Just like a circus

De grijze kattin bevond zich steeds vaker bij de grenzen. Sinds haar ontmoeting met Tall vond ze het om een bepaalde reden moeilijker om zich hier vandaan te houden. Niet dat het verandering in haar situatie zou brengen... De grijze kattin wist dit dondersgoed en alsnog kon ze het niet laten. Echter betrad ze geen Clangebied, wetende dat als ze betrapt werd ze een groter probleem zou hebben. Ze kon het niet opnemen tegen een getrainde Warrior. Ook als Rogue ontweek ze iedere confrontatie met andere katten. Littlestream woonde echter wel ver uit het bereik van Bloodclan. Haar eerste manen strompelde ze vaak rond in de buurt van hun gebied en had ze een paar keer bloedstollende situaties gehad... Sindsdien was ze meer richting de Highstones gaan wonen. Ze had een afgelegen schuur gevonden, welke haar beschutting bood tegen het slechte weer en wat eveneens ook een veilige thuisbasis was tegen vreemden. Door de dag moest ze zich echter bezig weten te houden.. Patrouilleren was niet echt nodig. Ze had niemand te beschermen behalve zichzelf. En moest er een vijand zijn, had ze geen keuze dan te verhuizen. Ze wist dat ze geen schijn van kans maakte. Weglopen en problemen vermijden was de strategie die haar in leven hield. Vandaag leek ze echter minder succes te hebben. Ze merkte de geur van een naderende kat op. Paniek gierde door haar lichaam toen ze besefte dat ze te laat was met weglopen. Haar groene blik keek ietwat angstig voor zich uit. Pas toen ze de onbekende kat volledig in zicht kreeg, gingen haar nekharen weer liggen. Opluchting stroomde van haar gelaat. "Acefray!"

De grijze kater kwam naar haar toe gelopen en gaf haar een lik over haar kop. Zacht gesnor verliet haar bekje terwijl ze hem een vriendschappelijk kopje gaf. Haar groene ogen waren gevuld met blijdschap en een soort heimwee vulde haar borstkas. Het zien van de kater deed ervoor zorgen dat ze haar keuze nogmaals verdoemde. Hoe had ze ooit zo stom kunnen zijn? Littlestream verbeet een zucht en keek de kater met haar lichte groene ogen aan. "Het gaat prima. Ik leef nog, wonder boven wonder." grapte ze, het duidelijk hebbende over het feit dat de kleine grijze kattin nooit een sterke warrior was geweest. Dat was in eerste instantie ook de reden waarom ze tot medicine cat benoemd was vroeger. Uiteindelijk zuchtte ze toch zachtjes, opgelucht zijnde de grijze kater terug te zien. "En hoe gaat het met mijn favoriete medicine cat? Na mezelf dan." Ze stak even haar tong uit. Ze had een lange tijd schuld gevoeld jegens Acefray, over het feit dat ze hem zo uit zijn leven getrokken had. Starclan had haar rang afgenomen en zonder pardon deze aan de kater gegeven. Dit was voor haar een enorm moeilijke periode geweest, maar ze kon aannemen dat het voor de ander net zo zwaar had moeten zijn. Medicine cat zijn had zowel zijn voordele... als de vele nadelen.