ThunderClan Ceremonie [06-2019]

Het was vreemd grijs en fris toen Thornstar zich richting de High Rock begaf. Het had al Newleaf moeten zijn, maar de typische fijne warmte en overvloed aan prooi bleef uit. In tegenstelling tot de seizoenen bleef het Clanleven wel doorgaan en het was dan ook tijd om een Ceremonie te houden. De roestbruine kater sprong op de grote rots en liet zijn bekende mededeling horen. "Laat iedere ThunderClanner die oud genoeg is om zijn of haar prooi te vangen zich verzamelen bij de High Rock voor een Clanmeeting!"

Zoals gewoonlijk wachtte hij tot de Clan zich voor hem had verzameld. "Één van onze Apprentices is klaar om Warrior te worden. Spilledpaw, kom maar naar voren," sprak hij. De grijze kattin was al langer Apprentice dan haar leeftijdsgenoten en ze had het verdiend om eindelijk haar Warriornaam te krijgen. Ze was eerder al naar hem toegekomen om aan te geven dat ze niet langer de naam wilde dragen die haar ShadowClanmoeder had gegeven, waar Thornstar alle begrip voor had, en vandaag was het zover. "Spilledpaw, zweer jij altijd de Warrior Code te blijven volgen en je Clan te blijven verdedigen, met gevaar voor eigen leven?" Hij wachtte even om de kattin de kans te geven om te antwoorden. "Dan zal je vanaf nu bekend staan als Frosthunt." Het leek een tel langer te duren voordat de meeste Clankatten de klik hadden gemaakt dat Spilledpaw nu een andere prefix had, maar de naam werd vooralsnog niet minder vaak of minder hard geroepen dan anders.

"Enkele kittens zijn daarbij klaar om Apprentices te worden," deelde hij mee zodra de stemmen weer waren weggeëbd. "Nettlekit, Coalkit en Sabrekit, het is tijd voor jullie om Apprentices te worden." Hij wachtte even tot het drietal naar hem toe was gekomen, waarna hij hen één voor één aankeek. Eerst was de kitten aan de beurt die al een hele tijd had moeten wachten, maar Thornstar had er vertrouwen in dat de toekomstige trainingen goed zouden verlopen.
"Nettlekit, vanaf vandaag, tot de dag waarop je Warrior zal worden, zul je bekend staan als Nettlepaw. Jouw mentor zal Swallowflight zijn. Swallowflight, jij zal vanaf nu de mentor zijn van Nettlepaw en ik verwacht dat je haar alles zal leren wat je kent." Wanneer de nieuwe mentor en Apprentice elkaar hadden begroet, ging hij weer verder.
"Coalkit, vanaf vandaag, tot de dag waarop je Warrior zal worden, zul je bekend staan als Coalpaw. Jouw mentor zal Meltingglacier zijn. Meltingglacier, jij zal vanaf nu de mentor zijn van Coalpaw en ik verwacht dat je haar alles zal leren wat je kent." Toen ook dit nieuwe duo elkaar had begroet liet hij zijn blik vallen op de laatste nieuwe Apprentice van vandaag.
"Sabrekit, vanaf vandaag, tot de dag waarop je Warrior zal worden, zul je bekend staan als Sabrepaw. Jouw mentor zal Eveningglow zijn. Eveningglow, jij zal vanaf nu de mentor zijn van Sabrepaw en ik verwacht dat je hem alles zal leren wat je kent." Aangezien Eveningglow ondertussen niet meer in de Medicine Cat den hoefde te slapen, had Thornstar er vertrouwen in dat ze weer een apprentice onder haar hoede kon nemen.

Toen ook zij zich weer bij de menigte hadden gevoegd ging Thornstar verder met de ceremonie. "Een aantal van onze Apprentices hebben een nieuwe mentor nodig. Pinemarten, jij zal vanaf nu de mentor zijn van Silverpaw, en Coldstreak, jij zal vanaf nu de mentor zijn van Nightpaw en Rabbitpaw. Ik verwacht dat jullie hen alles zullen leren wat je kent."

"Tenslotte wil ik meedelen dat Sandflower zich bij de Queens heeft gevoegd en voorlopig in de Nursery zal verblijven," sprak hij met een zachte glimlach. Het was altijd fijn wanneer er nieuwe kittens werden geboren binnen de Clan, ongeacht de weersomstandigheden, en wie weet zou het Sandflower ook helpen om terug in te burgeren sinds zij haar geheugen had verloren. "Hierbij is de ceremonie beëindigd," vervolgde hij, waarna hij weer van de High Rock af sprong.

Lijst en tags:

<sub>Hier stond ze dan weer, te wachten totdat Thornstar zijn aankondigingen zou doen om een clanceremonie te starten. Sandflower was opgenomen in de medicine cat den en vervolgens in de nursery. De trainingen van Rabbitpaw waren gestagneerd op dat moment, aangezien de kleine bruine kattin nooit had gedurfd om anderen te vragen of ze mee kon trainen. Daar was ze veel te verlegen voor. Maar het deed nog niet zoveel zeer als het zien van haar mentor, haar mentor wie al haar geheugen kwijt was geraakt, ook van haar. Rabbitpaw was langzaam begonnen met te vertrouwen, langzaam begonnen met te geloven dat ze het wel kon, om het vervolgens allemaal uitgestampt te krijgen. Nu moest ze weer opnieuw beginnen en ze vroeg zich af of ze dat überhaupt wel kon of wilde. Haar pootjes begonnen te trillen toen Thornstar op de leidersrots sprong. Wie zou het worden?

Eerst kwamen de andere katten aan de beurt. Spilledpaw werd Frosthunt en Rabbitpaw hield haar hoofdje even scheef. Hoe werkte dat dan? Ze besloot er geen woorden aan vuil te maken en juichte de naam gewoon mee. Het was niet aan haar om de keuzes van Thornstar in twijfel te trekken, zelfs al vond ze het een beetje gek. Daarna kregen kittens hun apprenticenamen, waaronder haar zusje Nettlekit, 2 manen na dato. Rabbitpaw voelde een lichte brok in haar heel verschijnen. Het deed haar ergens wel zeer dat ze niet meer spraken, maar ze kon Nettlekit niet vergeven en het leek alsof haar zusje alleen maar gelukkiger was zonder haar. Dus misschien was het wel beter zo, hoe rot het ook voelde. Desondanks riep Rabbitpaw wel de namen, waar ze zelfs die van haar zusje zachtjes toevoegde.

Pas toen haar naam genoemd werd, was de overvloed van emoties compleet. Rabbitpaw voelde haar hele lichaam huiveren als een twijgje in een storm en voelde haar tong tegen haar veel te droge gehemelte aanplakken. Ze draaide haar oren wat naar achteren en voelde zich licht in haar hoofd voelen toen de ogen op haar landden. Kijk weg.. Kijk alsjeblieft ergens anders heen. Coldstreak zou haar nieuwe mentor zijn. Een warrior met een slecht humeur als Rabbitpaw het zich goed kon herinneren en dus, in haar hoofdje, doodeng. Ze bleef dus ook bevend om zich heen kijken, met grote amberkleurige ogen, waar de zwarte warrior was. Oh Starclan, misschien moest ze maar naar de Twolegplace en kittypet worden. Dit was niet goed voor haar hart. Duidelijk ongeschikt.</sub>

n o b o d y _ t e l l s _ y o u _ w h e n _  y o u ' r e _ j u s t _ a _ k i d
t h a t _ t h e _ r u l e s _ a l l _ c h a n g e  _ - _ y o u _ g o t _ t o _ l o s e _ t o _ w i n

Nettlekit had zich aangesloten bij de rest van haar clangenoten toen de roestbruine kater op de hoge rots was gesprongen. Er hing een soort spanning in de lucht en dat kwam vooral omdat de grijze poes hoopte dat vandaag de laatste ceremonie zou zijn die ze als kitten zou doorbrengen. Dustpaw was volledig opgeknapt en haar taken volbracht ze inmiddels zonder zeuren. Ze had zelfs een paar connecties gelegd met de queens in de nursery, nieuwe vriendschappen gesloten en leren omgaan met haar straf. Thornstar zou vroeg of laat toch moeten inzien dat het tijd was? Nettlekit schudde haar hoofd en wendde voor een tel haar ogen af van hem. Nee, ze kon dat niet zeggen. Zulke macht lag uit haar bereik. Alleen hij en Eveningglow zouden weten wanneer het tijd was. Zij begreep dat zij wel de laatste zou zijn om zoiets te kunnen weten.

De ceremonie werd afgetrapt met de benoeming van Spilledpaw. Ze keek toe hoe de grijze poes tussen de menigte doorliep en naar voren stapte, naar Thornstar toe. De poes met de grijze vacht en verschillende ogen kreeg echter een andere prefix dan ze al had. Ze wist niet waarom dat zo was maar ze wist wel dat ze naam Frosthunt mooi vond. Het klonk sterk, machtig. In haar hoofd stelde ze voor hoe het klonk als haar naam Nettlehunt zou worden. Ze schudde die gedachten werd. Eerst leerling worden. Ze riep haar naam mee met de rest van de clan.
Daarna was het de beurt aan de kittens. Nettlekit keek om zich heen. Coalkit zou ongetwijfeld wel aan de beurt zijn nu. Die andere snotaap ook. Hoe noemde die ook weer? Sabrekit? Ze kon geen andere kitten bedenken die ook zes manen oud was, of oud genoeg om een leerling te worden. Dus bleef ze waar ze was en zocht ze naar de kleine, zwarte kater die ze kende als Coalkit. Totdat ze haar naam hoorde vallen. Haar kop schoot onmiddelijk omhoog terwijl ze reikhalzend naar Thornstar keek. Droomde ze dit nou? Had hij echt Nettlekit gezegd? Maar zodra ze oogcontact met hem maakte besefte ze. Besefte ze dat hij echt haar naam had gezegd. Haar gezicht begon te stralen terwijl ze opstond en om zich heen keek, zoekend naar iemand om haar geluk mee te delen. Haar blikken kruiste snel met die van Ardentpaw toen ze hem zag zitten en ze begon nog breder te lachen. Haar pootjes begonnen te trillen terwijl ze zich bij Coalkit en Sabrekit voegde. De menigte week, net als voor Frosthunt, uiteen voor hen om ze langs te laten. Nettlekit slikte en voelde hoe haar binnenste een soort circus act aan het opvoeren was. Nu dat het daadwerkelijk zover was had ze het gevoel alsof ze uit elkaar zou barsten van opwinding en zou flauwvallen van de spanning tegelijk. Ze naderde de grote rots, zoals ze in al haar dromen hiervoor tig maal had gedaan, en keek omhoog naar Thornstar. Ze ontmoette zijn groene ogen toen hij haar naam sprak. “"Nettlekit, vanaf vandaag, tot de dag waarop je Warrior zal worden, zul je bekend staan als Nettlepaw. Jouw mentor zal Swallowflight zijn. Swallowflight, jij zal vanaf nu de mentor zijn van Nettlepaw en ik verwacht dat je haar alles zal leren wat je kent."” Nettlepaw had het gevoel alsof ze vloog. Op was gestegen en naar de hemel steeg. Ze keerde zich om en zag de slanke, zwarte poes met de blauwe ogen op haar afkomen. Ze ontmoette haar ogen terwijl ze maar niet kon stoppen met lachen. “Swallowflight, ik ben leerling..” Fluisterde ze beverig en ze duwde haar neus tegen die van haar mentor aan. “B-ben je trots op me?” Piepte ze twijfelend, zoekende naar goedkeuring nu dat ze geen ouders had om dat moment mee te delen. Niet echt zeker waarom ze nou juist zoiets aan haar vroeg. Swallowflight was er bij geweest toen Dustpaw werd gebeten, had Nettlepaw meegenomen naar het kamp toen haar eigen pootjes haar niet meer konden dragen, en toen Dustpaw de medicine den in gedragen werd sprak ze aardig tegen Nettlepaw en mocht ze naar haar zitten voor steun. Nettlepaw zou het niet gauw zeggen maar op een speciale manier was ze erg op haar gesteld geraakt.
Coalkit en Sabrekit waren daarna aan de beurt. Nettlepaw stapte een eindje opzij en keek toe hoe hun namen werden toegereikt en hun mentoren naar voren stapte. Toen de drie allebei hun ceremonie voltooid hadden riepen alle katten hun naam, en toen Nettlepaw haar eigen naam hoorde voelde het opnieuw alsof ze vloog. Haar ogen vestigde zich voor een tel op Rabbitpaw. Ze had haar zusje niet eens opgemerkt maar om een of andere reden bleven haar ogen op dat punt steken toen ze de groep katten overzag. Ze stond verscholen maar Nettlepaw zag haar. Niemand kon haar sneller eruit pikken dan zij. Ze wendde haar blik weer af en keek naar een ander willekeurig punt. Ze kon het zich hebben voorgesteld maar het leek heel even alsof Rabbit ook haar naam had geroepen..

Nettlepaw liep samen met de rest van de leerlingen terug naar de groep katten en nam plaats op een plekje aan de zijkant waar ze de rest van de ceremonie goed kon volgen. Haar mondhoeken bleven omgekruld. Ze kon nauwelijks stil blijven zitten. De ceremonie leek nog niet klaar want Thornstar schraapte zijn keel en ging verder. Pinemarten kreeg Silverpaw toegewezen als leerling. Coldstreak, een zwarte kater, kreeg Nightpaw toegewezen en ook Rabbitpaw. Daarom had haar zusje dus zo dicht bij gestaan. Ze had een nieuwe mentor nodig. Ze keek naar haar zusje, haar bange zusje. Haar ogen waren groot en leken te zoeken naar Coldstreak. Het leek haast wel alsof ze helemaal niet getraind wilde worden. Ze zou bijna medelijden hebben met haar. En dan dacht Nettlepaw weer aan de stekende woorden die ze gezegd had al die manen geleden en verdween dat als sneeuw voor de zon. Van haar part mocht Rabbitpaw daar blijven zitten tot ze een ons woog. Ze ging zich niet meer bezig houden met zulke lichtzinnige zaken. Niet met haar en niet met Poppypaw, Maplepaw en Dogpaw. Ze was immers nu een leerling en tijd had ze daar niet meer voor.
Als allerlaatste werd er medegedeeld dat Sandflower queen was geworden en in de nursery zou blijven. Nettlepaw wist dat al, ze had immers zelf een nest gemaakt voor de poes zodat ze er in kon trekken wanneer ze er klaar voor was. Ze had extra haar best gedaan en hoopte dat Sandflower haar nest zou waarderen. Thornstar beëindigde de ceremonie en sprong van de rots af. Nettlepaw wierp Swallowflight voor een tel een verontschuldigende blik toe. “Ik ben zo terug.” Haar pootjes voelde aan als gelatine maar ze schrok niet terug. Ze liep naar haar leider toe en bleef voor hem staan. Ze schraapte al haar wilskracht bijeen om moedig te zijn. Ze hief haar kinnetje op zodat ze hem kon aankijken en begon toen te lachen. “Thornstar, dankuwel dat u mij leerling hebt gemaakt. Ik beloof om nooit meer andere katten zo in gevaar te brengen zoals ik toen heb gedaan,” ze boog haar kopje vol spijt. “En ik beloof dat ik extra mijn best zal doen! Dankuwel!” Miauwde ze gesmoord, nog steeds zwevend van binnen van blijdschap. Haar ogen begonnen weer te fonkelen en haar mondhoeken krulde zo ver om dat het pijn deed. “Dankuwel!” Riep ze nogmaals uit, spinnend voordat ze zich half om keerde en zocht naar Swallowflight.

Tag: @Swallowflight, @Thornstar
(Indirect: Rabbitpaw en Ardentpaw)

Sabrekit voelde adrenaline door zijn pootjes gieren. Zo bleek ook toen hij overeind sprong zodra Thornstar de Clan bijeen riep. Zijn zwart met witte gestalte baande zich een weg tussen de grotere katten en hij liet zich neerploffen op zijn achterwerk zodra hij vond dat hij zich op een goede plek bevond. De woorden klonken bekend. Sabrekit had al vaker een ceremonie bijgewoond. Wel vanop afstand, maar dat hield niet weg dat hij die keren eveneens spanning voelde. Hij beeldde zich telkens in hoe hij daar zou staan, zijn neus tegen zijn nieuwe mentor zou duwen. En vandaag was die dag!
Het katertje had altijd gehoopt op een ervaren mentor, eentje die wist wat hij of zij deed. Zijn groene oogjes glommen dan ook toen hij hoorde dat Eveningglow zijn mentor zou worden. Zijn staart tikte enthousiast op de grond. Hij sprong misschien dan ook iets te enthousiast overeind toen hij zijn neus tegen de hare wou tikken. Zodra de ceremonie afgelopen was, gooide hij zijn groene blik op haar. "Wanneer beginnen we? Of moet ik eerst mijn nest maken?" miauwde hij, zijn kop kantelende terwijl hij haar aankeek. Ergens vond hij het wel jammer dat zijn broers en zussen niet tot apprentice benoemd werden. Waarom niet eigenlijk? Sabrepaw schudde die gedachte echter van zich af. Hij ging ze wel missen. En zijn moeder ook. Maar als hij ooit groot en sterk wou worden en de Clan wou verdedigen, moest hij ze kunnen loslaten! Vanaf vandaag was hij geen kleine kitten meer!

Huh? Een Clanmeeting? Dogpaw keek op van het mosballetje dat ze aan het rondduwen was. Interessant. Nieuwsgierig kwam ze dichterbij terwijl Thornstar iets startte dat duidelijk een ceremonie was. Eerst kreeg Spilledpaw zijn warrior name: Frosthunt. Verrast keek ze nog een keer op. Maar hoe dan? Hoe? Reken maar dat ze dat zou bespreken met iemand. Hoe was dat mogelijk, dan? Een veranderend prefix, daar had ze nog nooit van gehoord! Nu werden de nieuwe leerlingen naar voren geroepen. Sabrekit en Coalkit, uiteraard. Dat was logisc- Wacht! Nettlekit zou uiteindelijk leerling worden? Enthousiast keek ze hoe Nettle naar voren liep en haar leerlingnaam keeg. Haar zusje kreeg Swallowflight als mentor, en heette nu Nettlepaw. "StarClan help us all...", fluisterde ze voordat ze haar zusje en de andere nieuwe leerling toejuichtte. "Coalpaw! Sabrepaw! Nettlepaw!" Ze zorgde ervoor dat ze Nettle's naam net wat harde juichtte dan de rest. Nadat Nettle naar Thornstar toe was gegaan (waarom, hij is je mentor toch niet?) en terug begon te lopen naar Swallowflight (goed zo), rende ze naar haar zusje toe. "Gefeliciteerd Nettlepaw!"

TAG: Nettlekitpaw

Ardentpaw had samen met een paar anderen voor zijn den zitten praten toen hij de oproep voor een clanvergadering hoorde. Nieuwsgierig voegde hij zich bij zijn clangenoten die zich al onder aan de rots verzamelden. Het werd al snel duidelijk dat het ging over een ceremonie. Misschien zou Nettlekit dit keer wel apprentice worden. Ze had het zeker verdiend na alle moeite die ze de afgelopen twee manen had gedaan om haar fout goed te maken. Thornstar begon eerst met het maken van een nieuwe warrior en om te zeggen dat de tabby apprentice verrast was met hoe dit ging was accuraat. Spilledpaw werd Frosthunt. Hoe werkte dat dan? Kon dat wel? Moest dat dan speciaal worden afgesproken met iemand, misschien Starclan? Hij besloot dat hij dat later wel aan zijn mentor zou vragen, want de ceremonie ging al verder en hij wilde er niets van missen. Wat nou als Nettlekit apprentice werd en hij zag het geen eens. Wat een slechte vriend zou hij dan zijn! Nu waren de kittens aan de beurt en Nettlekit's naam werd als eerste genoemd, merkte hij blij op. Ook Coalkit en Sabrekit werden genoemd, maar die kende hij niet echt. Haar blik kruiste even de zijne terwijl ze naar voren liep en Ardentpaw gaf haar een aanmoedigende glimlach. Hup, onarm wat je verdiend hebt, dacht hij vrolijk. Toch zijn leider was nog niet klaar met hem te verrassen. De woorden dat Nettlekit, nee nu dan eindelijk Nettlepaw, dezelfde mentor als hem kreeg duurden even om te verwerken. Toen hij dat dan eindelijk deed vulde een blij en enthousiast gevoel hem. Nu kon hij meer tijd doorbrengen met haar, samen trainen en alles! Het liefst wilde hij naar voren rennen en zijn vriendin nu al feliciteren, maar dat was geen slim idee. Hij riep haar naam dus maar zo luid hij kon mee. De ceremonie was nu nog steeds bezig, al luisterde hij nog maar half. Zijn aandacht werd dan ook pas weer gepiekt toen hij de naam van een andere vriend hoorde. Silverpaw. Zij kreeg dan nu ook eindelijk haar nieuwe mentor! Het was Pinemarten, een warrior die hij niet echt vaak had gezien, dus hij zou zo ook even niet kunnen weten wie dat was. Toch was hij blij voor haar. De jonge tabby wachtte netjes af tot Thornstar klaar was met de ceremonie en gebruikte deze tijd om zijn vrienden te zoeken in de menigte katten. Eerst spotte hij Silverpaw. Hij liep snel op haar af, zodat hij haar niet zou storen straks als haar nieuwe mentor haar kwam opzoeken. "Gefeliciteerd! Ik weet dat het niet goed was afgelopen met je vorrige mentor, maar ik hoop dat je heel veel geluk met Pinemarten gaat hebben. En ik weet dat je zo je verloren tijd weer hebt ingehaald!" Hij gaf haar gauw een vriendelijke lik over haar oor. "Maar nu moet ik Nettlepaw gaan feliciteren en jij moet vast dingen met je nieuwe mentor gaan bespreken," miauwde hij en begon nu een zoektoch naar zijn andere vriendin. Hij zag haar dan staan bij Thornstar. Ardentpaw kon zien dat Nettlepaw hem iets vertelde, maar verstaan kon hij het niet. Hij durfde de twee ook maar niet te storen en toen ze van hun leider wegdraaide kwam iemand anders al naar haar toe om haar te feliciteren. Was dat niet Dogpaw? Als hij het zich goed herinnerde was dat haar zusje. De grijze kattin kon niet goed overweg met haar familie en misschien moest hij dus maar een goede vriend zijn en er tussen komen? Hij wilde haar toch al feliciteren, dus dat kon altijd nog als excuus gebruikt worden. Hij liep ook op Nettlepaw af een brede glimlach op zijn gezicht. "Gefeliciteerd! Je hebt het zeker verdiend!" vertelde hij haar vrolijk. "En we hebben dezelfde mentor! Ik weet vast dat je met Swallowflight in no time iedereen hebt ingehaald." Ja, Ardentpaw was zeker enthousiast en hij had al tientallen dingen door zijn kopje spoken die ze konden gaan doen. Maar eerst zou hij zijn belofte nakomen. Eerst zouden ze samen naar Fourtrees gaan.


Tag: Silverpaw, Nettlepaw

  Silverpaw spitse haar oortjes bij het horen dat er een ceremonie gehouden werd. Als het goed is kreeg ze nu eindelijk haar nieuwe mentor! Haar oude mentor was ziek geworden, dus ze had even zonder gezeten. Ze was benieuwd wie het zou zijn.
  Thornstar begon eerst met het benoemen van een nieuwe Warrior. Interessant, dacht Silver, toen de kattin een heel andere naam kreeg. Daarna ging hij door met de kits die nu Apprentice werden. Een beetje ongeduldig wachtte ze af, ze wilde zo graag weten wie haar nieuwe mentor was! Dat hield echter niet weg dat ze niet even hard de nieuwe namen mee riep dan de anderen.
  Yes! Nu was het haar beurt! Ze hoorde hoe Pinemarten haar nieuwe mentor was nu. Pinemarten? Die kende ze niet goed. Ze was benieuwd hoe zij zou zijn. Half hoorde ze Thornstars verdere woorden terwijl ze om haar heen keek, op zoek naar Pinemarten.
  Voordat ze naar Pinemarten op zoek kon gaan stond opeens Ardentpaw voor haar. 'Gefeliciteerd! Ik weet dat het niet goed was afgelopen met je vorrige mentor, maar ik hoop dat je heel veel geluk met Pinemarten gaat hebben. En ik weet dat je zo je verloren tijd weer hebt ingehaald!' Ze glimlachte toen hij haar even een lik over haar oor gaf. 'Maar nu moet ik Nettlepaw gaan feliciteren en jij moet vast dingen met je nieuwe mentor gaan bespreken,' mauwde Ardent toen, en weg was hij weer.
  Silver grinnikte even naar hem en liet haar blik toen weer rondgaan. Waar was haar nieuwe mentor?

tag: @Pinemarten

Hij had zich ergens schuldig gevoeld over het feit dat Nettlekit later apprentice zou worden doordat hij gebeten was door een slang en verder had ze ook nog de kruidenstapel overhoop gegooid, ondanks dat het was om hem te helpen. Het was dan ook goed dat ze nu dan eindelijk apprentice werd en hij zich hopelijk wat minder schuldig zou kunnen voelen erover. Hij merkte op dat Eveningglow er een jonge apprentice bij kreeg en hij vroeg zich af of ze samen zouden trainen of apart. Hij betwijfelde of het handig zou zijn om samen te gaan, gezien hij toch al een stuk verder in zijn trainingen was. Zodra de ceremonie voorbij was stapte hij op Nettlepaw af. "Gefeliciteerd Nettlepaw," Sprak hij met een grijns. "Tijd om een keer bomen te gaan beklimmen?" Stelde hij maar meteen voor. Hij had het haar tenslotte gezegd dat ze dat zouden doen als ze eenmaal apprentice was.

Rabbitpaw verbaasde zichzelf met het feit dat ze nog overeind stond met hoe erg ze zat te beven, te wachten tot haar nieuwe mentor haar kwam op kwam als een lam die naar de slacht moest. Ze wist dat het helemaal niet nodig was om zo bang te zin, maar alsnog deed ze dat. Ze durfde niet eens te bewegen, laatst staan de kater te zoeken. Maar hij had haar gevonden. Rabbitpaw's ogen waren zo wijd opengesperd dat ze lichtjes omrand waren door wit terwijl ze omhoog keek naar de inktzwarte kater. Ze wilde Sandflower terug, ondanks dat zij ook eng was, was een nieuwe mentor nog enger. Het moest blijkbaar van haar afstralen hoe erg ze het bestierf, aangezien Coldstreak het noemde en haar gerust probeerde te stellen. Bevend knikte de apprentice en ze opende haar mond iets om te reageren, maar haar keel was afgeknepen en haar mond gortdroog, dus het bleef maar bij deze trillende knik. De kater ging er daarna ook vandoor, iets wat Rabbit voor een moment verwarde totdat ze zich besefte dat ze haar mentor ook nog moest delen met een andere apprentice, Nightpaw. Oh Starclan. Nog een factor om haar zenuwachtig te maken. Als haar mentor al niet boos werd met hoe slecht ze was in alles, ging een mede apprentice haar vast wel uitlachen. Niet dat ze wist hoe Nightpaw was, want ze sprak met bijna niemand, maar het was een goede optie. De kattin zakte iets in elkaar en liet haar kin in haar nekfluff zakken terwijl de spanning haar lichaam voor nu kort verliet. Dit had ze in ieder geval overleefd.

Toen hij met alle vier zijn poten weer op de grond stond kwam Nettlepaw naar Thornstar toe. Hij wist niet zeker wat hij moest verwachten toen Nettlepaw statig haar kopje hoog hield, maar toen ze zelf begon te lachen en hem bedankte dat hij haar leerling had gemaakt verscheen er weer een glimlach op zijn gezicht. Nettlepaw beloofde dat ze nooit meer een kat in gevaar zou brengen en dat ze haar best zou doen, waarna ze hem nogmaals bedankte. “Je hebt het verdiend,” antwoordde hij warm. Hoewel hij de indruk had dat de grijze kattin soms wat angstig was rond hem, mocht hij haar wel. Haar glimlach werd zo mogelijk nog breder toen ze hem voor een derde keer bedankte, waardoor Thornstar een lachje niet binnen kon houden. Hij wist niet goed wat te zeggen met al die bedankjes, maar dat was gelukkig ook niet meer nodig toen ze zich omdraaide om Swallowflight op te zoeken. Ja, Nettlepaw zou nog ver kunnen komen.

Tag: @Nettlepaw