had hij gemerkt dat zijn pootje ergens tegenaan gekomen was, maar dat het het gezicht van zijn broer was had hij nog even niet meegekregen. Zijn broer begon te piepen en Twistedkit keek verschrikt op. Hij kon nog niet zo helder zien, maar hij herkende de grijze vacht van zijn broer. Ze leken best wel op elkaar, het enige verschil was dat hij bruin was en zijn broer grijs.
  Twistedkit gaf een zacht piepje dat moest aangeven dat het hem speet. Hij had nog geen idee wat het woord daarvoor was, dat er überhaupt een woord voor was. Maar hij kende het gevoel natuurlijk wel en hij wilde graag duidelijk maken dat het niet zijn bedoeling was geweest om hem in zijn gezicht te slaan.

Toen hij degene had vastgesteld die het geweest moest zijn hoorde hij een piepje dat alleen een mede-kitten zoals hij zou kunnen begrijpen. Sedge bromde goedkeurend en trippelde op zijn broer af. Hij zou niet boos doen, beloofde hij zonder iets te zeggen. Uiteraard had die belofte daardoor geen zin, maar voor hem was het duidelijk. Liefjes duwde hij zijn neusje tegen de wang van de ander. Hij had natuurlijk geen idee hoe deze heette maar hij snoof nieuwsgierig aan hem. Maar daar bleek hij niks aan te hebben, het was net als de anderen.

  Zijn broer gromde goedkeurend en dat gaf Twisted een blij gevoel. Het was fijn als je verontschuldiging geaccepteerd werd. Hij zag hoe zijn broer op hem af kwam en hij keek verwachtingsvol op. Wat ging er gebeuren?
  Hij piepte vrolijk toen zijn broer zijn neusje tegen zijn wang aan duwde. Hij reageerde door zijn kopje tegen hem aan te beuken, maar zachtjes natuurlijk. Twisted keek hem aan met een glimlach en piepte nog eens.

Het leek allemaal goed opgevangen te worden en Sedge was tevreden. Dat liet hij merken met een verwoed en serieus knikje, voor oudere katten zou het er enorm komisch uit hebben gezien, maar voor hem was het een ernstig antwoord. Wat nu? Hij was toch al wakker en had niet echt zin om weer te gaan liggen. Sedgekit stak zijn neusje in de lucht, proberend boven de bekende geuren uit te komen, en snoof diep in. Heel ver weg, in zijn belevenis dan, rook hij onbekende geuren, aanlokkelijke geuren. Hij keek terug naar zijn broer en probeerde met knikjes duidelijk te maken dat hij wilde onderzoeken.

  Zijn broer knikte diep naar hem. Twistedkit glimlachte nog eens en piepte vrolijk. Hij keek toe hoe zijn grijze broertje zijn neusje in de lucht stak en geuren rook. Hij besloot het zelf ook te doen. Twisted stak zijn neusje in de lucht, maar rook niets bijzonders. Alleen de geuren van zijn broertjes en zusjes en zijn vader en moeder. Maar blijkbaar had zijn broer wel wat geroken. Hij knikte naar hem en Twisted wist voor een paar seconden niet wat hij bedoelde. Hij kantelde zijn kopje wat en keek hem met een vragende blik aan.

Het wqas erg frustrerend dat zijn broer hem niet meteen leek te snappen, nou dan moest Sedgekit het maar uitbeelden. Hij trippelde zo goed en zo kwaad als het ging tussen de andere kittens door en keek toen terug, was het zo duidelijk? Het grijze katertje keek de weer terug naar de uitgang en was verbaasd en erg geïntimideerd door alle vreemde katten die hij rond zag lopen. Ze waren dus niet alleen, en deze ruimte was verre van alles dat er te ontdekken viel.

  Zijn broer leek gefrustreerd doordat hij het niet snapte. Twisted legde zijn oortjes naar achteren. Daar kon hij niks aan doen! Maar gelukkig beeldde zijn broer het nog eens extra goed uit door tussen de kittens door te lopen en keek vervolgens weer naar de uitgang. Wilde hij uit het nest? Weg van hier? Daar had Twistedkit eerlijk gezegd niet zoveel behoefte aan, maar hij vond het prima om wat in het nest heen en weer te banjeren.
  De bruine kitten hees zichzelf dus op en met veel moeite zette hij zijn pootjes neer, de één voor de ander. Zo bewoog hij zichzelf voort, richting zijn oudere broertje. Daarna keek hij hem blij en trots aan. Hij had gesnapt wat zijn broer bedoelde en nu was hij ook hier, naast hem!

Al gauw stond zijn broer naast hem en Sedge glimlachte. Hij keek nieuwsgierig om zich heen, zich afvragend of ze tegengehouden zouden worden als ze gewoon rechtstreeks door de grote opening naar buiten zouden gaan. Om hem heen waren er nog meer soortgelijke nesten, het enige verschil was dat alle andere katten zo gigantisch leken vergeleken bij hem. Dit beeld zorgde ervoor dat de jonge kater zich dicht tegen zijn broer aandrukte, grotendeels om hem te 'beschermen.'

  De glimlach van zijn broer deed hem goed. Hij volgde zijn voorbeeld toen hij om zich heen keek. Alles was zo groot! Twisted was ook al best groot voor zijn leeftijd, maar dat besefte hij nog niet. Zijn grote broer drukte zich ook dicht tegen hem aan, alsof hij hem beschermde. Sommigen zouden dit misschien vervelend vinden, maar Twistedkit vond het alleen maar fijn om zo beschermt te worden. Hij glimlachte zijn broer dan ook dankbaar toe. Hij wilde hem een liefkozend kopje geven, maar bracht zichzelf daarbij uit evenwicht en struikelde over zijn pootje, om daarna over de rand van het nest te tuimelen. Een geschrokken kreetje verliet zijn bekje. Oh jee, wat nu?

Plotseling voelde hij zijn broer naast hem wegglijden. Paniekerig piepte Sedgekit terwijl hij de ander hulpeloos over de rand van wat tot dan toe hun wereld was geweest tuimelen. Snel e heldhaftig sprong hij erachter aan en lande onhandig op de vloer van het den, waar hij een beetje struikelig weer ging staan en zich naar de andere kitten omdraaide. Deed hij het nog?

  Hij hoorde zijn broertje ook piepen van schrik, maar Twisted was nu vooral bezig met zichzelf. De grond waar hij op lag was lang zo warm niet als het nest, iets wat hem niet erg aanstond. Hij piepte luid.
  Plots stond zijn broer naast hem. Twisted keek hem verbaasd aan. Hoe kwam hij hier nu terecht? Was hij ook uit het nest gevallen? Had hij pijn? De bruine tabby krabbelde overeind en drukte zijn neusje in de vacht van zijn broer. Hij was de schrik al bijna helemaal vergeten, hij had gelukkig ook geen pijn.

Gelukkig leek er toch niet zoveel aan de hand te zijn en Sedge keek opgewonden om zich heen, er was zoveel! En hij herkende er niks van, zelfs het grootste deel van de ruimte waar hij heel zijn korte leven had doorgebracht was de kitten totaal vreemd. Maar vanuit die opening kwam licht, dus daar moesten ze heen om de 'buitenwereld' te vinden. Zonder zich veel van de zorgen van zijn broer aan te trekken begon Sedgekit dus ook dapper aan de tocht naar die uitgang.

Hij was net terug het kamp in gekomen en had besloten om een bezoek aan de nursery te brengen. De kittens waren nog steeds vrij jong, maar snel genoeg zouden ze groot genoeg zijn om apprentices te worden. Het leek voor hem allemaal zo snel te gaan ook de vorige keer en nu was zelfs zijn eerste nest alweer warriors geworden. Eenmaal in de nursery liet hij zijn ogen kort wennen voor hij naar het nest stapte waar zijn kittens in zouden moeten liggen, maar in plaats van erin leken er twee uit te liggen. "Wat zijn jullie aan het doen?" Vroeg hij zachtjes. Natuurlijk konden ze nog niet antwoorden. Voor nu leek het erop dat ze er of uitgevallen waren of er juist bewust uitgegaan waren.

  Zijn broer gaf verder echter geen blijk van dat hij bezorgd was of iets dergelijk, want zodra Twisted zijn neusje in zijn vacht had geduwd bewoog Segdekit van hem weg! Verbaasd keek hij hem na. Zo te zien ging hij naar de uitgang. Oeh, spannend!
  De jonge kitten wilde hem al volgen, tot dat opeens zijn papa voor zijn neusje stond! Hij keek even verschrikt omhoog, maar een grote glimlach verscheen al snel op zijn snoetje. Zijn papa vroeg wat ze aan het doen waren, waar hij even over moest nadenken. Al snel had hij besloten dat het te moeilijk was om uit te leggen en te antwoorden, dus hij drukte simpelweg liefdevol zijn kopje tegen de poot van zijn papa.

Ja, hij was er bijna! Plotseling doemde er een grote gedaante voor Sedgekit op, en toen hij zijn scheve snoet omhoog richtte besefte hij dat het Acorndust was. Hmmf, konden ze toch niet naar buiten... Toen Sedgekit naast zich keek zag hij dat Twistedkit het niet erg leek te vinden. Hij begroete hun vader juist erg liefdevol. Hijzelf ging echter zitten met een dramatisch geërgerde blik in zijn ogen. Ze hadden het bijna gehaald! Had papa nou echt nú op moeten komen dagen?

Hij had de koers wel gezien waar Sedgekit naartoe aan het gaan was, maar hij had liever niet dat de jonge kittens zich nu al naar buiten zouden begeven of in ieder geval niet alleen. Als er niemand was om op ze te letten zou er zomaar wat kunnen gebeuren en hij zou dat zichzelf in ieder geval nooit vergeven. Twistedkit was in iedergeval duidelijk blij om hem te zien en kort drukte Acorndust zijn neus tegen de kitten aan. Sedgekit daarentegen leek er minder blij mee te zijn om hem te zien en hij kon het wel begrijpen. "Jullie zijn nog wat te jong om alleen naar buiten te gaan." Sprak hij dan ook. Het was de vraag of ze naar hem zouden luisteren, maar zolang er een oudere kat mee was zou hij er minder bezwaar tegen hebben dan nu.

Hij piepte verrukt toen zijn papa zijn neus even kort tegen de zijne drukte. Een blije glimlach sierde zijn snoetje, die ook niet verdween toen de oudere kater zijn broertje aansprak. Blijkbaar waren ze nog te jong om alleen naar buiten te gaan. Twistedkit wiebelde even met zijn oortjes en richtte zijn oogjes op zijn papa.
'En met jouw?' vroeg hij onschuldig, maar een zekere spanning gierde door zijn lijfje. Naar buiten! Dat zou nog eens leuk zijn! En ook samen met zijn papa en broertje. Twisted was wel benieuwd hoe het er buiten uitzag.

Ze mochten niet alleen naar buiten... Betekende dat dat het wel zou mogen als ze met papa samen gingen? Sedgekit kon niet langer wachten! Hij zat al zijn hele leven in de nursery opgesloten, hij wilde weten wat er buiten allemaal te zien was. Twistedkit was hem echter al voor. Hij vroeg of ze met de grote kater mee naar buiten zouden mogen. De grijze kitten bleef op zijn plekje zitten, maar zijn gezichtje klaarde al op en hij keek zijn vader hoopvol aan.