[JOIN REQUEST] A new perspective

a different view

Fisheye

@ the Tribe

Het leek er op dat ze weinig andere keus had, hoe eng ze dit idee ook vond. Ze had zich nu al een tijdje verscholen op het gebied van deze groep katten die zich de Tribe of Rushing Water noemde, en eerlijk gezegd was ze er vrij zeker van dat deze katten wel wisten van haar verblijf hier. Dat ze haar nog niet weggejaagd hadden leek bijna een wonder te zijn in de ogen van de ex-ThunderClankat, aangezien de Clans de meeste vreemdelingen meteen van hun territorium verjaagde. Maar nu… Ze had een sterk vermoeden dat ze zwanger was, en als dat vermoeden klopte wilde ze dat deze kleintjes een goed thuis zouden hebben, want ze zou hen nooit in haar eentje kunnen opvoeden en trainen.

Dus nu stond ze hier, de waterval waar de Tribe zich achter verschool in zicht en dichterbij dan dat het ooit van te voren geweest was. “Kom op meid, je kunt dit.” probeerde ze zichzelf moed in te spreken. Langzaam stapte ze richting de waterval, haar hele lichaam bijna trillend van de zenuwen. Ze liep over het pad langs en chter de waterval en stak even haar kopje de Tribegrot binnen voordat ze volledig naar binnen stapte.

“Hallo?” Sprak ze met een trillende stem. Oh hoe ze het haatte om om aandacht te vragen, maar nu moest het echt.

225

let's hope I'm doing this right

ulla codes

Day of New Light was vaker dan eerst in de grot te vinden sinds zijn benoeming, wachtend op de terugkeer van de vroegeochtendpatrouille, of simpelweg om beschikbaar en vindbaar te zijn als katten hem nodig hadden. Om die tijd nuttig te besteden, roosterde hij zichzelf veel in voor wachtdiensten en zo kwam het dat hij op een hoge, beschutte plek neerkeek op de rotsen voor de grot toen de bezoeker arriveerde. Day zocht oogcontact met een andere guard die zich in zijn blikveld bevond en seinde naar haar dat hij zelf een kijkje zou nemen en de ander op haar post kon blijven. Day kwam overeind - een beetje traag van de kou en het lange stilzitten, al had hij wel sneller kunnen zijn als hij gedacht had dat er echt gevaar dreigde - en daalde af naar de ingang van de grot. De eenling leek niet te merken dat ze in de gaten gehouden werd en stapte de grot in, proberend de aandacht te trekken met een onzeker klinkende groet. Day versnelde zijn pas wat tot hij bij de waterval was en stapte toen achter de poes aan de grot in. “Wat brengt jou bij onze grot, vreemdeling?” miauwde hij met diepe, maar niet onvriendelijke stem.

Iets nieuws dat Moraine deed was met opzet bij de ingang van de grot met een mosballetje spelen. De gedachte erachter was dat als het balletje naar buiten rolde, ze hem op kon gaan halen en ze de buitenwereld zou zien. Het lukte maar niet, leek het. Er was altijd wel een cave guard die het balletje voor haar tegenhield. Nukkig was ze gaan liggen, haar goede oor naar de grot toe. Dat zorgde er helaas voor dat ze deze kat niet aan hoorde komen. Ze lag er al een tijdje, toen ze het gevoel kreeg dat iemand naar haar keek. Langzaam keek ze op... en staarde recht in het gezicht van een vreemdeling. Bang en verrast sprong ze de lucht in en probeerde weg te rennen, maar botste tegen Day op. Ze wilde dit niet! Ze wilde dit niet! Ze wilde weg, naar haar moeder, haar vader of naar Bee. Waarschijnlijk Bee.

a different view

Fisheye

@Day • + the Tribe

Vlak bij haar was een jonge kat met een mosbal aan het spelen, nog niet in de gaten hebbend dat er een vreemdeling in het kamp was. Al duurde het niet lang voordat deze het doorhad en bang wegrende. Fisheye volgde de kat met haar blik, al klonk er plots een diepe maar niet zozeer onvriendelijke stem vanuit een blinde hoek die de bruine tabby eventjes liet schrikken. "Wat brengt jou bij onze grot, vreemdeling?" vroeg de stem, en Fisheye draaide zich zo snel mogelijk om om te zien wie bij deze stem hoorde. Het was een grote en gespierde bruin-witte kat, wiens stem goed bij zijn uiterlijk paste. "Ik- Ik wil me bij jullie voegen," sprak Fisheye nerveus, "Ik ben zwanger, maar ik ben al nauwelijks in staat om voor mezelf te jagen, laat staan dat ik ook nog een nest kleintjes kan voorzien van prooi als ze daar oud genoeg voor zijn. Ik kan misschien niet veel goeds toevoegen voor jullie Tribe met mijn halfbakken jaagkunsten, maar ik hoop dat mijn kinderen een goed thuis krijgen wanneer ze geboren worden." De woorden kwamen als een waterval uit haar mond, misschien was het ook wel beter zo. Ze keek in recht de ogen van de grotere kat toen ze verder sprak. "Ik begrijp dat ik zelf waarschijnlijk niet nuttig zal zijn voor jullie Tribe, en ik ben bereid om de rest van mijn leven weg te slijten in deze grot mochten jullie mij accepteren, maar ik hoop dat mijn kinderen een goed leven zullen hebben, dat is wat voor mij het belangrijkste is op het moment." Na die woorden gesproken te hebben keek ze naar haar eigen voorpoten en bleef ze stil, wachtend op antwoord van de kat van wie ze niet eens wist of die iets kon met haar waterval van woorden.

304

owo

ulla codes

De elder had Moraine de den wel zien verlaten maar hij was niet achter haar aan gelopen. Ze had wat tijd nodig voor haarzelf en als ze telkens de kater om haar heen had zou dat alleen maar frustraties kunnen opwekken bij de jonge kattin. Na een tijdje had hij toch maar besloten om een rondje te lopen en om zijn poten te strekken, maar toen hij eenmaal stond wist hij niet meer waarom hij dat wou doen. Zijn nest was lekker warm geweest en als hij lag had hij weinig last van zijn achterpoot, maar zeker als hij de eerste paar stappen zetten merkte hij dat hij ouder begon te worden. Als hij niet gewond was geraakt tijdens het jagen was hij daar nog steeds mee bezig maar sindsdien was hij snel achteruit gegaan. Hij was naar de ingang gelopen waar hij nog net een kleine Moraine zag opspringen en draafde snel naar haar toe toen ze tegen zijn zoon aangebotst was. ”Voorzichtig” miauwde hij zachtjes en zijn tong bewoog even tussen haar oren door voordat hij met haar tussen zijn voorpoten naar de vreemdeling keek. Day stond naast hem en vroeg de vreemdeling wat ze hier deed en aandachtig luisterde de kater dan ook naar wat ze vertelde. Nouja, niet zo aandachtig als gehoopt want hij wou er zeker van zijn dat de witte kattin in orde was, maar verder ving hij het meeste wel op.

Plotseling botste een kleine bal van vacht tegen hem op. Moraine. Haar ogen waren groot, paniek in haar blik. "Niet bang zijn, Moraine", miauwde hij geruststellend. Hier in de grot kon haar niets overkomen. De onverwachte verschijning kon een schok zijn, zeker gezien de recente gebeurtenissen, maar op Day maakte de vreemdeling een ongevaarlijke indruk. Bee kwam ook al aangelopen om zich over de jonge elder te ontfermen en Day glimlachte even naar zijn vader, waarna hij zich weel naar de bezoeker keerde.

Hij had al over haar gehoord, besefte hij toen hij haar gezicht zag. Een eenling met een vreemd oog, zo was ze aan hem omschreven door de katten die haar hadden ontmoet. Ze zwierf al in haar eentje in dit territorium rond sinds de clans vertrokken waren, en sommigen dachten haar ook gezien te hebben in het gezelschap van de clans, maar ze nam niet veel ruimte of prooi in en deed niemand kwaad, dus hadden ze haar maar gelaten. Maar nu was er iets veranderd. Nu was ze hier. Omdat het niet meer enkel haar eigen leven was waar ze verantwoordelijk voor was, maar ook dat van een nestje kittens. Een moeder, alleen in de bergen en naar eigen zeggen geen uitstekende jager... dat zou de dood van de kittens kunnen betekenen. Hij knikte nadenkend. "Ik zal je naar Skyteller brengen. Hem moet je vertellen wat je mij zojuist hebt verteld. Het is zijn beslissing." Als het aan hem lag, werd ze onmiddellijk geaccepteerd en zouden haar kittens een toekomst bij de Tribe hebben, maar het was niet aan hem die keus te maken, of zijn voorkeuren al uit te spreken voordat de Healer geraadpleegd was. "Volg mij", miauwde hij, en zo liep hij voor de tweede keer in korte tijd met een vreemdeling met slechts één werkend oog achter zich aan richting de Cave of Pointed Stones.

"Skyteller? Er is hier een kat die je wil spreken", miauwde hij naar binnen en hij ging zitten terwijl hij wachtte op de komst van de Healer. In de tussentijd wendde hij zich weer tot de vreemdeling. "Wat is je naam?"

Bee kwam eraan en alles was weer goed. Ze dook tussen zijn poten, bang starend naar de vreemdeling, terwijl hij haar een lik tussen de oren gaf. Wie was die vreemdeling? Moraine was niet perse bang, maar wel geschrokken, en had tranen in haar ogen. Haar zusje Flicker zou de vreemdeling wel horen aankomen, dat wist ze zeker. Alleen maar omdat zíj wel goed kon horen, en Moraine niet. Nog steeds trillend van schok dook ze in elkaar. Dit was niet goed, dit was helemaal niet goed, maar Bee was er en daarom kon het ook niet helemaal vreselijk zijn. Bee zou haar beschermen, dat wist ze zeker.

a different view

Fisheye

@Day • @Skyteller

De kat die ze zojuist uitgelegd had waarom ze hier was vertelde haar dat hij haar naar Skyteller zou brengen en dat ze hem zou moeten vertellen wat ze zojuist gezegd had. Ze knikte en volgde de grote kater toen deze aangaf dat ze dat moest doen. Skyteller... Dat was de leider van deze katten, als ze zich dat goed herinnerde. Ze volgde de kat op een langzame pas, en toen ze richting een kleine doorgang achterin de grot waar ze zojuist naar binnen gekomen was gingen voelde de bruin-witte kat hoe de ogen van alle Tribekatten die zich in de grot bevonden haar nakeken. Of dit echt zo was wist ze niet zeker, en ze was te nerveus om te kijken of ze gelijk had of niet. De kat die haar hierheen leidde stopte voor de ingang, en vertelde Skyteller dat er een kat was die hem wilde spreken. Vervolgens vroeg hij aan haar wat haar naam was. Uit automatisme wilde ze "Fisheye" als antwoord geven, maar een gedachte in haar hoofd zorgde ervoor dat ze dat niet deed. Ze haatte de naam Fisheye, en misschien was het beter dat ze een andere naam koos. Ze zat toch niet meer vast aan de Clans en hun regels, dus waarom nog de naam gebruiken die ze haar toegewezen hadden als ze de keus had om een andere te kiezen? Maar weke naam? Ze had hier niet goed genoeg over nagedacht om dat hier ter plekke te beslissen.

"Ik heb geen naam..." antwoordde ze dus maar.

255

Beter laat dan nooit I guess?

ulla codes

Er was commotie in de grotten. Shroud had het wel gehoord en had opgekeken van de kruiden die Skyteller voor haar uitgestrooid had. Parsley.. marigold.. nee, niet marigold, wat was het dan? Haar uitdrukking veranderde langzaam in een frons toen haar concentratie ernstig verstoord werd door stemmen vanuit de grot. Hm? De zandkleurige kattin stond op en rekte zich uit. Skyteller had haar gezegd dat de volgende keer dat er iets was, zij het mocht oplossen. Deel van het leerproces so to speak. Shroud was er maar wat huiverig voor, want ondanks dat ze haar eigen stijl moest vinden, wilde ze het graag allemaal doen zoals Sky, dat werkte immers.. toch? Toch wist ze zelf ergens ook wel dat dat geen reële manier van denken was. Ze rechtte haar rug en hief haar kin wat terwijl ze de healers cave uit liep. Ze glimlachte haar Tribegenoten toe terwijl ze ze voorbij liep, in de hoop zekerder over te komen dan dat ze zich voelde. Ze had zichzelf nooit als een leider ingeschat. "Welkom, vreemdeling," miauwde Shroud tegen de poes, waar visten ze toch telkens katten op met oog problemen? "Ik ben de Healer to-be van de Tribe, Shroud of Fallen Stars. Ik hoop dat mijn tribegenoten je vriendelijk behandeld hebben. " Ze gebaarde met haar staart naar de grot waar ze vandaan kwam. "Kom, laat ons praten op een rustigere plek."

[Je mag een topic voor Fisheye en Shroud aanmaken in de Cave of Pointed Stones. Op de aanmaakdatum van dat topic is je maand trial begonnen en mag je vrij posten bij de tribe. Succes]

Onderwerp: Re: [JOIN REQUEST] A new perspective