I write my fears on green notes

De kater moest eerlijk toegeven dat het hem best zwaar was gevallen dat zijn moeder hem niet meer kon herinneren. Het voelde alsof er een plotse leegte in zijn leven was geslagen, er een stukje weg was gepakt wat niet meer terug gegeven zou worden. Hij voelde zich voor het eerst in zijn leven alleen. De kater had altijd op de steun en liefde van zijn moeder kunnen rekenen en nu keek ze hem enkel nog aan met wantrouwige ogen. Hij had een kijkje genomen bij zijn half broertje en zusjes. Ergens voelde het alsof ze zijn plek hadden gestolen. Met een diepe zucht liet de kater zich op de Sunningrocks zakken en sloot zijn ogen om te genieten van het zonnetje.

with Silvervine

Er was de laatste tijd weinig gebeurd in de clan. Een rust was gevallen over thunderclan. Een beetje een enge rust. Het maakte hem lichtig onrustig. Het was immers altijd stil voor de storm. Kort slikte hij en versnelde hij zijn pas. Hij had al meerdere succesvolle vangsten gemaakt vandaag. Een dikke eekhoorn en wat vogels, ook een muis had hij bij de prooistapel weten te plaatsen. Het zonnetje deed hem goed. De trekkende depressie die eerder in zijn kop had gelegen leek een beetje verdoezeld te zijn door het warme weer... En door de vrede die lag in de clan. Een opgeluchte zucht kwam van zijn lippen af. Hij betrapte zich er echter wel op dat hij steeds meer alleen tewerk ging. Hij was immers best nog introvert, ondanks het feit dat hij zich erg extrovert gedroeg. Silvervine werd erg moe van sociaal contact. Kort schudde hij zijn kop en sprong hij op de warme rotsen. Op een mooie dag als deze was het uiteraard wel te verwachten dat er nog iemand hier was. "Oh mijn starclan," zei hij echter even, licht geschrokken doordat hij dit niet had verwacht. "Goedemiddag Boartusk," sprak hij even zacht lachend om zijn eigen verschot.