Shadefeather had net een mager konijntje afgeleverd bij wat Queens en keek even verder de Nursery in om te zien of er nog andere Queens waren die nog prooi nodig hadden. Hij kreeg geen teken, maar hij besloot maar dat al het extra prooi nooit kwaad kon. Hij vond het jagen toch leuk om te doen, dus het was geen probleem voor de zwarte kater.
  Hij wilde net weer omdraaien om de Nursery uit te lopen toen hij in zijn ooghoek iets zag bewegen. Hij keek die richting op en zag een kleine kitten zijn kant op waggelen. Een geamuseerde glimlach verscheen op zijn gezicht terwijl hij haar de Nursery zag verkennen. Ze moest nog wel een Moon oud zijn, dacht hij. Zo te zien kon ze nog niet zien.
  De kitten had hem nu bereikt en hij keek naar beneden om te zien hoe ze zijn poot aan het besnuffelen was. Zo te zien had ze niet door dat ze aan zijn poot stond te snuffelen.
  Shadefeather kon een zachte grinnik niet binnenhouden. 'Ruikt mijn poot goed?' vroeg hij geamuseerd.

  De kitten schrok van zijn stem en sprong achteruit, haar haren overeind. Die gingen echter al snel omlaag toen ze zich realiseerde dat er geen gevaar dreigde.
  'J-j-ja.. sorry!' piepte ze. 'Wie jij zijn?'
  Het viel Shade op dat ze niet kon zien. Het was hem net ook opgevallen, maar hij had nog niet gerealiseerd dat ze al oud genoeg was om haar oogjes te openen. Wat ze dan ook al gedaan had, maar haar oogjes waren mistig. Ze was blind.
  Hij glimlachte toch, ook al zou ze het niet kunnen zien, zijn toon zal er al wel veel vrolijker door klinken. Wat natuurlijk de bedoeling was, want hij was niet boos. 'Ik ben Shadefeather,' stelde hij zichzelf voor. 'Maar je mag me wel Shade noemen hoor,' miauwde hij vriendelijk terwijl hij ging zitten. Hij had al eerder ondervonden dat zijn volledige naam meestal nog te moeilijk was voor de kittens. 'En jij bent?' vroeg hij.

  'Dankuwel!' miauwde de kitten beleefd. 'Ikke Burningkit!' reageerde ze toen op zijn vraag. 'Mama zegt ik vernoemd naar mijn vacht!'
  Shade grinnikte even zachtjes door har zins opbouw. Hij vond het bijna te schattig hoe ze haar zinnen formuleerde, nog te jong om het te snappen. Het ging even door zijn kopje heen om haar te verbeteren, maar hij besloot daartegen. Dat was een taak voor haar moeder, en hij wilde niet kritisch overkomen of zo.
  Hij vond de naam inderdaad wel goed passen. 'Dat is een hele mooi naam, Burning,' miauwde hij. 'Het past inderdaad goed bij je vacht. Het eerste deel van mijn naam is ook naar mijn vacht vernoemd,' vertelde hij de kitten. Want Shade paste natuurlijk goed bij zijn zwarte vachtkleur.