My beloved family what should I do without you?

Met langzame pasjes kwam Angelvoice het kamp binnen. Een piepklein muisje bengelde uit haar mond. Walging gleed door haar gehele lichaam terwijl de bruine tabby poes het beestje op de prooistapel legde. Even ging ze er bij zitten en sloot haar ogen. Ze had het nieteens vermoord, een kraai had er een aanval op gedaan, Angelvoice had alleen die kraai weggejaagd en het muisje was al dood geweest, daarom had ze het meegenomen. Licht verdriet straalde uit haar ogen terwijl ze omhoog kwam. Eventjes keek ze zoekend rond. De katten die het wisten, haar vrienden en zussen en natuurlijk haar oudere broer Bloodsmasher, hij was echt haar steun en toeverlaat. Alles wat ze had was hij misschien, natuurlijk haar oudere zus Twilightsparkle altijd even wijs. En haar tweelingzus Kittyheart. Angelvoice hielt van haar tweelingzus, maar of het wederzijds was wist de poes nogsteeds niet. Zachtjes zuchtte ze en sloot haar ogen weer. Waarom was haar leven niet af en toe gewoon makkelijker? Verdriet straalde er licht uit haar houding terwijl ze haar poten terugsleepte naar de Warriorsden waar ze zich voor de ingang neer liet zakken. Heel rustig begon ze zichzelf een schoonmaakbeurt te geven, gewoon om zich af te lijden van het verdriet dat ze voelde.

(Only her fam
Twilightsparkle, Bloodsmasher en Kittyheart dus)

Met grote passen bewoog de rode bicolour kater zich door het dorre gras. In zijn bek bungelde drie konijnen die hij met succes had gevangen. Zijn ambere ogen glansden trots voor zijn vangst. Dit was echter al de derde keer dat hij terugliep naar het kamp met zijn bek gevuld met prooi. Het was voor hem een uitmuntende dag geweest en hij was trots op zijn prestatie. Zijn passen waren krachtig en je zag, zelfs onder zijn dikke pels, precies waar zijn spieren zaten. Langzaam betrad hij het kamp en trippelde voor de laatste keer terug naar de prooistapel en liet al zijn overige prooi er op neervallen. Hij keek even rond en spotte zijn zusje Angelvoice die bij de Warriors Den lag. Evem fronste hij bij de houding van zijn zusje en greep snel het dikste konijn uit zijn vangst en trippelde naar haar toe. ''Heey Angelvoice, is er iets met je?'' Vroeg hij zachtaardig en ging naast haar liggen. ''Hier een deel van mijn vangst, bereid om het met je oude broertje te delen?'' Hij keek haar vragend aan en trok zijn voorpoten even onder zijn borst. Hij wist dat er iets mis was met zijn kleine zusje, hoewel hij de oudste uit de familie was wist hij vaak wel wat er mis was met elk ander. Maar hij zou elk van zijn jongere zusjes steunen wanneer ze hem nodig hadden, net als met Hollystar. Zijn familie en zijn vrienden waren het belangrijkst in zijn leven en niemand mocht hem dat ooit afnemen.