A Legacy Is All That Remains [levens 3 t/m 9]

Normaal gesproken was een bevalling iets puurs, iets moois. Een prachtige ervaring; ook al was er pijn in vermengd samen met vreugde en soms verdriet. De knappe Windclan Leader had zich nooit kunnen voorbereiden op de bevalling die haar het leven had gekost. Haar zes kittens, hadden het leven voor haar gelaten en zouden nu in Starclan op haar wachtten. Zes onschuldige levens dat de Clan voor altijd zou veranderen. Het verlies van een kitten was al pijnlijk en heftig genoeg, het verlies van zes in één keer was onmogelijk te verdragen. Ze was al in geen Moons zichzelf meer geweest; haar taken hadden langzamerhand haar warme karakter ondergesneuwd. Totdat er enkel een hoogst vermoeide en eenzame kattin was overgebleven; die in stilte om haar overleden vrienden en familie rouwde. Haar lichaam kon de bevalling niet aan, rood bloed had zich op de grond verzameld, gemengd met regen en modder. Het was een afgrijselijk beeld, waardoor ze moeizaam slikte terwijl ze langzaam overeind kwam. Sterren flikkerden in haar lange vacht en warme ogen terwijl ze vastberaden in de richting van een bekende Starclanner stapte. Ze had haar keuze gemaakt, ze zou haar leven opgeven. Het was tijd voor een Leader die kon doen wat zijzelf niet over haar hart kon verdragen. Zoals het voeren van oorlogen en het zien van zoveel doden. Ze kon niet kiezen welke kitten ze het leven schonk en welke niet. Het zou haar al haar resterende levens kosten; maar zo diep ging haar moederliefde wel. Echter moest ze eerst Starclan overhalen dat haar taak als Leader, moeder en vriendin erop zat. Dat ze de rust van de sterren verdiende. De prachtige oranje-witte vacht van Mousewish was een welkome aanwezigheid. Zonder een woord te zeggen drukte ze haar neus in diens zachte vacht. Moons waren voorbij gevlogen, al was de knappe kattin nooit door haar vergeten. Haar blik gleed kort naar beneden toe, daar waar ze twee bijzonder geëmotioneerde katten zag die zich niet konden voorstellen dat ze alles op zou geven voor zes onschuldige levens. "Mousewish," Mauwde ze kalmer dan ze zich voelde terwijl tranen in haar ogen verzamelden en ze haar ranke kop wegdraaide van het heftige beeld. "Het is mijn tijd," Prevelde ze. Het was haar tijd om in Starclan te blijven en daar haar eeuwige thuis te vinden. Het was de tijd voor een nieuwe generatie haar op te volgen. Stallionheart zou het fantastisch doen.

Oceanstar was te diep verwikkeld geweest in haar overlevingsdrang, zodat ze haar laatste liefdevolle woorden kon delen dat de jonge kattin de aanwezigheid van Mousewish niet had meegekregen. Tot op het laatste moment, het moment waarop haar laatste adem haar lichaam verliet om haar ziel daarna naar Starclan te brengen. Daar waar al vele goede vrienden van haar zich hadden gesettled. Ze zou nooit haar kittens dicht tegen haar vacht kunnen drukken, hen kunnen vertellen hoe veel ze nu al van hen hield. Echter verdienden ze een kans, een kans die enkel een Leader kon geven. Een kans op leven, ergens had ze verwacht dat Starclan haar met argusogen aan zou kijken. De meeste Leaders leefden meer voor de Clan, al deed ze dit ook. Het was meegenomen in haar vreselijke keuze. Een rouwende Leader hadden ze niet nodig, ze hadden Stallionheart nodig. Een kater met een goede instelling die minder snel geneigd was over zich heen te laten lopen. Haar Clan respecteerde hem en daardoor wist ze ook dat het goed zou komen. Hoe moeilijk het ook zou zijn hen vanuit deze positie te moeten volgen. De belofte die de knappe oranje met witte kattin had gedaan, was langs haar heen gegaan. Ze had nog teveel onrust gehad om zich op de vredige stem van de ander te richtten. Ze was haar levenslijn, degene die haar kalm hield terwijl deze nachtmerrie haar nog in haar greep hield. De kittens verdienden een moeder, een kat die hen nooit alleen zou laten staan terwijl ze de wereld zouden leren kennen.

Mousewish begroette haar als geen ander, warm en zacht zoals ze gewend was van de Starclanner. Ze wilde niet weten hoe vaak de ander haar moed had gebracht in een lastige situatie. Altijd had het karakter van Mousewish, de warmte en liefde haar laten strijden voor haar Clan. Om de herinnering aan de ander puur te laten, zo puur dat ze ook voor haar stond. Ze had geen betere kat kunnen hebben die haar verwelkomde na de keuze die ze had gemaakt. Haar Clan zou zes Warriors krijgen, mits de kittens dat pad zouden bewandelen. De jong gestorven kattin glimlachte warm terwijl Oceanstar haar kop in diens vacht drukte. Een zachte snik was hoorbaar van de ander, ze wist dat Mousewish de liefde van haar leven niet in pijn zou willen zien. Tigergaze was voor hen beide belangrijk geweest. Door haar keuze zou hij lijden, een vriendin minder hebben om op terug te vallen. Toch wist ze dat Routnose haar best zou blijven doen, mocht dat niet het geval zijn kon ze altijd de Medicine Cat nog een hart onder de riem steken. Ze had Dewpaw niet voor niets ingelicht op de situatie, de jonge kattin zou haar laatste wensen in vervulling laten gaan en kunnen voorkomen dat de Clan zou breken. "Je hebt een ontzettend moeilijke keuze moeten maken, Oceanstar, maar als dit je wens is," Prevelde de jonge kattin waardoor ze langzaam maar vastberaden knikte. "Zes kittens, toekomstige Warriors voor de Clan, zes katten die mijn hart zullen laten kloppen in Starclan met de liefde die ik voor hen voel." Mauwde ze zacht met een warme maar zwakke glimlach. Katten die als Tigergaze zijn vaderrol zou oppakken geweldige Warriors zouden worden. Ongetwijfeld, ze hield van haar kittens, zelfs al zou ze hen niet fysiek kunnen ontmoeten. "Dan mag ik je nu officieel welkom heten in Starclan, je nieuwe thuis!" Probeerde de ander opgewekt te zeggen maar het was duidelijk dat het de ander pijn deed in haar onschuld en vredelievende karakter. "Dankje Mousewish, ik wilde.. ik wilde dat het niet zoveel pijn deed. Toch ben ik dankbaar dat ik hen de kans kan gunnen. Wie nemen mijn levens af en geven die aan mijn prachtige kinderen?" Vroeg ze zacht. Ze wist dat de sensatie van het verliezen van een leven niet altijd prettig was, maar het was voor het grotere goed. Voor een mooie toekomst.

Oceanstar en Mousewish hadden van dezelfde katten gehouden. De moeder van de prachtige rossige met witte kattin was immers de mentor en bijna tweede moeder van de Windclan Leader geweest. Haar blauwe ogen glinsterden met de tranen van medeleven. Het was iets dat ze niet anders had verwacht van de lieve kattin. Het deed haar goed een vriendin te hebben tussen de sterren terwijl ze haar geliefden in pijn zou zien. Ze wist dat Routnose het al moeilijk had gehad; laat staan dat ze ook nog eens haar Leader en goede vriendin ernaast verloor. Windclan had het zwaar gehad en ze maakte het de Clan niet makkelijker, aan de andere kant was het beter op deze manier. Ze zou sterven zonder gevecht en spijt, en een mooie toekomst aan Windclan kunnen geven met haar laatste acties. Ze was daadwerkelijk een Leader tot en met haar laatste ademteug. De andere knappe Starclanner knikte warm als reactie op Oceanstar's woorden. "Oh Ocean, het is zo moeilijk.. Maar ik ben zo trots op jou en je hart voor de clan.." Prevelde de ander warm waardoor Oceanstar een snik van pijn moest onderdrukken. Ze hoopte dat de Clan haar keuze zou accepteren. Stallionheart zou een fantastische opvolger zijn. Zonder twijfel, ze wist dat de kater het goed zou doen. Ondanks de vele doden tijdens het gevecht met Riverclan. Hij had er van geleerd, hij wist nu hoe het wel moest. Daarnaast bezat hij een goed hart en een sterk hoofd, hij zou niet zomaar een gevecht aan gaan maar was niet bang te strijdden voor de Clan. Een goede balans voor Windclan. Echter wist ze nog niet welke kat Deputy zou worden. Hem op zou volgen. "Ik zal jouw eerste leven afnemen," vertelde Mousewish met een geruststellende en warme blik, waarna ze recht voor de ander ging staan.

"Oceanstar, bij deze zal ik jouw derde leven afnemen," Het leven vrolijkheid, het leven dat Cheekykit de zoon van Mousewish aan haar had gegeven. Het neusje van de vroegere partner van Tigergaze werd tegen die van haar aangedrukt. Beide hadden zo hun best gedaan voor Windclan en beide hadden zelf een poot gehad in hun dood. Wel op een zeer verschillende wijze, maar de keuze was gemaakt. Ze zou hier blijven en wachtten tot de rest van haar familie zich ook tussen de sterren zou bevinden. Oceanstar hapte naar adem terwijl het leven haar lichaam verliet en liet zich trillend op de grond zakken. Het leek erop dat de kracht er van ook Mousewish kort overmeesterde, horende aan haar bibberige zucht. Toen Oceanstar haar ogen open deed, en zichzelf weer overeind duwde, keek ze recht in de bekende blauwe ogen van de dochter van Brindleleaf en Sparrowfeather. Een geruststellende lik werd over haar vacht heen gegeven voordat twee bekende katten de richting van haar en Mousewish op stapten. Cheekykit en Bronzemask. Cheekykit, de zoon van Tigergaze en Mousewish, en een broer van de zes kittens die Starclan na deze zeer korte tijd zouden verlaten. Bronzemask, haar vorige Deputy en een van haar beste vrienden.