They keep it all under the bed

Even keek hij snel rond. De laatste twee dagen was hij het bloodclan kamp niet binnen gegaan maar hij had wel vernomen dat hij binnenkort zijn hondentanden zou krijgen. Dan zou hij niet langer het kunnen ontlopen voor anderen en het moeten accepteren. Voor wat hij had gedaan naar Slatefur en de andere rogues... Het zou allemaal tevergeefs zijn. Kort zuchtte de kater even luchtig waarna hij even kort zijn kop schudde. Met een soepele beweging sprong hij van het ene dak van het twoleg nest naar het ander waarbij hij even kort met zijn staart zwiepte. Zijn nog kale halsband was echt super irritant. Hij vroeg zich af of alle katten hiervan last hadden of hij gewoon een probleemkind was. Iets in hem zei het laatste, hij maakte immers van alles een probleem.

- Date avec le Jinx xxx

Jinx was vaak op de platte daken te vinden. Niet veel katten wisten hier van af, enkel Hellhound, die eens een hele dag verwoed bezig was geweest hem te zoeken, wist hem hier te vinden. De kater genoot van de stilte die hier te vinden was en al helemaal van het feit dat niemand hem hier lastig kwam vallen. Toch moest hij met irritatie toegeven dat het af en toe wat lastiger werd om de waterleidingen op te klimmen naar boven. Zijn oudere, logge ledematen protesteerden steeds meer en met een fronsende wenkbrauw moest hij onder ogen komen dat hij niet meer de charmante, jeugdige kater van vroeger was. Tja, wat wilde je als je al de helft van je leven in die groep idioten doorbracht, dan kon je echt niet een lekker zacht kussentje verwachten. Naja, tenzij je net als hem achter hondentanden aan huppelde en zo een slaapplek kon claimen die op z'n minst een beetje aangenaam was. Bovendien was slapen met Hellhound in je barn niet zo erg, de rode fluffy kater was hij toch als vriend gaan zien en hij snurkte niet, dus kuddos naar jou Hellhound. Zijn rust en denken werd echter ruw verstoord toen hij plots zijn dak met een ander moest delen. Pardon? De kater zuchtte vermoeid en keek achter zich, maar gelukkig was het geen jonge opdonder, het was slechts Nevermind. Een zwarte kater die hij één keer eerder had gesproken, maar hij leek niet veel in het kamp te zijn. Dit en het feit dat hij nieuw was maakte hem allicht wat verdacht, maar goed, er zaten genoeg verdachte figuren in een moordclan en eerlijk boeide het hem ook echt helemaal niets. Ze konden allemaal dood vallen wat hem betrof, hijzelf inclusief. "Hm, Nevermind, was het niet?" bromde hij niet onvriendelijk, al ging zijn blik alweer uit over de stad onder hun poten. "Beetje trietse naamkeuze, maar goed, who am I to judge," de kater haalde kort zijn schouders op.

Respect afdwingen, het was iets waar hij maar al te bekend mee was. Ja, hij was een man met een ruige hand, een hand die dingen kon afdwingen met pijn... maar goed, dat lag niet aan hem of whatsoever. Kort kantelde hij zijn kop wat toen hij iets hoorde. Een kater benaderde hem.... JInx? Als hij het goed had toch? "Hm, Nevermind, was het niet?" Hij knikte even kalm naar de ander met een kleine glimlach op zijn gezicht. "En jij bent Jinx right?" sprak hij kalm tegen de ander. "Beetje trietse naamkeuze, maar goed, who am I to judge," Even begon de massieve zwarte kater te lachen, een oprechte lach die lichte vreugde met zich meedroeg. "Ik vind het wel niet mis, het is eens iets anders," sprak hij rustig naar de ander toe. "Daarbij mag je nooit je roots vergeten lijkt me zo," vervolgde hij kalm terwijl zijn gelach wat wegstierf. Jup...