Cycle repeated

Onderwerp: Cycle repeated do 1 aug 2019 - 12:22

SABREFUR

Abrupt werd de grote tom wakker. Zijn oog knipperde tegen het licht wat er in scheen en hij zich nors van het licht af draaide. Herinneringen aan gister begonnen terug te komen. Oh ja, hij was nu deputy. Terwijl zijn oog begon te wennen aan de duisternis werd Sabrefur zich ervan bewust dat Lightdove niet naast hem lag. Hij staarde uitdrukkingsloos naar haar lege plek in zijn nest. Het was moeilijk voor hem om er aan te wennen. Ze hadden bijna elke nacht samen geslapen sinds hij 14 manen oud was en ze mates waren geworden. Elke dag verwachtte hij wakker te worden met haar geur in zijn neus. Haar geur was echter bijna zo goed als helemaal verdwenen uit het nest. Sabrefur duwde zich overeind en liet zijn nest achter zich. Misschien moest hij maar een nieuwe plek zoeken. Hij dacht te veel aan haar op deze manier.

Sabrefur was nog niet helemaal buiten de den gestapt toen iets kleins en zwarts tegen hem aan tikte. Zijn oog ging naar beneden en hij zag dat Annuletkit tegen hem aan gebotst was. "Kijk uit je doppen, knul." Bromde hij nijdig. Nu was het geen goed moment om hem tegen het lijf te lopen. Letterlijk.

TAG annuletkit

MONTY

My heart's an artifice, a decoy soul
~~Who knew the emptiness could be so cold?~~
I've ~~lost~~ the parts of me that make me whole
I am the darkness, I'm a monster

Onderwerp: Re: Cycle repeated ma 12 aug 2019 - 17:26

Dik tegen zijn goesting sjokte Annuletkit aan een slangengangetje door het camp. Hij was ongeveer een staartlengte van de nursery vandaan geraakt tot nu toe, al was hij best al even bezig. Het was dat één of andere onnozele apprentice hem in de gaten moest houden, of hij had al lang opgegeven; maar de laatste keer dat hij dat deed, had de apprentice hem lastiggevallen tot hij weer verder ging. De zwarte kitten snapte het punt niet. Wat voor nut had het dat hij hier mankend op drie poten en trager dan een boom vooruit ging? Helemaal niets. Hij zou toch terug moeten. In zijn gedachten had hij niet opgemerkt dat plots iemand een poot récht voor zijn snuit gezet had, waardoor hij ertegen botste en met een plofje op zijn gat viel. Hij was al niet zo stabiel, wat met zijn missende poot enzo, en dan lieten ze hem nog ineens schrikken. Niet dat dat echt opviel aan zijn snuitje, al gloeide hij van schaamte onder zijn donkere vacht. Zie, dit was waarom hij niet bewoog. Dan deed hij uiteindelijk toch domme, schaamtelijke dingen. Er was al weer eens bewezen hoe nutteloos hij maar was. Gewoon lopen was te veel gevraagd. Ze zouden er beter aan doen door hem gewoon gerust te laten. Annuletkit gaf geen enkele reactie op de warrior die nijdig tegen hem bromde. De nijdige toon was hem niet vreemd; hij leek het uit te lokken van de meeste katten. Het was normaal. Hij had geleerd dat niet reageren meestal de beste optie was.